"Κάτι στον έρωτα μένει κρυφό/Ίσως να είναι της μοίρας γραφτό/Ή μήπως πάλι εκεί που κοιτώ, φταίω κι εγώ."

Δε μας φταίει κανείς άλλος εκτός από τον πανάκριβο εαυτό μας. 

Ένα άσμα που συμπυκνώνει όλη τη φόρτιση της εποχής. 

Η Μάνου μπορεί να αναρωτιέται με αφορμή τη νίκη της Πατουλίδου μία φορά, αλλά εμείς, νέοι άνω των 18, το αναρωτιόμαστε καμιά δεκαριά φορές την εβδομάδα. 

Βαρετός συλλογισμός, πλέον.