Τα χρόνια της σιωπής

Αέρας που κυλάνε

Τα χρόνια τα βαριά

Στις πλάτες κουβαλάμε.

Ασήκωτα κι αυτά

Αλύγιστα στο χρόνο

Γεμίσατε κενά

Τα πνίξατε στον πόνο.

Χαμένα χρόνια που μπρος μου βρεθήκατε

Χαμένα χρόνια το φως λυπηθήκατε

Χαμένα χρόνια στην άυλη σφαίρα

Λόγια πικρά στης φυγής τον αέρα.

Χαμένα μου χρόνια τα λάθη πληρώνω

Χαμένα μου χρόνια με σας δεν τελειώνω

Χαμένα μου χρόνια πόσο ν’ αντέξω

Της αλήθειες σας πια δεν μπορώ να πιστέψω.

Κι είμαστε εδώ μπροστά

Πιο πίσω απ’ το πίσω

Να γλύφουμε πληγές

γεμάτες από μίσος.

© Φραγκάκη Ειρήνη

Η μουσική που ακούγεται είναι του Σάββα Τριανταφυλλίδη

https://www.youtube.com/watch?v=5w9WtbfgLB0

Αλυσίδες βαριές της ψυχής μου οι κραυγές
χέρια πόδια με έχουν δεμένη.
Μέχρι τώρα ζητούσα πνοή ζεστασιάς
μα δεν ξέρω τι με περιμένει.

Είναι λάβαρα, ζήτω κι αγέρα σιωπή
η πληγή  που μπροστά μου πλανιέται
την καρδιά μου όμως ποιος μπορεί να την δει
που χρόνια ολόκληρα μονάχη χτυπιέται.

Μια στοά ξετυλίγει βιαστικό μονοπάτι
και τον δρόμο μου δείχνει να φύγω
τρομαγμένη αρχίζω να τρέχω λοιπόν
από όλους σας πια να ξεφύγω.

Σαν μαχαίρι που κόβει στα δυο το χαρτί
κόβω έτσι την άλλη ζωή μου
από τώρα και μπρος ξεκινώ πια κι εγώ
το ταξίδι της άλλης ψυχής μου.

© Φραγκάκη Ειρήνη

Αλλόκοτη ζωή, αλλόκοτα πάθη

Στη μέση της ζωής με ψεύτικα λάθη.

Κανείς δεν σε ρωτάει αν πρέπει να ζήσεις

Αν θέλεις στ’ όνειρό σου κι εσύ να επιζήσεις.

Βάλε τέρμα λοιπόν, δώσε λύση μονάχος

Κάντ’ το βήμα κι εσύ, γίνε λίγο σαν βράχος.

Κάντ’ το βήμα

Βάλε τέρμα

Της ζωής

Του ονείρου

Σκότωσε το ψέμα.

Αν θες να ζήσεις.

Βολεμένη καρδιά, βολεμένες αγάπες

Ζουν εις βάρος σου άλλοι, στις δικές σου τις πλάτες.

Κανείς δεν σε ρώτησε αν θες ν’ αγαπήσεις

Αν πρέπει στ’ όνειρό σου κι εσύ να επιζήσεις.

© Φραγκάκη Ειρήνη

Ζωγραφιά μυστική σε παλέτα στημένη

προσπαθώ να μαντέψω από τι είναι φτιαγμένη.

Ένας δράκος φιλάει μια γοργόνα ξανθιά

κι η φωτιά του μπλεγμένη στα μακριά της μαλλιά.

Αλλά εκείνη κοιτάει μ' ένα βλέμμα καθάριο

το κενό που απλώνει μπροστά της γαλάζιο.

Σαν να θέλει να πει μια ιστορία κρυμμένη

σαν να θέλει να βγει από ‘κει κερδισμένη.

Μα ο δράκος κοντά του την κρατά με δεσμά,

κάποια αόρατα χέρια την «χαϊδεύουν» σφιχτά.

Τα φιλιά του την καίνε μα αυτή σιωπηλή

Περιμένει απ’ το χάος την ελπίδα να δει.

Καθισμένη στα βράχια ένα πνεύμα καλεί

μυστικά να την πάρει να γλιτώσει από ‘κει.

Είναι τ’ όνειρο κάθε απελπισμένης ψυχής

Που ζητάει από «σένα» τη ζωή της να δεις.

Να την σώσεις απ’ τα αγκάθινα σφιχτά της δεσμά

και του δράκου να πάρεις με σπαθί την καρδιά.

Να της δώσεις να πιει λυτρωμού αγνό ποτό

Κι όταν κλείσει τα μάτια…. να σε δει…. Ζωντανό.

© Φραγκάκη Ειρήνη

Σάπια τα πρόσωπα κι οι συνειδήσεις

σάπια τα όνειρα που θες να μου πουλήσεις.

Άνοιξες πόλεμο μα δεν θα νικήσεις

απόψε νικάω εγώ.

Λάσπη μου πέταξες μα εγώ σε πίστεψα

λάσπη τα λόγια σου και δεν γαλήνεψα.

Γυρνάω την πλάτη μου δεν θα νικήσεις

απόψε νικάω εγώ.

Την Ελλάδα μου θες να μου κλέψεις

την πατρίδα μου, μα δεν θ’ αντέξεις,

είμαστε ακόμα πολλοί.

Την Ελλάδα αν θέλεις να πάρεις

με τους Έλληνες δεν μπορείς  να τα βάλεις,

Είμαστε ακόμα πολλοί.

Όνειρα έκανα και μου τα σκότωσες

όνειρα μου ‘ταξες μα μου τα πρόδωσες,

μα τώρα νικάω εγώ.

Λήστεψες τ’ αύριο το αιχμαλώτισες

λήστεψες, σε κανέναν δεν λογοδότησες,

μα τώρα νικάω εγώ.

Την Ελλάδα μου θες να μου κλέψεις

την πατρίδα μου, μα δεν θ’ αντέξεις,

είμαστε ακόμα πολλοί.

Την Ελλάδα αν θέλεις να πάρεις

με τους Έλληνες δεν μπορείς  να τα βάλεις,

Είμαστε ακόμα πολλοί.

(C)Ειρήνη Φραγκάκη

12/06/2012

Λάμψη αιώνια μαγική

μια ομορφιά εκρηκτική

στον ουρανό να ταξιδεύω το κορμί σου.

Όνειρα κάνω δυνατά

και ας τα πουν όλοι  τρελά

εγώ θα έχω οδηγό μου το φιλί σου!

Μα θα ‘σαι ‘συ νεράιδα

που μάγια θα μου κάνεις

ρίξε μου φεγγαροσκόνη

μέχρι να με τρελάνεις.

Νεράιδα και μάγισσα

λόγια θα πεις γι αγάπη

Όλου του κόσμου η ομορφιά

στα χέρια μου για να ‘ρθει.

Λάμψε γλυκά μα σιωπηλά

λόγια να πεις πολλά ζεστά

να κάνεις ταίρι σου απόψε το φεγγάρι.

Να ταξιδέψουμε μαζί

να ονειρευτούμε εγώ κι εσύ

να πάμε πιο ψηλά φως μου κι όπου μας βγάλει.

Δώσ’ μου αγάπη και ζωή

απόψε να πεθάνω

δώσε μου την ψυχούλα σου

καρδιά μου να γλυκάνω.

Μία ευχή νεράιδα

στον κόσμο μοίρασέ τη

κάν’ την απόψε αληθινή

κι εκείνη πλάνεψέ τη.

2/9/2012

(C)Ειρήνη Φραγκάκη

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=TsImCcriDlw

Όνειρα πλεγμένα στ’ άστρα

Δαντελένια χρόνια εφηβικά

Χτισμένα πάνω σ’ άυλα κάστρα

Στου φεγγαριού τη γειτονιά.

Αλμύρα του νησιού η ανάσα

Κι εγώ μπλεγμένη στ’ ανοιχτά

Θάλασσα νου ψυχής αντάρα

Έχω κλεισμένα στην καρδιά.

Πως πλέκω Θεέ μου αναμνήσεις

Με βελονάκι γυριστό

Μες στο κουβάρι των αισθήσεων

Ανάγκη έχω να κρυφτώ.

Αλμύρα του νησιού η ανάσα

Αγάπης λόγια στ’ ανοιχτά

Θάλασσα νου ψυχής αντάρα

Έχω κλεισμένα στην καρδιά.

Να σου χαρίσω θησαυρούς μου

Να σε γεμίσω με φιλιά

ελπίδες πάνω στο κορμί μου

να τις κεντήσω με δροσιά.

(C)Ειρήνη Φραγκάκη21/10/2012

Εμπνευσμένο απο το βιβλίο της αγαπημένης φίλης,στιχουργού και συγγραφέως Σέβης Τηλιακού "Τα όνειρα τα πλέκεις με το βελονάκι" και αφιερωμένο σε όσους πλέκουν ακόμα όνειρα αγνά.......

Οι πρώτοι μου στίχοι που πήραν ζωή με τη φωνή και τη μουσική του Χρήστου Ρενιέρη!

Στίχοι:

Αλήθειες ζωής

Όνειρα κι ελπίδες ταξιδεύουν

ως τον ουρανό μου θ’  ανεβούν

στάχτες απ’ τα δάκρυα θα πέσουν

που όλα αυτά τα χρόνια με πονούν.

Αλήθειες ζωής, αλήθειες και ψέματα

Αλήθειες που πονάνε τις μέρες που κυλάνε

και όλα τ’ άλλα ψέματα.

Αλήθειες ζωής αλήθειες και ψέματα

όλα μαζί όλα αυτά

στης ψυχής τ’ αφανέρωτα.

Από αγάπες κι έρωτες που πήρα

Ψέμα, λάθη και υπερβολές

Χόρτασα τ’ ατέλειωτα ταξίδια

την υποκρισία στις ψυχές.

Αλήθειες ζωής, αλήθειες και ψέματα

Αλήθειες που πονάνε τις ώρες μου μετράνε

Στης μοίρας τ’ αφανέρωτα.

Αλήθειες ζωής αλήθειες και ψέματα

όλα μαζί όλα αυτά

στα παιχνίδια που έμαθα.

http://www.youtube.com/watch?v=Grw2G7Iqprk

Μουσική: Χρήστος Ρενιέρης Στίχοι: Ειρήνη Φραγκάκη Ενορχήστρωση: Ισαάκ Τεπελένης