...αλλά δεν μπορώ να πιστέψω πόσο όμορφη είσαι όταν ξυπνάς...

Πόση ζωή παίρνω κάθε φορά που γελάς....πως περνάει το βλέμμα σου κατευθείαν μέσα μου...

Δεν μπορώ να καταλάβω πως σταματάει το μυαλό μου κάθε φορά που ακούω τη φωνή σου... κάθε φορά που κοιμάσαι στην αγκαλιά μου...

Κι ας μη το καταλάβω δε με νοιάζει.... μου φτάνει που το ζω.....

Καλοκαιράκι μου... είδες τι είναι να μιλάς απ΄ τη ψυχή;

Τα λόγια που βγαίνουν από κει δεν χρειάζεται να τα ακούσεις....πάνε κατευθείαν στην καρδιά...

Σε ένιωσα σαν φως....όταν έψαχνα στα σκοτεινά υπόγεια της ζωής μου να βρω σχέδια και όνειρα...

Ένιωσα στιγμές που ήσουν τόσο κοντά μου...που αισθανόμουν το μυαλό μου να σταματάει...αυτό το νιώθω ακόμα πιο συχνά...

Ήρθανε και ώρες που σκεφτόμουν ότι για ένα τέτοιο δώρο...η ζωή θα μου ζητήσει αντάλλαγμα...

Θυμάσαι όταν σε ρώτησα....

“Πες μου τι χρώμα έχει η λέξη “θέλω” ... και θα σου πω τι χρώμα έχουν οι γρατσουνιές στην πλάτη... “

Ότι κάνω... και ότι σου λέω... είναι μετρημένο δυο φορές...

Σήμερα τα μάτια σου ήταν πιο φωτεινά...η ανάσα σου πιο ζεστή... αλλιώς με φίλησες ... κι αλλιώς μ' αγκάλιασες όταν ξύπνησες γλυκιά μου...

Κι ένιωσα πιο κοντά σ' σένα...πιο κοντά σ' αυτό που λένε ζωή...πιο κοντά σ' αυτό που λένε ανάγκη κι αναπνοή...

Τι να πω...τι να γράψω...

Έκλεισα τα μάτια από τότε που σε γνώρισα ...πήγαινέ με όπου θες!!!

Τώρα νιώθω πως με κρατάς έξω απ' το νερό και αναπνέω ...

Κι όπως με έχεις στα χέρια σου ... κοιτάω το πρόσωπό σου.... ήρεμο... λες και σου είναι τόσο εύκολο να με κρατάς εκεί...

Μη κουραστείς καρδούλα μου...

Στο 'χα πει ... θα σε κρατάω όταν κοιμάσαι...θα σου μιλάω κι ας μην ακούς....

Κι ότι σου είπα το έζησες...μαζί με όλα τα άλλα....

Τέσσερις μέρες ξάγρυπνος μαζί σου... δε μου έλειψε ο ύπνος καρδούλα μου....κοιμόταν τόσα χρόνια η ζωή μου....χόρτασα σιωπή...

Δε φεύγεις από το μυαλό μου ούτε μια στιγμή...

Δεν ξεχνιούνται τα θαύματα μωρό μου....