Κλασσικό ξύπνημα και το σημερινό...

Έσυρα τη νυσταγμένη Σία μέχρι το μπάνιο, ντύθηκα, ήπια το γαλατάκι μου σαν καλό παιδάκι και κίνησα για το γραφείο... Νωρίς, νωρίς μη με πιάσει η κίνηση στο ποτάμι!

Και έχω, δεν έχω κάνει καλά,καλά 500 μέτρα από το σπίτι μου και ακούω τρομακτικό θόρυβο από το αυτοκίνητο. Υπέθεσα με τη ξανθιά λογική μου πως έχω πάρει κανά κλαδί παραμάζωμα... Το "κλαδί" όμως επέμενε! Πάω στην άκρη με αλάρμ, κατεβαίνω...ουπς. Την πατήσαμε, κοπελιά! Το ιατρικό συμβούλιο απεφάνθη...Λάστιχο!

Βγάζω κινητό, τηλέφωνο τη μαμά...

"Μαμουλάκι...έπαθα λάστιχο"

"Κλείσε, κλείσε παίρνω τον μπαμπά σου! Είναι κάπου εκεί κοντά! Να έρθει..."

Ο μπαμπάς μου δεν σηκώνει ποτέ και για κανένα λόγο το κινητό του. Άρα την πιθανότητα να βοηθήσει την απέκλεισα άμεσα. Οπότε τι κάνουμε;

Αν και ακόμα δεν τα πάω καλά με αυτοκινήτα, είχα ξεπεράσει όλους μου τους φόβους! Κίνηση, στενά, παρκάρισμα...Το μόνο που με τρόμαζε ήταν το λάστιχο!!! Άρα τώρα βάζουμε τα κλάμματα...

Ήμουν έτοιμη να κάτσω μέσα στο αυτοκίνητο και να τα μπήξω... Δεν το έκανα όμως! Επικράτησε η λογική και το ότι, όταν ήμουν μικρή ήθελα να γίνω Μαγκαϊβερ.

Βήμα πρώτο σηκώνουμε μανίκια, βήμα δεύτερο βγάζουμε εργαλεία...

Βρήκα τη θέση όπου έπρεπε να τοποθετήσω το συμπαθές κατά τα άλλα έντομο...το γρύλλο! Ξέσφιξα τα μπουλόνια, σήκωσα το αυτοκίνητο και αφαίρεσα εντελώς τα μπουλόνια και το λάστιχο...

Εκείνη την ώρα να σου και ο μπάμπας μου...Με κοίταζε μ' ένα βλέμμα υπερηφάνειας και απορίας... Είχα πασαλειφτεί με σκόνες, λάσπες, μερικές γρατζουνιές στα χέρια από τις πέτρες. Ανέλαβε να ολοκληρώσει το έργο μου...αν και από δω και μπρος τα υπόλοιπα ήταν εύκολα!

Έφτασα στο γραφείο μίση ώρα αργότερα, με βρώμικα χέρια και εν μέρει ματωμένα...

Δεν κατάλαβα όμως... Επειδή άκουσα πολλές απόψεις και από κοπέλες και από κυρίους...

Είναι κατόρθωμα να αλλάξει μια κοπέλα ένα λάστιχο;

Πολλοί και πολλές υποστήριξαν πως "οι γυναίκες δεν ξέρουν"...

Τότε να αισθανθώ περήφανη...

Άλλοι και άλλες απλά είπαν πως "απλά δεν θέλουν να ασχοληθούν"...

Τότε κατέστρεψα την ευκαιρία που είχα στο να βάλω κάποιον άλλο να το κάνει για μένα... και χαντάκωσα το φύλο μου!

Όπως και να 'χει τώρα πρέπει να ψάξω για βουλκανιζατέρ...

Όταν όλος ο κόσμος βλέπει κάτι στην τηλεόραση κολλάει στην πλοκή. Εγώ ακόμα και σε αυτό ανάποδη. Κολλάω στις τοποθεσίες...

Έβλεπα προ αμνημονεύτων χρόνων το "Μονοπάτι της αγάπης", ένα δραματικό σίριαλ που διαδραματιζόταν στις Σπέτσες... Κόλλησα με το νησί. Λύσσαξα να πάω και πήγα.

Έβλεπα το "Έτσι ξαφνικά"...κόλλησα με την Ιθάκη και μπήκε στα προσεχώς!!!

Έβλεπα πέρυσι την "Ιωάννα της καρδιάς"... κόλλησα με τη Σύμη.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν μένω μόνο στα εγχώρια αλλά βγαίνω και εκτός συνόρων.

Είχα δει πριν χρόνια την ταινία "Only you" με τον Robert Downey Jr. και την Marissa Tomei και έφαγα τρελό κόλλημα με το Ποζιτάνο. Όπου Ποζιτάνο παραθαλάσσιο θέρετρο στην γειτονική μας Ιταλία. Κτισμένο αμφιθεατρικά με μια υπέροχη παραλία που ατενίζει τη δύση. Μικρά στενάκια, σκαλάκια και σπίτια με κεραμοσκεπές. Και ενώ έβλεπα το "Under Tuscane's sun" (νομίζω αυτός ήταν ο τίτλος) με την Diane Lane, πάει η πρωταγωνίστρια επίσκεψη στο Ποζιτάνο και εγώ να φωνάζω, σπάζοντας τα νεύρα των γύρω μου "Το Ποζιτάνο, το Ποζιτάνο...εκεί θέλω να πάω".

Και το παραλήρημα συνεχίζεται... όχι που θα έμενα μόνο εκεί!

Τώρα μου έχει κολλήσει και η Προβηγκία. Από την ταινιά "Μια καλή χρονιά" με τον Russell Crow.

Και είναι γελοίο αν σκεφτεί κανείς ότι η Προβηγκία είναι ολόκληρη επαρχία...

Εσωτερικός διάλογος:

-Παιδάκι μου που στη Προβηγκία θες να πας;

-Δε με νοιάζει. Στη Προβηγκία, να δω τα λιβάδια με τις λεβάντες...

-Μα εσύ σιχαίνεσαι τις λεβάντες...και στην τελική άντε στον κήπο να δεις τις λεβάντες της μαμάς σου...

-Θα βάλω μανταλάκι στη μύτη. Και δεν έχει μόνο λεβάντες, έχει και απέραντους αμπελώνες...

-Άντε κοριτσάκι μου μέχρι τα Μεσόγεια. Έχει και κει αμπελώνες...

-Δε με νοιάζει. Εγώ θα πάω. Έχω βρει και που θα μείνω...

-Και ωραία, πήγες. Τι θα κάνεις εκεί;Στη μέση του πουθενά...

-Θα κάθομαι όλη μέρα δίπλα στην πισίνα και θα πίνω κρασί...

-Εσύ το προχώρησες πολύ. Έχεις χαζέψει εντελώς. Και πρέπει να ξενιτευτείς για να το κάνεις αυτό;

-Εγώ θα πάω και λέγε ό,τι θες...Ουφ πια!!! ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΗ ΠΡΟΒΗΓΚΙΑ

-Εντάξει. Βολέψου τώρα με τα καινούρια πόμολα που τα βάφτισε ο σχεδιαστής Προβηγκία, και από καλοκαίρι βλέπουμε...

Αααα και κόψε την τηλεόραση!!! Είσαι ασύμφορη, κοπελιά...

ΥΓ. και στο French Kiss πάλι στην Προβηγκία τριγυρνάνε...κλαψ