Σήμερα ο ουρανός στο γραφείο σκοτείνιασε όσο ποτέ άλλοτε.
Τα μπουμπουνητά και οι αστραπές έδιναν κι έπαιρναν.

Μάλλον ο χειμώνας πλησιάζει, τελειώνουν οι ηλιόλουστες μέρες.
Δεν είναι λόγος όμως να μελαγχολούμε.
Αν και λίγη μελαγχολία πάντα κάνει καλό..

Οι εποχές αλλάζουν, μα είμαστε πάντα εδώ.
Έτοιμοι να καλωσορίσουμε μια νέα περίοδο της ζωής μας.
Ο καιρός αλλάζει, όπως η διάθεσή μας.
Η βροχή διαδέχεται τον ήλιο και το ανάποδο.

Κι αν πεις πως ο ήλιος έφυγε χωρίς επιστροφή, να ξέρεις πως θα γυρίσει.
Με άλλη μορφή, μα θα γυρίσει. Εγώ ήδη τον βλέπω.
Μέσα από το ουράνιο τόξο που ξεπρόβαλε σήμερα.

Πιο επιβλητικό από ποτέ. Στ'αλήθεια δεν ξαναείδα κάτι παρόμοιο. Να υψώνεται και να φωτίζει τον Πύργο του Πειραιά και πέρα από τον Άη Νικόλα ψηλά να χάνεται!

Ο ήλιος συμβολίζει την ελπίδα, η βροχή είναι το μεταβατικό μας στάδιο μέχρι να βγει το ουράνιο τόξο και να ορθοποδίσουμε ξανά.

Το μεγαλείο της φύσης αποτυπώνεται στην πόλη.
Το μεγαλείο της ψυχής ζει για μια εικόνα..