Έβαλα στη ζωγραφιά μου
λίγο από τη τέχνη
έφτιαξα ένα λεβέντη
έκανα αστέρια
του 'βαλα και χέρια
ανάστημα ψηλό
του φόρεσα παλτό
γκόμενες γύρω
αυτοκίνητα τριγύρω.

Έβαλα στη ζωγραφιά μου
λίγο από τέχνη
μα ξέχασα να βάλω
μια σταγόνα απ' την καρδιά μου.

Έγραψα ένα παραμύθι
άνοιξα ένα σπίτι
οικογένεια μεγάλη
με τη Μαρία, το Μιχάλη
και δυο όμορφα παιδιά
όλοι μες στη χαρά
αγάπη, ευτυχία
καμία ανησυχία.

Έγραψα ένα παραμύθι
άνοιξα ένα σπίτι
μα ξέχασα τι είχε γίνει
στης ζωγραφιάς τη δίνη.

Σύνθεσα μια μελωδία
της βρήκα και στιχάκια
έστησα δυο ανθρωπάκια
τη κάνανε χορό
ανοίξαν το πλατώ
ανοίξανε τα φώτα
όλα όπως πρώτα
Οι νότες ο ρυθμός
της αγωνίας ο χορός.

Σύνθεσα μια μελωδία
της βρήκα και στιχάκια
μα ξεχάσαν όλοι τους
στο τέλος τα παλαμάκια.

Βρήκα και δουλειά
Μεγάλη εταιρεία
μικρό αφεντικό
μαζί με μια κυρία
κυνηγαμε το σωστό.
Γραβάτα μου φορέσαν
παπούτσι σοβαρό
με πουκάμισο με ντύσαν
παντελόνι μακριό.

Βρήκα και δουλειά
Μεγάλη εταιρεία
μου΄ τάξαν και λεφτά
μου' δώσαν σημασία;

Έφτιαξα τη ζωη μου
μωρό μου είσαι μαζί μου;

Περάσανε οι μήνες
πέρασε ο καιρός
περάσανε τα χρόνια
δε θα γεράσω μοναχός.

Έφτιαξα μια ζωγραφιά
μα ξέχασα τη καρδιά μου
Έλεγξα τα όνειρά μου...
με πήρα στη δουλειά μου.

1/10/2000

Το τραγουδάκι για σήμερα... (σχεδόν ορχηστρικό) Όνειρα γλυκά - Β.Παπακωνσταντίνου - Σφεντόνα... (για να μη μπερδέυεστε όταν διαβάζετε τα παραπάνω στιχάκια...

Σαν επεισόδιο που δεν ήθελα να δω
μεσ' την οθόνη σας κι εγώ θα εμφανιστώ
Ο τηλεχρόνος μου τελειώνει κάπου εδώ
μια καληνύχτα κι ένα τηλεευχαριστώ

(Είναι ένα απόσπασμα απο: Τα χάλια μου)