Θελω να φτιαξω μια βαρκα η εστω μια σχεδια,

η ακομα καλυτερα να δωσω ξυλο καρυδιας

στους πιο καλους μαστορους,

κι αυτοι την τεχνη την παλια να βαλουν που κατεχουν

κι εμενα να μου φτιαξουν τρανο ιστιοφορο

Να βαλω τον καλυτερο – εσενα – καπετανιο,

Κι εγω ν’ανεβω πανω του να παω στο καταρτι.

Κι οταν στερια δω απο μακρια,

θα σου φωναξω εκει να πας να δεσεις

κι εσυ σα να μην ακουσες στιγμη αυτο που ειπα

δινεις μια του τιμονιου στα βραχια να μην πεσεις.

Το ονομα του σκαριου αυτου ακομα δεν στο ειπα,

Ισως αγαπη να το πω, ισως το πω και θλιψη

Ετσι θελησα να μη τ’ ονοματισω,

την τυχη του εγω να μην ορισω

ν’αφησω κατι τελικα,

η μοιρα να διαλεξει.