Η αλήθεια είναι πως στα 13 χρόνια που δουλεύω σπάνια είχα την ευκαιρία να ηχογραφήσω σε studio για κάποιο δίσκο!

Μόνο σε 6-7 cd γράφει το όνομα μου από τα οποία τα 4 είναι από ζωντανές ηχογραφήσεις και στα υπόλοιπα 3 παίζω κάτι ελάχιστα κρουστά... οπότε καταλαβαίνεις...

Το τελευταίο διάστημα έχω την χαρά να γράφω τα κρουστά για ένα cd που ετοιμάζει ένας φίλος (γνωστό και σεβαστό πολυτάλαντο μέλος του MusicHeaven...)!

Το θέμα είναι πως μόλις φορέσω τα ακουστικά και μπει το playback τα χέρια μου δένονται κόμπος, δεν λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια, πεισμώνουν, είναι όπως τότε στην αρχιτεκτονική που είχα πιεί ένα υποβρύχιο μονορούφι και μετά για όλο το υπόλοιπο βράδυ έπαιζα μέχρι όγδοα το πολύ... Καταραμένε μπάρμαν....

Το γεγονός αυτό κατά ένα μεγάλο μέρος οφείλετε στην φοβία που έχω για τις ηχογραφήσεις.

Βάλε με να παίξω αλλά μη μου πεις ότι με ηχογραφείς... θα έχεις σίγουρα καλύτερα αποτελέσματα...

Σιγά σιγά βέβαια βελτιώνομαι, δε λέω, αλλά έχω δουλειά ακόμα...

Live και πάλι Live φίλε μου... Δεν το αλλάζω με τίποτα (μόνο με μια γαρίδες σαγανάκι)

Το σημερινό βίντεο σχετικό με το θέμα μας..