Ειναι κυριακη βραδυ και καθομαι στο σπιτι μου και χαλαρωνω..

ακουω imagine 897 και ο γιαννης σερβετας μιλαει στο μικροφωνο..

εβαλε την πριγκιπεσσα ενα τραγουδι που εμενα μου ξυπανει μνημες, με ειχανε αποκαλεσει και εμενα ετσι καποτε

Σας κατα8ετω εδω τουσ στοιχους και το σχετικο βιντεακι

επισης παντα οταν ακουω αυτο το κομματι μου ερχονται στο μυαλο ολα εκεινα τα παραμυθια που μικρους μας καναν να νιωθουμε ομορφα

ερωτας ειναι θα σας περασει!

’λλα θέλω κι άλλα κάνω, πώς να σου το πω... Έλεγα «περνούν τα χρόνια, θα συμμορφωθώ!» Μα είναι δώρο άδωρο ν'άλλάξεις χαρακτήρα. Τζάμπα κρατάς λογαριασμό, τζάμπα σωστός με το στανιό.

Έξω φυσάει αέρας κι όμως μέσα μου, μέσα σ'αυτό το σπίτι, πριγκιπέσσα μου, το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας...
Απίστευτος ο κόσμος κι ο χαρακτήρας μας!

’λλα θέλω κι άλλα κάνω κι έφτασα ως εδώ. Λάθη, στραβά και πάθη μ'έβγαλαν σωστό. Ξημερώματα στο δρόμο ρίχνω πετονιά.

Πιάνω τον εαυτό μου και χάνω το μυαλό μου.
Έξω φυσάει αέρας κι όμως μέσα μου, μέσα σ'αυτό το σπίτι, πριγκιπέσσα μου, το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας...
Απίστευτος ο κόσμος κι ο χαρακτήρας μας!