"Η Ψυχή μιας Φυσαρμόνικας" - Αφιερωμένο στη μνήμη Αντώνη Σαμαράκη
 

Η ΨΥΧΗ ΜΙΑΣ ΦΥΣΑΡΜΟΝΙΚΑΣ

Μικρή Ιστορία για Παιδιά και Μεγάλους - δημοσιεύτηκε ακριβώς 20 ημέρες μετά το θάνατο του Μεγάλου Ανθρώπου και Λογοτέχνη ...

(Ενότητα 1) "ΕΙΜΑΙ ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΦΥΣΑΡΜΟΝΙΚΑ"

Δεν ξέρω τι περιμένετε εσείς να διαβάσετε σε αυτό εδώ το κείμενο, εγώ πάντως είμαι μία απλή φυσαρμόνικα. Ολοκαίνουργη, γυαλισμένη και έτοιμη να τραγουδήσει μουσική. Περιμένω υπομονετικά στο κουτί μου στο ράφι ενός μαγαζιού που πουλάει μουσικά όργανα. Εκεί βρίσκομαι μαζί με ένα βιολί και ένα κλαρινέτο. Υπήρχε παλιότερα και μία κιθάρα, όμως αυτή την αγόρασε ένας γονιός για να μάθει να παίζει το παιδί του ! Τι τύχη κι αυτή ! Τα παιδιά είναι η καλύτερη περίπτωση που μπορεί να τύχει σε ένα μουσικό όργανο σαν και μένα, αρκεί να είναι προσεκτικά όταν με χρησιμοποιούνε και να έχουν κάποια υπομονή όταν κάνουν εξάσκηση.

Υπάρχει, όμως και κάτι άλλο, πολύ πιο σημαντικό : κάθε μουσικό όργανο - είτε το ξέρατε είτε όχι - έχει μέσα του μία ψυχή. Αυτή η ψυχή εκφράζεται μόνον όταν εμείς τα μουσικά όργανα βρίσκουμε κάποιον να αγαπάει τη μουσική και να την έχει σαν τρόπο ζωής. Ε, λοιπόν, το ξέρετε ότι όταν έρθει η ώρα αυτός ο άνθρωπος να πάει να συναντήσει τα σύννεφα εκεί ψηλά, τότε πηγαίνουμε και εμείς - η ψυχή όλων των μουσικών οργάνων - μαζί του και αναπαυόμαστε για πάντα στον Παράδεισο ; Αυτός είναι και ο λόγος που προτιμάμε να μας παίρνουνε μικρά παιδιά που δένονται μαζί μας ! Εάν αυτά γίνουν καλοί άνθρωποι και καλοί μουσικοί, ο δικός μας δρόμος προς τον Παράδεισο είναι πλέον εξασφαλισμένος !
Σαν πολλά δεν σας έχω αποκαλύψει όμως έτσι εύκολα !
Ας ξαναγυρίσουμε στην προσωπική μου ιστορία : ενώ περιμέναμε στο ράφι μαζί με τον βασιλιά των μουσικών οργάνων - την αυτού εξοχότητα, το βιολί - το μοναδικό όργανο που δέχεται ο ίδιος ο Θεός σε απευθείας ακρόαση επειδή αποτελεί τον νόμιμο εκπρόσωπο όλου του γένους των μουσικών οργάνων - καθώς και το ιδιαίτερα φλύαρο κλαρινέτο, συζητάγαμε σχετικά με το μέλλον της μουσικής ανάμεσα στους ανθρώπους, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι αυτό διαγράφεται μάλλον ζοφερό και ότι είναι πολύ τυχερά τα μουσικά όργανα που καταλήγουν με την ψυχή τους στα ουράνια, γιατί στη Γη πια τα κακομεταχειρίζονται και δεν τους φέρονται καθόλου καλά. Αναστενάζοντας όλα μαζί τα μουσικά όργανα, συνειδητοποιήσαμε ότι η κατάσταση είναι δύσκολη και έπρεπε απλά να περιμένουμε να μας πετύχει μία καλή τύχη !

(Ενότητα 2) ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΡΩΤΗ : ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΙΔΙΟΤΡΟΠΟΣ

Όμως, οι ευχές και οι ελπίδες δεν καρποφορούν πάντα. Ο πρώτος μου αγοραστής ήταν ένα απολύτως κακομαθημένο πλουσιόπαιδο, το οποίο με είδε σαν ένα ακόμη από τα - ιδιαίτερα πολλά - παιχνίδια που είχε, τόσα πολλά που μερικά δεν τα είχε παίξει σχεδόν καθόλου ! Τέτοια πράγματα σας λέω ! Ευτυχώς την ημέρα που με αγόρασε είχε πάρει και πολλά ακόμη παιχνίδια - μάλιστα εμένα με πήρε μετά από παρέμβαση της μητέρας του - και έτσι με ξέχασε τελικά σε ένα ψηλό συρτάρι για δύο ολόκληρους μήνες ! Μια φορά που πήγε να με χρησιμοποιήσει - επειδή ήθελε να κάνει φιγούρα στους φίλους του ότι είχε φυσαρμόνικα επειδή αυτοί δεν είχαν - δεν με έπιασε καλά από εκεί ψηλά και έπεσα κάτω στο ξύλινο - ευτυχώς - δάπεδο, πράγμα που με έκανε να πονέσω πολύ ! Τον μίσησα πολύ από τότε και παρακαλούσα το Θεό να συμβεί κάτι και να φύγω από εκείνο το μίζερο και καταθλιπτικό - για εμένα - περιβάλλον ! Και αυτό, γιατί πρέπει να γνωρίζετε ότι ένα μουσικό όργανο όταν δεν το χρησιμοποιούν σωστά οι άνθρωποι τότε στεναχωριέται πολύ και παθαίνει κατάθλιψη !
Ευτυχώς οι ευχές μου εισακούστηκαν και βρήκα σύντομα την "ελευθερία" μου : μία ημέρα, το κακομαθημένο αυτό παιδί με έβαλε μέσα στο σάκο του και με πήρε μαζί του στο σχολείο. Για καλή μου τύχη με ξέχασε όλη την ημέρα εκεί μέσα χωρίς άλλες δυσάρεστες συνέπειες - όμως, φεύγοντας, η παρέα του τσακώθηκε με μία άλλη παρέα σε ένα έρημο οικόπεδο, και εκεί πάνω στον καυγά, από την μισάνοιχτη τσάντα, ευτυχώς τού έπεσα ... και έτσι τουλάχιστον γλύτωσα από αυτόν τον τύραννο ! Έτσι, είναι ! Τα μουσικά όργανα εκτιμούν πολύ το αίσθημα της ελευθερίας - ίσως καμιά φορά περισσότερο και από τους ανθρώπους ! Η μόνη μου αγωνία ήταν να με βρει κάποιος και να με πάρει από εκεί !

(Ενότητα 3) Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΘΕΛΕΙ ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ !

Ευτυχώς, εκεί που είχα πέσει ήταν μέρος που ήταν σε σκιά και σχετικά ήσυχα. Μετά από δύο ημέρες με βρήκε ένα παιδάκι φτωχικά ντυμένο και με πήρε σπίτι του. Εκεί τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά : η οικογένεια ήταν μετανάστες από μια μακρινή φτωχή χώρα, αγαπούσαν όμως πολύ τη μουσική και τους άρεσε ο χορός. Εκεί βρήκα και ένα ξαδερφάκι : το ακορντεόν ! Είναι δύσκολο να σας περιγράφω τι χορούς και τι γλέντια κάναμε εκεί μέσα εγώ με το ακορντεόν διασκεδάζοντας στο λιγοστό ελεύθερο χρόνο τους αυτούς τους ανθρώπους του μόχθου. Τα παιδιά ήταν ευτυχισμένα και λάτρευαν τη μουσική. Κάθε μέρα παίζαμε μαζί και καινούργια τραγούδια - ήταν ένα όνειρο ! Μας άρεσε πολύ που οι άνθρωποι αυτοί ήξεραν πάρα πολύ καλά να εκτιμήσουν την αξία ενός μουσικού οργάνου - κάτι που πολύ πιο μορφωμένοι και "κοινωνικά καλύτερης τάξης" αγνοούσαν ή είχαν πάρει με ιδιαίτερα λανθασμένο τρόπο.

Εγώ με το φίλο μου το ακορντεόν ήμασταν ευτυχισμένοι και δεν σκεφτόμασταν τότε καθόλου τον καλύτερο προορισμό της ψυχής κάθε μουσικού οργάνου : να πάει, δηλαδή, μία ημέρα στον παράδεισο της ζωής ...

(Ενότητα 4) ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

Μια μέρα το ένα από τα παιδιά της οικογένειας πήγε επίσκεψη με το σχολείο του σε ένα νοσοκομείο με παιδάκια άρρωστα βαριά - τα περισσότερα είχανε καρκίνο. Ήμουνα και εγώ μαζί, με είχε μέσα στην τσάντα του. Εκεί συναντήθηκε με ένα άρρωστο παιδάκι που οι γιατροί δεν του δίνανε ζωή παραπάνω από μερικούς μήνες ακόμη. Το φτωχόπαιδο με έβγαλε από την τσάντα και με πρόσφερε σα δώρο στο άρρωστο παιδάκι. Ήταν μια συγκλονιστική στιγμή για μένα αλλά και για όσους ήταν εκείνη τη στιγμή στο δωμάτιο του άρρωστου παιδιού. Μερικοί με πολύ μεγάλη δυσκολία συγκράτησαν τα δάκρυά τους. Έπειτα, οι επισκέπτες έφυγαν. Το άρρωστο παιδάκι έμεινε μόνο του και άρχισε να παίζει ένα χαρούμενο τραγουδάκι. Ήταν ήδη βράδυ και αρκετά αργά ... Μετά από λίγο το πήρε ο ύπνος. Φάνηκε να ξέρει πολύ καλή μουσική και τότε ... άρχισα να συνειδητοποιώ ότι - επιτέλους - ήταν η δικιά μου ώρα να πάω και εγώ στον παράδεισο των ψυχών : εκεί που είναι το όνειρο κάθε μουσικού οργάνου να πάει κάποτε ! Η χαρά μου αμέσως ήταν ανείπωτη ! Η χαρά μου όμως αυτή δεν κράτησε πολύ ! Σκεπάστηκε αμέσως μετά από σκέψεις και τύψεις ... Δεν μπορούσα να μη σκεφτώ το άρρωστο παιδάκι που θα έχανε το νήμα της ζωής του σε τόσο μικρή ηλικία ! Ήταν φρικτό ! Πολύ άσχημο ! Εμείς τα μουσικά όργανα έχουμε μερικές φορές ευαισθησίες ! Έπρεπε να ζητήσω από τον Θεό να το σώσει ! Ο Θεός αγαπάει τα μουσικά όργανα γιατί προσφέρουν χαρά και ευτυχία στους ανθρώπους : μπορεί να βοηθούσε κι εμένα η Χάρη του ! Θα πήγαινα το ίδιο κιόλας βράδυ να Τον βρω ! Καμία καθυστέρηση επάνω σε αυτό το ζήτημα !

(Ενότητα 5) ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΒΙΟΛΙ ΓΙΑ ΑΚΡΟΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ

Συνεννοήθηκα, βέβαια, πρώτα με το βασιλιά όλων των μουσικών οργάνων καθώς και νόμιμο εκπρόσωπό μας, το βιολί ! Του είπα να κανονίσει συνάντηση με τον Πλάστη όλων των μουσικών οργάνων την ίδια κιόλας νύχτα ...
Ο δρόμος ήταν μακρύς αλλά το βιολί τον ήξερε πολύ καλά γιατί τον είχε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν σε παρόμοιες ακροάσεις.
- Να ξέρεις, μου είπε αυστηρά, ότι μπορεί ο Θεός να μην μας δεχτεί αμέσως και να περιμένουμε. Επίσης, μπορεί να μη δεχτεί να Σου κάνει τη χάρη ! Αυτό, όσο και να προσπαθήσω εγώ να στηρίξω το αίτημά σου ! Εγώ δεν έχασα πάντως το κουράγιο και την ελπίδα μου παρά τα λόγια του συνομιλητή μου.
Αργότερα, το βιολί άρχισε να λέει ιστορίες από διάφορες συναυλίες και παραστάσεις που είχε πάρει μέρος καθώς και κουτσομπολιά εντός και εκτός σκηνής με πρωταγωνιστές μουσικά όργανα. Εκεί άκουσα για πρώτη φορά ότι τις τούμπες τις παίρνει ο ύπνος εάν κάνουν να παίξουν νότα για πολύ ώρα, ότι το όμποε και το κλαρινέτο συνέχεια τσακώνονται, ότι το φλάουτο δεν θέλει να αναγνωρίσει τα άλλα μέλη της οικογένειας του για να μην του πάρουν μερίδιο από τη δόξα του και άλλα πολλά τέτοια που φυσικά αγνοούσα. Δεν ήξερα ότι μια συμφωνική ορχήστρα είχε τέτοιο ζωηρό παρασκήνιο ! Εγώ είμαι απλά μία ταπεινή φυσαρμόνικα !

Ήταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα ! Μετά από ένα αρκετά μακρύ ταξίδι φτάσαμε τελικά στην κατοικία του Θεού ! Ήταν ένα σπιτάκι ξύλινο, πολύ φτωχικό που εσωτερικά φωτιζότανε με κεριά και είχε μέσα ορισμένα παλιά έπιπλα. Αυτός ήταν καθισμένος και διάβαζε προσεκτικά τις γήινες εφημερίδες τραβώντας κάθε τρεις και λίγο τα άσπρα του μαλλιά !
Το βιολί χτύπησε διακριτικά την πόρτα ... Ο Θεός είπε να περάσουμε ! Του έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση που ήρθαν να Τον δουν δύο απλά μουσικά όργανα !
- Πού είναι οι άνθρωποι ; Γιατί κάνουν τόσο κακό ο ένας στον άλλον ; Γιατί δεν έρχονται να με βρούνε πλέον ; Μόνον τα μουσικά όργανα θυμούνται το Δημιουργό τους ;! Ήταν φανερό ότι ήταν δυσαρεστημένος. Έπειτα, έριξε μια ματιά προς το μέρος μου γεμάτη ενδιαφέρον και καλοσύνη.
- Βιολί, τί θέλει αυτό το μικρό χαριτωμένο μουσικό όργανο από μένα ; Αυτό σου ζήτησε να έρθετε να με βρείτε ;

Το βιολί άρχισε να διηγείται την ιστορία μου - την οποία είχα ευτυχώς προλάβει να του πω στα γρήγορα ανάμεσα στα κενά της μεγάλης του φλυαρίας (μην ξεχνάτε ότι τα βιολιά έχουν απίστευτα καλή μνήμη !) και την οποία ο Πανάγαθος άκουσε με συνεχώς αυξανόμενο ενδιαφέρον !
- Μην το συζητάτε πλέον ! είπε ο Θεός, το παιδί είναι πια καλά και το πρωί θα βγει από το νοσοκομείο για πάντα, μαζί μάλιστα με όλα τα υπόλοιπα παιδάκια που είναι άρρωστα εκεί μέσα ! Μπράβο καλή μου φυσαρμόνικα ! Μπορεί να μη σε πάρω ακόμη μαζί μου εδώ στα ουράνια, όμως, είσαι από τα πιο πιστά όντα που έχω δημιουργήσει πάνω στη Γη - Μπράβο ! Μπράβο σου ! Συγκινημένοι, το βιολί κι εγώ πήραμε το δρόμο του γυρισμού !

(Ενότητα 6) ΟΜΟΡΦΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ !

Το πρωί ο διευθυντής του νοσοκομείου είχε μείνει άγαλμα, έχοντας χάσει κάθε ίχνος χρώματος από πάνω του ! Έμοιαζε σαν να είχε δει είκοσι fantasmaτα μαζί ! Τί πάει να πει σε μία ημέρα όλα τα παιδιά είχαν γίνει απολύτως καλά ; Αυτό είναι αδύνατον να συμβεί σύμφωνα με τους ανθρώπινους νόμους ! Έχουν τρελαθεί όλοι μέσα σε αυτό το νοσοκομείο : Γιατροί και Νοσοκόμες ! Αργότερα, που ηρέμησε λίγο, ήταν γεμάτος γαλήνη και αισιοδοξία. Έδωσε διαταγή να γίνουν τελικές εξετάσεις σε όλα τα παιδάκια για να είναι κι αυτός ήσυχος ότι έκανε σωστά τη δουλειά του, και τους ζήτησε να έρθουν όλα μαζί με τους γονείς τους σε μία εβδομάδα για να τα ξανακοιτάξει για τελευταία φορά. Στη συνέχεια ευχαρίστησε το Θεό για το θαύμα και ξαφνικά θυμήθηκε τη μακαρίτισσα τη γυναίκα του καθώς και το γεγονός ότι δεν είχαν κάνει οι ίδιοι παιδιά - εκείνη τη στιγμή μερικά δάκρυα κύλησαν από τα μάτια του ... Ευτυχώς που δεν τον έβλεπε κανένας εκείνη τη στιγμή !

Εγώ - μία ταπεινή φυσαρμόνικα - έφυγα μαζί με το παιδάκι που είχε μόλις γίνει καλά. Αυτό πήγε αμέσως και βρήκε το φίλο του, το μικρό παιδί των μεταναστών που του είχε κάνει αυτό το θαυματουργό δώρο. Αμέσως, μία ηλιαχτίδα φώτισε τις οικογένειες αυτών των δύο παιδιών : ο πατέρας του θεραπευμένου παιδιού δέχτηκε σαν καλούς φίλους την φτωχική οικογένεια των μεταναστών και τους βοήθησε ειλικρινά όσο πιο πολύ μπορούσε να σταθούν γερά στα πόδια τους.
Όσο για εμένα : μαζί με το φίλο μου το ακορντεόν, τα δύο παιδιά - που έγιναν πια φίλοι αχώριστοι και κατόπιν πολύ καλοί μουσικοί και οι δύο - καθώς και τις αδελφωμένες οικογένειες τους ζήσαμε πολλές ακόμη καταπληκτικές στιγμές με φωνές, μουσικές και τραγούδια ! Αυτή είναι ζωή για μία φυσαρμόνικα σαν κι εμένα !
… … …
Μόνο για ένα πράγμα μετάνιωσα σε αυτήν την ιστορία : πριν φύγω από την επίσκεψη μου στον Ύψιστο, έπρεπε οπωσδήποτε να Του ζητήσω να μου γνωρίσει τον Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ ! Πού θα ξαναβρώ πάλι τέτοια ευκαιρία ;