Είναι η πρώτη φορά που γράφω στίχους τραγουδιού στο blog.

Σήμερα άκουσα το Δεν πειράζει του Οδυσσέα Τσάκαλου να το τραγουδάει η Ραλλία.

Το τραγουδάει με πάθος, αλλά το προτιμώ από τον Οδυσσέα.

Είναι η πρώτη φορά που κάθομαι στο γραφείο μόνος μου τέτοια ώρα και δε δουλεύω. Ακούω μουσική.

Ακούω συνέχεια το τραγούδι του Οδυσσέα, ακούω τους στίχους του.

Δε πειράζει δε πειράζει, αν δε θες να μου μιλάς
αν κρυφά μόνο κοιτάζεις κι όλο μούτρα μου κρατάς
Μη σε νοιάζει μη σε νοιάζει, δε θα σπάσει το σκοινί
Σαν παιχνίδι να μας μοιάζει, δίχως τέλος και αρχή


Γιατί τα μάτια σου εγώ έχω φιλήσει
στην αγκαλιά σου η καρδιά μου έχει σβήσει
Οι δυο μας φύγαμε σε όνειρα μετάξι
μαζί σου  αγάπη μου, εγώ έχω πετάξει


Δε πειράζει δε πειράζει, όταν φτάνω κι είν’ αργά
Ούτε θέλω να τρομάζεις όταν ζούμε χωριστά
Μη σε νοιάζει μη σε νοιάζει, άμα λείπει το φιλί
Σαν παιχνίδι να μας μοιάζει, πάμε πάλι απ’ την αρχή

Δεν αντέχω άλλο έλα, έλα πάρε με αγκαλιά
να πεθάνουμε στα γέλια να ‘ναι πάλι όπως παλιά




Περιμένω με αγωνία την αρχή του ρεφραίν. Και μετά το κλείσιμό του.

Ο τίτλος του blog είναι ο τίτλος του cd.
Σας αφήνω, πάω στο δισκοπωλείο.