Κάνε μου μπα. Νικόλας ’σιμος. Ο Ξαναπές 

Κάνε μου μπα, να κάνω χα!
Να μην μας πιάσουνε στα πρα...
Κάνε μου χο-γλο-γλο, βγάλε φωνή
Χα-χα, μπαχανισμένη μου ζωή.

’μα βγάζαμε τις μάσκες
Θα ‘ταν διαφορετικά.
Ως και οι πάνκησες τα βάψαν
Πράσινα τα μαλλιά...

Πρασινοαίματος καιρός
Δηλώνω πρασινοφρουρός
Να μ’ αγαπάς πρασινωπά
Έχω και καταπράσινη καρδιά.

Πως να παίξουμε κρεμάλες
Ξέχασές το το στυλό
Στον επιτηρητή πήρα τις προάλλες
Πράσινο...

Είσαι θαμπή, κάνε μου μπι
Σαν θερινή χαζή αναψυχή
Βάψε με μπλε, μάρεν και βυσσινί
Φυλάκισέ με αν θες στο μουσταρδί.

Μετενσαρκώνομαι σε δάδα
Κι έλαμψα στο πουθενά
Και τη μικρή μου κουτουράδα
Κάψανε μες  στην πυρά...

Στη φωτογραφία: Εγώ κι εσύ.. κι εσύ.. κι εσύ.. κι εσύ.. κι εσύ... ... ..και.. εσύ... 

Γκρίζος ο τοίχος κι αδειανός σ’ έχει περικυκλώσει
το ταξιδάκι που ρουφάς νομίζεις θα σε σώσει
δεν είναι αυτή, δεν είναι αυτή, της επαγγελίας γη
γη του πυρός, γη του πυρός,  ο τελευταίος μας ο πειρασμός

Τρύπιοι ουρανοί και όξινες σταγόνες σ’ ακουμπούν
Βαλβίδες μες στο σώμα σου, όρθιο σε κρατούν
δεν είναι αυτή, δεν είναι αυτή, της επαγγελίας γη
γη του πυρός, γη του πυρός,  ο τελευταίος μας ο πειρασμός

Δεν είσαι πια ο κυνηγός, είσ’ ο κυνηγημένος
δέκα χιλιάδες έτη φωτός κι ο κόσμος διαλυμένοςδεν είναι αυτή, δεν είναι αυτή…
γη του πυρός, γη του πυρός…..

Στη φωτογραφία: Μόνο εσύ.... μόνο εσύ... μόνο εσύ... μόνο... μόνο.. μόνο...