Όταν γεννιέται μια εταιρία έχεις την αγωνία πως θα ξεκινήσει ... πως θα προχωρήσει... κι αν είσαι αρκετά καλός για να τη μεγαλώσεις σωστά... ίσως το ίδιο να νιώθεις και όταν κάνεις ένα παιδί... ίσως όχι....

Από την άλλη βέβαια όταν πεθαίνει μια εταιρία, καλό θα είναι να προσέχεις που στέκεσαι μη πέσει επάνω σου. Τουλάχιστον να έχεις κάποιον άλλο να βάλεις μπροστά αν είναι να σε «πάρει η μπάλα».

Τα δικά μας γεννητούρια τα γιορτάσαμε και με το παραπάνω (foto με το αυγουλάκι) .

Κρίνοντας από την ώρα που αποφάσισα να το ποστάρω αυτό (εδω είναι 03:00) είναι πασιφανές ότι το μόνο πράγμα που δεν μπορώ να παλέψω τελικά είναι το γαμημένο jet lag και έχω κάνει πάλι τη νύχτα – μέρα...

Έχω δοκιμάσει τα πάντα... ακόμα και να ΞΑΠΛΩΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ (αυτό το άκουσα σαν συμβουλή....πως δε το είχα σκεφτεί μόνος μου...)

-          κάνε ένα μπάνιο...

-          έκανα...έχει φύγει το λάδι της νονάς μου...με τις ώρες κάθομαι....

-          πιες ένα χαμομήλι...

-          που να το βρω το χαμομήλι τώρα ... δεν είμαι στο χωριό σου ... στη Κίνα είμαι... ήπια τσάι

-          μαλακία έκανες έχει καφεΐνη...

-          α!

Δε μου έφτανε η ταλαιπωρία με τη Lufthansa (πόσο κάνει να βάλετε από μια τηλεόραση στα ρημάδια σας να μη κοιτάω από το παράθυρο 12 ώρες?) δε μπορώ να κλείσω και μάτι!   

 Εσωτερικές ειδήσεις...

Οι Κινέζοι θέλουν να λένε “the world’s Shanghai” ( η Σαγκάη του κόσμου) και όχι "China’s Shanghai" (η Σαγκάη της Κίνας) ! Αποκαλούν τώρα πια τη χώρα τους “the world’s factory” και ο στόχος είναι η φράση “made in China” να αντικατασταθεί σύντομα με το “made by China” πως δηλαδή όλο αυτό που κρατάς  είναι φτιαγμένο εξ ολοκλήρου από Κινέζικα χέρια. Το νόημα με λίγα λόγια είναι να μην εισάγεται τίποτα! όσο τρομακτικό και να ακούγεται το έχουν ήδη καταφέρει σε μεγάλο βαθμό.

Για τη Shanghai τα είχα πει και πέρυσι... δεν έχουν αλλάξει και πολλά... απίστευτοι ρυθμοί εργασίας, χωρίς ωράριο, χωρίς Σαββάτα ή Κυριακές (εργασιακός μεσαίωνας...) Μαλάκας είσαι να πας να κάνεις αλλού εταιρία ?

Αν βαριέσαι υπάρχουν ένα εκατομμύριο πράγματα να κάνεις 24/7 αρκεί να ξέρεις σε ποιο στενό να στρίψεις, πράγμα όχι τόσο απλό διότι μια από της ιδιομορφίες της Κινέζικης γλώσσας είναι και η δυσκολία που δημιουργεί σε αυτούς που τη μιλάνε να καταλάβουν ο ένας που είναι ο άλλος!

Ένας ταξιτζής λοιπόν που δε ξέρει το μέρος που θέλεις να πας είναι τόσο δύσκολο να βρει το δρόμο του (έστω και αν μιλάει στο τηλέφωνο με αυτόν που σε περιμένει) όσο δύσκολο είναι να προσανατολιστεί ένας δεξιός στη πλατεία του Κορυδαλλού. 

Στα «τέτοια σου» όμως... μισή ώρα στο ταξί, 2 ευρώ πληρώνεις στο τέλος... (το τηλέφωνο που πήραμε για οδηγίες κόστισε 5 φορές παραπάνω)

Λοιπόν αυτά προς το παρόν... πάω να κάνω ένα μπάνιο... να πιω ένα χαμομήλι... να μετρήσω πρόβατα...να βάλω στο κανάλι της τηλεόρασης Αndrea Βocelli ...  και άμα κοιμηθώ γράψτε μου... 

Πως έχω γίνει έτσι ρε γαμώτο...κάποτε διάβαζα δύο play lists του Δέοντα και κοιμόμουνα σα μωρό....