Η Shanghai με αποχαιρέτισε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που μου είχε πει καλώς ήρθες! Με απίστευτη βροχή και αρκετό κρύο.

Στο αεροδρόμιο ήμουν 3 ώρες πριν, για να τιμήσω ένα Ιταλικό εστιατόριο στο οποίο με περιμένει κάθε φορά που φεύγω από την Κίνα λες και ξέρει ότι έχω πεθυμήσει ενα ζουμερό rib eye ...

Στο check in της Turkish airlines υπήρχε μια αδικαιολόγητη καθυστέρηση! Kαθώς δεν είχα ξαναπετάξει με αυτούς, σκέφτηκα ότι Τούρκοι ενδεχομένως έχουν βάλει το χεράκι τους οπότε δεν ανησύχησα.

Ναι καλά...

Έρχεται η σειρά μου...φορτώνω της βαλίτσες στον ιμάντα και περιμένω... Τότε ο  Κινέζος με τη στολή της Hava Yollari αποφάσισε ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή  “to grow a brain…”

-          είστε υπέρβαρος...

-          και τώρα εχω χάσει κιόλας...που να με έβλεπες το καλοκαίρι....

-          οι βαλίτσες σας εννοώ...

-          η αλήθεια είναι ότι ψώνισα κάτι δωράκια...με άδεια χέρια να γυρίσω; ( τί είμαι; Τουρκόγυφτος σαν τα αφεντικά σου;)

-          θα σας στοιχίσει 200ευρώ...

Θέλω να του εξηγήσω ότι απλά θέλω να «πετάξω» και όχι να «πηδήξω» αλλά θεώρησα ότι δεν πρέπει να ξεκινήσει από κει η κουβέντα!

Τα τελευταία χρόνια έχω πετάξει δεκάδες φορές με όλες της αεροπορικές εταιρίες σχεδόν... μεταφέροντας πολλές φορές πολύ μεγαλύτερο βάρος από το τυπικό 20-25kg. Κάνεις ποτέ δε με χρέωσε τίποτε!

Η αλήθεια είναι ότι με τη χρέωση για τα όρια βάρους στις βαλίτσες υπάρχει ένα νομικό κενό (στοίχημα πως τώρα θα βγει ο Hastaroth και θα μου ποστάρει σε σχόλιο τον σχετικό κανονισμό...)! Ακριβώς όμως αυτό το κενό δημιουργεί εκείνη την ώρα μια διελκυστίνδα ανάμεσα στην εταιρία και τον πελάτη με παρακάλια...παζάρια...και πληρωμή κατά περίπτωση. Όλα αυτά εξαρτώμενα βέβαια από το μέγεθος της εταιρίας! Αντε πες όχι στη Lufthansa…Γενικά αυτή η ιστορία ανήκει σε αυτό που λένε ψιλά γράμματα!

Στην Ελλάδα μπορεί να πληρώνω τα διόδια της Αττικής Οδού κάθε πρωί σα το κορόιδο «για να μη μπλέκουμε πρωινιάτικα» αλλά εκεί με έπιασε η μαλακία μου και λυπήθηκα τα 200ευρω (που θα τα χρέωνα στην εταιρία στο κάτω-κάτω) και αποφάσισα να στήσω καβγά! Και φυσικά να μπλέξω!

Διαμαρτυρήθηκα πως ενω ταξιδεύω πάντα με το ίδιο βάρος πάνω-κάτω  πρώτη φορά με χρεώνουν (μέγα ψέμα αυτό διότι αυτή τη φορά το είχα παρακάνει με τα ψώνια)! Ο κινέζος στον γκισέ μετά από τις πρώτες αντιρρήσεις μου, μου προτείνει την ιδέα «να ανοίξω τις βαλίτσες και αν θέλω να αφήσω κάποια πράγματα εκεί». Τώρα που το σκέφτομαι έπρεπε να αφήσω μπροστά στο γκισέ του ότι άπλυτο έφερνα πίσω να δούμε αν θα ξαναέλεγε μαλακίες με τόση ευκολία...

Ο διάλογος κατέληξε σε καβγά, όπως αρμόζει όταν διαμαρτύρεται ένας Ελληναράς στο εξωτερικό, με τον υπάλληλο να μου λέει «δεν με νοιάζει» και μένα να ζητάω τον προϊστάμενο του (ακολούθησα δηλαδή την ίδια τακτική με τους καβγάδες που κάνουμε στο ΙΚΑ, στην εφορία, στα ΚΕΠ κτλ... ). Σε αντίθεση με το ΙΚΑ εκεί υπήρχε προϊστάμενος...ένας τύπος Τούρκος μάλλον, αν κρίνω από τα τρία λάμδα στην αρχή της λέξης luggage αλλά και από την πρώτη του κουβέντα...  

-          Να τα κάνουμε 140ευρω να τελειώνουμε;

Εγώ βέβαια είχα πει τόσα με τον υπάλληλο που δε γινόταν τώρα να κάνω την πάπια επειδή μου κάνανε έκπτωση...

-          οχι...

-          Να πούμε 100ευρω; Δε μπορώ να πάω παρακάτω μάνα μου ...δε βγαίνω!

Κουβέντα στη κουβέντα μαζεύονται και κάτι άλλοι υπάλληλοι...κάναμε πηγαδάκι ... ακούστηκαν εκατέρωθεν κάτι φωνές... τσούπ! Securitαδες!

Επόμενο πλάνο στο δωματιάκι της ασφάλειας αεροδρομίου παρέα με τον Τούρκο... μη φανταστείτε το εξπρές του μεσονυχτίου...ήρεμα πράγματα...  Ενημερωθήκαμε πόσο σημαντική είναι η εικόνα του αεροδρομίου και ότι οι Ελληνο-Τουρκικές παπάτζες μας τους αφήνουν αδιάφορους!

Επειδή κανείς δεν ήθελε να περάσει το υπόλοιπο της ημέρας του εκεί μέσα, ο Τούρκος έλειψε για 5 λεπτά και επέστρεψε με τα εισιτήρια...

-          καλό σας ταξίδι...

-          θα μου λείψεις...

Όσοι ήλπιζαν ότι  δε θα καταφέρω να γυρίσω πίσω και θα χάσω το πάρτι των γενεθλίων μου, στέλνοντας σεισμούς, ραδιενέργειες και ορδές αιμοβόρων Τούρκων στο δρόμο μου... ας προσπαθήσουν περισσότερο την επόμενη φορά...

Τώρα που είπα ραδιενέργεια...για κάποιο περίεργο λόγο όταν μπαίνω στη κουζίνα παίρνει μπροστά το μίξερ μόνο του...αλλά έχω αποφασίσει να μην ανησυχήσω προς το παρόν...