Τρίτη   βράδυ  σε  νυχτοσκυλάδικο  της  Αθήνας  δυο  ομορφούλες ,  «τρίτης  διαλογής»  τραγουδίστριες  συζητούν.

Απόψε,  «ακούγεται  η  παλιότερη στο  επάγγελμα»  δεν  βλέπω  κίνηση  προβλέπω,  φαλιμέντο  νωρίς…
Λες?   Ρωτά  με αγωνία  η   μόλις ολίγων ημερών νεότερη στο  πάλκο .
Και, το  υπογράφω.  Με  τέτοια  κρίση,  μέρα καθημερινή,  δύσκολα  τα  πράγματα  αλλά…
Σκέφτηκες   κάτι?
Αναρωτιόμουν  μια   που,  θα  σπατσάρουμε  σύντομα  είσαι  για,  ένα  play…  back?
Που,  σε  στούντιο?
Περίπου.
Δηλαδή?
Είναι  το  στούντιο  γνωστού   ποδοσφαιριστή,  που παίζει μπακ σε μεγάλη  ομάδα.
Μπα,  τραγουδάει  κι’  αυτός?
Χμ’  ναι,  όχι,   δηλαδή…  το  πούλι   του!
Έχει  παπαγάλο?
Όχι.
Μήπως   Μαΐνα?
Ούτε..
Τότε,  τι  πουλί  έχει  που  τραγουδά,  δεν θα μοιάζει  κωμικό,  να  τραγουδά  ενώ  εμείς,  θα  του  κάνουμε   σιγόντο? 
Γιατί?   Εκείνος,  άμα  το  ταίσουμε  και,  το  ποτίσουμε  τραγουδώντας  ,δεν σ’ αφήνει  στο παράπονο!
Δεν  ξέρω…  πως  μπορώ, να  ταίσω,  ένα  πουλί  που  τραγουδάει?
Πολύ  απλά.  Με  τα  χέρια  η με το στόμα!
…Χειροφίλημα  δηλαδή?
Κάπως  έτσι…
Πλάκα θα  έχει  εσύ,  το έχεις  ξαναταΐσει?
Εμ’ τι νόμιζες , μόνο με το τραγούδι, δεν βγαίνει  χρειάζεται και, κοινωνική  προσφορά!
Εντάξει μαζί  σου!   Ας  δοκιμάσω κάτι  νέο,  δεν χάνω και τίποτε  άλλωστε, νιώθω περιέργεια  να δώ,  πως  είναι να  ταΐζεις  τραγουδώντας, ένα τόσο σπάνιο  πουλί!