Σε μία περίεργη χώρα, όχι πολύ μακριά από εδώ, ζει μια φυλή αλλόκοτη με παραξενιές και ιδιαιτερότητες.

 Η χώρα αυτή λέγεται Μπουζουκιστάν και είναι χαμένη κάπου βορειοδυτικονοτιοανατολικά της Ελλάδας, ανάμεσα σε θάλασσες, βουνά, ποτάμια, δάση, σπηλιές και λίμνες!

Οι κάτοικοι της δεν μιλάνε όπως όλοι μας, κρατάνε κάτι περίεργα ξύλινα όργανα που αποτελούνται από ένα ηχείο που είναι στρογγυλεμένο στο πίσω μέρος, από οκτώ μεταλλικές χορδές, από ένα μακρύ μαρκούτσι που εξέχει από τη μία πλευρά και είναι στολισμένα με ότι λογής σχέδιο βάζει ο νους σου. Παραδεισένια πουλιά, καραγκιοζάκια, καραβάκια, ζώα , ανθρώπινες μορφές και πάει λέγοντας… Αυτά τα όργανα τα λένε Μπουζόυκια!

 Οι Μπουζουκλέν λοιπόν, όπως είναι το όνομα αυτών των κατοίκων γυρνάνε από εδώ και από εκεί παίζοντας τα μπουζούκια τους και έτσι συνεννοούνται. Με δεξί τους χέρι, ανάμεσα στον αντίχειρα και τον δείκτη, κρατάνε ένα μικρό κοκάλινο οβάλ πραγματάκι και με τον καρπό τους κάνουν κάτι πολύ γρήγορες κοφτές κινήσεις και χτυπάνε τις χορδές σαν να τους έχεις βάλει μοτεράκι…. Το αριστερό τους χέρι πάει πάνω κάτω σε αυτό το μακρουλό πράγμα που εξέχει από το σώμα του μπουζουκιού και με τα τεράστια δάχτυλα τους που δεν έχουν κοκάλα ούτε νύχια, πατάνε τις χορδές σε διάφορα σημεία και έτσι βγάζουν τον ήχο. Ο σκοπός τους είναι, ο ένας να μιλήσει όσο πιο γρήγορα γίνεται από τον άλλον και όταν αυτό γίνει τότε είναι πολύ ευχαριστημένοι!

 Αυτοί οι μπουζουκλέν ζουν μόνο τη νύχτα, και δεν τρώνε φαγητό, μόνο πίνουν! Πίνουν κάτι ποτά που έχουν μέσα οινόπνευμα και το συνοδεύουν με ένα άλλο περίεργο πράγμα σε κυλινδρικό σχήμα που καίει, μυρίζει άσχημα και βγάζει καπνό… Αυτή η φυλή είναι λίγο ξεροκέφαλη και δεν μπορεί να συνεννοηθεί με τις υπόλοιπες φυλές που μένουν στις διπλανές χώρες, δηλαδή στο Ντραμιστάν, στο Κιθαριστάν, στο Πληκτράν και στο Μπασσιστάν και είναι διαρκώς σε εμπόλεμη κατάσταση..

 Πάνε σε κάτι ναούς το βράδυ με πολλά φώτα, θόρυβο και κάτι τύπους που πετάνε πανεράκια με λουλούδια σε κάποιους άλλους που ουρλιάζουνε και προσεύχονται σε κάτι δικούς τους Αγίους. Μερικοί από αυτούς είναι ο Αη Χιτζαζ, ο Αη Ουσακ, ο Αη Χιώτης και ο Αη Καμπουρίδης. Δεν ξέρω αν πρέπει να σας πω και για το τι κάνουν όταν είναι σπίτι τους αλλά νομίζω πως καλύτερα να το αποφύγουμε αυτό γιατί ίσως να διαβάζουν και μικρά παιδιά……