άσε το ρυθμό....

άσε τη μελωδία....

άσε τους ήχους...

και κράτα για λίγο τις εικόνες μου..... 

ΣΑΝ ΑΕΡΑΣ

Κι αν είσαι χάλια

να μη μιλήσεις

δε χρειάζεται για σένανε να ξέρω,

Δε σε γουστάρω

και δε σε θέλω

κι ας κάνω σα τρελός

στην αγκαλιά μου να φέρω

δε σε ξέρω

γιατί δε ξέρω

τι απ’όλα να πιστέψω

κι αν θ’αντέξω

θα είναι θαύμα

Κι αν είσαι χάλια

μη με αγγίξεις

θα με κολλήσεις

και θα με πνίξεις.

Να μη ζητήσεις, τι υπάρχει

γιατί απάντηση θα πάρεις θα’ναι ψέμα

Και μη ρισκάρεις, να πονέσεις

γιατί απόψε όλα γυρίζουν παλαβά.

Γι’αυτό θα μείνω, μεσ’ απ’ τη σκόνη

για ν’αντικρύσω τη δική σου τη μορφή.

που με κοιτάει και δε γελάει

και όλα πια δεν έχουνε χαθεί, απ’την αρχή

Κι αν είσαι χάλια

να μη μιλήσεις

γιατί θα σπάσεις την επόμενη σιωπή

που ακολουθεί

και σου φιλάει

το όνειρο πως ήσουνα παιδί

μες στη ζωή.

Μα αν δεν αντέξεις

και δε σωπάσεις

θα ακολουθήσει η επόμενη στιγμή.

Θα καταστρέψει

χρυσά κομμάτια

που’χες στη τσέπη

και τις εικόνες που σ’ομορφήναν το νησί.

Και μη ζητήσεις, αν υπάρχει

η αίσθηση που αγναντεύει τη ψυχή

Κι άμα ρισκάρεις να δοκιμάσεις

θα χαθείς μέσα στο τρένο την αυγή.

Κι αν πάλι χρειαστεί

μέσα στη σκόνη να προσπαθήσεις να σταθείς.

Ε ναι! Θα είσαι, αυτό που είσαι

Κι αυτό που πάντα περισσεύει στην αρχή.

Κι αν είσαι χάλια,

για ν’ανασάνεις,

δε θέλεις φύλλα,

μα να φυσάει,

Και να φύγει,

επιτέλους,

η επόμενη στιγμή,

και η σιωπή.

20/12/1999 (Όταν οι ήχοι … σε κάνουν να πεθαίνεις)