Ο παραπάνω χώρος μας έκανε εντύπωση γιατί είχε αέρα από νησί, γι'αυτό και κάτσαμε να φάμε.

Είναι σπάνιο μέσα στην πόλη να νιώθεις ότι είσαι σε νησί, αλλά όλα γίνονται!

Ψαρικά (που δεν μου αρέσουν, αλλά τα συγκεκριμένα πιάτα ήταν μια χαρά), θαλασσίτσα, υπέροχη παρέα και μουσική. Μουσική είπα? Τι ήταν και τούτο...

Κάπου στα μισά του γεύματος παίζει Θαλασσινός "Καράβια Χιώτικα", ό,τι καλύτερο να δέσει με τη νησιώτικη ατμόσφαιρα.

Μετά (μάλλον το best of είχαν) παίζει τα Σμυρναίικα Τραγούδια. Και μετά ξανά. Και ξανά..

Χμ..και πάλι.. Και δώστου Μουτζουρωμένο το γυαλί.. Ήμαρτον.. 5? 6 φορές?
Δε θυμάμαι φύγαμε μετά..

Και όχι τίποτε άλλο. Παραδίπλα μας είχε τραπέζι γάμου. Ωραίο γλέντι έκαναν οι άνθρωποι.

Ρε μάστορα! Το repeat!!!! Μόνο εμείς το ακούμε...?

Ούτε ο Θαλασσινός να παντρευότανε...

ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ!!!!!