Ποιος δεν θυμάται τους πρώτους παιδικούς και νεανικούς του έρωτες?

Θυμάμαι με την παιδική μου φίλη Βίκυ σε ηλικία 12 χρονών (κοριτσάκια ακόμα) μας άρεσε το ίδιο αγοράκι!

Βασικά ήταν 2 χρόνια μεγαλύτερος μας!Αυτός ήταν ο γόης του σχολείου…τα κλασσικά δηλαδή!

Φαντάζομαι και σήμερα θα υπάρχει ένας γόης ανάμεσα στα υπόλοιπα αγόρια!

Γελάμε πολύ με την Βίκυ όταν τα σκεφτόμαστε…χαρακτηριστικά 2 σκηνικά..

Ο εν λόγο γόης (ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε) επειδή είχε καταλάβει ότι άρεσε (τρομάρα του!) μας είχε βγάλει ψευδώνυμα για τα οποία ήμασταν πολύ περήφανες…δεν είναι και λίγο πράγμα να ασχολείται μαζί σου ο Γόης…μάλλον κάπως έτσι θα σκεφτόμασταν τότε, διαφορετικά (εγώ τουλάχιστον) δεν θα έπρεπε χαίρομαι με το Φώκια! Ναι , ναι , καλά διαβάσατε…Φώκια ήταν το ψευδώνυμο που μου είχε προσάψει και της Βίκυς Αλεπού…Της έλεγα τότε «καλά ρε συ , εσένα σε λέει αλεπού δεν είναι κακό και γι΄ αυτό χαίρεσαι , εγώ με το Φώκια γιατί χαίρομαι?» χαχαχαχα (χαζό από μικρό βλέπετε!)

το 2ο σκηνικό πολύ αστείο επίσης κατά την γνώμη μου…είχε έρθει ο εξωσχολικός γόης να παίξει μπάλα με τα δικά μας αγοράκια…λοιπόν τι έκανε το άτομο, μου έδωσε να κρατάω τα κλειδιά του! Απίστευτο ε? Φοβερό! Τι να σας λέω τώρα! Η αλήθεια είναι πως δεν θυμάμαι καλά αν είχαμε διαμάχη με την Βίκυ για το ποια απ’ τις δυο μας θα τα κρατήσει!(Βίκυ βοήθα!)Θυμάμαι όμως πως τα κράταγα σαν κόρη οφθαλμού και τα φίλαγα…χαζό παιδί χαρά γεμάτο!

Πόσο γελοία ακούγονται όλα αυτά τώρα…τότε όμως…ζούσαμε μεγάλες στιγμές! :)

Συνεχίζω λοιπόν…

Και τα ποιηματάκια που κυκλοφορούσαν και αυτά γραμμένα σε κάποια σελίδα ενός τετραδίου ή ακόμα και πάνω στο θρανίο! (όπου υπήρχε χώρος δηλαδή γιατι επάνω ήταν γραμμένα και κάποια σκονάκια , τρίλιζες , SOS κτλ!)

Θυμάμαι μερικά από αυτά…τα έχω κρατήσει γραμμένα κάπου με πολλά άλλα….αγαπημένα και διαχρονικά!

Όταν σου ‘ρχονται δάκρυα στα μάτια

να ξέρεις ότι κάπου υπάρχει κάποια

που θέλει να σε έχει πάντα χαρούμενο.

Το να σ’ αγαπούν ειναι μεγάλο αγαθό,

Το να αγαπάς εσυ τους άλλους

ακόμα μεγαλύτερο

Να ξεχάσεις δεν σημαίνει

να σβήσεις τα πάντα από το μυαλό σου

αλλά να τα θυμάσαι χωρίς να πονάς 

Το να αγαπάς χωρίς να αγαπιέσαι

είναι σαν να μιλάς

χωρίς να λες τίποτα!

Αν η καρδιά σου είναι από γυαλί

μην την εμπιστευτείς

σε χέρια που τρέμουνε.

 Ήρωας δεν είναι αυτός που γελά

αλλά αυτός που μπορεί να κρύψει

το δάκρυ πίσω από ένα χαμόγελο!

Μην αγαπήσεις κάτι τέλειο

μπορεί να είναι ψεύτικο

Αγάπησε κάτι το ατελές

και τελειοποίησε το με την αγάπη σου 

Να με θυμάσαι με ένα χαμόγελο

αν κλάψεις θα πει πως με ξέχασες

Μην ντρέπεσαι για τα δάκρυα σου,

η ντροπή ανήκει

 σ’ αυτόν που σε έκανε να κλάψεις...  

Love is like a drug

The more you take it

The more you need it! 

Η Ζωή δεν είναι πρόβα

είναι μια τελική παράσταση!

Για τις φιλίες τώρα τι να πω?

Είμαι τυχερή απλά, γιατί η ζωή τα έφερε έτσι και με την Βίκυ μετά από λίγα χρόνια παύσης (για πολλούς και διαφόρους λόγους) είμαστε μαζί όπως τότε και ακόμα καλύτερα.

Τότε μοιραζόμασταν τον περιβόητο λουκουμά και τα τυρογαρίδάκια (που αγοράζαμε με 50 και 20 δρχ αντίστοιχα), τα παιχνίδια στο προαύλιο , αργότερα τα γέλια στην τάξη με τους καθηγητές και τους συμμαθητές μας , τα πρώτα μας φλερτ και τις πρώτες μας ανοησίες και τώρα μοιραζόμαστε την συνέχεια των ζωών μας ,όπως αυτές εξελίσσονται… και εξακολουθούμε να ζούμε Μεγάλες Στιγμές! (παρέα μας και οι άλλες δυο υπέροχες και μοναδικές...το Λενάκι και η Λουκίτσα!)

Β + Ε = F.F.E (Friends For Ever)

 Άντε και εις άλλα με υγεία!