Ρατσισμός

Γράφει η Ευαγγελία Σακελλαρίου. (evaggeliasakellariou)
7 άρθρα στο MusicHeaven

Πώς εκφράζεται λοιπόν ο ρατσισμός στην καθημερινή μας ζωή;

Οι ιστορίες που θα σας αναφέρω είναι περιστατικά που συνέβησαν στη ζωή μου από τα 18 χρόνια μου μέχρι σήμερα:

Επεισόδιο 1ο κατά το σωτήριο έτος 1978: Πρώτη χρονιά στα ΤΕΙ Αθήνας. Στην αφετηρία των λεωφορείων για το Αιγάλεω Σίτυ στην οδό Ζήνωνος. Καθώς πήγαινα να ανέβω στο λεωφορείο από την μπροστινή πόρτα, άκουσα ξαφνικά γέλια, προστυχόλογα και πειράγματα. Περίεργη γύρισα το κεφάλι και βρέθηκα αντιμέτωπη με μια καλοντυμένη γυναίκα, η οποία είχε σκληρά σχεδόν ανδρικά χαρακτηριστικά. Πιο πίσω κάτι χαϊβάνια γελούσαν ξεδιάντροπα. Η «γυναίκα» με έσπρωξε και μπήκαμε και οι δύο απότομα στο όχημα. Ήταν μια τρανσέξουαλ, όπως καταλάβατε.

Επεισόδιο 2ο κατά το έτος 1985 και ώρα εφτά παρά δέκα το πρωΐ: Στο δεξί μέρος της πλατείας Μοναστηρακίου (καθώς βγαίνουμε από το σταθμό Μοναστηράκι του ΗΣΑΠ) συναντιούνται οι οδοί Άρεως και Πανδρόσου και ανάμεσα τους είναι το Μουσείο Τζισταράκη (απέναντι από το σταθμό), το οποίο ανακαινιζόταν τότε.  Βγήκα από το σταθμό κατευθύνθηκα προς την οδό Πανδρόσου για να πάω στο Υπουργείο. Ξαφνικά ακούω τους εργάτες να βωμολοχούν. Είναι γνωστό ότι η περιέργεια σκότωσε τη γάτα, έτσι και εγώ μες στη καλή καλά γυρνώ και βλέπω δύο άνδρες ομοφυλόφιλους να έχουν ανοίξει τις καπαρντίνες τους και να επιδεικνύουν το γυμνό σώμα τους.

Επεισόδιο 3ο: Χρόνια μετά το προηγούμενο επεισόδιο και έχοντας σχηματίσει αρνητική γνώμη για την ομοφυλοφιλία ήρθε η ώρα να φιλοξενήσω την αδελφική μου φίλη στα Πατήσια. Πήγαμε για ψώνια στα μαγαζιά της γειτονιάς μου. Σε ένα από αυτά δούλευε ένας νεαρός, που είναι ομοφυλόφιλος. Η φίλη μου χωρίς κανένα ενδοιασμό μπήκε στο μαγαζί και μετά από σύντομη φιλική κουβέντα με το νεαρό αγόρασε ένα παντελόνι. Εγώ στάθηκα έξω από το μαγαζί, ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Αφότου έφυγε η φίλη μου για την πόλη της, έτυχε να περάσω έξω από το ίδιο μαγαζί μαζί με τη σκυλίτσα μου. Στην πόρτα στεκόταν ο νεαρός, ο οποίος με αναγνώρισε και με καλημέρισε. Για λόγους ευγενείας τον αντιχαιρέτησα και μου προσέφερε τσιγάρο. Το πήρα, καπνίσαμε μαζί  και είπαμε δύο κουβέντες ανθρώπινες σαν καλοί γείτονες.

Επεισόδιο 4ο : Ιούλιος του σωτηρίου έτους 2012. Σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο της Κω. Πάλι με την αδελφική μου φίλη κατεβαίναμε στη πισίνα του «Χοτέλ Καλιφόρνια» και την αράζαμε στις chaise-longue (σεζ-λογκ). Μεταξύ των ενοίκων ήταν και μια οικογένεια Αράβων που αποτελείτο από τον  άνδρα, τις δύο γυναίκες του, μια μεσόκοπη γυναίκα (ίσως η μάνα του ή πεθερά του), ένα παχουλό αγόρι περίπου στα 12 με 13, και ένα αγοράκι γύρω στα πέντε. Ένα κομμάτι της πισίνας ήταν διαμορφωμένο ως Jacuzzi (τζακούζι) . Κατά διαστήματα πηγαίναμε εκεί με άλλους Ευρωπαίους ή Αμερικάνους και διασκεδάζαμε με τις μπουρμπουλήθρες. Το δεκατριάχρονο αγόρι από την Αραβία έκανε θόρυβο κάνοντας βουτιές στην πισίνα και μιλούσε δυνατά στον πατέρα του. Αυτό ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα στο κόσμο, αν και θα μπορούσε να μη μιλάει τόσο δυνατά. Ένα ωραίο πρωϊνό  και ενώ ήταν άδειο το Jacuzzi η οικογένεια των Αράβων, ντυμένη στα μαύρα, ήρθε στο χώρο των λουομένων. Οι γυναίκες φορούσαν τις μαντήλες τους και μαύρα εφαρμοστά ρούχα, που κάλυπταν το σώμα τους μέχρι τα γόνατα. Αφού πάτησαν το κουμπί και άρχισαν οι μπουρμπουλήθρες  όλοι άρχισαν να πλένονται βάζοντας και τα σχετικά σαπούνια. Όλοι εξοργίστηκαν, η ατμόσφαιρα πάγωσε και άρχισαν τα αρνητικά σχόλια εναντίον της Αραβικής οικογένειας. Από ότι κατάλαβα με τις λίγες γνώσεις μου στις ξένες γλώσσες, μερικά σχόλια είχαν ρατσιστικό περιεχόμενο.

Επεισόδιο 5ο : Το σωτήριο έτος 2012 και στις δεκαπέντε Δεκέμβρη, ανήμερα της γιορτής του Αγίου Ελευθερίου (βοήθειά μας). Το πανηγύρι πιο φτωχικό από ποτέ. Οι αλλοδαποί (κυρίως Ασιάτες και Αφρικανοί) είχαν στήσει τη πραμάτεια τους και κυνηγούσαν τους υποψήφιους πελάτες με το τουφέκι. Εκεί που χάζευα το εμπόρευμα τους, ακούω την θυμωμένη φωνή ενός Έλληνα να λέει σε έναν Αφρικανό: «Εσείς οι μαύροι να φύγετε από εδώ. Να πάτε στην πατρίδα σας. Σας ταΐζουμε και μας παίρνετε τις δουλειές. Φύγετε από την Ελλάδα, ρεμάλια!». Ο Αφρικανός τον άφησε να φωνάζει και κατευθύνθηκε προς την οδό Αχαρνών.

Τέλος, επειδή είμαστε μια μουσική κοινότητα, ας κλείσουμε το άρθρο με τρία μουσικά κομμάτια, τα οποία κατά τη γνώμη μου είναι κατάλληλα για τον επίλογο: