Θα μάθεις να γελάς αν μάθεις να υποφέρεις!!!!

Κάποτε ήμασταν 17!
Κάποτε ζούσαμε τις στιγμές!
Κάποτε ονειρευόμασταν τις στιγμές!
Και για να μιλήσω για τον εαυτό μου...
Κάποτε ξέραμε την αναγκαιότητα του πόνου...
Και γι'αυτο δεν παραπονιόμασταν τόοοοοοσο πολύ!!!!!!!!!

πολυ ομορφο!!!
και το θεμα για να παρω μερος στη κουβεντα;;;

Γιατί κάποτε;

Πάντα κουβαλάμε ένα παιδάκι και ένα έφηβο μέσα μας. Το θέμα είναι, τα αφήνουμε να κάνουνε αυτό που θέλουνε μέσα μέσα;

Νομίζω πως μόνο όταν μας ευνοεί η τύχη και η ζωή μπορούμε να βγάλουμε το παιδάκι προς τα έξω.
Αλλιώς πρέπει να σκληρύνουμε και να σκληρύνουμε..

Κι όταν αυτοί οι άνθρωποι γελάνε, είναι σα να ανοίγει ο ουρανός και να φαίνονται τ΄αστέρια!

Πολύ θα ήθελα να συμφωνήσω, Do... Όσες φορές όμως άφησα το παιδάκι να βγει προς τα έξω, αυτό με δάκρυα στα μάτια γύρισε τρέχοντας να κρυφτεί ακόμα πιο βαθιά... Δεν θέλω να το ξαναβγάλω έξω, δεν του κάνει καλό... Ακόμα κι όταν όπως λες η τύχη με ευνοεί, καλύτερα είναι εκεί μέσα κλεισμένο, προστατευμένο...

Καθενας παιρνει απο τους αλλους οτι δινει.Αν δινεις πονο θα παρεις πονο.Δεν πρεπει να τα βαζεις με τους αλλους και να κρυβεσαι πρεπει αυτο να ειναι μια αφορμη για να σκεφτεις κι εσυ ποσες φορες πληγωσες.Ποσες φορες προσπερασες.........και να μην παραπονιεσαι!
Και ολοι μας προσπερναμε πια και κλεινομαστε και βαφτιζουμε αυτη την απομονωση ευτυχια και ασφαλεια.Δεν ειναι ομως,ετσι δεν ειναι?
Δεν φταινε μια ζωη οι αλλοι βρε παιδια
καιρος να ψαχτουμε κα λιγο μεσα μας !

συμφωνω αλλα ειναι πολυ δυσκολο και χρειαζονται πολλα πραγματα για να καταφερει να ψαχτει καποιος μεσα του.....

Το παιδί μέσα μας ζει απο τη δύναμη που αποκτάμε μεγαλώνοντας.
Η μεγαλύτερη αρετή που μπορεί να αποκτήσει κάποιος, είναι να μάθει να αντέχει και να μάθει να ρισκάρει. χωρίς να φοβάται ότι θα πληγωθεί. Έτσι κάνουν τα παιδιά.

Νίκο ενώ συμφωνώ με αυτό που λες σκέφτομαι πως αν κάποιος κρύβει το παιδί μέσα του έτσι ώστε να αποφύγει τον πόνο στρο τέλος πονάει πιο πολύ!

Πιστεύω πως ότι μας σκοτώνει και μα πονάει μας κάνει πιο δυνατούς και όχι μόνο εμάς αλλά και το παιδί που κρύβουμε μέσα μας, Άλλωστε είμαι πολύ ένθερμος υποστηριχτής όλων αυτών των ρητών που λένε για αντίθετα πράγματα.Δηλαδή αν δεν υπήρχε η λύπη δεν θα είχε νόημα η χαρά κ.ο.κ.

Όλοι κρύβουμε ένα παιδί κάπου στο βάθος του εγώ σου... Άμα το ψάξεις θα το βρεις...

Παράθεση: Το μέλος Tren στις 13-05-2007 στις 13:56 έγραψε... Καθενας παιρνει απο τους αλλους οτι δινει.Αν δινεις πονο θα παρεις πονο.Δεν πρεπει να τα βαζεις με τους αλλους και να κρυβεσαι πρεπει αυτο να ειναι μια αφορμη για να σκεφτεις κι εσυ ποσες φορες πληγωσες.Ποσες φορες προσπερασες.........και να μην παραπονιεσαι! Δεν φταινε μια ζωη οι αλλοι βρε παιδια καιρος να ψαχτουμε κα λιγο μεσα μας !

...Κάποιες φορές δίνουμε λίγα και παίρνουμε πολλά, κάποιες άλλες δίνουμε τα πάντα και παίρνουμε ελάχιστα και κάποιες φορές ίσως πάρουμε οτι έχουμε δώσει...Το θέμα όμως δεν είναι τι θα δώσεις και πόσο,είναι αυτό που θα δώσεις να το κάνεις επειδή το θες πραγματικά χωρίς να περίμενεις και να ζητάς αντάλλαγμα... Ο καθένας είναι υπευθυνος για τις πράξεις και τις επιλογές του,κανένας άλλος δεν φταίει....Τώρα όσο για το παιδί που κρύβουμε μέσα μας είναι πολύ όμορφο να το αφήσουμε να βγεί, έστω και για λίγο, ακόμα και αν ξέρουμε οτι μπορεί πληγωθεί...

Σίγουρα μπορεί να πληγώθει ο 17χρονος εαυτός μας όμως αυτό ακριβώς είναι το θέμα!!!!!!!!!!!! Μόνο αν υποφέρεις θα μάθεις να γελάς!!!!!!!!!!!

Μένει να δεις πια τώρα
αυτό που δεν τολμάς
θα μάθεις να γελάς
αν μάθεις να υποφέρεις

Αφού το ξέρεις
τη μια πονάς κι υποφέρεις
την άλλη πάνω
τόσο ψηλά δε σε φτάνω


...αυτό τα λέει όλα ...

Το δεύτερο στοιχάκι το ξέρω. Το πρώτο μη μου πεις οτι είναι άγνωστα λόγια του Παύλου?