Ελληνική μουσική; Ο κλέψας του κλέψαντος!

Το μέλος CHRISTOS156 στις 13-06-2007 στις 17:48 έγραψε...

ο Καρβελας ειναι γνωστος κλεφτης. το riff απο το Layla το εχει ενταξει οντως σε ενα τραγουδι της Πανιας. Και του Φοιβου εχω εντοπισει να κλεβει Madonna ή Michael Jackson και βεβαια πολλοι αλλοι αλλα οχι μονο στην Ελλαδα και οχι μονο απο εκει που φανταζομαστε. Ειναι γνωστες οι κλεψιες των Led Zeppelin. Επισης στους Iron Maiden. Στο fear of the dark το περασμα απο το αργο μερος στο γρηγορο ειναι ακριβως ιδιο (δηλαδη κοψανε την ταινια και το βαλανε) με το περασμα παλι απο το αργο στο γρηγορο απο το no prayer for the dying.
επισης εντοπισα οτι ενα τραγουδι του Sting, η μελωδια του ειναι κλεμμενη απο την Σκυθικη Σουιτα του Προκοφιεφ. Και πολλα γνωστα τραγουδια εχουν παρει την μελωδια απο κομματια ορχηστρικης μουσικης.

Το μέλος Sixten στις 13-06-2007 στις 13:51 έγραψε...

Σε άλλο topic του παρόντος forum, φίλος του site εντόπισε ότι ο Καρβέλας (αν είναι αυτός ο "συνθέτης") έχει κλέψει το riff του Layla των Derek & The Dominoes και το ενσωμάτωσε σε ένα άθλιο δημιούργημα για το εισπρακτικό CD της Πάνιας.

Στον Καρβέλα θα αναφερθώ και λίγο πιο κάτω...

Κάτι που εντόπισα πρόσφατα είναι ότι και ο Χατζηγιάννης ακολουθεί τα βήματα του Καρβέλα! Η νέα επιτυχία της Δέσποινας Ολυμπίου Πες το Δυνατά δεν είναι παρά αντιγραφή του κουπλέ του πασίγνωστου Hot Stuff της Donna Summer (ίδια μελωδία, ίδιες συλλαβές, ίδιος τονισμός, ακόμη και ίδια τονικότητα!), ενώ το refrain είναι αντιγραφή του refrain του Tonight των Reamonn, το οποίο ο Χατζηγιάννης τραγούδησε και στα ελληνικά, αλλά δεν ξέρω αν έχει την άδεια να το χρησιμοποιήσει και σε άλλο τραγούδι...

Αν στα credits του δίσκου γίνεται αναφορά σ' αυτά τα δύο τραγούδια, τότε έχει καλώς... Αν όχι όμως, τότε αναρωτιέμαι γιατί όλοι αυτοί οι "καλλιτέχνες" ωρύονται για την μουσική πειρατεία όταν ένας φοιτητής με ελάχιστο χαρτζιλίκι κατεβάζει ένα τραγούδι από το διαδύκτιο, ενώ οι ίδιοι έχουν το δικαίωμα να εισπράττουν χιλιάδες ευρώ κατακλέβοντας άλλα τραγούδια κι αυτό δεν θεωρείται πειρατεία!...

Παρόμοια παραδείγματα έχω για πολλούς Έλληνες "καλλιτέχνες" και μάλιστα έχω ετοιμάσει και τα σχετικά remix για όσους έχουν αμφιβολίες για τα λεγόμενά μου...

Όσο για τον Καρβέλα, θυμάμαι στα τέλη της δεκαετίας του 80, όταν ήμουν συνδρομητής στο αγγλικό περιοδικό Αtari ST User, το περιοδικό είχε δημοσιεύσει μία σειρά μαθημάτων MIDI κατά την οποία οι αναγνώστες μάθαιναν βήμα-βήμα την δημιουργία ενός μουσικού θέματος... Όταν ολοκληρώθηκε η σειρά μαθημάτων, το μουσικό θέμα που δημοσίευσε το περιοδικό κυκλοφόρησε ελάχιστες εβδομάδες αργότερα ως επιτυχία του Καρβέλα! Όχι, δεν είχε γράψει ο Καρβέλας τα άρθρα-μαθήματα! Τα σχετικά τεύχη και οι δισκέτες με τα σχετικά αρχεία MIDI υπάρχουν στο προσωπικό μου αρχείο, για κάθε ενδιαφερόμενο...

Αυτά περί... Ελλήνων "δημιουργών"...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Sixten στις 13-06-2007 13:52 ]

Το μέλος cranky στις 14-06-2007 στις 02:24 έγραψε...

Τό 'χει πεί ο Λουκιανός, στο τραγούδι του "Πρός νέο συνθέτη"

Πρώτα βρίσκουμε τα λόγια με μεγάλη προσοχή
μια που αλλοι γράφουν χρόνια κι' ισως τά 'χουνε πεί.
Και σιγά-σιγά αρχίζεις να τους βάζεις μουσική
που ολο κάτι να θυμίζει και να μην ξέρουμε τί.

Το μέλος absurdus_delirium στις 20-06-2007 στις 22:07 έγραψε...

Ρε παιδιά, συμφωνώ: οι νότες είναι 7

και με τις ίδιες ακριβώς συγχορδίες μπορείς να παίξεις το No woman, no cry, το When I come around και το Τα κορίτσια ξενυχτάνε. Δεν είναι αυτό το ζήτημα.

Φέρτε στο μυαλό σας τον Λουκιανό Κηλαηδόνη... Ωραία! Το "Μια μέρα μιας Μαίρης" (Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά); Υπέροχα! Τραγουδήστε το τώρα παράλληλα με το Walk the line:

I keep a close watch on this heart of mine
Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά

I keep my eyes wide open all the time
μια εργαζόμενη γυναίκα, μια καλή νοικοκυρά

I keep the ends out for the tie that binds
Δεν είμαι τίποτα το σπέσιαλ, το κάταπληκτικό

Because you're mine, I walk the line
είμαι αυτό που λέμε δείγμα τυπικό

Εντελώς ξεπατικωμένο; Ναι! Εντελώς διαφορετικό; Ναι!

Το ζήτημα, για μένα, είναι αυτό που αναφέρθηκε πιο πάνω: fast-food σαβουρομουσική πλασαρισμένη με γλάσσο καινούργιου! Και δε μιλάω για τον Καρβέλα. Αυτός τουλάχιστο είναι απροκάλυπτος και το έχει δηλώσει :"Αφού κάθονται και με ακούνε είναι άξιοι της μοίρας τους." Ας πούμε πιο πολύ με ενοχλεί ο κος σε-κάθε-δίσκο-έχω-τυχαία-κι-ένα-τραγούδι-για-κινητό Χατζηγιάννης.