Πολύ ενδιαφέρον topic, Παύλο.
Λοιπόν, προτού πούμε ο,τιδήποτε, καλό θα ήταν να ξεκαθαρίζαμε κάποια πράγματα :
Κατ' αρχάς, ο όρος "κλασσική μουσική" -επιτρέψτε μου την γραφή με 2 σίγμα- χρησιμοποιείται καταχρηστικά, αφού η κλασσική περίοδος ήταν η εποχή από τα μέσα του 18ου αι. ως τις αρχές του 19ου, κατά την οποία τρεις ήταν οι μεγάλοι συνθέτες που αναδείχθηκαν : o Haydn, o Mozart και ο Beethoven. To αναφέρω γιατί πλέον ο όρος χρησιμοποιείται τόσο γενικά που δημιουργούνται παρεξηγήσεις, όπως σε μια συνομιλία μου με μια κοπέλα, την οποία ρώτησα τι μουσική ακούει και μου αποκρίθηκε "κλασσική". "Πιο συγκεκριμένα;", ρώτησα ξανα. "Ακούω κυρίως Γκέρσουιν και Σένμπεργκ, οι παλιότεροι δεν μου λένε πολλά". "Μόνο κλασσική δεν ακούς", της είπα χαμογελώντας, αφού τα γούστα της ήταν classic jazz και δωδεκαφθογγισμός, σύμφωνα με την απαντησή της. Η ερώτηση "Ακούτε κλασσική μουσική;" είναι το ίδιο ασαφής όσο και η ερώτηση "Ακούτε ελληνική μουσική;". Ελληνική είναι ο Σαββόπουλος, ελληνική θεωρείται και ο Πανταζής.
Αν αναρωτιέστε γιατί τότε χρησιμοποιούμε αυτόν τον όρο, η απάντηση είναι απλή : Oι γνώσεις που έχει το σύνολο των ανθρώπων πάνω στο θέμα είναι πολύ λίγες, οπότε μας βολεύει ο όρος ακριβώς επειδή δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τι είναι τι.
Ένα δεύτερο σημείο που θα ήθελα να τονίσω είναι το πόσο παρεξηγημένη είναι η κλασσική -με την ευρεία έννοια του όρου- μουσική. Θεωρείται από πολλούς βαρετή, ξεπερασμένη, ξενέρωτη, ακατανόητη κτλ.. Μέγα λάθος. Ο χαρακτηρισμός που της αξίζει είναι "διαχρονική". Είναι απίστευτο το ότι π.χ. ο Bach -που δεν με ενθουσιάζει κατά τα άλλα- ακούγεται ως τις μέρες μας, μετά από 3 αιώνες. Αυτό κάτι σημαίνει, το ότι άντεξε δηλαδή στη φθορά του χρόνου. Προς Θεού, δεν λέω ότι ό,τι γραφόταν εκείνη την εποχή ήταν απαραίτητα και καλό -τουναντίον, έχουν γραφτεί άπειρες "πατάτες" ακόμα και από κορυφαίους συνθέτες. Όμως, ας σκεφτούν οι φίλοι που ακούν metal, gothic, ακόμα και hip-hop, ότι ΟΛΑ τα είδη της σύγχρονης μουσικής προέρχονται από την λεγόμενη κλασσική μουσική, η οποία κι αυτή με τη σειρά της έχει ακόμα παλαιότερες ρίζες κ.ο.κ. Αυτό που λέει λοιπόν ο Παύλος, ότι δηλ. "όλες οι σύγχρονες μουσικές δεν είναι παρά παιδάκια των ειδών αυτών (μπαρόκ-κλασική" είναι απόλυτα σωστό. Άρα, respect, κύριοι που δεν ακούτε κλασσική μουσική. Είναι το ελάχιστο που οφείλετε, ειδικά αν αναλογιστείτε με τι μέσα συνέθεταν οι άνθρωποι εκείνης της εποχής
Όσο για μένα, ανήκω -κυρίως- στην εποχή του υστερο-ρομαντισμού (τέλη 19ου αι. -αρχές 20ου) κι ως εκ τούτου μακράν κορυφαίο όλων θεωρώ τον Sergei Rachmaninov -ίσως και επειδή έχω ιδιαίτερη σχέση με το πιάνο. Η μουσική του μιλά απευθείας στην καρδιά μου (justme, χαίρομαι ιδιαίτερα που τον εκτιμάς τόσο). Ξεχωριστή θέση κατέχει επίσης ο πολύ αγαπημένος Εdvard Grieg, ο Scriabin, ο Gershwin και ο Bernstein, όπως και ο Liszt κι o Chopin. Αν και δεν μου αρέσει ο Bach, υποκλίνομαι στην μουσική του ιδιοφυία, όπως και σε εκείνη του Βeethoven, του οποίου επίσης δεν είμαι fan. Tέλος, όσο χαζά μου κι αν μου φαίνονται τα περισσότερα έργα του Mozart, δεν μπορώ όμως να μην νιώσω δέος ακούγοντας το Requiem του, ένα από τα κορυφαία έργα όλων των εποχών.
Υ.Γ. : Αν και στον Rachmaninov συμφωνήσαμε απόλυτα, justme, στον Θεοδωράκη θα διαφωνήσω κάθετα
Τον θεωρώ μακράν τον κορυφαίο Έλληνα συνθέτη -φυσικά αυτό είναι καθαρά η προσωπική μου άποψη. Θα ήθελα πολύ, όποτε μπορέσεις, να εξηγούσες τους λόγους που τον θεωρείς "απαράδεκτο", ακριβώς επειδή από τα λεγόμενα σου δείχνεις ότι γνωρίζεις πολύ καλά από μουσική. Βtw, ποια (δεν ρωτάω ποιο, είναι άτοπο
) είναι τα αγαπημένα σου από Rach.;