
Παλι καταδικαζουμε επιλογες?
Anyway...
Μια φορα κι ενα καιρο ηταν ενας ανθρωπος.Απλος ανθρωπος ,ανευ φυλου.Η ζωη του ηταν ηρεμη και κυλουσε φυσιολογικα και καθως πρεπει.Οταν γεννηθηκε ηρθε μια μοιρα στην κουνια του και του ψυθιρισε στο αυτακι"Εσυ παιδι μου δεν θα κανεις ποτε λαθη στη ζωη σου".Του πεταξε και λιγη ασημοσκονη στα μαλλια.. .οπως απαιτει το εθιμο και μετα εφυγε να παει πισω στην δουλεια της.Απο τοτε λοιπον αυτος ο ανθρωπος μεγαλωνε σιγα σιγα αποστειρωμενος απο μικροβια και πειρασμους.Οταν εγινε εφηβος ηρθε παλι στον υπνο του η ιδια μοιρα και του ειπε παλι"παιδι μου ,μεγαλωσες και η ασημοσκονη σκορπισε απο τα μακρια μαλλακια σου πια.Τιποτα σεν σε σωζει απο τις ακαθαρσιες παρα μονο αυτο το γυαλινο κουτακι που σου εφερα αποψε."Ο ανθρωπος φοβισμενος ,πηδηξε μεσα χωρις δευτερη σκεψη.Αισθανοταν μαλιστα πολυ τυχερος που η δικη του μοιρα ,του εκανε ενα τετοιο πολυτιμο δωρο και παινευοταν συνεχεια μοναχος του.Περνουσε λοιπον τις μερες του παρατηρωντας και κρινωντας τους αλλους ανθρωπους ,που ζουσαν στο μολυσμενο τοπιο απροστατευτοι.Πολλες φορες γελουσε ειρωνικα μαζι τους.Ειχε μαλιστα την πεποιθηση πως επειδη ηταν σε βιτρινα ηταν πολυτιμος..και συχνα συνεκρινε τον εαυτο του με ανεκτιμητης αξιας κοσμηματα και ραβδους χρυσου.Ναι εκει ειχε καταταξει τον εαυτο του απο μονος του.Στα ανεκτιμητης αξιας υλικα αγαθα.
Κι οπως ρουφαγε συνεχεια απο περηφανια και εγωισμο αερα,ηρθε και φουσκωσε τοσο που παραλιγο να σκασει.Ευτυχως για καλη του τυχη εσπασε το γυαλινο κουτακι του κι ετσι ...βρεθηκε κι αυτος μεσα στα σκατααααααααα.Οταν καταλαβε οτι δεν γυαλιζε αναμεσα στο βουρκο ,οπως νομιζε ,επαθε μεγαλο σοκ

Ετσι εμαθε να κολυμπαει κι αυτος οπως ολοι του ειδους του.Βεβαια αυτη η μακροχρονια ψευδαισθηση τελειοτητας του ειχε αφησει πολλα κουσουρια.Κι οπως ηταν αναμενομενο..ενω συναψε αρρωστημενες αδιεξοδες σχεσεις με αλλους ανθρωπους,ενω εκανε μικρο απατεωνιες,ενω ελεγε ψεμματακια και εμενε αμετοχος σε πολλες κοινωνικες αδικιες,ενω γενικως απολαμβανε την ανθρωπινη φυση του σε ολο το μεγαλειο της, χωρις να κοιτα τα δικα του χαλια ασχολιοταν με τα χαλια των αλλονων.Τα εχει αυτα η σκατοθαλασσα ξερεις..τα χαλια εννοω..επιπλεουν ολα μαζι!
Πηγε να κανει βουτια μπας και βρει θαλασσα σκετη αλλα μπαααα.Κι ετσι πιαστηκε απο ενα χάλι για να μην πνιγει ,οπως κανουν ΠΑΛΙ ολοι.Το δικο του το χάλι ηταν το χειροτερο απ'ολα τελικα.Γιατι δεν ηταν να πεις παιδι τωρα πια.Και οταν ηταν, μια χαρα την ειχε βγαλλει στην βιτρινα του.Γυρω του τωρα επιπλεουν διαφορα χάλια.Απο τοτε που ειδε μερικα να γυαλιζουν δεν μιλα,μονο σκεφτεται.Και εχουν ολα σχεδον ασημοσκονη στα μαλλια τους....απλα καποιοι σπασανε κατα λαθος η επιτηδες τα γυαλινα κουτακια τους νωρις.. συμβαινουν αυτα....