Τη σημερινή εποχή όπου τα πάντα περιστρέφονται γύρω απο το πως θα ζήσουμε καλύτερα, κάνετε αυτό που σας ευχαριστεί προς όφελός σας ή ακολουθείτε πρότυπα και διαταγές άλλων; Εκμεταλλεύεστε τις ικανότητες σας, ή μένετε αδρανείς φοβούμενοι του τι θα πούν οι άλλοι;
Χαιρετώ την αγαπητή Liza και την νέα έμπνευσή της.
Φίλοι μου
Το μόνο που προσέχω είναι να μην προσβάλλω τους άλλους.
Δεν ασχολούμαι με το τι αρέσει στους άλλους αλλά μου αρκεί η δική μου γνώμη.
Μην σας φανεί εγωϊστικό δεν είναι. Λειτουργώ στα πλαίσια οποιασδήποτε
κοινωνικής ομάδας, αλλά δεν ακολουθώ τους άλλους σαν πρόβατο.
Σε πολλές περιπτώσεις αν και ποτέ δεν ακολουθώ τους κανόνες που οι άλλοι έχουν
θέσει φροντίζω και εντάσσομαι στην διαδικασία που οι άλλοι έχουν ορίσει και
προσπαθώ να προσαρμόζω τις δικές μου αντιλήψεις ή ενέργειες ώστε να ενταχθώ
στο προαναφερόμενο κοινωνικό σύνολο.
ΑΛΛΑ
Όταν προσβάλλονται ή καταργούνται αρχές ή Πιστεύω τότε γίνομαι θηρίο και δεν
λογαριάζω τίποτα.
Παράδειγμα:
Όταν θίγονται ατομικά δικαιώματα ή γενικότερα κάθε μορφή ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, τότε δεν
διστάζω ακόμη και να προσβάλλω τους άλλους με σκοπό να τους ξυπνήσω τον νου
για να αντιληφθούν την παρεκτροπή τους. Αν δεν πετύχω τίποτα τότε απλά
αδιαφορώ στην παρουσία τέτοιων ατόμων και θέτω τα ελάχιστα όρια επικοινωνίας.
Αν εφαρμόζαμε όλοι παρόμοιους κανόνες τότε περιθωριακά στοιχεία θα ήταν μόνο
εγκληματίες ή κάθε μορφής εκτρώματα της κοινωνίας μας και όχι ευαίσθητες και
πληγωμένες ψυχούλες που απομονώθηκαν επειδή τους πλήγωσε η άθλια κοινωνία
στην οποία ζούμε. Μια κοινωνία όπου οι εκδηλώσεις αγάπης πλέον αποτελούν
οάσεις στην έρημο.
δεν ξέρω αν είναι μόνο η εποχή που μας κάνει ατομικιστές (για να συνοψίσω σε μια λέξη το νόημα της πρότασης, αν το έχω εισπράξει σωστά) ίσως είναι και η ηλικία στην οποία είμαστε.
όσο ήμουν μικρότερη ήμουν περισσότερο αυθόρμητη και ανιδιοτελής. όσο μεγαλώνω όμως διαπιστώνοντας την μη ανταπόκριση σε αυτά που δίνω (ίσως έγινα τώρα απαιτητική δεν ξέρω) αρχίζω να γίνομαι λιγότερη ανιδιοτελής περιμένοντας πια ανταπόδωση σε αυτά που δίνω (αν όχι πάντα τις περισσότερες φορές πια).
και έτσι δεν ξέρω αν είναι λόγω ηλικίας και "σφαλιάρων" που φάγαμε ώστε να μάθουμε ή μόνο η εποχή μας (η οποία αναμφισβήτητα χαρακτηρίζεται απο έναν άκρατο ατομικισμό. Αλλά και πάλι θα μου πείτε, έτσι δεν έλεγαν και οι γονείς μας και οι γονείς των γονιών μας και την δική τους τότε νέα επόχή!
