Καταραμένο καλοκαίρι!,που άλλους τους στέλνεις στα πανέμορφα καταγάλανα νησιά,
και άλλους πρός ολοταχώς για την δουλειά!
Κοντά σε μια βιομηχανία δούλευα πάνω στην οδό εγνατία,και όλους τους ατένιζα να φεύγουν παραλία!
Και πάνω στην δουλεία και στο λιοπύρι τα αμάξια τους μου ρχόταν,να κανω σουρωτήρι!
Πως είναι δυνατόν να φεύγω κάμπινγκ δύο μέρες και να τελειώνω τον μισθό, και άλλοι να οργιάζουν δύο μήνες,απορω!
Στην πόλη καλοκαίρι δεν παλεύεται!ρωτήστε με και μένα σουρωμένοι και απόκληροι χωρίς σώας τα φρένα!
Τέλος πάντων δεν θέλω να θρηνώ,και να βρίζω τον κοσμάκι τον απλό, μα μία μέρα θα πιάσω την καλή και όλο τον κόσμο και το καλοκαίρι θα αγαπώ!
