Feiruz
Η Feiruz γεννήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 1935 με πραγματικό όνομα Nuhad Haddad. Από πολύ μικρή ηλικία έδειξε μια φυσική κλίση για το τραγούδι. Καθώς η οικογένειά της ήταν πολύ φτωχή για να έχει ένα ραδιόφωνο στο σπίτι, η Feiruz καθόταν στο παράθυρο ν'ακούσει τα τραγούδια που την γοήτευαν από το ραδιόφωνο του γείτονα. Ήταν ένα πολύ ντροπαλό κορίτσι. Η μόνη περίπτωση που κατανικούσε την ντροπή της ήταν όταν της ζητούσαν να τραγουδήσει.
Σε μια σχολική γιορτή το 1946, ένας δάσκαλος από το Ωδείο του Λιβάνου την άκουσε και αμέσως κατάλαβε ότι έκανε μια σπουδαία ανακάλυψη. Αυτός ο άνθρωπος, ο Muhammad Fleifel, έψαχνε για καινούρια ταλέντα ανάμεσα σε μαθητές για να τραγουδήσουν πατριωτικά τραγούδια στο νεοϊδρυθέντα Ραδιοφωνικό Σταθμό του Λιβάνου. Ο συντηρητικός πατέρας της Nuhad ενοχλήθηκε από την ιδέα ότι η κόρη του θα τραγουδούσε σε κοινό και αρχικά αρνήθηκε να δώσει την άδειά του στον Fleifel. Εξάλλου ήθελε να συνεχίσει η Nuhad το σχολείο της. Τελικά όμως ο Fleifel έπεισε τον κ. Haddad διαβεβαιώνοντάς τον ότι η Nuhad θα συμμετείχε τραγουδώντας μόνο πατριωτικά τραγούδια και ότι ο ίδιος, ο Fleifel, θα πλήρωνε για όλα τα έξοδα της εκπαίδευσής της στο εθνικό Ωδείο.
Οι σπουδές της στο Ωδείο κράτησαν τέσσερα χρόνια. Στη συνέχεια ο Fleifel την βοήθησε να παρουσιαστεί σε μια επιτροπή -στην οποία μέλος ήταν και ο Halim Al-Rumi, μετέπειτα συνεργάτης της- η οποία θα δοκίμαζε νέες φωνές για το λιβανέζικο Ραδιοφωνικό Σταθμό. Ήταν μια σημαντική μέρα στη ζωή της Nuhad. Τραγούδησε με τη συνοδεία του Halim Al-Rumi στο ούτι ο οποίος, κατάπληκτος από τη φωνή της, σταμάτησε το τραγούδι στη μέση. Στο τέλος της ακρόασης όλα τα μέλη της επιτροπής την περικύκλωσαν συγχαίροντάς την θερμά, δείχνοντάς της έτσι την εκτίμησή τους για τη μοναδική φωνή της.
Το πρώτο σόλο άλμπουμ της δεν άργησε να έρθει, σε σύνθεσή του Halim Al-Rumi και στίχους του Michael Awadh, με τίτλο Tarakt qalbi w tawa't hubbak.
Ο Halim Al-Rumi πρότεινε δύο καλλιτεχνικά ονόματα για τη Nuhad: Shahrazad και Feiruz. Χωρίς να τον πάρει και πολύ στα σοβαρά στην αρχή, ακολούθησε τη συμβουλή του και διάλεξε το όνομα Feiruz. Πάντως η Feiruz δεν προέβλεπε ένα ένδοξο μέλλον για τον εαυτό της ως τραγουδίστρια. Το μεγάλο της όνειρο ήταν να γίνει δασκάλα.
Ο Halim Al-Rumi, ενθουσιασμένος με το ταλέντο της, την πρότεινε στον 'Assi Rahbany, αστυνομικό στο επάγγελμα, που έπαιζε βιολί στο Ραδιοφωνικό Σταθμό και συνέθετε κιόλας. Παρόλο που ο 'Assi Rahbany θεωρούσε ότι η φωνή της ήταν κατάλληλη μόνο για παραδοσιακά τραγούδια, συνεργάστηκε μαζί της ξεκινώντας μια πορεία που έμελλε να καταλήξει και στο γάμο. Το πρώτο τραγούδι που έκαναν μαζί ήταν το Ghuroub του ποιητή Qeblan Mkarzal. Μερικά τραγούδια αργότερα, ο μικρότερος αδελφός του 'Assi, ο Mansour Rahbany, ενώθηκε μαζί τους για να φτιάξουν έτσι μια τριάδα που έμελλε να γράψει ιστορία.
Η φωνή της Feiruz γινόταν όλο και πιο γνωστή και εκτός Λιβάνου τραγουδώντας σε μεγάλα μουσικά έργα και ντουέτα με άλλους καλλιτέχνες. Τώρα πια, οι πιο μεγάλοι ποιητές του αραβικού κόσμου άρχισαν να γράφουν στίχους για τη φωνή της.
Η Feiruz άσκησε μια ιδιαίτερη επιρροή στη Βηρυττό όταν η πόλη περνούσε το στάδιο του εκσυγχρονισμού της αλλά και στην υπόλοιπη χώρα καθώς κατάφερε να απεικονίσει τη λιβανέζικη κουλτούρα στο δυτικό κόσμο.
Τα τραγούδια της, πολλά από τα οποία πρωτακούστηκαν σε παραδοσιακά μουσικά έργα, συμβάδιζαν με τις πολιτικές, κοινωνικές και δημογραφικές τάσεις στο Λίβανο, ειδικά αφού προϋπήρχαν του εμφύλιου πολέμου. Αυτά τα τραγούδια εξέφραζαν συχνά συναισθήματα κοινά στον αραβικό κόσμο και βασίζονταν σε κείμενα σε κλασσική αραβική γλώσσα από πασίγνωστους ποιητές όπως ο Kahlil Gibran.
Τα πρώτα της τραγούδια περιέγραφαν τη ρομαντική αγάπη και τη νοσταλγία για τη ζωή στην επαρχία. Διακρίνονταν επίσης για την ενορχηστρωτική τους αντίληψη όπου κάποια αραβικά όργανα συνδυάζονταν με άλλα δυτικά και με δυτικούς ρυθμούς.
Από την πρώτη φορά που εμφανίστηκε μπροστά σε κοινό το 1957, η Feiruz ταξίδεψε σε μέρη που, όταν ήταν παιδί, τα γνώριζε μόνο μέσα από τις διηγήσεις των μεγαλυτέρων. Τραγούδησε στα ερείπια του Philadelphia Amphitheatre στο Αμμάν, όπως και στη Δαμασκό, στη Βαγδάτη, στο Ραμπάτ, στο Αλγέρι, στο Κάιρο και στην Τύνιδα. Έκανε υπερατλαντικά ταξίδια φτάνοντας στους Άραβες μετανάστες στο Ρίο ντε Τζανέιρο, στο Μπουένος Άιρες, στη Νέα Υόρκη, στο Σαν Φρανσίσκο, στο Μόντρεαλ, στο Λονδίνο, στο Παρίσι και σε πολλές άλλες πόλεις σ' ολόκληρο τον κόσμο.
Η συνεργασία της για δυόμισυ δεκαετίες με τους αδελφούς Rahbany έδωσε έναν πλούτο τραγουδιών που δεν είχε εμφανιστεί άλλοτε στον αραβικό κόσμο. Τραγούδησε περισσότερα από 800 τραγούδια, έπαιξε σε περισσότερα από 20 μουσικά έργα, σε 3 κινηματογραφικές ταινίες, σε διάφορα μουσικά σκετς, χωρίς να αναφέρουμε τις αναρίθμητες συναυλίες, περιοδείες σ' όλον τον αραβικό και δυτικό κόσμο. Η Feiruz τραγούδησε για τις χώρες, τις πόλεις και τους ανθρώπους. Ποτέ για κάποιο πολιτικό πρόσωπο. Τραγούδησε τον έρωτα, τη χαρά, τη λύπη, την ελπίδα και την αισιοδοξία. Τραγούδησε για τους Παλαιστίνιους και τη μοίρα τους. Τραγούδησε για τη μητέρα γη, τους ουρανούς, τα αστέρια και το φεγγάρι. Για παιδιά, μανάδες και πατεράδες, αδελφές και αδελφούς, κόρες και γιους. Τραγούδησε με την καρδιά της για την αγαπημένη της χώρα, το Λίβανο, και τον μετέφερε μαζί της σ'όλον τον κόσμο.
Στη διάρκεια του λιβανέζικου εμφύλιου πολέμου, η Feiruz αποφάσισε να παραμείνει στη Βηρυττό αν και είχε την οικονομική δυνατότητα να μείνει στο εξωτερικό, μέχρι τη στιγμή που και το ίδιο της το σπίτι έγινε στόχος. Δεν τραγούδησε στο Λίβανο για τα περισσότερα χρόνια του πολέμου γιατί δεν ήθελε να προσκολληθεί σε καμία από τις δύο παρατάξεις. Όταν ο εμφύλιος τελείωσε, έκανε μια συναυλία στη Βηρυττό το 1994. Επέστρεψε στο Baalbeck το 1998 και οι συναυλίες της είχαν τεράστια επιτυχία. Σήμερα συνεχίζει να κυκλοφορεί νέο υλικό και να κάνει συναυλίες σ'όλον τον κόσμο με τον γιο της Ziad.
