Βαθύ ερώτημα...

Όχι, δεν φοβάμαι.

Απλά πιστεύω ότι χάνεται το ενδιαφέρον αν ξέρεις τις απαντήσεις στα πάντα.

Πιστεύω ότι την απάντηση στο ''γιατί υπάρχουμε'' μπορεί να τη δώσει ο καθένας ξεχωριστά για τον εαυτό του. Το νόημα της ύπαρξης μας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά ο καθένας μας... και μέχρι ένα σημείο είναι στο χέρι του να το ορίσει.

Για να φτασουμε να απαντησουμε το ερωτημα γιατι υπαρχουμε, θα επρεπε πρωτα να ξερουμε το πως υπαρχουμε.
Καποιοι πιστευουν στην εξελιξη του πιθηκου, αλλοι στην Ευα και αλλοι οτι μας φυτεψαν σ' αυτον τον αμοιρο πλανητη οι εξωγηινοι. Και στις τρεις αυτες απαντησεις του δευτερου ερωτηματος αλλαζουν και οι απαντησεις του πρωτου.
Αν πουμε οτι ειμαστε απλα ενα εξελιγμενο ζωο, (πιθηκος) τοτε θα πρεπει να σκεφτουμε οτι σαν ζωο ανοικουμε στην κορυφη της τροφικης αλυσιδας και υπαρχουμε για να εξασφαλισουμε την ισοροπια στην φυση (π.χ τα ποντικια υπαρχουν για να τα τρων οι γατες κ.ο.κ)
Αν πουμε οτι προκυψαμε απο τον Αδαμ και την Ευα, τοτε η εντολη του Θεου ηταν σαφης (αυξανεστε πλυθηνεστε)
Αν πουμε οτι μας εστειλαν οι εξωγηινοι, τοτε (μαλλον) ειμαστε απλα ενα πειραμα.
Εγω παντως δεν ειμαι σιγουρος γα τιποτα

Ο ανθρωπος υπαρχει ως απόρροια της αέναης κίνησης του σύμπαντος. Και σα συνέπεια αυτής, θα σταματήσει να υπάρχει σύντομα με την μορφή που έχει σήμερα...

Ο καθένας από εμάς θέτει τους δικούς του σκοπούς στην ύπαρξή του. Εμείς αποφασίζουμε για ποιον λόγο υπάρχουμε.

Τώρα το πώς εξελίχθηκε η ζωή στη γη είναι πια δεδομένο.
Περί Αδάμ και Εύας, νομίζω ακόμα και οι πιο πιστοί πλέον λένε ότι είναι αληγορική η ιστορία, και περί εξωγήινων νομίζω είναι πολύ καλό για ταινία φαντασίας. Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά δεν χρειάζονται... Αρκούν τα ευρήματα της σύγχρονης βιολογίας. Πλέον με την αποκωδικοποίηση του DNA δεν χωράει αμφιβολία για την αλήθεια της Δαρβινικής θεωρίας για την εξέλιξη των ειδών. Όλα τα είδη πάνω στη Γη είμαστε συγγενείς (κοντινοί ή μακρινοί). Δεν προερχόμαστε απ' τον πίθηκο ακριβώς, απλά με τον πίθηκο έχουμε κοινό πρόγονο, ο οποίος ανήκει στα πιθηκοειδή. Ο κοινός αυτός πρόγονος χωρίστηκε μέσα στην πορεία της εξέλιξης σε αρκετά παρακλάδια, κάποιο από αυτά οδήγησε στον άνθρωπο και άλλα οδήγησαν στα διάφορα είδη των πιθήκων όπως τα ξέρουμε σήμερα. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί κάποιοι θεωρούν αυτήν την ιδέα υποτιμητική. Τί κι αν ανήκουμε στους πιθήκους ή στα θηλαστικά, ή στα παμφάγα ζώα, μήπως θα αλλάξει κανείς τον τρόπο που ζει επειδή έμαθε σε ποια βιολογική κατηγορία ανήκει;

Δεν δημιουργηθήκαμε λοιπόν προς κάποιο σκοπό. Αν υπάρχει ένας σκοπός στη φύση αυτός είναι να επιβιώσεις και να αφήσεις πολλούς απογόνους. Όλα τα ζώα (και ο άνθρωπος μαζί) αυτό κάνουν μετά μανίας.
Επειδή όμως αυτό ίσως να μην μας γεμίζει αρκετά πια στο επίπεδο συνείδησης που έχουμε φτάσει, η φιλοσοφία είναι εκείνη που μπορεί να μας δώσει πολλές απαντήσεις για τη ζωή, την ηθική και το σκοπό μας. Όπως και να έχει όμως, ο καθένας είναι ελεύθερος να θέσει τους δικούς του στόχους, τα ιδανικά και τα όνειρά του και να επιλέξει (ή να δημιουργήσει) την φιλοσοφία που τον εκφράζει.

Υ.Γ. Συμπτωματικά, το νέο μου κείμενο "Για μια νέα Φιλοσοφία" που θα δημοσιευτεί σε λίγο καιρό στο MusicHeaven σχετίζεται με αυτά ακριβώς που συζητάτε. Θα γράψω εδώ μία υπενθύμιση όταν δημοσιευτεί.

Όχι, μπορεί η ύπαρξή μας να εξυπηρετεί κάποιο σκοπό. Γιατί όχι;
Κι αν δεν εξυπηρετεί κάποιο σκοπό τότε ίσως έχει κάποια αιτία. Γιατί όχι;

Παράθεση: Το μέλος Spirous στις 16-11-2007 στις 19:33 έγραψε... Όχι, μπορεί η ύπαρξή μας να εξυπηρετεί κάποιο σκοπό. Γιατί όχι; Κι αν δεν εξυπηρετεί κάποιο σκοπό τότε ίσως έχει κάποια αιτία. Γιατί όχι;

Ναι, σαφώς και εξυπηρετεί κάποιο σκοπό. Όλα, μα όλα, συμβαίνουν για κάποιο σκοπό... ακόμα κι εμείς.

Απλά πιστεύω ότι τον σκοπό της ύπαρξης μας τον καθορίζουμε εμείς.

Αν αφήσουμε στην άκρη γονιδιακές προδιαθέσεις, κληρονομικότητες, χαρίσματα και τη Μοίρα, τότε είμαστε ελεύθεροι να καθορίσουμε εμείς τη ζωή μας, την ύπαρξη μας στο σύνολο της.

Μπορώ να διαλέξω να είμαι καλλιτέχνης. Μπορώ να είμαι δολοφόνος. Μπορώ να επιλέξω να αφοσιωθώ στο Θεό. Μπορώ να επιλέξω... απλά να μην κάνω τίποτα και να χαραμίσω τη ζωή μου.

Οι επιλογές είναι άπειρες. Και κάθε μου επιλογή δίνει έναν καινούργιο σκοπό στην ύπαρξη μου.

Όχι λέω μήπως εξυπηρετούμε κάποιον σκοπό μεγαλύτερο, υπερκόσμιο...
Κάπου είχα διαβάσει ότι είμαστε η συνείδηση του σύμπαντος....

Παράθεση: Το μέλος Spirous στις 16-11-2007 στις 22:32 έγραψε... Όχι λέω μήπως εξυπηρετούμε κάποιον σκοπό μεγαλύτερο, υπερκόσμιο... Κάπου είχα διαβάσει ότι είμαστε η συνείδηση του σύμπαντος....

Τοτε ειμαστε μια βρωμικη, ενοχη και αποστασιοποιημενη συνειδηση ενος αθωου και μεγαλου συμπαντος!

Και εαν ειμαστε εμεις η συνειδηση..το υποσυνειδητο..ποιος ειναι;


Νομιζω πως θα επιμεινω σε αυτο που λεω περι ανακυκλωσης, προστασιας του περιβαλλοντος, ανθρωπινης ευαισθητοποιησης..Πιο σημαντικα θεματα και πιο...αληθινα απο οποιαδηποτε φιλοσοφια!

Εγω αυτο που δεν καταλαβαινω ειναι το πως γινετε να υπαρχουμε για να πραγματοποιησουμε τα ονειρα μας,να μαθουμε,να διευρυνουμε τις γνωσεις μας κτλ...αν δεν υπηρχαμε δεν θα υπηρχαν ουτε ονειρα ουτε γνωσεις ουτε φιλοδοξιες!!!
Το ερωτημα ειναι:"γιατι υπαρχω εγω,εσυ,ο απεναντι???" η "γιατι υπαρχει ο ανθρωπος??"

παντως προσωπικα πολυ θα ηθελα να πιστεψω οτι ολα συμβαινουν για καποιο λογο...αλλα δεν μπορω να φανταστω οτι δεν υπαρχει και η πιθανοτητα του τυχαιου,των συμπτωσεων...!Εχω ακουσει για το φαινομενο της πεταλουδας και την θεωρια του χαους:
"Το χτύπημα των φτερών μιας πεταλούδας παράγει σήμερα μια μικροσκοπική (σχεδόν μη παρατηρήσιμη) αλλαγή στην κατάσταση της ατμόσφαιρας. Στη διάρκεια ενός μήνα από σήμερα, το τι κάνει η ατμόσφαιρα, ως απόρροια της απειροελάχιστης μεταβολής που προκαλούν οι κινήσεις των φτερών της πεταλούδας, αποκλίνει πραγματικά από αυτό που θα είχε κάνει, με αποτέλεσμα ένας ανεμοστρόβιλος που θα είχε καταστρέψει την ινδονησιακή ακτή να μη δημιουργείται ή ίσως ένας που δεν επρόκειτο να υπάρξει ποτέ, τελικά εκδηλώνεται χιλιάδες μίλια μακριά."εδω,
και εδω


Αρα μπορουμε να πουμε οτι τις αλλαγες τις κανουμε μονοι μας...χωρις να υπαρχει κατι "γραμμενο" καπου...!
δν ξερω αν καταλαβατε τι θελω να πω...αλλα προσπαθησα!(παιζει να βγηκα και λιγο εκτος θεματος)

----------------
"Θελω να μ'αγαπας γι'αυτο που ειμαι,οχι για αυτο που θα ηθελες ΕΣΥ να ειμαι!"

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Conspiratus στις 17-11-2007 00:20 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Conspiratus στις 17-11-2007 00:23 ]

Παράθεση: Το μέλος noizreduction στις 16-11-2007 στις 22:40 έγραψε... Παράθεση: Το μέλος Spirous στις 16-11-2007 στις 22:32 έγραψε... Όχι λέω μήπως εξυπηρετούμε κάποιον σκοπό μεγαλύτερο, υπερκόσμιο... Κάπου είχα διαβάσει ότι είμαστε η συνείδηση του σύμπαντος.... ο Τοτε ειμαστε μια βρωμικη, ενοχη και αποστασιοποιημενη συνειδηση ενος αθωου και μεγαλου συμπαντος! Και εαν ειμαστε εμεις η συνειδηση..το υποσυνειδητο..ποιος ειναι; Νομιζω πως θα επιμεινω σε αυτο που λεω περι ανακυκλωσης, προστασιας του περιβαλλοντος, ανθρωπινης ευαισθητοποιησης..Πιο σημαντικα θεματα και πιο...αληθινα απο οποιαδηποτε φιλοσοφια!

Όχι δεν το θέτω ως θέμα ηθικό αλλά ότι μπορεί να αποτελούμε κάτι "οργανικό" για το σύμπαν, κάτι σαν τον εγκέφαλο στους ανθρώπους.

O λόγος που υπάρχουμε είναι για να ρωτάμε γιατι υπάρχουμε..ήμουν ξεκάθαρος ε??

Υπάρχουμε γτ υπάρχουμε!!!απλο ειναι!

Να δούμε και τις δύο όψεις λίγο... Υπάρχει ή όχι κάποιος σκοπός στην ύπαρξη μας?

Aν υπάρχει κάποιος σκοπός της ύπαρξης μας, λογικά, όταν πεθάνουμε είτε έχουμε φτάσει στον στόχο μας είτε όχι. Εκτός κι αν ο θάνατος είναι πέρασμα σε άλλο στάδιο (όπως στα video games, περνάς διάφορα στάδια μέχρι να φτάσεις στον αρχηγό).

Προσωπικά πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος πολύ μεγάλος σκοπός για την ύπαρξη του καθενός από εμάς. Κι αυτό μας κάνει και τόσο πολύτιμους, τον καθένα μας ξεχωριστά και όλους σαν σύνολο. Κι είναι πολύ απλό όπως το αντιλαμβάνομαι. Ο Θεός από την πολλή αγάπη του μας έστειλε εδώ και μας δίνει την ελευθερία να επιλέξουμε, αν θέλουμε να είμαστε μαζί Του για πάντα μετά, όταν τελειώσει η εδώ ζωή μας. Επειδή θα τελειώσει, αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Δε λέω παραπάνω, θα με πάρουν με τις πέτρες. :)

Αν όμως δεν υπάρχει κάποιος τελικός στόχος (που δεν το πιστεύω), τότε ο καθείς προσπαθεί να κάνει ότι προλάβει με τη ζωή του, να αφήσει ότι μπορεί πίσω του, να μεγαλουργήσει ή όχι, να δοξαστεί ή όχι, να γίνει πλούσιος ή απλά να επιβιώσει μέσα από διάφορες αντιξοότητες... Και μετά όλα έχουν να κάνουν με οτιδήποτε "τυχαίο" μας συμβαίνει το οποίο εμείς προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε και να βγούμε νικητές, στην πορεία να ζήσουμε εμείς καλά, κι αν έχουμε όρεξη και πόρους, να βοηθήσουμε κι άλλους να ζήσουν καλά. Να πετύχει δηλαδή ο καθένας κάποια πράγματα για τον εαυτό του και για τους γύρω του. Αυτό που επιζητά όμως κατά βάθος, πάντα, είναι η ευτυχία...

Και όλα τελειώνουν με το θάνατο. Επειδή δεν υπάρχει λόγος να υπάρξει κάτι άλλο μετά. Αφού ούτε γι αυτή τη ζωή υπήρχε κάποιος σκοπός. Απλά έτυχε. Κι ότι έκανες έκανες. Τώρα μπορείς να πηγαίνεις. Ευχαριστούμε. Πέρασες καλά τουλάχιστον? Δεν πειράζει... Αυτά έχει η ζωή. Εσύ ήσουν πιο τυχερός από άλλους πάντως. Και μη διανοηθείς να ρωτήσεις γιατί αυτό, γιατί το άλλο, ούτε να οργιστείς, ούτε να παραπονεθείς. Βλέπεις, δεν υπάρχει λόγος... Επειδή απλά έτσι. Είχες την ευκαιρία σου. Τώρα παίρνουν σειρά άλλοι.

Αυτό μου φαίνεται πολύ σκληρό. Ή σαν ένα κακόγουστο αστείο. Κάτι σαν πτώση από ψηλά, με ή χωρίς σωσίβιο κι όποιος καταφέρει να κολυμπήσει, να φτάσει σε κάποια στεριά και να παίξει. Να φτιάξει σπιτάκια, οικογένεια... Και μετά να τον αρπάξει κάποιο κύμα και να τον πνίξει. "Φτάνει. Αρκετά έπαιξες".

Και για όλους αυτούς που υποφέρουν, που λιώνουν, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα... tough luck, ατύχησες κύριε. Και το καλύτερο: Δε θα έχεις άλλη ευκαιρία. Ότι προφτάσεις να κάνεις εδώ.

Ε αυτό, προσωπικά δεν το δέχομαι... Δεν θέλω να είμαι το παιγνίδι κανενός. Της θάλασσας, του κύματος ή του τίποτα! (Είμαι κι αντιδραστικό παιδί :)

Σχετικό με όλη αυτή τη συζήτηση είναι το νέο κείμενο μου που δημοσιεύεται σήμερα με τίτλο "Για μια νέα Φιλοσοφία". Κατά τη γνώμη μου δεν χρειάζεται μεταφυσική, θεοί και μεταθανάτιες υποσχέσεις για να βρούμε έναν σκοπό για την ανθρωπότητα. Εμείς ορίζουμε τον σκοπό μας, αλλά για να τον ορίσουμε θα είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε ποιοι είμαστε, τί ακριβώς είμαστε σε σχέση με τον κόσμο, πώς βρεθήκαμε εδώ. Αυτό ακριβώς προσπαθώ να κάνω σε αυτό το κείμενο, να δω δηλαδή τον άνθρωπο σε σχέση με ολόκληρο το σύμπαν. Μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο εδώ!