Κι όμως, Paloukeze, εγώ είδα ΚΑΙ αρκετούς "νεολαίους" [ηλικίας μεταξύ 20 - 30 ετών].
Τώρα για το λάιβ .... τι να πρωτοπεί κανείς. Ο κ. Turner έστησε μια συναυλία όπου κυριαρχούσαν τα βασικά χαρακτηριστικά του έργου των WISHBONE ASH, όπως τα ξέρουμε από το ξεκίνημά τους μέχρι σήμερα : Κιθαριστικό δίδυμο απολύτως εναρμονισμένο και συγχρονισμένο [βρε, ούτε νότα δεν ξέφευγε στους κιθαρίστες όταν κάνανε παιχνίδι μεταξύ τους!!!]. Ο ήχος όλων των οργάνων ΚΑΘΑΡΙΟΣ, σαν γάργαρο νεράκι πηγής. Κέλτικο μυστήριο σε συνδυασμό με "χίπικη δροσιά". Αρχοντιά σε συνδυασμό με τη "μουσική του δρόμου". Τραγούδια που συνδυάζουν με πανέμορφο και ευρηματικό τρόπο τα κιθαριστικά "πονήματα" των Shadows, την ιρλανδέζικη παραδοσιακή μουσική και τα μπλουζ [ιδίως τα boogie]. Χαρντ ροκ ήχος σε "λελογισμένες" δόσεις και εντάσεις. Και το κυριότερο απ' όλα : Πάνω στη σκηνή ένας Turner ΠΡΟΣΓΕΙΩΜΕΝΟΣ, γεμάτος σεμνότητα !!! Απόδειξη προς τούτο : Μπροστά - μπροστά στη σκηνή ήταν ένα παλικάρι που είχε πιει "τα κέρατά του" και σε κάποια στιγμή άρχισε να "παρεκτρέπεται", φτάνοντας σε σημείο να μιλάει μεγαλοφώνως προς τον Turner την ώρα που αυτός έπαιζε και τραγουδούσε. Κι ο Turner ... αντί να εκνευρισθεί, τού απαντούσε, προσφέροντάς του το γλυκό "φλεγματικό" χαμόγελό του !!! Για να μην πω ότι στο τέλος της συναυλίας βγήκε από το καμαρίνι και ανακατεύτηκε με τον κόσμο, πίνοντας μαζί του μπύρα και υπογράφοντας αυτόγραφα !!! Κάτι τέτοια ας τα βλέπουν κάποιοι "ψωνισμένοι" πιτσιρικάδες που, αν και στο ξεκίνημά τους, έχουν καβαλήσει κάααααααατι καλάμια .......
Εγώ τού έδωσα και μού υπέγραψε μια ΚΑΣΕΤΙΝΑ των Wishbone Ash με 4 cd, την οποία είχα αγοράσει πριν καμιά 10αριά χρόνια με το [σημαντικό τότε] ποσό των 14.000 δραχμών !!! Αυτό το στοιχείο, Paloukeze, ίσως να σε βοηθήσει να με θυμηθείς (αν, φυσικά με πρόσεξες)