Ποιηματακια...

Μην κλαιες γιατι εχασες κατι ......χαμωγελα γιατι τω κερδισες για λιγο!!!!!!!!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : TRAST στις 08-06-2010 15:24 ]

Η ωραιωτερη αναμνηση .............η γνωριμιαμας

Η μεγαλυτερη λυπη μ ............. η απωσταση

Η μεγαλυτερη ελπιδα μ...........ενα σου μηνημα

Το πιο τρελω μ ωνειρο .........να ισουν εδω κωντα μ!!!!!!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : TRAST στις 08-06-2010 15:31 ]

Αυτα απω εμενα  για τωρα περιμενω να γραψει και κανενας αλως!!!!!!!!!!!!!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : TRAST στις 08-06-2010 19:56 ]

Μ'ενα ζευγαρι ματια φοβισμενα και με μια αστροφωτισμενη αγκαλια..

πες μου λοιπον τι θα ειμαι εγω χωρις εσενα και σε ποια κολαση θα ξοδευτω ξανα;

Δεν εχω που να ταξιδεψω..δεν εχω ονειρα να τρεψω...

εχω μια ζωη να ζησω...δωστε μου καπου να την ξοδεψω...

βαρεθηκα ο πονος μου να γινεται λογια τριτων...

Ν'αγαπας μια ψυχη γι'αυτο που εκπεμπει,να κανεις ερωτα

με ενα σωμα γι'αυτο που εκφραζει...να εισαι με καποιον οχι

απλα για να υπαρχεις...αλλα για να δινεις οτι αισθανεσαι!!

Αν ημουνα τριανταφυλλο και με εκοβες...θα σου ελεγα

"συγνωμη που σε τρυπησα" την ωρα που με σκοτωνες...

Να μπορουσα μοναχα να κραταγα καθε σου ανασα...

σιγουρα θα ζεσταινα ...ολοκληρο το συμπαν!!

Θελω να σε κραταω αγκαλια να μην μου φυγεις,

να σε φιλαω μεχρι να κοιμηθεις...και να σε κοιταω μεχρι να ξημερωσει...

Οταν δεν μπορεις να εισαι με αυτον που θες..αναγκαζεσαι να ζεις με τ'ονειρο του...

Η παρουσια του γινεται αναγκη...η απουσια του λιγμος..

και αυτος λειπει....μην χαθεις..σε παρακαλω...!

ΑΝ ηξερες τι αξιζουνε τα ματια σου για μενα..δεν θα με ρωταγες γιατι σε κοιταω...

Στις μοναξιας το ατελειωτο ταξιδι..ελα σαν φως με ενα φιλι και με ενα χαδι...

να πιω μια σταλα απο την γλυκα των φιλιων σου...

να δω τον κοσμο απο το χρωμμα των ματιων σου...

Οταν πεφτουνε τα αστερια ειναι ομορφα σαν τα ματια σου...

γιατι η ομορφια των ματιων σου δεν ειναι αυτο που θελεις να δειξεις..

αλλα αυτο που δεν μπορεις να κρυψεις...!!

Εκει που τ'ονειρο ενωνεται με την πραγματικοτητα..

θα ερθω και αυτο το βραδυ για να σε παρω να

περπατησουμε στα πιο ομορφα λειβαδια....καληνυχτα αγαπη μου..!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : TRAST στις 09-06-2010 10:56 ]

όταν ένας κόμπος την ανάσα σου τη κόβει

και όταν ένας πόνος το στομάχι σου τρυπά

όταν πια δε σκεύτεσαι τι είσαι και τι κάνεις

τότε η καρδιά σου ζει και αγαπά

όταν αφηρημένος είσαι στη δουλειά σου

και όλα τα φανάρια είναι πράσινα

όταν μαργαρίτες μαδάς που βρεις μπροστά σου

τότε μπήκε Ανοιξη,τότε αγαπας

Να είναι η αγάπη πόνος, καταιγίδα

να είναι ένα τρέμουλο,βέλος στη καρδιά

να είναι ένα δάκρυ,να είναι ηλιαχτίδα

να είσαι εσύ τώρα που κάποια αγαπάς

Όταν οδηγάς και φρένα δε πατάς

και όταν τη κοιτάς στα μάτια καστανά

όταν τη ρωτάς για αγάπης πράγματα

τότε στη ζωή σου μόνο αυτή μετρά

Όταν το χέρι ,της κρατάς τρυφερά

και όταν στο αυτι ,της λες λόγια γλυκά

όταν στο κορμάκι ,της δίνεις καυτά φιλιά

τότε είναι ο Έρωτας που πλυμμυρίζει τη ματιά

Να είναι η Αγάπη όνειρο επιθυμίας

να είναι ένα ποιήμα ,ξένης ομορφιάς

να είναι μία μάγισσα,τραγούδι ,μέλωδία

να είναι κάποια τώρα που για εσένα μου μιλά

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : TRAST στις 09-06-2010 11:00 ]

Στις μοναξιας το ατελειωτο σκοταδι ελα

σαν φως με ένα φιλι και με ένα χαδι..

να πιω μια σταλα από την γλυκα των φιλιων σου..

να δω τον κοσμο από το χρωμμα των ματιων σου….!!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : TRAST στις 09-06-2010 11:01 ]

Όταν οι στίχοι μου
σε κάνουν να πονέσεις
και οι μουσικές μου
θα σε κάνουν να κλαις
μονάχα τότε
θα μπορείς να μ αγαπήσεις
μονάχα τότε
θα με βρεις άμα το θες


Όταν ο ήλιος θα πάψει πια να ανατέλει
και το φεγγάρι πάψει πια να φέγγει
όταν η θάλασσα από αλάτι θα στερέψει
και ο ψαράς θα βγει στη στεριά για να ψαρέψει
μονάχα τότε η καρδιά μου δε θα σε έχει
μονάχα τότε δε θα με βρεις και ας το θέλεις


Όταν τα μάτια σου
θα κοιτάζουν τα δικά μου
και τη καρδιά μου
θα ακούσεις να χτυπά
τα δάκρυά μου
όταν θα γίνουν και δικά σου
μονάχα τότε
θα μπορείς να μ αγαπάς
μονάχα τότε
θα μ αγαπάς αληθινά


Όταν τα τρένα στις στάσεις δε θα σταματούν
και τα λουλούδια την Ανοιξη δε θα ανθίζουν
όταν τα σύννεφα δε θα είναι πια στον ουρανό
και ο Ερωτας δε θα κατοικεί πλέον εδώ
μονάχα τότε η καρδιά μου δε θα σε εχεί
μονάχα τότε δε θα με βρεις και ας το θέλεις...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : TRAST στις 09-06-2010 11:02 ]

Αν κάποτε αισθανθείς τη μοναξιά,
και μεσ' τη μοναξιά σου
αισθανθείς τη παρουσία μου
πες σ' αγαπώ.
Όπου κι αν είμαι θα το νιώσω!

- Όταν κλείνω τα μάτια σε ονειρεύομαι σε ονειρεύομαι να με κρατάς αγκαλιά να με φιλάς... Να μ' αγαπάς... Ψιθύρισα πριν λίγο σ' αγαπώ και γέμισα ζωή

-σε αγαπάω, γιατί ενώ μπορώ να κρυφτώ από όλο τον κόσμο δεν μπορώ να κρυφτώ από τον ίδιο μου τον εαυτό!

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕΣ ΤΙ ΑΓΑΠΑΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ.
ΤΟΤΕ ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ ΚΥΛΗΣΕ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΦΥΓΕΣ.
ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ ΟΜΩΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : TRAST στις 09-06-2010 11:04 ]

Ήρθες κοντά μου
σχεδόν μ' ακούμπησες
σαν ένας γλάρος
που στο πέταγμα του ένιωσε το κύμα
κι έφυγες μακριά και μ' άφησες μονάχη
σ' αυτή τη γαλάζια απεραντοσύνη
ν αναπολώ την ομορφιά και το πέταγμα σου.

Πριν τον κόσμο το χάος
η μόνη ζωή αγάπη εσύ
και το άπειρο τριγύρω
ο ουρανός εναγκαλίζεται
την Αφροδίτη σε χορό ερωτικό
και παθιασμένο,
Να γεννήσουν το πράσινο.
Κοσμογονία γίνεται
σε σχέση κόκκινη, ερωτική
Μέσα στ' αντίθετα η αρμονία,
από το θάνατο
η Ζωή
Από το μίσος, η αγάπη
Κι εμείς οι άνθρωποι συνεπαρμένοι
κυνηγοί του ονείρου γινήκαμε
εξερευνητές κι εραστές του ορίζοντα,
του παρελθόντος

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : TRAST στις 09-06-2010 11:05 ]

Δεν είναι αγάπη να αγαπάς γιατί έτσι πρέπει
λόγια γλυκά να ψιθυρίζεις,ενώ σε μένα ταξιδεύεις
να έχεις στα μάτια έτοιμο πάντα ένα δάκρυ
και τη καρδούλα σου σε δίλημμα πάντα να βάζεις


Δεν είναι αγάπη και έτσι μακριά σου εγώ μένω
από τη πλάνη σου αυτή ,απόσταση παίρνω
να σε κοιτώ σα μια παράσταση, ένα έργο
απλώς να κοιτώ ,να δακρύζω, να σωπαίνω



Δεν είναι αγάπη μέσα σου και να πονάς
είναι ένα δάκρυ στη καρδιά σου και κυλά
είναι ένα ψέμα ,ψεύτικο σα τα όνειρα
και αυτό το ψέμα το πληρώνουμε ακριβά



Δεν είναι αγάπη να αγαπάς από ανάγκη
χάδια να δέχεσαι μήπως και φύγει και τον χάσεις
κάποιες στιγμές να του γελάς ,για να μη κλάψεις
με όμορφα ψέματα να προσποιείσαι πως τον θέλεις


Μα όταν δεις πως όλα άλλαξαν ,χαθήκανε
αυτός που δήθεν αγαπούσες ,έγινε ψέμα
πως κάτι σου έλειπε μέσα στη τόση ευτυχία
τότε η αγάπη σου ,αυτή θα είναι αγάπη

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : TRAST στις 09-06-2010 11:06 ]

Ένα δάκρυ μου κυλά από τα μάτια μου καυτό
και νομίζω σ αγαπώ


Γρήγορα χτυπάει η καρδιά,δε συμβαίνει αυτό συχνά
είναι που είσαι εσύ κοντά


Κάνω λάθη συνεχώς,μπερδεύω ονόματα πολλά
μα το δικό σου δε ξεχνώ


Τη μορφή σου ζωγραφίζω,στο μυαλό μου ξαφνικά
Ένα χάος κυβερνά

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : TRAST στις 09-06-2010 11:07 ]

.Να 'ταν η αγάπη σαν νερό που δεν τελειώνει, όλες οι θάλασσες μαζί Να 'ταν η αγάπη τόσο απλό να δυναμώνει, όπως το φως που φέρνει ο ήλιος όταν βγει Να 'ταν η αγάπη ένα όνειρο που πιάνει και θα κρατήσει μια ζωή Να 'ταν η αγάπη ο μόνος λόγος να μας κάνει να αγαπηθούμε απ την αρχή... "

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : TRAST στις 09-06-2010 11:08 ]

Κουράστηκε η ψυχή μου
να θέλει, να αναζητά,
κάτι που δε θα έχει
όσο και αν πονά.

Βαρέθηκε να ελπίζει
πως κάποια μέρα θα βρει χαρά,
σε δύο μάτια φωτισμένα,
σε κάποια αγκαλιά.

Στα δικά σου τα μάτια
να κοιτάξει ξανά,
στα δικά σου τα χείλη
να βρει τη χαρά...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : TRAST στις 09-06-2010 11:08 ]

Να 'ταν τα λόγια σου φιλιά,
να 'μουν κι έγω κοντά σου,
να 'χα έναν τρόπο να 'βλεπα
τι κρύβεις στην καρδιά σου.

Να 'χα τις ομορφιές της γης
κι όλες να στις χαρίζω,
να 'μουν φεγγάρι να 'διωχνα
της μοναξιάς το γκρίζο.

Δεν έχω τίποτα απ' αυτά,
έχω μονάχα ένα
κι αυτό ειν' η καρδούλα μου
που καίγεται για 'σένα.

Αυτό το βράδυ τα φώτα κλείστε
φωνή δεν πρέπει να ακουστεί.
Αυτό το βράδυ καρδιά κομμάτια
... θρύψαλα έγινε πάνω στη γη.
Την πόρτα κλείδωσε, όλα έξω να μείνουν
το φεγγάρι απόψε είναι τόσο φωτεινό.
Το στόμα κλαίει, τα μάτια πίνουν
τ' άστρα πονάνε τον ουρανό.
Αυτό το βράδυ μην τραγουδήσεις
πενθούμε όλοι μέσα στη σιωπή.
Αυτό το βράδυ μην απορήσεις
τραγούδα το όνομά μου καθώς θα πέφτει η βροχή.

Πως φεύγει η αγάπη.
Ε λοιπόν δεν φεύγει έτσι απλά,
όπως λες καληνύχτα στο σκοτάδι,
κλείνοντας τη πόρτα. όχι καθόλου έτσι
Για να φύγει, πρέπει να κλείσουν όλα τα παράθυρα, να μην υπάρχει φως καθόλου. Πρέπει ακόμα, να κλείσουν όλες οι χαραμάδες στις πόρτες, αν το σπίτι είναι παλιό,
γιατί και η παραμικρή ανασαιμιά,
θα κάνε την αγάπη να μείνει. Καθόλου αέρας.
Α και οι μνήμες, πρέπει να μείνουν απέξω, καμία θύμηση, στην ανάγκη, ας μείνουν οι πικρές, εκείνες που δίνουν το πρώτο τσίμπημα της απελπισίας.
Όμως καμία εικόνα της, τα μάτια της,
το χαμόγελο της, τίποτε από κείνη
δεν πρέπει να κρατάς στο μυαλό σου .
Και τότε αρχίζει να φεύγει η αγάπη.
Πρώτα θα νιώσεις ένα μούδιασμα στα δάχτυλα,
έτσι που ακόμα κι αν χαϊδέψεις τα μαλλιά της,
θα είναι αδιάφορο, σαν μια καθημερινή χειρονομία.
Μετά θα αρχίσεις να οδηγείς τα βήματα σου,
που πάντα σε έφερναν κοντά της.
Τώρα θα μπορείς να αλλάζεις δρόμο.
Κι ύστερα θα αρχίσεις να βλέπεις.
Η θάλασσα θα γίνει πάλι θάλασσα, τα δέντρα θα γίνουν πάλι δέντρα, εκεί που πρώτα
έβλεπες μόνο τη μορφή της.
Όλα αυτά βέβαια, μπορεί να κρατήσουν πολύ , μερικές φορές περιμένεις και χρόνια,
δεν είναι μικρό πράγμα η αγάπη,
θέλει κουράγιο και υπομονή.
Και τότε πια, θα ανοίξεις το στόμα σου, κι αντί να πεις σ' αγαπώ, θα πεις καλημέρα, ή κάτι τέτοιο , αυτό σημαίνει πως η αγάπη έφυγε.
Μπορείς τότε,
ν' ανοίξεις τα παράθυρα, να ανασάνεις βαθιά,
κι αν έχεις τη δύναμη, να βάψεις όλο το σπίτι
με καινούργια ζωηρά χρώματα, τότε το σπίτι
γίνετε πάλι κατοικήσιμο.

Σ αγαπώ
Πώς να ζω χωρίς εσένα ,πες μου πώς
Πώς περνάει και τούτη νύχτα πώς

Σ αγαπώ
Να θυμάσαι πως υπάρχω, μα δε ζω
Πάντα σε θυμάμαι ,σ αγαπώ

Στιχάκια Αγάπης είπα σήμερα να γράψω
Μα δεν είναι εύκολο , αρνείται το μυαλό
Στιχάκια όμορφα με χίλιες δυο λέξεις
Μα η σκέψη στάθηκε εκεί...Σε μία λέξη,
σε μία φράση που είχε μονάχα ....
... ένα μεγάλο ΑΓΑΠΩ

Σ αγαπώ ,σ αγαπώ και σε θέλω
διχως μέτρο και χωρίς πυξίδα
στο δικό σου το δρόμο ανατέλλω
και γίνεται λαμπρό φως η νύχτα . . .

αγάπη μου ήξερες ότι το μόνο γλυκό που δεν παχαίνει είναι το φιλί; Θα κάνω δίαιτα μέχρι να σε δω, μετά θα σε γευτώ για τα καλά.

sαγαπώ από τότε πού άρχισα να ζω…και άρχισα να ζω από τότε που σε γνώρισα…

Χθες βράδυ έστειλα έναν άγγελο να σε φυλάει στον ύπνο σου. Όμως γύρισε γρήγορα και όταν τον ρώτησα γιατί, είπε πως οι άγγελοι δεν φυλάνε άλλους αγγέλους.

σε κάθε σταγόνα της βροχής έγραψα την λέξη ''σ'αγαπω'' αυτό που θέλω τώρα είναι να βραχείς!!

ΑΝ ΗΣΟΥΝ ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΑΚΡΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΛΑΙΓΑ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΧΑΣΩ…

ΜΑΘΕ ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΘΕΛΩ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ…

the day I will stop loving you is the day when I close my eyes forever!!

ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΑΓΑΠΩ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ…

ΤΑ ΧΕΙΛΙ ΚΡΥΒΟΥΝΕ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΡΤΥΡΑΝΕ ΓΙΑΤΙ ΣΥΧΝΑ ΚΟΙΤΑΖΟΥΝΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΝΕ

ΜΗΝ ΜΕ ΡΩΤΑΣ ΑΜΑ Σ’ ΑΓΑΠΩ, ΡΩΤΑ ΜΕ ΠΩΣ ΑΝΤΕΧΩ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΗΝ Σ’ ΕΧΩ

Σ’ αγαπώ, όχι για αυτό που είσαι, Αλλά για αυτό που είμαι εγώ όταν είμαι μαζί σου

Το μόνο αληθινό δώρο είναι μία δόση από εσένα

Η πιο παγερή σιωπή: Όταν δύο στόματα συναντιούνται σε ένα φιλί

Αν τώρα ξέρω τι είναι αγάπη, ο λόγος είσαι εσύ

Αν είχα ένα λουλούδι για κάθε φορά που σε σκέφτομαι, θα περπατούσα για πάντα στον κήπο μου

Το ότι σ' αγαπάω δεν σε κάνει ξεχωριστό, το ότι είσαι ξεχωριστός με έκανε να σ' αγαπήσω.

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΝΩ ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ

Δεν παύω στιγμή να σε σκέφτομαι η μορφή σου κυβερνά το μυαλό και την καρδιά μου. Το άρωμα σου ανεξίτηλο στη μνήμη μου. Είσαι τόσο μακριά κι όμως σε νιώθω τόσο κοντά μου.

Να ξέρεις πως δεν αγαπάω τα μάτια σου αλλά τον τρόπο που με κοιτάζουν.....

ΤΟ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΠΟΤΕ ΜΑΖΙ...ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΙΣ ΣΥΝΔΙΑΣΩ ΓΙΑΤΙ ΘΑ Σ' ΑΓΑΠΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΕ ΑΦΗΣΩ ΠΟΤΕ!!!!

ΧΩΡΙΣΑΜΕ ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΟΥΣΑΜΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ...ΕΓΩ ΕΣΕΝΑ ΚΙ ΕΣΥ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΣΟΥ.....

ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΙΚΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΑΚΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΟΥΤΕ ΝΑΥΑΓΟΣ ΟΥΤΕ ΣΩΤΗΡΑΣ ΑΛΛΑ ΕΝΑ ΝΑΥΑΓΙΟ!!!!

ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΤΙ ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΝΑ ΦΥΓΕΙ...ΑΝ ΓΥΡΙΣΕΙ ΠΙΣΩ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ...ΑΝ ΟΧΙ....ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΤΕ!!!!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : TRAST στις 09-06-2010 11:12 ]

ΑΡΓΕΙ... ΑΝΥΠΟΜΟΝΕΙΣ! ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ.. ΚΟΡΙΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΛΕΣ, ΘΑ ΑΡΓΗΣΕΙ! Α! ΝΑ ΤΗ, ΕΡΧΕΤΑΙ. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ ΣΗΜΕΡΑ. ΤΗΣ ΤΟ ΛΕΣ ΣΕ ΦΙΛΑΕΙ ΚΙ ΑΝΕΒΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΜΗΧΑΝΗ. ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΣ ΜΑ ΔΕΝ ΤΗΣ ΤΟ ΛΕΣ. ''ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ!'' ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ. ΕΚΕΙΝΗ ΝΙΩΘΕΙ ΤΟΣΗ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΓΑΝΤΖΩΜΕΝΗ ΠΑΝΩ ΣΟΥ. ΕΣΥ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ, ΤΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ, ΤΟΥΣ ΠΕΖΟΥΣ. ΠΕΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Σ'ΑΓΑΠΩ.... ΞΑΦΝΙΚΑ ΕΝΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕ ΦΟΡΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΣΟΥ. ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΑΣ ΕΙΣΑΙ ΓΕΜΑΤΟΣ ΑΙΜΑΤΑ, ΣΚΥΒΕΙΣ ΠΑΝΩ ΤΗΣ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΟΣΟ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ''Σ'ΑΓΑΠΩ.'' ΑΣΚΟΠΑ ΔΕΝ ΣΕ ΑΚΟΥΕΙ. ''ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ?'' ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ. ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΞΕΠΛΗΡΩΝΕΙ ΔΙΚΑΙΑ, ΑΝ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΑΧΑ ΕΝΑΣ ΕΓΩΙΣΤΗΣ.

*********************************

ΠΗΓΕ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ.... ΒΡΗΚΕ ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ.... ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΝ... ΕΛΕΓΕ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΑΣΤΕΙΟ ΚΑΙ ΠΩΣ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΧΩΡΙΣΟΥΝ.... ΜΕ ΜΑΤΙΑ ΒΟΥΡΚΩΜΕΝΑ ΒΓΗΚΕ ΕΞΩ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ... ΞΑΦΝΙΚΑ ΟΛΑ ΧΑΘΗΚΑΝ! ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΒΡΕΘΗΚΕ ΝΕΚΡΗ. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΘΕΙ ΟΤΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΥΕΙ ΟΣΟ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΘΕΙ ΟΤΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΗΤΑΝ ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ. Ειναι ωραιο να κλαις οταν εχεις καποιον να σου σκουπισει τα δακρυα...!

ΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΑΞΙΖΟΥΝ, ΓΥΡΙΣΑΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΜΑΣ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΜΑΣ ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΑΛΗΘΙΝΑ!

*********************************

ΚΑΠΟΤΕ ΣΟΥ ΕΙΠΑ Σ'ΑΓΑΠΩ ΚΙ ΕΣΥ ΓΕΛΑΣΕΣ....
ΚΑΠΟΤΕ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΣΕ ΜΙΣΩ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ ΚΙ ΕΣΥ ΓΕΛΑΣΕΣ....
ΚΑΠΟΤΕ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΑΔΙΑΦΟΡΩ ΚΙ ΕΣΥ ΔΑΚΡΥΣΕΣ....
ΤΩΡΑ ΓΕΛΑΩ ΕΓΩ!

*********************************



ΜΗΝ ΣΤΗΡΙΖΕΙΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ ΣΤΑ ΑΣΤΡΑ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ!

*********************************

ΜΗΝ ΔΑΚΡΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΑΞΙΖΕΙ, ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟ ΑΞΙΖΕΙ ΜΗΝ ΔΑΚΡΥΣΕΙΣ ΠΟΤΕ! **

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : TRAST στις 09-06-2010 11:14 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : TRAST στις 14-06-2010 14:44 ]

Είναι κάτι που με πιάνει
ώρες-ώρες και βαριέμαι
το κρεβάτι με κρατάει
"δεσμιά" του,με ρουφάει!

Πώς να σηκωθώ η έρμη
και στη νομική να πάω
Ασε τώρα κι εξετάσεις
αφού ξέρω,δεν περνάω!

Το Εμπράγματο π.χάριν(!)
ναι,κατέχω το,το ξέρω
έλα όμως που βαριέμαι!
Δεν μπορώ πια,δεν αντέχω!

Τι να πρωτοπιάσω τώρα
άσε να 'μπω και στη βάση
πιο καλά θα την εβγάλω
μέρα είναι,θα περάσει.

Θα περάσουν κι οι εξετάσεις
θα περάσει και το πιάνο
και στην Ιταλία θα 'μαι
δεκαήμερο ρεγάλο(!).

Κι η μαμά και ο μπαμπάκας
α,οι άμοιροι νομίζουν
ότι η άσωτη κορούλα
θα περάσει.Τσάμπα ελπίζουν!

Δεν τα γράφω αυτά για μένα.
Σάμπως δεν τα λέω με τρόμο
στο χαζούλη μου εαυτούλη;
Εσάς σκέφτομαι μπρε,μόνο!

Μιας και κείμενα δε βλέπω
για να πάρει ο off-line mailer
σκέφτηκα κι εγώ να γράψω
κατιτίς,να σας ξανάψω (Μπα...)

να σας βγάλω κι εσάς λίγο
από την πολλή ανία
ναι,διαβάζετε 'σεις,ξέρω!
Λες ν' ανοίξω κι εγώ βιβλία;




Είσαι η Αθηνά, η 'Αρτεμις και η Αφροδίτη μου
το γλυκό χαμόγελο της άνοιξης
το καλοκαίρι της καρδιάς μου
η θαλπωρή του χειμώνα
Σ' αγαπώ και δεν μπορώ
να σε ξεχάσω δεν μπορώ.



Ρωγμές σημερινές, παντοτινές...
Να πως μπορεί η αιωνιότητα να δεθεί με τη στιγμή...
αρκεί μια σου λέξη για μια ρωγμή
που θα τα καταστρέψει όλα στο σήμερα
και στο άπειρο ανήμερα...
Κι η ψυχή μου πεταγμένο χαρτάκι, φύλλο άφτερο,
πεσμένο απο γλάρο που ταξιδεύει για κάποιον
κοντινό σκουπιδότοπο, ονειρεύεται την ανύπαρκτη
δικαίωση, του αγριμιού την εξημέρωση.
Και κοιτάζει ψηλά προσδοκώντας βοήθεια
κι αντικρύζει τ'αετού την αλήθεια
που καθώς ψάχνει υλικά για φωλιά
το φτερό θωρεί και αρπάζει
στο σπιτικό του το βάζει, κοντά στα παιδιά
κι αυτά ανυποψίαστα μαλώνουν μεταξύ τους
ποιό θα το πάρει αγκαλιά...
Και το φτερό δικαιώνεται...
μέχρι που η φωλιά ερημώνεται.




Μαύρο και άδειο
-----------------------
Σιγά σιγά γίνομαι κι εγώ φονιάς...
Σκοτώνω τις σκέψεις μου... τα συναισθήματα,
που παρελαύνουν κατα χιλιάδες και χορεύουν,
μασκαρεμένα κι αυτά, στο ρυθμό που
η καρδιά και μόνο δίνει.
Με όπλο το γεμάτο μπουκάλι
θα γίνω φονιάς και πάλι...
Άλλη μια νύχτα.
Και κοιτώ το άδειο ποτήρι
πάνω στο άδειο γραφείο
μέσα στο άδειο σπίτι
ακούω ακόμα το άδειο αντίο.
Με μια μαύρη ψυχή
έβαψα το τοίχο μαύρο
που έβαψε μαύρες τις σκέψεις
που μ'έβαψαν δειλά με αίμα
δε θα κοιτάξω πίσω
μην ξαναδώ αυτά που έγιναν
μια φορά μονάχα φτάνει
κι εγώ έχω ήδη πεθάνει.
Δε θα κοιτάξω πίσω...
κοίτα εσύ για μένα.
Simus Lecter



"Ξέρω τι συμβαίνει με εσένα,
δεν έχεις βρεί την μαγεία που κρύβει κάθε στιγμή."

Θα με θεωρείς τρελό
που γεύομαι το καθε μου δάκρυ
Με κοιτάς παράξενα
όταν μες τη νυχτα βγαίνω γυμνός
ν' αγγίξω το φεγγάρι
Το πρόσωπό σου συσπάται
σ' ένα μοπφασμό μουδιάσματος και τπόμου
Μ' αγαπάς λες μα ξέρω με φοβάσαι
Φοβάσαι μηπως η αγάπη μου για το συναίσθημα
ξεπεράσει την αγάπη μου για εσένα
Μα αυτό έχει συμβεί.
δεν αγαπώ εσένα, ίσως σε μισώ
(άλλωστε και αυτό πάθος είναι)
μα αγαπάω το συναίσθημα που μου προσφέρεις
Αγαπώ την κίνησ'σ σου γιατι μοιάζει
με νυχτερινή αύρα.
Αγαπώ τα μάτια σου που λάμπουν
σαν δύο άστρα.
Μα αν δεν υπήρχε η φύση
δεν θα μπορούσα να σε παρομοιάσω μ' αυτήν
κι έτσι δεν θα μού 'μενε τίποτα για ν' αγαπήσω...




Κάνει κρύο απόψε,
και η βροχή σπάει τα παράθυρα.
Ο καθρέφτης μπροστά μου,
τόσο ψυχρός,
βλέπΩ τον θάνατο στα μάτια μου,
και δακρύζΩ,
μήπΩς προλάβΩ έτσι να σΩθώ.





Σαν μέρα καινούργια χαράζει
η αγάπη τα πάντα αλλάζει
ξεπροβάλει ένα ξένο θηρίο
εμεινε άδειο το δικό σου θρανίο...

Ένα αστέρι σου μιλά καθως πέφτει
την αλήθεια θες να βγάλεις ψεύτη
τίποτα δεν μένει να πιστέψεις
άδικα προσπαθείς να γνέψεις... αντίο...

Παει καιρός που πετούσες πάλι
συνιθίζεις την καινούργια σου ζάλη
η φτώχεια την έλλειψη συμβολίζει
που σαν κρίνο πάνω σου ανθίζει...

Αφρέ του κύματός, πετράδι
ένα λουλούδι φυτρώνει στον Άδη
Καληνύχτα στον κόσμο μας λέει
και το φεγγάρι απόψε κλαίει...




ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ

Ξυπνάω και βλέπω
στην καρδιά μου γνέφω
είσαι εδώ, ναι εισαι εδώ

η κρύα νύχτα
είναι πίσω κι ήρθα
να σου πώ πως σ' αγαπώ

πες πως μ' αγαπησες για λίγο
πες πως με σκέφτηκες και χτες
πες πως στο όνειρό σου θες να μείνω
είμαι εδώ, είμαι εδώ

Ανοίγω βήμα
κι η ψυχή μου κύμα
σου χαϊδεύει το κορμί

στο άγγιγμά σου
πίνω στην υγειά σου
θέλω μόνο ένα φιλί

Οταν τα φώτα της πόλης αρχίσουν να σβήνουν
όταν τα όνειρα και οι σκέψεις γλυκά μα τυλίγουν
βρίσκομαι ξαφνικά στο κέντρο του παραδείσου
σχηματίζοντας με την καρδιά αόρατη τη μορφή σου.
Παρ'όλο που ξέρω ότι δεν ξέρω ποιος είσαι
παρ'όλο που ακούω απ'την ψυχή μου να καλείσαι
το μυστήριο της ιδέας το ίδιο παραμένει
ο φόβος και το δάκρυ αργοκυλά,πεθαίνει.
Και είμαι τώρα εδώ να σε κοιτάω
κάθε λεπτό πιο πολύ να σε αγαπάω.
Μια χάρη μικρή πολύ θα σου ζητήσω
γίνε άνθρωπος για να μπορέσω να ζήσω.

Συγγνώμη γλυκιά μου που σε ξαναενοχλώ
μα να,κάτι σκέφτομαι και θα'θελα να στο πω.
Χθες βράδυ ήταν που κοιτούσα τα αστέρια
ένα βραδάκι από τα τόσα καλοκαίρια
που δεν έχω την τύχη να σε έχω κοντά μου
παρά μόνο μια μορφή στα ατέλειωτα όνειρά μου.

Ετσι λοιπόν όπως κοίταζα ψηλά
και η σκέψη μου ταξίδευε σε μέρη μακρινά
σαν να μου φάνηκε πως από κάπου κοιτάζεις
στο φωτινότερο αστέρι πολύ πως του μοιάζεις
μια φράση,μια λέξη να ακούσω προσπαθούσες
μα τελικά αποδείχτηκε πως λίγο πολλά ζητούσες.

Συγγνώμη γλυκιά μου που σε ξαναενοχλώ
μα να κάτι σκέφτομαι και θα'θελα να στο πω.
Το ξέρεις το βασανισμένο,γνωστό παράπονό μου
μια έμμονη ιδέα που δεν φεύγει απ'το μυαλό μου
για ακόμα μια φορά ταπεινά σε ικετεύω
πως ακόμα μας προσέχεις κάνε με να πιστεύω.

Ισως να περιμένετε για αγάπη να μιλήσω
και κάποιους έρωτες παλιούς που έχουν ξεχαστεί
μα όμως εγώ τώρα σκοπεύω να πρωτοτυπήσω
και κάποια παλιά φίλη να τιμήσω.

Κλειδώθηκα στο δωμάτιο και είχα αποφασίσει
ότι δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν,
μα όμως αυτό ήτανε πριν το τηλέφωνο χτυπήσει
και πριν να καταλάβω ότι ήθελα να ακούσω μόνο εσένα.

Οποτε χρειαζόμουνα έναν ώμο να ακουμπήσω,
εσύ ήσουνα πάντα εκεί,το στήριγμά μου...
Δεν θα μπορούσα τρόπο να βρω για να σε ευχαριστήσω
κατέχεις μια από τις πιο μεγάλες θέσεις στην καρδιά μου.

Ποτέ στη ζωή μου δεν ξέχασα τί έκανες για μένα,
πόσες φορές μαζί μου έχεις κλάψει.
Ολος ο κόσμος θα'τανε αλλιώς χωρίς εσένα,
στη θέση σου δεν θα'βαζα ποτέ άλλον κανένα.

Ισως να περιμένατε για αγάπη να μιλήσω
και κάποιους έρωτες παλιούς που έχουν ξεχαστεί.
Μα όμως εγώ σκόπευα να πρωτοτυπήσω
και κάποια παλιά φίλη να τιμήσω.

Πιστεύω στο τραγούδι που άκουσα προχθές
να τραγουδάει κάποιο παιδί στο δρόμο
φαντάζομαι τη μαγεία της στιγμής
όταν ο φίλος σου σε ακουμπάει στον ώμο.

Αισθάνομαι τη γη να κάνει κύκλους
γύρω απ'τον ήλιο και τον εαυτό της
και βλέπω στο όνειρό μου κάθε βράδυ
πως όλοι την αλλάζουν για καλό της.

Μα όλα τα προβλήματα του κόσμου
είναι αυτά που τη μέρα σκοτεινιάζουν.
Μακάρι να μπορούσαν μια στιγμή
να ακούσουνε και αυτούς που αναστενάζουν.

Μακάρι γενικώς τα πάντα να ήταν
τα αντίθετα ακριβώς από ότι τώρα.
Τα δάκρυα να σβήνανε στον ήλιο
τον πόνο να εξαφάνιζε η μπόρα...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : TRAST στις 09-06-2010 11:19 ]

Μην με κοιτάς, τα μάτια σου καίνε
στάχτη με κάνουν και θα'χουν να λένε
πως άλλο ένα κούτσουρο με μια μόνο ματιά
άσπρη σκόνη έγινε στην άσπλαχνη φωτιά

Μην με κοιτάς, τα μάτια μου κλαίνε
κι ίσως να φταίει η άδολη καπνιά
αυτή που μέσ'απ'την ψυχή μου βγαίνει
ενώ στο βάθος η καρδιά...
καίγεται και μένει...

Μην με κοιτάς, τα μάτια σου μιλάνε
και οι λέξεις σου αυτές... με πληγώνουνε και πάνε
σε ξένους ουρανούς... οπού ευχάριστα περνούν
και σε σοκκάκια άγνωστα την καρδιά μου απατούν

Μην με κοιτάς, τα μάτια μου σωπάσαν
και την φωνή μου έσπασε μια βαθιά σου ανάσα
δεν μου αξίζει να σε βλέπω λυπημένη
φύγε ελεύθερα αν έτσι θα'σαι ευτυχισμένη

Μην με κοιτάς... και μην διαβάζεις στίχους
αν θες η ευτυχία σου να μην κλειστεί σε τοίχους
και ίσως κάποτε από μόνη σου να γράψεις
τις σκέψεις μου για σένα και να ξανακοιτάξεις.

Κι αν με ψάξεις και δεν με βρεις μπροστά σου
για τρία τέσσερα λεπτά σε μια εκκλησούλα στάσου
ενα κεράκι άναψε και κάτσε να κοιτάς...
κι αυτό θα λιώσει... σαν εμένα που ζητάς...


ΘΕΜΑ: O Ερωτάς μου


Ο Ερωτάς μου

Ο Ερωτάς μου είναι ένα άγριο ελάφι πάνω στο ήμερο δυνατό βουνό.
Κάθε που χινόπωρο σφίγγει την καρδιά μου, προβάλλει περίεργο στο ξέφωτο.
Σηκώνει το λαιμό και μ' αγναντίζει.

Γύρω τα δέντρα σιωπούν κι ακούν το βλέμμα του. Εγώ δεν το ακούω, απλά
νιώθω μια ζέστα ν' αγκαλιάζει το χώρο μου. Η γλύκα κι η λαχτάρα
γιομίζουν το κρασοποτήρι μου.
Εις υγείαν.

Χωρις Εσενα
-------------
Δεν μπορω να καταλαβω τι συμβαινει
Τι 'ναι αυτο που μας κραταει μακρια
Φερομαστε λες κι 'μαστε τωρα δυο ξενοι
Ο ενας απ' τον αλλο χωριστα...

Χωρις εσενα ουτε ζω ουτε υπαρχω
Την καταδικη μου υπογραφω
Μονος μια ολοκληρη ζωη
Χωρις εσενα βουβες ειναι τωρα οι λεξεις
Πως σ' αγαπω να με πιστεψεις
Ολα για 'μενα εισαι συ
Οτι και να κανω για 'σενα ειναι λαθος
Οτι και να πω ποτε σου δεν μιλας
Ξερω τωρα πια τι θελεις καταβαθος
Να μη φυγω ξερω πως ζητας...

ΘΕΜΑ: ...


Ζητείται φίλος που να ξέρει να γελάει
ζητείται φίλος με μεγάλη αμοιβή
σπάνιο είδος στον αιώνα που γερνάει
σπάνιο είδος κ' φιλία ακριβή

Ζητείται κάστρο σμιλεμένο με γρανίτη
για να στεγάσω του ανέμου τη γενιά
εκείνο τ' άστρο που το λεν' αποσπερίτη
να το κρεμάσω για λυχνάρι στη γωνιά

Οποιος θέλει να με βρει
να μου στείλει μια γραφή
ταχυδρόμου η θυρίδα
η ελπίδα

Ζητείται χώμα μακριά από την Αθήνα
για να φυτέψω μια τριανταφυλλιά
ζητείται χρώμα από γαρίφαλο και κρίνα
να ζωγραφίσω ένα δάσος με πουλιά

Ζητείται αγάπη που να ξέρει από φεγγάρια
ζητείται αγάπη με του ήλιου τις χαρές
κι όταν τ' απόβραδο θ' ανάβουν τα φεγγάρια
να μην φοβάμαι των ανθρώπων τις πληγές

Οποιος θέλει να με βρει
να μου στείλει μια γραφή
ταχυδρόμου η θυρίδα
η ελπίδα

Να με προσέχεις
γιατί έχω πέσει χαμηλά
μάτια μου γλυκά
να με αντέχεις.

Μέχρι να σηκωθώ ξανά
λίγο ακόμη μοναχά

να με προσέχεις..




Έλα κοντά, τον κόσμο κρύψε
τον κόσμο αυτό που μου ζητά πολλά.

Έλα κοντά, μια σπίθα ρίξε
να βγεί απ'τη στάχτη μου ξανά φωτιά.

να με προσέχεις..

Το Μεγάλο Ταξίδι " (200)
*****
Στα μακρινά ταξίδια, ήμουν μόνιμα αρχηγός,
στους κινδύνους, πάντα ήρεμος και λογικός.
Τώρα παροπλισμένος, ένα σήμα προσμένω,
να φύγω για μεγάλο ταξίδι, πόσο το λαχταρώ.
*****
Σε φουρτουνιασμένες θάλασσες να βρεθώ,
λίγο να αισθανθώ, πως ακόμη υπάρχω και ζω.
Απ' το τρελό μπότζι του πλοίου να ζαλιστώ,
και μεσοπέλαγα αν το θέλει η μοίρα να χαθώ.
*****
Με σταματημένο τον χρόνο, αδύνατον πια να μισώ,
αυτά που σαν τρελός λατρεύω και για χάρη τους ζω.
Από ανείπωτα λόγια, μια καρδιά πληγωμένη βαριά
ψάχνει να βρει μια μικρή σπίθα, να ξαναπάρει φωτιά.
*****


ΘΕΜΑ: Στην ακρούλα


Και εκεί που είσαι σίγουρος πως κάποιος δεν υπάρχει
πάνω του να στηριχτείς,να κλάψεις,να ξεσπάσεις
μία παρέα έρχεται με υπέροχα παιδιά
που κάνουνε τον πόνο σου μεμιάς να τον ξεχάσεις.


Μία παρέα με όνειρα,φιλοδοξίες και στόχους
πανέτοιμοι να σου σταθούν και συμβουλές να δώσουν
σε κάνουν να χαμογελάς,να κλαις ή να λυπά
σαι
μα τη φιλία δεν πρόκειται ποτέ να την προδώσουν.

Χρόνια πολλά ακρούλα μου και χίλια ευχαριστώ
για όσο μέχρι τώρα καλό μου έχεις κάνει
και μένα δε μου μένει παρά να υποσχεθώ:
για σένα η αγάπη μου ποτέ δε θα πεθάνει.



AN

Αν μπορείς στον κόσμο τούτο
να περιφρονείς τον πλούτο
κι αν οι έπαινοι τριγύρω
δε σου αλλάζουν το μυαλό...

Αν μπορείς στην τρικυμία
να κρατήσεις ψυχραιμία
κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου
ν'απαντάς με το καλό...

Αν μπορείς με μιας να δώσεις
κάθε τι που'χεις κερδίσει
στην καταστροφή ν'αντέξεις
και να βρείς μια νέα λύση...

Αν μπορείς να πειθαρχήσεις
σώμα, πνεύμα και καρδιά,
αν μπορείς όταν σε θίγουν
να κρατάς σιωπή βαθιά...

Αν μπορείς στην καταιγίδα
να'χεις πάντα την ελπίδα
κι'αν μπορείς να συνεχίσεις
κι'όταν σ'έχουν αδικήσει...

Αν μπορέσεις τ'όνειρό σου
να μην γίνει ο χαλασμός σου
κι αν αγάπη συ προσφέρεις
σ'όσους σε έχουνε μισήσει...

Αν μπορείς να μείνεις ίδιος
στην χαρά μα και στη λύπη
κι αν η πίστη στο εγώ σου
μπρός σε τίποτα δε σβύνει...

Αν μιλώντας με τα πλήθη
την συνείδηση δεν χάνεις
κι αν μπορέσεις να πιστέψεις
πως μια μέρα θα πεθάνεις...

Αν ποτέ δεν σε ζαλίσει
του θριάμβου το κρασί,
κι αν σε ψέματα των άλλων
δε λες ψέματα και σύ...

Αν μπορείς με ψυχραιμία
δίχως νεύρα ή δυσφορία
και τα ίδια σου τα λόγια
να τ'ακούς παραλλαγμένα...

Αν μπορείς κάθε στιγμή σου
να'ναι μια δημιουργία
και ποτέ σου να μη δείχνεις
τεμπελιά κι αδιαφορία...

Αν οι φίλοι κι οι εχθροί σου
δεν μπορούν να σε πληγώσουν
κι αν οι σχέσεις με μεγάλους
τα μυαλά δε σου φουσκώσουν...

Αν τους γύρω λογαριάζεις
μα κανένα χωριστά,
κι αν μπορέσεις να κρατήσεις
και τα ξένα μυστικά...

Ε... παιδί μου, μ'όλα αυτά
θα μπορέσεις να τη ζήσεις
όπως πρέπει τη ζωή
θα'σαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ σπουδαίος
και κυρίαρχος στην Γη!...

Ρ. Κίπλιγκ




ΘΕΜΑ: πρΟς το τΕλος


Τι να'ναι αραγε εκει
οπου ενα μαυρο συνοδεύει το λιγο κ' τ'απεραντο
*
Ειναι μια μωβ απόχρωση
θανάτου χρώμα και ζωής
*
Και ειναι μωβ για στην θλίψη της
κανεις μας δεν ξεφεύγει
Είναι απλά η Μοίρα μας
για καθε μας ταξίδι
*
Ακόμα κι οταν όμορφες
στιγμές το συνοδεύουν
*
ποτέ δε διαρκεί πολύ
και φέρει οσμή θανάτου
*
Είναι απο τα πολλά ταξίδια που τελειώνει
Μοιραίο, μάταιο, λευκό
μα παντα κλειδωμένο
σε μια αυλή που πίσω της
μονο σκιές υπαχουν
*
Ειναι λοιπόν το "τέλος"
λέξη κλειδί και θάνατος
που πάντα συντροφεύει
τα μικρά και μεγάλα ταξίδια
της ζωής μας...



ΘΕΜΑ: Στον αδικοχαμένο Νίκο


Σήμερα η καρδιά μου ήταν αλλού
η ψυχή και το μυαλό μου στα μάτια αυτού του παιδιού.
Δύο λεπτά ήταν αρκετά να του πάρουν τη ζωή του
στο τιμόνι και το τζάμι του ψυχρού αυτοκινήτου.

Πες μου τώρα πώς μπορώ να χαμογελάσω
πες μου τώρα πώς μπορώ αυτό να ξεχάσω.
Εγώ είμαι ακόμα εδώ και συνεχίζω
μα σκέφτομαι τον Νίκο και δακρύζω.

Δεν βρίσκω λόγια να πω,δεν υπάρχουν
αυτό που νιώθω μέσα μου είναι τόσο πικρό.

Θέλω να φωνάξω σ'όποιον δω μπροστά μου
"έφυγε και εγώ είμαι ακόμα εδώ".

Νίκο μου αυτό είναι για σένα
ένα τραγούδι με αγάπη από μένα.
Εύχομαι τώρα από κάπου να μας κοιτάς
και να χαμογελάς...

ΘΕΜΑ: Το λάθος-Ανώνυμο


Μικρό ταξίδι μέσ'τη ζωή,σε λίγο χάνεται,σβήνει η πνοή.
Τρύπα στη φλέβα,πόνος,καημός,ήλιος που έμεινε δίχως το φως.

Λόγια πικρά,λόγια σταράτα,δίνει η "κόλαση" μαχαίρια στα νιάτα.
Μείνε,αγωνίσου υπάρχει ζωή.Φίλε κρατήσου,υπάρχεις εσύ.

Σε κάποια πόλη,σε κάποιο σχολείο,έμεινε μόνο του ένα θρανίο.
Τ'αγόρι προχώρησε,έκανε λάθος,αγάπη δεν ήτανε,ήτανε πάθος.

Κορίτσι κρατήσου,υπάρχει ζωή.Αγόρι θυμήσου,υπάρχεις εσύ.
Κι αν κάποτε νιώσεις βαθιά πικραμένος,μην κάνεις το λάθος,θα βγεις
προδωμένος.

Φίλε κρατήσου,υπάρχεις εσύ.Υπάρχει έρωτας,φιλία,ζωή.
Φίλε θυμήσου,είναι ένα αγκάθι.Μίλα για όνειρα κι όχι για λάθη.



ΘΕΜΑ: Active Member 1 απάντηση


Κοιτάω ξανά τριγύρω
κι όλα μοιάζουν ξένα
και να τ' αγγίξω δεν μπορώ
είναι καλά κρυμένα

Κοιτάω τα σύννεφα
και σκέφτομαι ταξίδια
μα προορισμός ολα τα γκρίζα
στην ψυχή μου είν' ίδια

Γι' αυτό τα μάτια χαμηλώνω προς τη γη
και σε καλό μου πάλι να μου βγεί
γιατί κι αυτό το χώμα τώρα που πατάω
δεν φταίω εγώ, δεν μ' έμαθαν να τ' αγαπάω

Μονάχα σύμβολα τριγύρω και εικόνες
Μασσόνοι στο σκοτάδι να στήνουνε κανόνες
μια έμονη ιδέα και μιά φοβία
μήπως ποτίσει το μυαλλό μου με στημένη βία

Λόγια πολλά και δεν αντέχω πια
που είναι η πατρίδα μου εκείνη η γλυκιά
που έχει στην πέτρα χαραγμένο λέει το φως
λες την ξέχασε για πάντα ο Θεός ;

Και νιώθω πρόσφυγας εδώ που έχω γεννηθεί
σαν τους προγόνους μου εδώ έχω στηθεί
για να ξεπλήνω τύψεις και υποσχέσεις να εκπληρώσω
πόσο ακόμα θα πληρώσω ;

Εχω σημάδια προσφυγιάς
και το γλυκό φιλί γιαγιάς στο μέτωπο μου
έχω τον πόνο αδερφό κι ένα όνειρο κρυφό
για φυλαχτό μου

Κάτω απ' τον ήλιο χωρίς φως
για μένα γκρίζος ο ουρανός
κι όμως υπάρχω
παίρνω κουράγιο, τραγουδώ
για όλα αυτά που αγαπώ
χωρίς να τα 'χω

Ολα κρατάν' καλά κι ο πόνος μεγαλώνει
κι ο φόβος τ' όνειρο μου συνέχεια πληγώνει
κάνοντας ακόμα πιό βαθιά την μοναξιά μου
στον τόπο αυτό που δανεική είναι κι η χαρά μου

Στον τόπο αυτό που τα δάκρυα μοιάζουν δώρα
και σκεπασμένη μένει η αλήθεια απο το τώρα
έχω πολλούς να νοιάζονται για 'μένα
μα όλα τα λόγια μένουνε θαμμένα

Γιατι οι σκιές είναι τριγύρω μου πολλές
να βασανίζουν το μυαλλό μου με το χτες
γνωστές εικόνες παλλιές ελπίδες
μητέρα η πατρίδα κι ας μην την είδες

Κι ας μην σ' αγκάλιασε ποτέ, κοντά της έλα
κλείσε τα μάτια στα χτυπήματα και γέλα
είν' ιερός, μας λένε πάντα, ο σκοπός
και για να νιώσουμε το φως
πρέπει να κάνουμε συνέχεια υπομονή
για ένα μέλλον λέει καλό που θα φανεί
μας τους βαρέθηκα όλους
που να 'ναι ο Θεός ;
λες να 'ναι πρόσφυγας κι αυτός... ;

Εχω σημάδια προσφυγιάς
και το γλυκό φιλί γιαγιάς στο μέτωπο μου
έχω τον πόνο αδερφό κι ένα όνειρο κρυφό
για φυλαχτό μου

Κάτω απ' τον ήλιο χωρίς φως
για 'μένα γκρίζος ο ουρανός
κι όμως υπάρχω
παίρνω κουράγιο, τραγουδώ
για όλα αυτά που αγαπώ
χωρίς να τα 'χω. __________________

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : TRAST στις 09-06-2010 11:23 ]