* JETHRO TULL
Παίρνοντας το όνομα ενός ¶γγλου αγρονόμου του 18ου αιώνα οι Jethro Tull, ήταν ένα από τα πιο επιτυχημένα σύνολα του progressive
Rock των '70s, και υπήρξαν το όχημα για τις μουσικές ιδέες και την εκκεντρική σκηνική παρουσία του τραγουδιστή και φλαουτίστα Ian Anderson (1947).
Σχηματίστηκαν το 1967 με δεύτερο βασικό μέλος τον κιθαρίστα Mick Abrahams (1943), ο οποίος έφυγε μετά από το πρώτο άλμπουμ, το “This Was” (1969) και αντικαταστάθηκε από τον Martin Barre (1946), ο οποίος μέχρι σήμερα, είναι το μόνο original μέλος του γκρουπ, μαζί φυσικά με τον Ian Anderson.
Ξεκίνησαν σαν μπάντα βασισμένη στο μπλουζ, με τζαζ αλλά και κλασσικές επιρροές και ο Αγγλικός μουσικός τύπος τους αποκάλεσε καινούργιους Cream. Mε "σήμα κατατεθέν" των λάιβ τους τον Anderson που έπαιζε φλάουτο πατώντας στο ένα μόνο πόδι, έγιναν γνωστοί σαν η καλύτερη λάιβ μπάντα στις αρχές των '70s, με κλασσικό τζαζ-ροκ στυλ, με στοιχεία κλασσικής μουσικής οφειλόμενα στην κλασσική παιδεία του Anderson.
Tότε ήταν που ηχογράφησαν άλμπουμ σημαντικά όσο τα "Aqualung" (1971) και "Thick As A Brick" (1972). Tο "Too Old To
Rock 'n' Roll, Too Young To Die" (1976) έμεινε ιστορικό σαν ένας από τους πιο γνωστούς και συναισθηματικά φορτισμένους αφορισμούς του
Rock, ενώ προς τα τέλη της δεκαετίας του 70, ακολούθησε μια τριλογία πολύ καλών folk
Rock ηχογραφήσεων "Songs From The Wood" (1977), "Heavy Horses" (1978) και "Stormwatch" (1979).
Η κινητήρια δύναμη των Jethro Tull είναι ο Ian Anderson, ο οποίος πήγε στο Blackpool και συνάντησε τα μελλοντικά μέλη της μπάντας στο σχολείο. Έφτιαξαν μαζί την John Evan Band παίζοντας με μέτρια επιτυχία. Στα τέλη του 1967, ονομάστηκαν Jethro Tull προσθέτοντας στην κιθάρα τον Abrahams και στα τύμπανα τον Clive Bunker (1946).
Έκαναν το ντεμπούτο τους με το επιτυχημένο “This Was” και το περιοδικό “Melody Maker” τους ονόμασε # 2 μπάντα της χρονιάς, με τους Beatles στην 1η θέση και τους Rolling Stones στην 3η.
Ο Abrahams έφυγε αμέσως μετά το “This Was” και τον αντικατέστησε για λίγο ο Tony Iommi πριν πάει στους Black Sabbath, για να έρθει τελικά στο γκρουπ ο μέχρι σήμερα κιθαρίστας Martin Barre. Ακολούθησαν τα επιτυχημένα “Stand Up” και “Benefit”, για να έρθει η σειρά του Glen Cornick (1947) να αποχωρήσει από το γκρουπ και του Jeffrey Hammond-Hammond (1946) να τον αντικαταστήσει. Ο Hammond, παλιός φίλος του Ian Anderson αναφέρεται σε αρκετά τραγούδια. “A Song for Jeffrey”, “Jeffrey Goes to Leicester Square” και “For Michael Collins, Jeffrey and Me”.
Μετά από το πολύ καλό concept “Aqualung”, αποχώρησε ο Bunker και αντικαταστάθηκε από τον Barriemore Barlow (1949), του οποίου οι τεχνικές γνώσεις φάνηκαν πολύτιμες στο επόμενο concept “Thick As A Brick”, αλλά και στο “Passion Play” που ακολούθησε. Τα επόμενα χρυσά ήταν τα “War Child”, “Living in the Past” και το “Minstrel in the Gallery” όπου οι Tull φλερτάρουν με Ελισσαβετιανές φολκλορικές μουσικές ιδέες, για να έρθει το πλατινένιο “M.U.” που σημάδεψε την αποχώρηση του Hammond και την είσοδο των John Glasc o c k (1953) και David Palmer.
Ακολούθησε το “Too Old to
Rock ‘n’ Roll, Too Young to Die”, για να φτάσουν στην επιτυχημένη τριλογία "Songs From The Wood", "Heavy Horses" και "Stormwatch". Πριν από το “A” ο Anderson ανανέωσε πλήρως την μπάντα με τους ex - Roxy Music, Eddie Jobson (1955) και ex – Fairport Convention, Dave Pegg (1947).
Ποιο να γράψω τώρα για αντιπροσωπευτικό άλμπουμ και ποιο να αφήσω απ' έξω;
- BENEFIT (1970)
- AQUALUNG (1971)
- THICK AS A BRICK (1972)
- A MINSTREL IN THE GALLERY (1975)
- SONGS FROM THE WOODS (1977)
- HEAVY HORSES (1978)
Ένα από τα ομορφότερα τραγούδια που έγραψε ποτέ ο Ian Anderson, είναι το “At Last Forever”. Βρίσκεται στο άλμπουμ:
- ROOTS TO BRANCHES (1995)
Jai, Guru, Deva, Om!!
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Orfeus on 07-09-2004 06:01 ]
