Τι κανατε οταν ειχατε απεναντι σας καποιον φωνητικα πολυ ανωτερο σας?

Σας ετυχε ποτε να τραγουδησετε διπλα σε καποιον που εχει πολυ πολυ καλυτερη φωνη απο εσας?...Που να τρομαξατε απο το ακουσμα της φωνης του διπλα σας?Να σας αφησε αναυδους ο ογκος του,η εκταση του,η ευελιξια της φωνης του?Μου εχει τυχει και κυριολεκτικα...παγωσα!!!Τρομοκρατηθηκα και δεν μπορουσα ν αρθρωσω νοτα!!Η πλεον λαθος αντιμετωπιση...Θα μπορουσα να ειχα παρει χρησιμα στοιχεια απο την τεχνοτροπια του/της?Ισωςναι,ισως οχι...

Εσεις αγαπητοι φιλοι τι κανατε σε παρομοια περιπτωση αν σας εχει τυχει??

Στο θεμα πληκτρων ( μιας και το τραγουδι κι εγω εχουμε χωρισει απο τοτε που αποφασισα να μεταφερω το ταλεντο μου και εκτος τουαλετας ) νομιζω πως θα καθομουν να ακουσω και να μαθω ο,τι μπορω. Δηλαδη εχω πολλη δουλεια ακομα

Το πρόβλημα εστιάζεται στο βαθμό της επικοινωνίας των δύο ατόμων, όσων αφορούν κώδικες επικοινωίες πέραν του λεκτικού. Ας πάρουμε για παράδειγμα ότι έχω απέναντί μου τον Κασπάρωφ στο σκάκι και δέχεται να πάιξουμε ένα παιχνίδι. Το αν η παρτίδα μου με τον Κασπάρωφ είναι εποικοδομητική και για τους δύο εξαρτάται απλά και από τους δύο. Τί σημαίνει αυτό;

Ας πάρουμε το υποθετικό παραπάνω, παράδειγμα που ο Κασπάρωφ θέλει να κάνει επίδειξη δύναμης απέναντι σε έναν σαφώς "κατώτερο" στο σκάκι παίκτη. Η στάση του, το βλέμμα του θα είναι ειρωνικά ή αδιάφορα (του στυλ, πφφφ χάνω την ώρα μου), ενώ αντίστοιχα η δική μου ψυχολογία πιθανόν θα είναι (δεν θα κάνεις σήμερα το ένα και μοναδικό λάθος στη σκακιστική ζωή σου ρε κουφάλα; θα σου δείξω εγώ...). Με τέτοιες συνθήκες είμαστε ηττημένοι και οι δύο... Εγώ γιατί βλέπω το σκάκι με άλλη οπτική (να αποδείξω ότι κάτι αξίζω, που όμως δεν έχει πραγματικό νόημα), όπως κι εκείνος (να αποδείξει ότι όλοι οι υπόλοιποι είμαστε σκουλήκια μπροστά του). Οπότε το σκάκι , αντί να μας παρέχει νόηση και ψυχαγωγία, μας παρέχει ηλιθιότητα και ματαιοδοξία.

Αν πάλι ο Κασπάρωφ με "αγκαλιάσει" και μου δείξει το πώς πρέπει να σκέφτομαι στην παρτίδα, αναλύοντάς μου τον τρόπο που κινείται και σκέφτεται, τότε προφανώς έχουμε κερδίσει και οι δύο, ασχέτως με την παρτίδα, την οποία ούτως ή άλλως έχω χάσει από αγωνιστικής πλευράς. Ο Κασπάρωφ να δεχθεί ότι πρόκειται για ένα παιχνίδι που αποτελεί κέρδος για όποιον ασχοληθεί σοβαρά μαζί του (η πλευρά του δάσκαλου) κι εγώ να καταλάβω ότι πίσω από κάθε Κασπάρωφ κρύβεται ένας άνθρωπος, που έτυχε να έχει μία συγκεκριμένη δεξιότητα (πνευματική ή σωματική, στην συγκεκριμένη περίπτωση πνευματική).

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει σε όλους τους χώρους. Υπάρχουν άνθρωποι που τραγουδούν ασύγκριτα υπέροχα κι όμως σε κάνουν να θέλεις να τραγουδήσεις δίπλα τους, μακριά από κάθε τύπο σύγκρισης και ανταγωνισμού, όπως υπάρχουν και άνθρωποι που δεν θέλεις ούτε να τους βλέπεις ως θεατής σε αυτό που κάνουν, γιατί απλούστατα είναι πέραν του πραγματικού νοήματος ανταγωνιστικοί, οπότε και αυτό που προάγουν δεν είναι πχ. η τέχνη ή η νόηση, αλλά η κακοτεχνία και η παρανόηση.

Ελπίζω να σε κάλυψα εν μέρη ή συνολικά.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 28-06-2008 15:20 ]

Τι να κανουμε βρε παιδια.....Ειμαστε οποιοι ειμαστε!!!!!...Ενταξει λογικο ειναι, οταν εχουμε απεναντι μας καποιον που ειναι (τεραστιου κυρους) λογικο να υπαρχει μια αμηχανια, ή και φοβος!!!!

Ομως, το γεγονος και μονο οτι εχουμε την τυχη να βρεθουμε διπλα του σημαινει οτι και εμεις κατι αξιζουμε αλλιως θα ειμασταν......στα αζητητα!!!!

Aποκλείεται να συνέβαινε κάτι τέτοιο, πολύ απλά γιατί ο τραγουδιάρης που θα ξεπεράσει τον Γιωργάρα τον άρχοντα, δεν έχει γεννηθεί ακόμη!!!!!!!!! "Πρίν από 'μένα εγώ και μετά από μένα το χάος ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε "!!!!!!!!!!! (που έλεγε και ο Χάρρυ....)

Πέρα από τη πλάκα εγώ κάποια συνεργασία θα του πρότεινα.....

Η ψυχολογική μου αντίδραση εξαρτάται από το χαρακτήρα του αλλου, όμως οταν τραγουδάω απορροφούμαι τόσο που ξεχνάω τα πάντα. Είναι σαν να είμαι μόνος μου.

Μπλοκρίσματα βέβαια μου έχουν συμβεί πάρα πολλά, αλλά μόλις αρχίσω να αποροφούμαι φεύγουν...... το συχνότερο μπλοκάρισμα όμως το παθαίνω στην κιθάρα......

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Γενικά τα μπλοκαρίσματα στη φωνή είναι τα χειρότερα. Η φωνή επηρρεάζεται πολύ από τη ψυχολογία. Για παράδειγμα.

• Υπο τη επήρρεια στρές οι μύες του λάρυγγα γίνονται "υπερδραστήριοι" και "σφιχτοί".

• Υπό τη επήρεια φόβου ("βγήκα στη σκηνή χεσμένος" που λένε...) οι μύες του λάρυγγα έχουν ένα "τρεμουλιασμα"
• Στη στεναχώρια η φωνή γίνεται βραχνή
  

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Στη περίπτωση ΄που συζητάμε λίγο χίουμορ η λίγος σαρκασμός θα έσωνε κάπως την κατάσταση.Τα διάφορα ψυχολογικά αυτο-ντοπαρίσματα (του στύλ "αξίζω και εγώ" ) δεν με βοηθάνε καθόλου πάντως............

RESPECT,λοιπον!!!!!ΥΓ:Αν και 33 ετων σκεφτεσαι πολυ πιο μακρια και πιο ωριμα απο ενα συνηθισμενο ατομο της ηλικιας σου... 

Ναι μουτυχε ,και λοιπον?Ειχα και φωναρα και ο κοσμοs που μαs ακουγε ηταν χωρισμενοs στα 2.Αλλοι αρεσαν εμενα πιο πολυ κιαλλοι την αλλη φωνη.

Δεν καταλαβα τιποτα..ποιος ειχε φωναρα; Ποιος ηταν χωρισμενος και ποιος αλλος αρεσε την αλλη φωνη και ποιος την εμενα?

Μου έχει συμβεί πολλές φορές...

Συνήθως αυτοσαρκάζομαι και επισημαίνω τα σημεία που μου αρέσουν όταν τραγουδάει για να μου εξηγήσει πώς τα κάνει...

τραβάς μπιστόλι , τον/την καθαρίζεις και κοιτώντας υποτιμητικά το πτώμα λες "ένας λιγότερος". . . .

Κάποτε θυμάμαι με έπαιρνε πολύ από κάτω.

Αλλά μερικές καταστάσεις είναι απλά έτσι.Είναι σαν να με παίρνει από κάτω που δν γεννήθηκα με γαλάζια μάτια..μα δεν γίνεται να το αλλάξω αυτό.Σαν να νευριάζεις με το ότι η γη γυρίζει...ε τι να κανουμε...γυρίζει.

Τώρα αν είναι κάτι που με εξάσκηση αλλάζει κοιτάς απλά να απορροφήσεις την τεχνοτροπία του άλλου....

Το χειρότερο που μου χει τύχει είναι μια στιγμή με τον δάσκαλό μου, που του έλεγα ότι θέλω να τα παρατήσω (κλασικές κυκλοθυμίες) και μου βάζει να ακούσω μια άλλη μαθήτρια του, η οποία έχει την θεική φωνη...Μα για καλό την έβαλε??Η μόνη μου σκέψη ήταν:οκ,απλά ποτέ δεν τραγούδησα.

Και μετά μου εξήγησε ότι της πήρε κάποια χρόνια να φτάσει να έχει τέτοιο έλεγχο στην φωνή της.

Οπότε 2 τα συμπεράσματα.

Όταν πρόκειτε για φυσικό ταλέντο...απλά respect..έβαλε η φύση το χεράκι της.

Όταν πρόκειτε για προσπάθεια,αντί να στεναχωριέσαι στρώσου στη δουλειά- μηπως μείνει και κάτι καλό.

"Μόνο ένας θα επιζήσει" Χαιλάντερ

ποτε μου δεν κολησα

δεν μασησα λεμε

ειμαι κιθαριστας

(πρωινο χιουμορ)

λοιπόν όπως όλοι ξέρουμε συνήθως αυτό που παίζει ρόλο είναι η επαφή που ερχεσαι με το κοινό και όχι κυριολεκτικά η φωνή σου αν αυτό που λες ήταν σε διαγωνισμό όπου δεν μπορούσες να κερδίσεις το κοινό σου.. τότε λίγο σκούρα.Την αυτοπεποίθηση σου δεν πρέπει να την χάνεις ποτέ.! μην επιλέξεις και τα πιο δύσκολα κομμάτια για να πεις(αν σου δίνεται το περιθώριο παντα) όταν δεις πως ο αλλος/αλλη υπερτερη..σε φωνή.

Ναι, μου έχει τύχει. Δεν είναι και το πιο ευχάριστω πράγμα να ακούς πως έχει πιο "δυνατη" φωνη ο αλλος πρωτου πας εσυ να τραγουδίσεις. Παγώνεις κυριολεκτικά σου τρέμουν τα πόδια, και εκεί που νόμιζες ότι όλα θα σου πήγαιναν καλά τωρα νιώθεις την απειλη.. Αλλα ευτυχώς δεν με ειχε πάρει από κάτω το γεγονός αυτο έτσι το αντιμετώπισα με "θάρρος" και αισιοδοξια ..! και έχασα.Έκλεισα  τα μάτια πήρα βαθιά ανάσα και αρχησα χωρίς ανχος

Βγήκα κερδισμένη από μια καλή εμπειρία (τωρα θα ξερω τι να κανω αν μουυ ξανασυμβει) και κέρδισα μια καλη φίλη που μου έχει διδάξει πολλά

για όλα υπάρχει μια θετική πλευρα

Επηδή το θέμα είναι πιο σοβαρό απ' ότι φαίνεται εξ αρχής, θα προσπαθήσω να το δώ από ψυχολογικής απόψεως ......

Να ξεκαθαρίσω ότι χρησιμοποιώ τον  δευτερο ενικό παρακάτω, αλλά δεν αναφέρομαι απαραίτητα στον freddie που άνοιξε το τόπικ. Μιλάω γενικώς.

Περιπτώσεις και καταστάσεις σαν κι αυτή έχουν να κάνουν συνήθως με  μια στιγμιαια η πρατεταμένη απώλεια της αυτοπεποίθησης. Μια πτώση της  αυτοεκτίμησης. Αυτή η κατάσταση έχει να κάνει με τη ανθρώπινη ψυχολογία καθαρά και όχι με πράματα που σχετίζονται με τη μουσκή η το τραγούδι. Πολύ απλά ο άλλος, "ο καλός" έχει φυσιολογική αυτοπεποίθηση (ας πάρουμε τη ενδιάμεση περίπτωση) εκεινη την ώρα και μπορεί και αποδίδει το 80-100% των πραγματικών του δυνατοτήτων.Εσύ έχεις πολύ κάτω του φυσιολογικού νίωθεις "τιποτένιος" και αποδίδεις π.χ. το 10%.

Εκείνη την στιγμή μπορεί ο άλλος κανει "επίδειξη δύναμης" η να σου "επιτίθεται" η να γίνεται "ανταγωνιστικός". Αυτό μπορεί να συμβαίνει αλλά μπορεί να μη συμβαίνει κάν!!!! Εσύ να το νομίζεις λόγω της ψυχολογικής σου κατάστασης.  Αυτή η αίσθηση της επίθεσης, ή η αίσθηση του χλευασμού, (χωρίς να είναι απαραιτητο ότι υπάρχει)  ρίχνει καμιά φορά ακόμη πιο πολύ την αυτοεκτίμηση.

Αυτές οι ψυχολογικές αλληλεπιδράσεις και κατατστάσεις διημιουργούνται από "τη διαδικασία των συγκρίσεων" Δηλαδή συγκρίνεις εκέινη τη ώρα εσένα με αυτόν. Και φυσικά βγαζεις εσύ τον εαυτό σου  "άχρηστο" αφού η κατάσταση είναι εναντίον σου ή η ψυχολογία σου αρνητική. Ακόμη και να πείς από μέσα σου πράγματα του στύλ "μπορώ και εγώ να τραγουδήσω ωραία......" Οι φράσεις αυτές εμπεριέχουν  ΠΑΛΙ το στοιχείο της σύγκρισης!!!!!!! Τέτοιες φράσεις είναι αυτές που συμβουλεύει ο περισσότερος κόσμος. Κατά τη γνώμη μου είναι πολύ λίγο αποτελεσματικές.

Τα παρακάτου όμως θα ήταν χρήσιμα.(Σαν γενικές συμβουλές για τέτοιες καταστάσεις)

1) Απέκτησε καλύτερη αυτοπεποίθηση πάνω σε αυτό που κάνεις. Πιο "ανθεκτική", που δεν κάνει "διακυμάνσεις".

2) Κάνε κάτι για να μη μπαίνει το μυλό σου σε διαδικασίες συγκρίσεων εκέινη τη ώρα.Οι όποιες συγκρίσεις να γίνονται μετά σαν αποτίμηση-απολογισμός.

3) Μη σκάς!!!! Και να τραγουδήσεις χάλια δεν έφτασε και το τέλος του κόσμου.....Χέ***κες κίολας στο κάτω κάτω. Τραγούδα και διασκέδασε.

4)Αυτό για τις συγκρίσεις ισυχεί και για τη αντίστροφη περίπτωση. Δηλαδή δεν χρειάζεται να μπαίνεις στις συγκρίσεις εκείνη τη ώρα ούτε όταν σε "πάιρνει" να το κάνεις. Μετά κάντο.

-----------------
" Το μαχαίρι θα φτάσει μέχρι το κόκκαλο"

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : BAGRATION στις 15-07-2008 15:26 ]

Τι κάνω όταν έχω απέναντι μου κάποιον φωνητικά ανώτερό μου; Τίποτα! Δε με απασχολεί.

Ο λόγος; Γιατί μπορεί να έχω εγώ κάτι που εκείνος δεν έχει! (Ακούγομαι ανταγωνιστικός; Δε πειράζει!) Πόσοι τραγουδιστές ρε παιδιά είναι τα απόλυτα μουσικά είδωλα (ροκ, ποπ) και η φωνή τους είναι μέτρια; Τι παραπάνω έχουν; Πάθος, Ορμή, αγάπη γι’ αυτό που κάνουν και αυτό περνάει στο ακροατήριο. Ποιανού τραγούδι θα σε καθήλωνε; Κάποιου που έχει έκταση 5 οκτάβες και είναι παγόβουνο ή κάποιου που έχει 2 και με το που τραγουδάει σε κοιτάει και  συγκινείσαι; (Γιατί και το τραγούδι είναι ένα είδος ««απαγγελίας»»)

Τι σημασια εχει αν καποιος εχει καλυτερη φωνη ή τεχνικη απο καποιον αλλο?

Μπορει η Μαρια Καλλας να ειναι ειναι "καλυτερη" απο την Σωτηρια Μπελλου αλλα προτιμω να ακουω την δευτερη.

Μη "μασατε" λοιπον και κοιτατε να ειστε ο εαυτος σας και να καλυτερευετε.

Ομως,

καλο θα ηταν να κανατε λιγο περισσοτερο "παρεα" με αυτον τον καλυτερο τραγουδιστη.

+1

Zabet Μαζί σου

Παρεπιπτοντως μια κι εχω μια ιδιαιτερη αγαπη προς τις μπασσες φωνες,αγαπω τη φωνη της Μπελλου πιο πολυ απο της Καλας...

Για το αλλο που λες:Δυστυχως δεν ειναι μονο η ερμηνεια η το παθος που καθοριζουν την ποιοτητα ενος τραγουδιστη που θελει να βλεπει το λαρυγγι του ως ενα μουσικο οργανο εξισου πολυπλοκο η και παραπανω απο ενα πιανο η μια κιθαρα...Οπως καποιος ενδιαφερεται για τα τεχνικα χαρακτηριστικα της κιθαρας του η του πιανου του,ετσι καλο ειναι να μην αγνοει και τις τεχνικες δυνατοτητες του λαρυγγα και των πνευμονιων του.να στα πω χοντρα χοντρα...Φυσικα παιζει ρολο η ερμηνεια,αλλα ειναι ειλικρινα δραμα να βλεπω τραγουδιστες να χτυπιιουνται με παθος και συναισθημα να βγαλουν μια νοτα πχ Α4 που ουσιαστικα δεν την 'εχουν'...Με λιγα λογια:Καλο ειναι να αχολειται καποιος με το τεχνικο μερος του τραγουδιου μονο και μονο για να γνωριζει τα ορια του και να μη θυσιαζει το λαρυγγι του στο βωμο της 'ερμηνειας'...Οποτε εν κατακλειδι ΟΛΑ παιζουν ρολο και σιγουρα ΟΛΟΙ μας κυνηγαμε αλλοι πολυ αλλοι λιγο να εχουμε μια πιο ευελικτη φωνη,με μεγαλυτερη εκταση,πιο ανετη εκφορα ηχου,κοκ