Tο φλαμένκο συναντά την Ανατολή

Μετά την μεγάλη επιτυχία του Tango Flamenco, o Αντόνιο Ναχάρο επιστρέφει στην Αθήνα με την καινούργια του παράσταση, Flamencο Oriental, στην οποία το φλαμένκο συναντά τη σαγήνη της Ανατολής. Η παράσταση ανεβαίνει στις 17 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο του Λυκαβηττού.

Το Flamencο Oriental, η νέα παραγωγή του Αντόνιο Ναχάρο, έκανε την πρεμιέρα του το 2006 στο Francisco Rabal Theatre of Pinto της Μαδρίτης και έκτοτε ταξιδεύει ανά τον κόσμο.

Είκοσι τρεις χορευτές και μουσικοί συνδυάζουν το πάθος και την τεχνική του Ισπανικού φλαμένκο με τα μουσικά και χορευτικά ιδιώματα της Ανατολής. Μουσικό χαλί της παράστασης αποτελεί ένα εκρηκτικό χαρμάνι από μελωδίες της Ισπανίας, της Ινδίας, της Τουρκίας, της Αιγύπτου και των αραβικών χωρών.

Οι χορογραφίες και η μουσική είναι του Ντάνιελ Γιάγκ, ενώ την παράσταση συνοδεύει η φωνή της Σόνια Κορτές.

Οι τιμές των εισιτηρίων κυμαίνονται από 30 έως 80 ευρώ και η προπώληση γίνεται μέσω του ticketnet.gr, καθώς και στα Virgin Megastores, Βιβλιοπωλείο Ιανός, στα Ταμεία Θεάτρου Badminton και στο Public.

Πηγή: in.gr

Πολυ ενδιαφερουσα συναυλια....η εκρηκτικοτητα και το παθος του φλαμενγκο  συναντα τη μυσταγωγια και την ενεργεια της ανατολης....περιμενα πολυ καιρο ενα τετοιο συγκερασμο....βεβαια το εισητηριο ποναει λιγο....

To flamengo ξεκίνησε από την Ισπανία και έχει πολλά ανατολίτικα στοιχεία μέσα.....Η Ισπανία έχει δεχτεί μεγάλη επίδραση από τον αραβικό πολιτισμό.....Είναι μοναδική μουσική....Όντως το εισητήριο είναιι τσουχτερό αλλά αξίζει....

Δυστυχώς το έχασα! Αν κάποιος πήγε θα μπορούσε να μας πει εντυπώσεις?

 έκανα λάθος!

δεν το έχασα! θα πάω και θα σας πω!!!

Πήγε κάποιος; Πρέπει να ήταν πολύ ενδιαφέρον.

Λοιπόν πήγα αλλά δεν μπορώ να πω ότι ήταν αυτό που περίμενα ακριβώς! Για να πω την αλήθεια, ήταν λίγα τα σημεία που μου άρεσαν αρκετά. Το καλύτερο ήταν στο τέλος όταν μαζεύτηκαν όλοι στην σκηνή και τραγούδησαν και χόρεψαν αυθεντικό φλαμένκο.

Κατά την γνώμη μου το "δέσιμο" των ακουσμάτων και των χορευτικών δεν έδωσε ένα αποτέλεσμα που να συγκινεί, να μιλάει στην ψυχή. Είχε περισσότερο τα χαρακτηριστικά ενός υπερθεάματος σε μικρότερη κλίμακα ενώ οι χορογραφίες σε κάτποιες στιγμές μου θύμισαν στυλ Φωκά Ευαγγελινού στο ciao ρούλα (ε εντάξει μην πείτε ότι είμαι κακιά, αφού αυτό μου ήρθε στο μυαλό!). Αυτά περισσότερο είχαν να κάνουν όπου έμπαινε ο ανατολίτικος ήχος.

Οι μουσικοί και η τραγουδίστρια ήταν πολύ ποιό ενδιαφέροντες.
Ο συνδυασμός των μουσικών ακουσμάτων καλός σε κάποια σημεία αλλά επίσης τίποτα το ιδιαίτερο (έχω ακούσει ας πούμε  κρητική μουσική σε συνδυασμό με φλαμένκο και ήταν υπέροχο).
Γενικά δεν πέρασα ούτε καλά, ούτε άσχημα, μάλλον προς το αδιάφορο (έφταιγε και λίγο το κρύο που τρυπούσε κόκκαλο). Περίμενα περισσότερα.