Πώς φαντάζεστε το ιδανικό σχολείο;

Φίλε noizreduction δεκτή η ιστορία σου, και φυσικά υπάρχουν οι καθηγητές που δεν έχουν την συμπεριφορά που πρέπει και αυτό το έζησα επίσης. Άλλωστε αν διάβασες προσεκτικά στην αρχή θα είδες ότι τους δίνω το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί. Όμως κατά εμένα δεν είναι το μεγάλο!

Όπως έχω αναφέρει και σε άλλη συζήτηση το μεγάλο κατηγορώ για μένα είναι προς τους γονείς. Αυτή οι γενιά των γονιών – που μέσα ανήκω και εγώ και δεν εξαιρώ τον εαυτό μου – είναι τουλάχιστον εγκληματίες (φονιάδες) του μέλλοντος των παιδιών τους γιατί τους στέρησαν από ιδανικά! Φυσικά όχι όλοι έτσι; Υπάρχουν και αυτοί που καταβάλουν φιλότιμες προσπάθειες κόντρα στο ρεύμα!

Θα μου επιτρέψεις όμως να διαχωρίσω το φροντιστήριο από το λύκειο. Δεν είναι το ίδιο! Άλλη η δουλειά του ενός και άλλη του άλλου!

Συμφωνώ και πολύ μάλιστα για την ευθύνη των συνδικαλιστών. Άλλοι μεγάλοι εγκληματίες! Η κατάντια του εργατικού κινήματος και των εργασιακών σχέσεων είναι δικό τους καθαρά δημιούργημα! Όταν το επιχείρημά τους ήταν πέρυσι να μην γυρίσουν οι καθηγητές στα σχολεία ταπεινωμένοι επειδή δεν πήραν το επίδομα των 176 ΕΥΡΩ δείχνει και την πραγματική τους αξία!

Όλοι αυτοί οι εργατοπατέρες – σίγουρα υπάρχουν και εξαιρέσεις και να μην τα ισοπεδώνουμε όλα  - αυτό που τους νοιάζει είναι πως μετά τα συνδικαλιστικά θα περάσουν ή στην βουλή ή σε κάποιο άλλο πόστο!

Όλοι έχετε και ένα κομμάτι δίκιο σε αυτά που γράφετε. Πoτέ όμως και καμιά κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε σοβαρά με την παιδεία γιατί μια σοβαρή παιδεία σημαίνει σοβαρούς πολίτες. Σοβαροί πολίτες σημαίνει σοβαροί ψηφοφόροι και σοβαροί ψηφοφόροι σημαίνει σοβαρές κυβερνήσεις.

Μια αγράμματη και αστοιχείωτη νεολαία μπορείς να την κατευθύνεις και να την ελέγχεις πιο εύκολα. Ας μην αυταπατώνται τα παιδάκια που ξεσηκώθηκαν – άλλα ορθά και άλλα δήθεν - για τον μικρό Αλέξη. Παίζουν σε ένα παιχνίδι που ενορχηστρωτές είναι άλλοι και τα κίνητρά τους είναι πολύ πεζά έως εγκληματικά – σχετικά με την ρομαντική παρόρμηση των παιδιών. Εμείς που είμαστε σε αυτήν την ηλικία δεν φυτρώσαμε ξαφνικά μεγάλοι κάτι έχουμε δειμέχρι τώρα στην ζωή μας.

Ένα σοβαρό και πραγματικό σχολείο βγάζει σοβαρούς, υπεύθυνους και ανεξάρτητους πολίτες και επαγγελματίες. Το σημερινό σχολείο βγάζει αγράμματους άβουλους και εξαρτημένους πολίτες που συνωστίζονται στα γραφεία των υπουργών, βουλευτών, και άλλων για μια θέση στο δημόσιο γιατί έξω από εκεί υπάρχει η ανασφάλεια και η πείνα για τους μη έχοντες τα φόντα να σταθούν στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό δεν είναι καθολικό και δεν αφορά όλους τους δημοσίους υπαλλήλους. Πάρα πολλοί από αυτούς είναι άξιοι και δουλεύουν σωστά και μάλιστα υποδειγματικά!

Συμφωνώ με την αποδέσμευση του λυκείου από τις εξετάσεις και διαφωνώ με όσους θέλουν να μην υπάρχει αξιολόγηση στα σχολεία. Θα σας πώ γιατί!

Σε ένα σχολείο λοιπόν που δίδασκα υπήρχε ένας μαθητής ο οποίος όλη την χρονιά το μόνο που έκανε ήταν να ζωγραφίζει ένα σήμα (δεν θα πω ποιο). Αυτή ήταν η ενασχόλησή του και τίποτα άλλο. Ποτέ δεν διάβασε ποτέ δεν συμμετείχε στο μάθημα! Όταν λοιπόν ένας καθηγητής – τόλμησε μα τον βαθμολογήσει κάτω από την βάση  με παρέμβαση του τότε νομάρχη το θέμα διευθετήθηκε. Αυτός λοιπόν ο μαθητής με το χαρτί του σχολείου είχε τις ίδιες ευκαιρίες με τον μαθητή που αγωνίστηκε και μόχθησε στην τάξη! Άδικο δεν είναι;

Αν δεν υπάρχει αξιολόγηση τότε προχωράμε προς το: ότι δηλώσεις είσαι!

Σήμερα ας πούμε για να μην τελειώσεις το λύκειο ή καθυστερημένος είσαι ή θέλησες να μην το τελειώσεις μόνος σου. Κάποτε όταν έμενε κάποιος μετεξεταστέος έδινε αγώνα για να περάσει στις εξετάσεις του Σεπτεμβρίου. Σήμερα τον αγώνα των δίνουν οι καθηγητές ψάχνοντας να βρούν ένα πάτημα κάτι για να περάσουν τους εξεταζόμενους και το άγχος πέφτει σε αυτούς!

Ήταν καλό παιδί, δεν θα έχουμε παιδιά στην επόμενη τάξη, οι γονείς του είναι φτωχοί και άλλα πολλά!

Κάποτε αν έπεφτες σε ένα μάθημα το έδινες εξετάσεις. Σήμερα αν πέφτεις σε εφτά και έχεις γενικό πάνω από 9,6 περνάς αυτόματα. Και σου λένε τα σημερινά παιδιά μας ζορίζουν!

Θέλουμε ένα σχολείο που ο σεβασμός θα καλλιεργείται αμφίδρομα. Από τους μαθητές προς τους δασκάλους τους και από τους δασκάλους προς τους μαθητές αλλά αυτό ξεκινάει από το σπίτι!

Θέλουμε ένα σχολείο που θα έχει κανόνες που θα είναι σεβαστοί από όλους γιατί μετά το σχολείο ακολουθούν οι κανόνες της ζωής και της κοινωνίας που είναι οι νόμοι, και αυτοί κάνουν την δημοκρατία!     

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : fotis70 στις 18-12-2008 20:52 ]

Να πω κάτι πολύ γενικό; Το φαντάζομαι έτσι, ώστε να το αγαπούν τα παιδιά.

Mα fotis70 δε διαφωνουμε πουθενα! Απλως εγω πιστευω πως το ποσοστο των κακων εκπαιδευτικων ολοενα και μεγαλωνει! Και το χειροτερο ειναι πως η νεοτερη γενια εκπαιδευτικων εχει προκαλεσει μεγαλη ζημια στο συστηαμα!

ιδανικο σχολειο... πρωτα απ'ολα ικανοι καθηγητες! και καθολου συνδικαλισμος των (ανευθυνων) μαθητων!(μαθητης ειμαι ξερω τι λεω)

ιδανικο σχολειο... πρωτα απ'ολα ικανοι καθηγητες! και καθολου συνδικαλισμος των (ανευθυνων) μαθητων!(μαθητης ειμαι ξερω τι λεω)

Αν καί μέ τίς απόψεις τού συγκεκριμένου δημοσιογράφου δέν συμφωνώ πάντοτε,το link που παραθέτω οδηγεί σέ ένα κείμενό του το οποίο μέ βρίσκει απολύτως σύμφωνο:

http://tovima.dolnet.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artid=247053

καί ένα μικρό απόσπασμά του που ξεχώρισα:

"Ελα όμως που οι ίδιοι που καπηλεύονται την ανασφάλεια των νέων είναι εκείνοι που διασφαλίζουν την αναπαραγωγή της. Είναι αυτοί που εμποδίζουν το εκπαιδευτικό σύστημα να συνδεθεί με τις παραγωγικές ανάγκες της χώρας, είναι αυτοί που αποσυνδέουν τα πανεπιστήμια από την αγορά εργασίας, είναι αυτοί που δεν θέλουν αξιολογήσεις ή αναβαθμίσεις και που φωνάζουν «έξω οι επιχειρήσεις από τις σχολές»... Λες και οι νέοι άνθρωποι δεν προορίζονται να δουλέψουν σε επιχειρήσεις αλλά σε κολχόζ."

Βέβαια το κείμενο δέν αφορά ειδικά τά σχολεία αλλά το γενικώτερο εκπαιδευτικό σύστημα,ωστόσο πιστεύω οτι μπορώ να το βάλω (καί) σ'αυτό το topic...

Συμφωνώ με όλους σας! Θα προσθέσω κάτι ακόμα!

Αν πραγματικά αυτά τα παιδιά που κινητοποιούνται, ενδιαφερόταν πραγματικά για την μόρφωσή τους κανένα σχολείο δεν θα ήταν κλειστό! Γιατί πράγματι ένα κλειστό σχολείο είναι χειρότερο από ένα κακό σχολείο!

Το πρωί θα ήταν στις αίθουσες και μετά από εκεί κάθε μέρα θα ήταν στους δρόμους αν το ήθελαν. Όμως αυτοί που τα σπρώχνουν προς αυτήν την κατεύθυνση ξέρουν τι κάνουν. Με τον τρόπο όμως που αντιδρούν, πως μπορούν να με πείσουν για το δίκιο των κινητοποιήσεών τους όταν εγώ σκέφτομαι ότι απλά βρήκαν μια αφορμή για να μην κάνουν μάθημα;

Σε μια τέτοια αντίδραση θα έκλειναν στόματα και θα έβρισκαν μεγαλύτερη ανταπόκριση και συμπαράσταση από τον κόσμο!

Αφού βλέπουν ότι οι κουκουλοφόροι γίνονται αντικείμενο για  αρνητικά σχόλια και  τους χαλάνε τον αγώνα θα κατέβαλαν κάθε προσπάθεια να τους απομονώσουν και να τους αποβάλουν από τις πορείες τους περιφρουρώντας έτσι το δίκιο του αγώνα τους.

Έτσι δεν θα μπορούν να δράσουν προβοκάτορες και κακοποιά στοιχεία. Μπορεί να κατηγορήσει κανείς το ΚΚΕ για τις διαμαρτυρίες και τις κινητοποιήσεις του; ανεξάρτητα τι πιστεύει ο κάθε ένας πολιτικά!

Όταν όμως βλέπεις 15χρονα 13χρονα με κουκούλες, άντε να πείσεις για την δράση από προβοκάτορες.

Φοβερή η ενέργεια με τα λουλούδια. Εκεί έδειξαν τα παιδιά ότι ανέβηκαν ένα σκαλοπάτι ψηλότερα από την αστυνομία που κατηγορούν για βαρβαρότητα!

Το έχω ξαναγράψει σε άλλη συζήτηση. Όταν ο αγώνας σου έχει βία είναι γελοίο να κατηγορείς των «εχθρό» σου ότι στηρίζεται σε αυτήν. Είναι υποκρισία και θρασυδειλία!

Συμφωνώ ότι το σχολείο πρέπει να το αγαπούν τα παιδιά! Όμως πως μπορούν να το αγαπήσουν όταν το θεωρούν «προέκταση» της καφετερίας  και αυτό δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες τους;

Πρέπει πρώτα από όλα να γνωρίζουν γιατί πάνε εκεί και ποιος είναι ο ρόλος τους!

Συμφωνώ ότι χρειάζεται η αξιολόγηση και των καθηγητών και έλεγχός τους για να μην αυθαιρετούν. Χρειάζεται όμως και η συνεργασία των καθηγητών με τους γονείς για να αντιμετωπίζονται προβλήματα από κάποιες ιδιάζουσες περιπτώσεις!

Ας πάψουμε επιτέλους οι γονείς να θεωρούμε ότι το δικό μας παιδί είναι το καλύτερο, το εξυπνότερο και το κέντρο του κόσμου!

 Ας ξεκαθαρίσουμε επιτέλους τι είναι παιδί! Όλοι μας. Γονείς, καθηγητές, πολιτεία, ΜΜΕ, καλλιτέχνες (τύπου Λαζόπουλου) και όλοι! Ή είναι υπεύθυνα άτομα οπότε τα δίνουμε το δικαίωμα από τα δώδεκα να ψηφίζουν αλλά και να είναι υπεύθυνα των πράξεών τους, ή είναι ανεύθυνα οπότε δεν τα κατηγορούμε για τίποτα αλλά δεν έχουν και το δικαίωμα να κινητοποιούνται χωρίς την συγκατάθεση γονέων και κηδεμόνων.

Είναι μεγάλη υποκρισία επίσης κατά την γνώμη μου να τα θεωρούμε υπεύθυνα όπου μας συμφέρει και ανεύθυνα πάλι όπου μας συμφέρει κατά το πώς μας εξυπηρετεί!

Αυτήν την εκμετάλλευση δεν την μπορώ.

Αλλού είναι η νεολαία που αγωνίζεται και αλλού «έλα μωρά παιδιά είναι».   

Ασπαζομαι την αποψη του Κροποτκιν,συγχωρεστε με:

"Και αν η αστική κοινωνία παρακμάζει, αν εισήλθαμε σ’ ένα αδιέξοδο απ’ το οποίο δεν μπορούμε να βγούμε δίχως να επιτεθούμε στους παλιούς θεσμούς με φωτιά και τσεκούρι, αυτό συμβαίνει ακριβώς επειδή δώσαμε τόσο μεγάλη σημασία στον υπολογισμό. Επειδή συνηθίσαμε να δίνουμε μόνο για να πάρουμε. Επειδή βάλαμε ως στόχο μας να μετατρέψουμε την κοινωνία σε εμπορική επιχείρηση βασισμένη στη χρέωση και την πίστωση.“

Προς εκπαιδευτικους-παλι του Κροποτκιν-συγχωρεστε με again:

«Τι να πω, επίσης, στο δάσκαλο, όχι στον άνθρωπο εκείνο που θεωρεί το επάγγελμά του βαρετό, αλλά σε αυτόν ο οποίος, όταν περιβάλλεται από μια χαρούμενη παρέα νέων, αισθάνεται αγαλλίαση από τα εύθυμα πρόσωπα και το χαριτωμένο τους χαμόγελο. Σ’ εκείνους που προσπαθεί να φυτέψει στο μικρό τους κεφάλι τις ιδέες εκείνες του ανθρωπισμού που και ο ίδιος αγάπησε όταν ήταν νέος.

Συχνά σε βλέπω λυπημένο και ξέρω τι είναι εκείνο που σε κάνει να κατσουφιάζεις. Σήμερα ο πιο αγαπημένος σου μαθητής που, αλήθεια, δεν είναι και πολύ καλός στα Λατινικά, αλλά που, παρ’ όλα αυτά, διαθέτει μια θαυμάσια καρδιά, διηγούνταν με ενθουσιασμό την ιστορία του Γουλιέλμου Τέλλου. Τα μάτια του βούρκωσαν, φαινόταν σαν να ήθελα να μαχαιρώσει όλους τους τυράννους που υπήρξαν ποτέ. Απέδωσε με τέτοιο πάθος τους φλογερούς στίχους του Σίλερ:

“Μπροστά στο σκλάβο όταν σπάζει τα δεσμά του και όχι μπροστά στον ελεύθερο να τρέμει”.

Αλλά όταν γύρισε σπίτι του, οι γονείς του και ο θείος του τον κατσάδιασαν άγρια για την έλλειψη σεβασμού που επέδειξε απέναντι στον υπουργό ή τον τοπικό χωροφύλακα. Τον έψελναν επί ώρες, μιλώντας του για «σύνεση, σεβασμό απέναντι στην εξουσία, υποταγή στους καλυτέρους του», ώσπου άφησε παράμερα το Σίλερ για να μελετήσει την τέχνη με την οποία θα προοδεύσει ο κόσμος.

Κι έπειτα, χθες ακόμα έμαθες ότι οι καλύτεροι μαθητές σου έχουν πάρει τον κακό δρόμο. Ο ένας δεν κάνει τίποτε άλλο από το ονειρεύεται τα γαλόνια του αξιωματικού, ο άλλος μαζί με το αφεντικό του κλέβει τον τιποτένιο μισθό των εργατών και εσύ, που έτρεφες τόσες ελπίδες γι’ αυτούς τους νέους, συλλογιέσαι τώρα τη θλιβερή αντίφαση που υπάρχει ανάμεσα στη ζωή σου και στο ιδανικό σου.

Ακόμα συλλογίζεσαι αυτή την αντίφαση, αλλά προμαντεύω ότι το πολύ σε δύο χρόνια, αφού θα έχεις υποστεί τη μια απογοήτευση μετά την άλλη, θα βάλεις τους αγαπημένους σου συγγραφείς στο ράφι και θα καταλήξεις να πεις ότι ο Τέλλος ήταν αληθινά ένας πολύ τίμιος άνθρωπος, αλλά πέρα από αυτό τίποτε άλλο: ότι η ποίηση αποτελεί μια πρώτης τάξεως απασχόληση για τις ώρες της ανάπαυσης, ιδιαίτερα όταν ένας άνθρωπος διδάσκει τη μέθοδο των τριών όλη την ημέρα, αλλά, παρ’ όλα αυτά, οι ποιητές αεροβατούν πάντα και οι στίχοι τους δεν έχουν καμία σχέση με τη σημερινή ζωή ούτε με την επόμενη επίσκεψη του σχολικού επιθεωρητή.

Ή, από την άλλη μεριά, τα όνειρα της νιότης σου θα γίνουν οι ακλόνητες πεποιθήσεις της ώριμης ηλικίας σου. Θα θέλεις να υπάρχει μια πλατιά, ανθρώπινη εκπαίδευση για όλους, μέσα στο σχολείο και έξω από αυτό και βλέποντας ότι αυτό είναι αδύνατο μέσα στις συνθήκες που επικρατούν, θα χτυπήσεις τα ίδια ακριβώς τα θεμέλια της αστικής κοινωνίας.

Τότε, διωγμένος καθώς θα είσαι από το Υπουργείο Παιδείας, θα εγκαταλείψεις το σχολείο σου και, προσχωρώντας στο στρατόπεδό μας, θα γίνεις ένας από μας. Θα πεις σε ανθρώπους, που είναι μεγαλύτεροι από σένα αλλά που έχουν πετύχει λιγότερα στη ζωή τους, πόσο δελεαστική είναι η γνώση, πώς όφειλε να είναι η ανθρωπότητα, αλλά και τι θα μπορούσαμε να είμαστε. Θα έρθεις και θα εργαστείς με τους επαναστάτες για τον ολοκληρωτικό μετασχηματισμό του επικρατούντος συστήματος. Θα αγωνιστείς δίπλα μας, για να πετύχουμε την αληθινή ισότητα, αδελφότητα και την ατελείωτη ελευθερία για όλο τον κόσμο».

Παιδεια δεν ειναι να μετατρεπουμε μεσα απο ενα απανθρωπο υλιστικο συστημα παραγωγης ρομποτ εργασιας(αποκαλουμενο απο καποιους ανερυθριαστα και "συστημα παιδειας" χαχαχα),τον ανθρωπο σε "εφθαρμενον":

http://www.mikrosapoplous.gr/extracts/mathisis/40e.html

Ο καθ’ ένας έχει το ιδανικό σύστημα εκπαίδευσης στο μυαλό του και σίγουρα  έχει και το δικό του δίκιο.

Σίγουρα όλοι θέλουμε τις ιδανικές συνθήκες και τις ιδανικές σχέσεις μεταξύ των μαθητών και των καθηγητών και τις ιδανικές μεθόδους διδασκαλίας. Όλα αυτά όμως προϋποθέτουν ιδανικούς ανθρώπους και ιδανικές κοινωνίες.

Μια σημαντική λεπτομέρεια: ιδανικούς χαρακτήρες!

Χρειάζεται πανομοιότυπο τρόπο σκέψης για να μην υπάρχουν διαφωνίες και αντιπαραθέσεις.

Πόσο εφικτό είναι αυτό; Αν δεν είναι εφικτό τι κάνουμε το ιδανικό;

Το θέτουμε ως στόχο γιατί χωρίς ιδανικά η ζωή δεν έχει νόημα!

Δεν είναι όλοι έτσι, αλλά οι περισσότεροι. Υπάρχουν και καλά παιδιά και φιλότιμα, αλλά χάνονται στο σύστημα.

1)Κατάργηση Πανελληνίων και κατευθύνσεων (διότι έτσι μαθαίνεις ό,τι σε συμφέρει, αυτό δεν είναι παιδεία!) 2) Θα ξεχωρίσει ποτέ ο καλός στα ελληνικά σχολεία ή πρέπει να ισόπεδώνται όλοι; 3) Όχι άλλος συνδικαλισμός στα σχολεία. Κατάρα είναι αυτό το πράγμα βαρέθηκα να έχουμε μόνο απαιτήσεις και δικαιώματα. 4) Να απαγορεύεται να την στήνουν τα κόμματα(το γνωστό κόμμα μάλλον) κάθε μέρα 5) Όχι στις καταλήψεις και μάλιστα σε αυτές χωρίς νόημα(έχει καταντήσει παρωδία αυτό το πράγμα) 6) Εκσυγχρόνηση στα σχολεία, αν γίνεται να μην μοιάζουν με κρατητήρια 7) Γενικά νομίζω ότι οι καθηγητές οι περισσότεροι είναι καλοί δεν υπάρχει πρόβλημα.   Αν υπήρχαν τέτοια σχολεία και συστήματα, το πρωινό ξύπνημα θα ταν ποιο εύκολο

Θα ήθελες να μου τεκμηριώσεις την άποψή σου ότι το ποσοστό των κακών  εκπαιδευτικών μεγαλώνει? Και πώς εννοείς ότι οι νεότεροι εκπαιδευτικοί προκαλούν ζημιά στο σύστημα?

Προσωπική μου άποψη είναι ότι το σχολείο θα καλυτερέψει μόνο όταν δάσκαλοι γίνονται άνθρωποι που έχουν διάθεση να δώσουν, να ακούσουν και να πάρουν από τα παιδιά. Μόνο όταν δε θα μπαίνουν στα παιδαγωγικά μόνο και μόνο επειδή "είναι σίγουρος ο διορισμός (στην α βάθμια τουλάχιστον), οι δάσκαλοι κάθονται 3 μήνες το καλοκαίρι και Χριστούγεννα - Πάσχα, δεν έχει κούραση κλπ". Αν ήξερε καθένας τι σημαίνει εκπαιδευτικός και ότι δεν είναι ένα επάγγελμα αλλά ένα λειτούργημα, αν κάθε δάσκαλος έβαζε στην καρδιά του τα παιδιά και προσπαθούσε να μιλάει στην ψυχή τους τότε το σχολείο θα ήταν πολύ καλύτερο.

Όσο για το αν κινδυνεύει η σωματική ακεραιότητα των δασκάλων στα δημοτικά, όπως ρώτησε κάποιος "συμφορουμίτης"  - δανείζομαι την έκφραση από ένα άλλο μέλος - δυστυχώς υπάρχουν περιπτώσεις όπου κινδύνεψε και η σωματική ακεραιότητα και η περιουσία... 

Η Margot είπε ακριβώς πώς πρέπει να είναι ένας εκπαιδευτικός. Η καλή σχέση με τον μαθητή μετράει πάνω από όλα.

Κατά ένα πολύυυ περίεργο λόγο, ο κάθε μαθητής προτιμάει καλύτερα τον εκπαιδευτικό που του έχει δώσει το δικαίωμα να μιλάει ελύθερα μπροστά του χωρίς να μετράει τα λόγια του και να προσέχει τι θα πει μήπως και κατέβει λίγο ο βαθμός στους ελέγχους.

Τι μας λες ??? 97% των μαθητών σήμερα προτιμούν τους νέους εκπαιδευτικούς και γενικά τους εκπαιδευτικούς κάτω των 45 χρονών. Και αυτό γιατί είναι πολύ σημαντικό ο εκπαιδευτικός να έχει κάπως πιο προχωρημένες ιδέες (για την εποχή μας καθόλου) και να έχει περάσει από κάποια μαθήματα ψυχολογίας των μαθητών, κάτι που δεν υπήρχε πριν κάποια χρόνια.

Όσοι δεν αντιμετωπίσουν τις πραγματικές δυσκολίες δεν θα αναγνωρίσουν τις πραγματικές ανάγκες.

Εννοείται πάντα φιλικά :)

Αρχικα να μην υπαρχει ρατσισμος απο τους καθηγητες για την εξωτερικη εμφανιση των παιδιων!  Μιλαω κυριως για το λυκειο.. Να μην θεωρουν ως δεδομενο οτι τα παιδια πηγαινουν σε καποιο φροντιστηριο ή κανουν ιδιαιτερα[γιατι πολλοι λενε οτι δεν τους ενδιαφερουν οι εξωσχολικες δραστηριοτητες αλλα στα διαγωνισματα οι ασκησεις του φροντιστηριου πεφτουν!]

Οχι οτι αυτα με καλυπτουν αλλα θα ηταν μια καλη αρχη.!

Με παραξενευει που υπαρχει "στατιστικη" που να αποδεικνυει πως το...97% των μαθητων θελει τους νεους εκπαιδευτικους. Και με παραξενευει γιατι το Υπουργειο δε κανει τοσο συχνα στατιστικες μελετες αναμεσα στους μαθητες. Για τι δειγμα μιλαμε και που εχουν αναρτηθει τα αποτελεσματα αυτης της μελετης; ΕΙμαι πραγαμτικα περιεργος.

Νομιζω πως απο το να σας πω εγω γιατι οι νεοτεροι εκπαιδευτικοι εχουν "χαλαρωσει" που ειμαι πλεον 25 χρονων, θα ηταν καλυτερο να αας απαντησουν τα μελη του forum που βρισκονται σε ηλικια Λυκειου και βιωνουν καθημερινα καθηγητες και..."καθηγητες".

Οταν καποτε υπηρχε ελλειψη δασκαλων, οι βασεις της σχολης ηταν αρκετα χαμηλη. Ελπιζω να καταλαβαινετε τι σημαινει αυτο! Βεβαια ευτυχως τωρα κορεστηκε ο κλαδος, οποτε οι βασεις ανεβαινουν και ελπιζω συντομα να φτασουν στο 17-18 που πρεπει, ωστε τουλαχιστον σε γνωστικο επιπεδο να υπαρχει μια αλφα ποιοτητα ( δε μιλαω για ψυχολογικο ).

Παντως, ειναι γνωστο πως το φαινομενο του κακου μαθητη ξεκιναει απο το Δημοτικο με το "ωχ δε βαριεσαι ρε παιδι μου, θα στρωσει στο Γυμνασιο", περναει απο το Γυμνασιο με το αλλο "πφφ, μικρα παιδια, θα μαθουν στο Λυκειο" και φτανουμε στο Λυκειο οπου εχει καταντησει Πανεπιστημιο. Οποιος θελει παρακολουθει, οποιος θελει κανει πανικο!

Εχουμε τα ΕΠΑΛ και τα ΤΕΕ που βρισκοντα στη χειροτερη κατασταση των τελευταιων χρονων. Μη τα ξεχναμε κι αυτα. Διοτι κι αυτα, σχολεια ειανι. Παιδια εχουν μεσα. ΚΑι μαλιστα τους αυριανους τεχνικους που θα διορθωσουν το PC μας, τα υδραυλικα μας, τα ηλεκτρικα μας, κλπ.

Πες τα φιλε noizreduction! Αυτο το πραγμα που στην ελλαδα ολοι θελουν να γινουν επιστημονες δεν το καταλαβα ποτε.. Αμα δεν τα "παιρνεις" τα γραμματα ρε παιδι μου πηγαινε μαθε μια τεχνη..! Περισσοτερα θα βγαλεις!

Βλεπεις παιδια που πραγματικα δεν το εχουν και για να καλυψουν το κενο ενοχλουν και την υπολοιπη ταξη που θελει να παρακολουθησει.. Μετα ομως πηγαινουν οι γονεις και κατηγορουν τους εκπαιδευτικους που το παιδι τους δεν ειναι ηρεμο στην ταξη.. Τι να κανει ο δυσμοιρος ο καθηγητης στον 17χρονο-η μαντραχαλο-η?? Να τον βαλει τιμορια ορθιο??

Λεμε για τους καθηγητες μας αλλα ειμαστε και εμεις!......

...κάτι σαν το School of Rock και να'χεις καθηγητή το Jack Black... χαχαχα!

Με υπουργό τον Άρη

Νoizreduction,

1. τη στατιστική την οποία αναφέρει η Έμμα δεν την ξέρω οπότε δεν μπορώ να σου απαντήσω σε αυτό. Όμως πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω που στηρίζεις το γεγονός ότι οι νέοι εκπαιδευτικοί έχουν "χαλαρώσει". Τι εννοείς με την λέξη αυτή? Ότι δεν ασχολούνται με τη δουλειά τους ή ότι είναι πιο χαλαροί και πιο ανοιχτοί σε νέες ιδέες? Επιπλέον δεν μου απάντησες τι εννοείς με το "έχουν κάνει κακό στο σύστημα" όπως έγραψες στο προηγούμενο ποστ σου.

2. Οι φετινές βάσεις των παιδαγωγικών τμημάτων (δημοτικής εκπαίδευσης που είμαι σε θέση να γνωρίζω) ήταν από 17000 έως 18700 και αυτό έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια Επιπλέον και η εκπαίδευση των νέων δασκάλων από το 2000 τουλάχιστον και μετά έχει βελτιωθεί κατά πολύ  - τουλάχιστον σε ορισμένα τμήματα - και γίνονται και αρκετά μαθήματα ψυχολογίας. Ο κλάδος των δασκάλων είχε κορεστεί πολλά χρόνια πριν, από εποχής επετηρίδας αν έχεις ακουστά. Την τελευταία 10ετία  - ίσως και λίγο παραπάνω για να μην είμαι απόλυτη - έχουν ανοίξει οι θέσεις γι΄ αυτό υπάρχουν άτομα που γίνονται μόνιμοι μέσα σε ένα χρόνο, αν και ακόμα υπάρχουν αρκετές ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό.

Πάντως το φαινόμενο του "κακού" μαθητή είναι πολυσύνθετο και δεν έχει να κάνει μόνο με τη νοοτροπία του "ωχαδερφισμού" που περιγράφεις. Έχει να κάνει με πολλούς παράγοντες όπως η αυτοαντίληψη, οι προσωπικές προσδοκίες, η αυτοεκτίμηση και το πώς βλέπουν και οι ίδιοι οι γονείς τα παιδιά τους. Όταν γονιός στον οποίον ο δάσκαλος εφιστά την προσοχή απαντά "Δεν πειράζει, έχω λεφτά να ζήσει και αυτός και τα παιδιά του" ή "Θα αναλάβει την δική μου δουλειά που είναι στρωμένη" ή ακόμη "Ε! Όμορφη είναι θα την παντρέψω μικρή μικρή και τελείωσε", πώς περιμένεις να εξελιχθεί αυτό το παιδί και κυρίως πώς να φερθεί στην τάξη.

Και επειδή και κάποιο άλλο μέλος το επισήμανε προηγουμένως είναι πολύ σημαντικός  ο ρόλος του γονέα και κυρίως σε έναν τομέα που συχνά αγνοείται: την απαξίωση του δασκάλου στα μάτια του μαθητή. Και ο χειρότερος δάσκαλος να είναι δεν πρέπει να μειώνεται από τον γονέα. Ο μαθητής έτσι απαξιώνει όχι το άτομο αλλά ολόκληρο το θεσμό.Υπάρχουν πολλά μέσα να αντιδράσουν οι γονείς - σύλλογοι γονέων, προϊστάμενοι εκπαίδευσης -  χωρίς να βλάψουν τα ίδια τους τα παιδιά.

 Για να μην παρεξηγηθώ δεν εννοώ ότι όλοι οι δάσκαλοι είναι σωστοί και άγιοι. Ίσα ίσα υπάρχουν πολλοί κακοί εκπαιδευτικοί που ούτε εγώ θα ήθελα να έχουν το παιδί μου. Όμως υπάρχουν και πάρα πολλοί εξαιρετικοί οι οποίοι μοχθούν στην τάξη, επιμορφώνονται, είναι κοντά στα παιδιά και δυστυχώς δεν αναγνωρίζεται πάντα το έργο τους αλλά μπαίνουν στο ίδιο καζάνι με όλους...

Θα συμφωνήσω πάντως μαζί σου για την κατάσταση στα ΕΠΑΛ και τα ΤΕΕ, που τα θεωρώ πολύ σπουδαία ως θεσμούς αλλά πολύ υποβαθμισμένα στην πράξη. Θα έπρεπε τα παιδιά που επιλέγουν ένα τέτοιο σχολείο να έχουν συνειδητοποιήσει τι πάνε να κάνουν εκεί - το ίδιο και κάποιοι εκπαιδευτικοί.

 
-----------------
Τα συναισθήματα είναι άγρια άλογα

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : margot στις 12-01-2009 18:58 ]

Θα απαντησω αντιστοιχα ( μεγαλη εφευρεση το 1, 2, 3 )

1) Εδω και 7 χρονια κανω μαθηματα σε παιδια στο κλαδο που σπουδαζω ( οκ, δεν ειμαι ο μονος, ουτε αγιοποιουμαι ). Παρατηρησα λοιπον πως σε Πειραια, Γλυφαδα, Φαληρο και Δαφνη η κατασταση των σχολειων ειναι σε τραγικο σημειο απο αποψη πειθαρχιας, οργανωσης και εκπαιδευτικου εργου. Πολλες φορες εχω φτασει να πω "καθε περσι και καλυτερα" με το εργο που παρουσιαζουν οι εκπαιδευτικοι.

Και προσεξε, δε μιλαμε για εκπαιδευτικους των 50 χρονων, αλλα οι περισσοτεροι ειναι νεοδιοριστοι των 25 και 30 χρονων ( ιδιαιτερα με τον ΑΣΕΠ η ψαλιδα της ηλικιας μειωθηκε ).

Εχει μεγαλη διαφορα το "αγαπαω το δασκαλο/καθηγητη μου επειδη ειναι νεος" απο το "ο δασκαλος/καθηγητης μου ειναι παρα πολυ καλος στη δουλεια του". Ενας μαθητης προφανως δεν μπορει να κρινει εαν ειναι ικανοποιημενος 100% απο το επιπεδο του καθηγητη του στο τομεα της μεταλαμπαδευσης γνωσεων!

Ξερω πως γενικα οι εκπαιδευτικοι εχουν εναν σκληρο πυρηνα και μια αμυντικη σταση οποτε τα "χωνει" καποιος στο κλαδο τους ( κι εγω παιδαγωγικο τομεα εχω διαλεξει ), ομως μη φτασουμε στο αλλο ακρο. Δηλαδη να βαζουμε μπροστα στα ματια μας ενα δαχτυλο και να λεμε πως απο πισω του δεν υπαρχει κανενα προβλημα!

Αυτο που εννοω ειναι πως οι δασκαλοι/καθηγητες τεινουν να κανουν το λειτουργημα της εκπαιδευσης απλο βιοποριστικο επαγγελμα. Κι ως γνωστον τα επαγγελματα που εχουν σχεση με τη κοινωνικη προοδο ( Υγεια, Εκπαιδευση, Ασφαλεια ) θελουν ανθρωπους που να βλεπουν την εργασια τους ως λειτουργημα κι οχι ως ενα 8ωρο που τελειωνει με το τελευταιο χτυπημα του κουδουνιου!

Σαφως και η μεγαλυτερη μεριδα παιδαγωγων δουλευει και μετα το σχολειο! Ομως υπαρχει και μια μεγαλη μεριδα που δεν ελεγχεται και δεν εχει ορεξη να δουλεψει παραπανω απο αυτο το 8ωρο της!

2) Αυτη τη στιγμη, και μετα τα ΑΣΕΠ που εγιναν, τα σχολεια στελεχωνονται απο αποφοιτους του 1995-2000 κατα κυριο λογο! Ευτυχως, οπως ειπα, ανεβηκαν οι βασεις το τελευταιο διαστημα, οποτε το επιπεδο των υποψηφιων εκπαιδευτικων που εισαγεται στο πανεπιστημιο ειναι σαφως ανωτερο απο τις προηγουμενες γενιες!

Οι ελλειψεις στο διδακτικο προσωπικο ειναι καθαρα τεχνητες και υπευθυνοι γι'αυτο ειναι οι προχουντες του Υπουργειου Παιδειας που συντηρουν ενα καθεστως "ανεργιας". Ειναι αρκετα πιο βαθυ αυτο και δεν αφορα το θεμα.

3) Η πρωτη γραμμη κοινωνιας ειναι η οικογενεια σαφως! Ο δασκαλος και η ταξη ειναι η πρωτη ομως εισοδο του ανθρωπου σε μια οργανωμενη κοινωνικη ομαδα με σαφης στοχους. Αφου δε μπρουμε να αλλαξουμε την οικογενεια, ας αλλαξουμε την εκπαιδευτικη δομη!

Ας δοθει επιτελους το "ναι" σε αυτο το πολυποθητο ελεγχο των καθηγητων και δασκαλων, ας αποκτησουν περισσοτερα εργαλεια και ελευθερια στη διαθεση τους οι εκπαιδευτικοι κι ας σταματησει η πιπιλα του "συνδικαλισμου" που ξερουμε ολοι τι προσωπικα συμφεροντα εξυπηρετει!

Τα ΕΠΑΛ και τα ΤΕΕ ειναι μια πονεμενη υποθεση που κανεις δε θελει να διορθωσει! Οπως και τα Αθλητικα Λυκεια..και τα Μουσικα σχολεια δυστυχως