Κατ'αρχήν,οι ίδιοι οι όροι είναι εσφαλμένοι.Οπως έγραψε και ο samg παραθέτοντας τά λόγια τής Δήμητρας Γαλάνη,από τή στιγμή που η μουσική διαδίδεται στόν κόσμο μέσω εμπορικών διαδικασιών,στοχεύει στο να είναι εμπορική,δηλαδή νά εξασφαλίση όσο το δυνατόν περισσότερες πωλήσεις στό κοινό πρός το οποίο απευθύνεται ο δημιουργός της.
Ο σωστός διαχωρισμός θά ήταν "ποιοτικό" καί "μή ποιοτικό",καθορίζοντας βέβαια την ποιότητα ώς ένα σύνολο "προδιαγραφών",ακριβώς όπως γίνεται μέ κάθε δημιούργημα τού ανθρώπου.
Μέ τόν τρόπο αυτό αναδεικνύεται καλύτερα το ανούσιο τού ερωτήματος όπως το επεσήμανε ο Σταύρος,διότι ναί μέν καί η ποιοτική καί η μή ποιοτική μουσική είναι "μουσική" σύμφωνα μέ τον εγκυκλοπαιδικό ορισμό (οτι δηλαδή "μουσική είναι η τέχνη τού συνδυάζειν ήχους βάσει ωρισμένων κανόνων"),απλά διαφέρουν στην ποιότητά τους και συνεπώς στην καλλιτεχνική τους αξία,η οποία καθορίζει και τόν βαθμό δυνατότητας αποδοχής τους.
Τό γεγονός δηλαδή οτι ένας ήχος ή συνδυασμός ήχων είναι μουσική,δέν τού δίνει αυτόματα υψηλή καλλιτεχνική αξία.
ΦΑΤΗ!!!!!
