Προς αυτούς που σπουδάζουν σε υψηλόβαθμες σχολές

Απευθύνομαι σε αυτούς που σπουδάζουν σε υψηλόβαθμες σχολές (>18) και θέλω να ρωτήσω αν όντως αξίζουν οι σχολές τους τόσο κόπο και θυσίες στο λύκειο;

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Spirous στις 12-02-2009 22:20 ]

Paizoun polla rolo....................

Analoga ti ennoeis an aksizoun kai analoga ti sxoli!!!!!

[Polles ap'autes tis sxoles exoun kopo kai meta,afou eisaxtheis gia na tis teleiwseis.....]

Η άποψή μου σε ότι αφορά την ερώτησή σου έχει να κάνει πρώτα από όλα με το τι θέλεις εσύ ο ίδιος να σπουδάσεις. Βεβαίως το αν κάποιος μπορεί να βρει εύκολα δουλειά μετά τη σχολή, είναι ένα σοβαρό κριτήριο. Όμως θεωρώ ότι το αντικείμενο που θα σπουδάσεις πρέπει να είναι και όσο το δυνατότερο πιο κοντά σε αυτό που σου αρέσει. Σε διαφορετική περίπτωση, ναι, θα βρεις ευκολότερα εργασία, θα είσαι όμως ένας μέτριος επιστήμονας διότι η επιλογή σου θα έχει γίνει με λάθος ή με ελλιπή κριτήρια. Νομίζω λοιπόν πως αξίζει τον κόπο να τι σκεφτείς λίγο παραπάνω.

Η λέξη κλειδί στο ερώτημά σου spirous είναι προφανώς "αξίζει". Κι όντως, αν κανείς αναλύσει την δυναμική αυτής της λέξης στην πρόταση, θα καταλάβει ότι έχει ριζώσει πάνω σε ένα "γιατί βρίσκομαι στη σχολή;". Ένα  μεγάλο ποσοστό των έφηβων-νέων που σπουδάζουν έχουν χτίσει ένα σχεδόν χολιγουντιανό όνειρο καριέρας πάνω στα πανεπιστήμια: φήμη, αναγνώριση, αστραπτερό αυτοκίνητο, σπίτι 4 στρέμματα κλπ. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που αμφανίζεται τέτοια εκπαιδευτική έκπτωση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Το βασικό πρόβλημα είναι ότι το πανΕΠΙΣΤΗΜιο έχει πάρει επαγγελματική ταυτότητα, έχοντας ταυτιστεί με τον χρηστό τεχνολογικό τομέα κι όχι με εκείνον της έρευνας και της πνευματικής ανάτασης του ανθρώπου. Έχει δομηθεί πάνω στις συνθήκες της αγοράς , η οποία φυσικά καταρρέει, ΟΧΙ ΣΥΜΠΑΡΑΣΥΡΟΝΤΑΣ ταυτόχρονα τα πανεπιστήμια, αλλά κυρίως ΕΞΑΙΤΙΑΣ της έλλειψης υγιούς λειτουργίας από εκείνα. Η έκπτωση της παιδείας δεν ακολουθεί τη σήψη της κοινωνίας, αλλά αντίθετα την προκαλεί. Παράγωγα των μεγαλύτερων και διασημότερων Πανεπιστημίων του κόσμου είναι οι πολιτικοί μας, οι οικονομολόγοι μας, οι νομικοί μας, οι καθηγητές μας (με PHD κλπ), οι γιατροί μας, ακόμα και οι μουσικοί μας... Κάποιοι κατάφεραν να γίνουν Golden boys (and girls), άλλοι απλώς έφτασαν στο επίπεδο των Silver boys (and girls) ή και στα Bronze boys (and girls).

Ίσως πρέπει να επανεξετάσουμε τη χρήση του όρου ΠΑΝεπιστήμιο, και την πιθανή μετατροπή του σε ...Πολυκλαδικό Επιστήμιο (σαν τα παλιά λύκεια). Διότι με την κλαδοποίηση και τον διαχωρισμό των "επιστημών", κανείς πλέον δε διδάσκεται Επιστήμη, αλλά μόνο κλαδική τεχνολογία.

Τέλος, το Πανεπιστήμιο αποτελεί σήμερα τον κύριο τροφοδότη μορίων για την πρόσληψή μας στο δημόσιο. Ενός δημοσίου που είναι στο χείλος της κατάρρευσης, μιας και για να υπάρχει μή-παραγωγικό δημόσιο, δηλαδή με την τωρινή του μορφή, πρέπει να υπάρχει υγιής ιδιωτικός παραγωγικός τομέας για να το τρέφει, πράγμα που φυσικά δεν συμβαίνει. Διότι στις μέρες μας, η συμμετοχή μας στο Πανεπιστήμιο έχει ξίσου αρρωστημένα ταυτιστεί με το όνειρο της παρασιτικής μας επιβίωσης από τη σάρκα της κοινωνίας, καθιστώντας μας φορείς ιδιωτείας, όπως κατηγορούμε εκείνους του ελεύθερου επαγγέλματος.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 13-02-2009 18:09 ]

StavmanR τί προτείνεις λοιπόν?? Να μη μπαίνει κανένας στο πανεπιστήμιο, να παμε να βοσκήσουμε προβατάκια περιμένοντας την αλλαγή του συστήματος από εκεί??

Ναι, το ελληνικό πανεπιστήμιο έχει πολλά προβλήματα αλλά αυτά δε λύνονται από τον δερμάτινο καναπέ μας. Ούτε ξέρω αν θα τα λύσω εγώ ή κανένας άλλος. Ούτε μπήκα σε σχολή άνω του 18 οπότε και μπορεί να είμαι off topic

Αλλά μπήκα στη σχολή με βάση αυτό που ήθελα πάντα να ασχοληθώ, και ωρίμασα και ωριμάζω και μέσα από αυτή. Άνοιξε η κούτρα μου, διευρύνθηκαν οι γνώσεις μου, έμαθα πως άμα γουστάρεις να ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ και όχι να ΠΑΠΑΓΑΛΙΣΕΙΣ μπορείς να κωλοχτυπηθείς και να αφομοιώσεις το περιεχόμενο 500 σελ και ας λιώσεις. Και να σου αρέσει κιόλας! Και πως βλέπεις πως υπάρχουν άνθρωποι οι καθηγητές σου που έχουν σπουδάσει τα 10πλάσια χρόνια από εσένα και θαυμάζεις το πως μπορεί πραγματικά ένας άνθρωπος να έχει τόσες γνώσεις. Και επίσης στο πανεπιστήμιο μαθαίνεις τι θα πει "ο καθένας μπορεί να λέει την άποψη του". Σωστη- λάθος- των πολλών- των λίγων, ο καθένας εκφράζεται, υποστηρίζει, φωνάζει! Και μαθαίνεις πως μπορείς να βρεις άτομα που να ταιριάζεις μαζί τους και ήταν τόσα χρόνια στην άλλη ακρη της Ελλάδας, δεν τα γνώριζες αλλά μαζί τους μπορείς να αναπτύξεις τις πιο γερές φιλίες. Περνάνε και τα χρόνια και αλλάζεις και εσύ ο ίδιος. Μαθαίνεις να σκέφτεσαι διαφορετικά, να δέχεσαι και να συμφωνείς με εκείνα που παλαιότερα μαχόσουν. Μαζεύεις πνευματικα εφόδια για το αύριο.

Δε ξέρω αν θα βρω δουλειά, ούτε λέω πως δε με νοιάζει. Αλλά αυτή η εμπειρία είναι στάση (όπως εκείνη του λεωφορείου) ζωής.

Βασικά έθεσα το ερώτημα για τους εξής λόγους: α)Η δυσκολία των σχολών αυτών είναι όντως τόση όση και η επιτυχία ενός υψηλού βαθμού; β)Ικανοποιούν τις υψηλές προσδοκίες που μπορεί να έχει κάποιος με τόση υψηλή βαθμολογία;

Όχι Αλεξία-Βίκυ, προτείνω να συνεχίσουμε να παρασιτοζωούμε προσφέροντάς μας ως προβατάκια σε άλλων τις στάνες. Από εκεί θα αλλάξει το σύστημα, όπως άλλαξε από την εποχή του Χέοπα μέχρι σήμερα. Όπως άλλαξε η κοινωνία μας επειδή το 60-80% είναι απόφοιτοι/φοιτητές  Πανεπιστημίων και ΤΕΙ (ένα πρόχειρο παράδειγμα), και απέκτησαν την "ανώτερη γνώση" και την ιδιαίτερη κριτική ικανότητα επί του περιβάλλοντός τους.

Έχω κουραστεί να αντιμετωπίζω συζητήσεις που περιέχουν τις φράσεις "εκ του καναπέ", "αμπελοφιλοσοφίες" κλπ. Επιτέλους, ας συζητήσει κανείς όμορφα και με επιχειρήματα κι ας σταματήσει να προσβάλλει τους συνομιλητές του με τρόπο politically correct και "με το βαμβάκι", πράγμα που διδάσκεται στο μεγαλύτερο -δυστυχώς- Πανεπιστήμιο της χώρας, την τηλεόραση. Κατά την ταπεινή γνώμη μου καί στον δερμάτινο καναπέ λύνονται όλα, από τον τρόπο που σκέφτεσαι και που λειτουργείς ακόμα και στα πιο "ανώδυνα" της ζωής. Από εκεί ξεκινούν όλα...ακόμα κι από το τί ύφασμα έχεις ρίξει στον δερμάτινο καναπέ σου.

Στην πραγματικότητα, δεν κατανόησα καν σε τί από όλα αυτά που ανέφερα αντέδρασες. Στο ότι τα Πανεπιστήμια έχουν γίνει ιδρύματα προετοιμασίας υποψήφιων δημόσιων υπαλλήλων και μελλοντικών ανταγωνιστών στον εμπορικό καννιβαλισμό; Στο ότι το μεγαλύτερο μέρος των παιδιών που συμμετέχουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και που κατά 80% θα αποφοιτήσουν με το στανιό, δεν γνωρίζουν την απλή μέθοδο των τριών στα μαθηματικά (ύλη 1ης γυμνασίου αν θυμάμαι καλά από τις εποχές μου) και τί σημαίνει "εξοβελίζω" (περυσινό θέμα έκθεσης), και ότι οι περισσότεροι καθηγητές είναι κατ' ουσίαν δημόσιοι υπάλληλοι; Ή μήπως ότι η πραγματική οικονομική κρίση που αύριο θα "σε πεινάσει" κι ας μην το κατάλαβες λόγω της φυσικής αισιόδοξης λειτουργίας ενός έφηβου, οφείλεται στην υπεραπασχόληση των "υπηρεσιών" του τριτογενούς και τεταρτογενούς τομέα παραγωγής, ενώ έχουμε για σκλάβους μας* τις πρώτες δύο βαθμίδες παραγωγής;

Πουθενά δεν ανέφερα ότι πρέπει όλοι μας να γίνουμε βοσκοί μέ ή χωρίς φλογέρα, με γκλίτσα από μυγδαλιά ή από καρυδιά. Εκείνο το οποίο ανέφερα, αν και δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι, είναι η απαξίωση των τομέων της παραγωγής, έναντι της τεχνολογίας των υπηρεσιών, γεγονός που οδηγεί στα σημερινά φαινόμενα. Ας έβγαζε ο βοσκός 10.000 ευρώ, που τα δικαιούται μιας και μας συντηρεί, κι ο δάσκαλος αντίστοιχα 800 για να δω ποιος θα γίνονταν δάσκαλος με το τόσο πολύ μεράκι που έχει επικρατήσει στις μέρες μας... Αλλά όλοι μας φανταζόμαστε ότι θα σπουδάσουμε πχ. οικονομικά, για να μην λερώσουμε τα χέρια μας στο άρμεγμα, αλλά ταυόχρονα να υπερκμεταλλευτούμε την πρωτογενή παραγωγή φορώντας γραβάτες και εκβιάζοντας τους κτηνοτρόφους, μέσα από διαδικασίες της νόμιμης εργασίας του μεσάζοντα. Γιατί ο οικονομολόγος είναι στην πραγματικότητα ένας μεσάζων της παραγωγής, όπως ο πολιτικός μηχανικός είναι μεσάζων των υποδομών και ο δικηγόρος μεσάζων του δικαίου.

Κι αυτό είναι το πρόβλημά μου με τα σύγχρονα Πανεπιστήμια (Πολυκλαδικά Επιστήμια). Ότι έγιναν προαγωγοί εκκολαπτόμενων μεσαζόντων, που χρησιμοποιούν την λέξη Επιστήμη για να περιγράψουν ο,τιδήποτε δεν σχετίζεται με εκείνην. Διότι δεν έχω δει πολλούς να σπουδάζουν πολιτικοί μηχανικοί για να δουλέψουν με καλύτερα εφόδια ως μάστορες σε οικοδομή. Ούτε να σπουδάζουν ιατρική ώστε να γίνονται χρησιμότεροι ανιδιοτελώς στους συνανθρώπους τους, κάνοντας μία άσχετη εργασία. Τα περί "γενικής παιδείας και γνώσης" λοιπόν, τα βλέπω εκφράσεις πολυτελείας σε ένα πρόβλημα που αφορά την έκπτωση των επιστημών στην υπηρεσία του ιδιωτισμού.

* Ο λόγος που πτωχεύουμε συνολικά είναι ότι οι αφέντες γίνανε περισσότεροι από τους σκάβους. Ελπίζω να μην γίνομαι "κακός οιωνός" και να είμαι απλώς κινδυνολόγος, αλλά έρχονται εποχές έντονων και βίαιων κοινωνικών ανακατατάξεων και ανακατανομών, προκειμένου να διασωθεί το ναυάγιο του "σύγχρονου υπηρεσιακού πολιτισμού".

----------------------------

"Σε πολύ γενικές γραμμές λοιπόν, η εσωτερική πτυχή της κρίσης της ελληνικής οικονομίας «χτυπά» κυρίως γεωγραφικές περιοχές και κυρίως εκείνες με αναπτυγμένο τον πρωτογενή τομέα (πχ. Θεσσαλία σε αντίθεση με Δωδεκάνησα και Κρήτη), ενώ η εισαγόμενη κρίση θα πλήξει τα μεγάλα αστικά κέντρα." (άρθρο του Δημήτρη Χατηευθυμίου)

Αυτό συμβαίνει γιατί η εσωτερική πτυχή της οικονομίας σημαίνει "ο πνιγμένος από τα μαλλιά πιάνεται" κι εμείς θα μαστιγώσουμε τους "σκλάβους" για μεγαλύτερη και φθηνότερη παραγωγή.

Μερικώς άσχετο με το θέμα, αλλά ενδιαφέρον άρθρο: http://hnioxos.blogspot.com/2009/02/blog-post_14.html

----------------------------

Αν παρεξήγησα το ύφος της προηγούμενης απάντησής σου, συγχώρεσέ με, αλλά ο γραπτός λόγος είναι δύσκολος ως προς την εκφορά και αντίληψη των προθέσεων.

Υ.Γ. Spirous, εξέλαβα διαφορετικά το θέμα, γι 'αυτό και συμμετείχα σε αυτό. Αν αναφέρεσαι καθαρά στην λειτουργία της διδασκαλίας στα Πανεπιστήμια, τότε είμαι εφαπτόμενος του θέματος και σταματώ.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 14-02-2009 05:51 ]

Αν και δεν μου αρέσει να συμμετέχω σε συζητήσεις αυτής της στήλης γιατί 9 στις 10 φορές καταλήγουν σε καυγά,λόγω του ότι δεν είναι δυνατόν να συμφωνούμε όλοι με όλα,StavmanR και Tago,συμφωνώ από την πρώτη μέχρι την τελευταία λέξη όσων λέτε.

Σαν ''παθούσα",έχω τελειώσει εδώ και 10 χρόνια κοινωνιολόγος στο Πάντειο,μια θεωρητικά καλή σχολή και αρκετά υψηλόβαθμη όταν μπήκα.Εγραψα δυο 19αρια στα τέσσερα μαθήματα που γράφαμε τότε,την εποχή που υπήρχαν οι δέσμες(για την ιστορία,έγραψα ένα ακόμα 16,5 και ένα 13 μαθηματικά,τότε που ήταν όλοι κάτω από τη βάση στα μαθηματικά).Αλλά και τι με αυτό;Δέκα χρόνια μετά εξακολουθώ άνεργη και όχι επειδή δεν το ψάχνω αλλά γιατί για τέτοιες ειδικότητες-όπως και για πολλές άλλες-η αγορά εργασίας είναι κλειστή.Έχω στείλει βιογραφικά σε όλη την Αθήνα,έχω δώσει ΑΣΕΠ με τους εκπαιδευτικούς(που κάθε χρόνο παίρνουν όλο και λιγότερους,πέρυσι 24,φέτος 12),έχω κάνει αίτηση για αναπληρωτές,έχω δώσει σε άλλους 2 γραπτους διαγωνισμούς,έχω κάνει αιτήσεις σε όλους τους διαγωνισμούς ΑΣΕΠ με μόρια.ΣΕ ΟΛΑ έφαγα πόρτα...Άρα,κάπου ''βρωμάει'' το πράγμα...Δεν μπορεί να είναι τυχαίο,τουλάχιστον όσον αφορά τον ΑΣΕΠ...Ο ιδιωτικός τομέας,εντάξει,λειτουργεί αλλιώς,αλλά και εκεί φυσικά,όχι με τον πλέον διαφανή τρόπο...

Ο μόνος λόγος που μπορώ να δεχτώ ότι κάποιος σπουδάζει-και ο λόγος που τελικά πιστεύω ότι κι εγώ άξιζε που σπουδασα-είναι επειδή μαθαίνεις χρήσιμα πράγματα,όχι μόνο από το αντικείμενο σπουδών,αλλά η όλη ατμόσφαιρα,το όλο σύστημα στα ΑΕΙ και ΤΕΙ.Σου διδάσκει την επιμονή και την υπομονή,να μην τα παρατας με την πρώτη δυσκολία,όταν πχ στη σχολή παίρνεις το βιβλίο Δευτέρα και την Τετάρτη έχεις εξεταστική και πρέπει να βγάλεις ύλη 500 σελίδων,τι θα κάνεις,θα επιμείνεις,θα τα καταφέρεις.Επίσης είναι ένας τρόπος ζωής εντελώς διαφορετικός από πολλές απόψεις και δεν εννοώ την φοιτητική ζωή με τα παρτυ και αυτά,αλλά τη γνωριμία με ανθρώπους από άλλες περιοχές και άλλα πολλά.Δεν είναι τυχαίο που λέμε ότι ''ανοίγουν οι ορίζοντες σου''.Βλέπω ότι σε πολλά διαφέρω από κοπέλες της ηλικίας μου που έχουν πάει απλά στο λύκειο,κι εγώ και άλλες συμφοιτητριες και φίλες μου.Δεν το λέω υποτιμητικά το ''διαφέρω'' απλά είναι η διαφορετική τοποθέτηση προς τα πράγματα.Μαθαίνεις να έχεις επιχειρήματα,να έχεις λογική θεώρηση απέναντι στα γεγονότα,να ψάχνεις.Φυσικά αυτό είναι και θέμα χαρακτήρα.Υπάρχουν και άνθρωποι που τελειώνουν πανεπιστήμιο και δεν ξέρουν τα βασικά,κι αυτό συμβαίνει κυρίως όταν υπάρχει πίεση να πάνε στο πανεπιστήμιο.

Νιώθω τυχερή που σπούδασα τότε σε αυτή τη σχολή γιατί είχα την τύχη να έχω καθηγητές που δεν είχα ξαναδεί καλύτερους στο αντικείμενο που δίδασκαν και σαν άνθρωποι όμως ήταν εξαιρετικοί.Από τις σπάνιες περιπτώσεις που άνθρωποι γίνονται οι ίδιοι παράδειγμα,με το ήθος και τη μόρφωση τους.

Αυτό που με ενοχλεί στην Ελληνική πραγματικότητα περισσότερο και από το γεγονός ότι οι σπουδές δεν συνδέονται με την αγορά εργασίας παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις,είναι όλη αυτή η εμμονή και πλύση εγκεφάλου στα παιδιά μόλις φτάσουν στην Γ λυκείου,να τους περάσουν το μήνυμα ότι αν δεν περάσουν στο πανεπιστήμιο δεν αξίζουν τίποτα,είναι αποτυχημένοι,δεν θα βρουν ποτέ δουλειά,και όλα τα σχετικά.Όχι μόνο δεν ισχύουν,και κάτι παραπάνω!

Κανένας δεν χάνεται αν δεν θέλει να χαθεί!Όσα παραδείγματα έχω από φίλους και φίλες,όλοι που έχουν τελειώσει μόνο το λύκειο δουλευουν εδώ και χρόνια,και όσοι τελειώσαν πανεπιστήμιο,οι μισοί δουλεουν και αυτοί σε άσχετες δουλειες και δυσκολευτήκαν τρομερά ακόμα κι αυτές να βρουν...

Μην σας παραμυθιάζουν οτι το πανεπιστήμιο είναι η μόνη λύση.Δεν ισχύει με τίποτα!!!!

Περισσότερο ''ψωμί'' έχουν οι τέχνες,δεν είναι τυχαίο ότι κάνεις μήνες να βρεις ηλεκτρολόγο,υδραυλικό κλπ,γιατί είναι πλέον είδος υπο εξαφάνιση,κανένας δεν θέλει να γίνει,γιατί έχουν την εντύπωση ότι είναι ατιμωτικό!Αν είναι δυνατόν!Εγώ θαυμάζω όσους κάνουν τέτοιες δουλειές,γιατί σημαίνει ότι τις κάνουν επειδή το θέλουν,ήταν επιλογή τους να μην σπουδάσουν.Επίσης ένα επάγγελμα που θα έχει μέλλον όσο υπάρχει η ανθρωπότητα,είναι η κομμώτρια,γιατί οι άνθρωποι ποτέ δεν θα πάψουν να κόβουν,βάφουν κλπ τα μαλλιά τους.Και φυσικά πολλά άλλα που θεωρώ τεράστιο λάθος να θεωρούνται υποδεέστερα!