Ένας πολύ μέτριος δίσκος, παρά τα ονόματα...
Οι μουσικές του Παπακωνσταντίνου πολύ "λίγες" και θα εξαντλήσω τι θέμα της μουσικής εδώ, μιας και ο Βασίλης δεν είναι συνθέτης. Έχει γράψει σποραδικά πολύ καλά κομμάτια αλλά μέχρι εκεί. Φάνηκε ανεπαρκής για έναν κύκλο τραγουδιών υπό το βάρος του ονόματος του Αλκαίου, αν και στιχουργικά δεν είδαμε τα επίπεδα που περιμέναμε.
Οι στίχοι του Άλκη Αλκαίου επίσης δεν φαίνεται να είναι και οι καλύτεροι, μιας και ο πήχης για έναν εκ των ποιητών του τραγουδιού μας είναι ήδη πολύ ψηλά, σε επίπεδο ιστορίας, εδώ και χρόνια. Φαίνεται πως ο Αλκαίος εδώ επιχείρησε να γράψει πιο "τραγουδένια" τραγούδια- για να δανειστώ την φράση ενός νεότερου στιχουργού- αλλά δεν κατάφερε να αποτυπώσει και πολλά από το κλίμα της εποχής ούτε σε κοινωνικό, ούτε σε ερωτικό, ούτε σε αστικό επίπεδο. Εντάξει, δεν είναι άσχημοι οι στίχοι μέσα στον ορυμαγδό της μετριότητας που βγαίνει καθημερινά, αλλά δεν είναι αντάξιοι του Αλκαίου.
Αλήθεια, ποιος έχει κάνει την ενορχήστρωση; Δεν μου άρεσε καθόλου, ειδικά στο Ζεϊμπέκικο της φυλακής το οποίο ίσως και να κάηκε γι' αυτό το λόγο, παρότι δεν είναι άσχημο κομμάτι.
Ξεχωρίζει κατά πολύ η Τυφλόμυγα (περισσότερο γιατί έχει καταφέρει να δέσει γερά η μουσική με τους στίχους) ενώ χαριτωμένα είναι το Ζεϊμπέκικο της φυλακής υπό την παραπάνω σημείωση καθώς και το Μη νυχτωθείς.
Σχετικά με το Μπολερό που λέει ο φίλος μας παραπάνω, θα συμφωνήσω πως οι στίχοι είναι αρκετά καλοί, αλλά η μουσική μου ακούγεται ως μια "αρχαία" πια, παπακωνσταντινική συνταγή με τα ίδια ακριβώς υλικά. Δεν μου λέει κάτι καινούργιο.
Αυτά. Δεν θα το αγοράσω τελικά.
-----------------
μ' αλλιώς η μοίρα το βουλήθη, πρέπει να στρίψεις σε μια κόχη...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Aiolos_m στις 10-04-2009 17:49 ]