Συγνώμη αν έγινα λίγο επιθετικός, ήταν που οι τοποθετήσεις εδώ μου φάνηκαν μονόπλευρες, το όλο θέμα «Κιθάρα με νότες ή ταμπλατούρα» είναι λάθος, φυσικό αφού η θεματοθέτης είναι 15χρονη, η σωστή διατύπωση είναι «Κιθάρα με πεντάγραμμο ή ταμπλατούρα» γι αυτό μίλησα για παρεξήγηση (προς Θεού όχι για παραπληροφόρηση).
Οι «νότες» υπάρχουν ανεξάρτητα από τον τρόπο καταγραφής τους και αντιστοιχούν στους ήχους της Δυτικής κουλτούρας που είναι 12. Αργότερα βρήκαμε ότι το κεντρικό λα έχει συχνότητα 110 Ηz, η λα δίεση σε 110 επί δωδεκάτη ρίζα του δύο κλπ κλπ (ο Μπετόβεν δεν ήξερε από συχνότητες ούτε και του χρειάζονταν). Η Δυτική παράδοση έφτιαξε το πεντάγραμμο με το κλειδί του σολ και το κλειδί του φα, προσανατολισμένο δηλαδή στις ανάγκες των πληκτροφόρων και μέσω της συμφωνικής ορχήστρας ήρθε καπέλο και στα άλλα όργανα.
Οποιοσδήποτε θέλει να έρθει σε επαφή με οποιοδήποτε όργανο είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει να μάθει δυό-τρία πραγματάκια, ότι υπάρχουν αυτές οι 12 νότες, ότι στο πεντάγραμμο γράφονται μι-σολ-σι-ρε-φα, φα-λα-ντο-μι, τους συμβολισμούς με τις ουρές, τι είναι μέτρο και τι είναι κλίμακα. (αυτά στην εποχή μου, γιατί τάχω τα χρονάκια μου, τα κάναμε όλα στο γυμνάσιο – δημόσιο – όπου μας είχαν λιώσει στη μελόντικα).
Κι επίσης αυτονόητο είναι ότι μόλις πιάσεις κιθάρα θα αντιστοιχίσεις νότες-τάστα και θα τα μάθεις καλά γιατί και τα ακόρντα σου ονοματίζονται με νότες, και τα φωνητικά είναι και θα μείνουν πάντα επί πενταγράμμου, και πρέπει στοιχειωδώς να μπορείς να επικοινωνήσεις και με κάποιο άλλο όργανο.
Τα παραπάνω είναι προαπαιτούμενα (με λίγη όρεξη ο εξασκούμενος θα τα κατέχει όλα σ ένα μήνα), μιλάω δηλαδή τι κάνουμε απ αυτό το επίπεδο και πέρα κι όχι για τον τσοπάνο με τη φλογέρα..
Λοιπόν από αυτό το επίπεδο και πέρα το πεντάγραμμο αποτελεί τροχοπέδη γιατί σε αντίθεση με τα πλήκτρα, όπου η κάθε νότα έχει το δικό της πλήκτρο, στην κιθάρα η νότα αντιστοιχεί σε πολλά τάστα πράγμα που μαζί με τη συχνή χρήση συγχορδιών δημιουργεί τον άδικο φόρτο να σου βγαίνει το λάδι να ανακαλύπτεις την καταλληλότερη δακτυλοθεσία.
Στο διεθνή χώρο της κιθάρας (με εξαίρεση της κλασσικής) η ταμπλατούρα έχει εκτοπίσει το πεντάγραμμο εδώ και καμμιά 30αριά χρόνια. Καταγράφει ΤΑ ΠΑΝΤΑ του πενταγράμμου και επιπρόσθετα σε μαθαίνει κατ αρχήν τα ΣΩΣΤΑ ΤΑΣΤΑ και μετά τα τεντώματα, hammer, slide κλπ απαραίτητα για να πετύχεις τον αυθεντικό ήχο του στυλ που παίζεις. Ευκολύνει την ταχύτατη αφομοίωση των «δρόμων» ροκ, τζαζ, έθνικ και τα ψαξίματα γενικώς και ανεβάζει τις δυνατότητες του αυτιού.
Κλείνω, ψάξτε τις «πλούσιες» ταμπλατούρες στα αγγλικά βιβλία (στα ελληνικά είμαστε πολύ πίσω) και όχι στο νέτ όπου πάντα είναι «φτωχές» και συνήθως έχουν και πολλά λάθη..
αρχική