Quote:
|
On 2003-03-22 14:26, dinaki13b wrote:
Ξερω πολλοι θα πειτε τι χαζη ερωτηση μεχρι κι εγω τη βρισκω λιγο χαζη μου βγαινει ομως φυσικα αυθορμητα. Μαλλον θα ηθελα να ρωτησω ποια ηταν η καλυτερη περιοδος της ζωης σας, τι θα θελατε να αλλαξετε στην τωρινη σας φαση και αν σας εμποδιζει κατι τι ειναι αυτο, αν πιστευετε οτι τωρα ειναι η καλυτερη περιοδος της ζωης σας κλπ... Το ρωταω ολο αυτο γιατι πολυ συχνα πιστευω οτι δεν εχω φτιάξει τη ζωη μου οπως τη θελω αλλα εχω ακομα ελπιδες να το κανω. Αραγε το αισθανεται και κανένας αλλος αυτο?
|
|
Ναι...Εγώ..!!!
Ιδίως αυτήν την περίοδο...., αυτό που λες το αισθάνομαι ιδιαίτερα..
και συχνά σιγοτραγουδώ εκείνο το... άσμα της ποιητικής έμπνευσης του Ελύτη:
"...εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω,
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού...
γι' αλλού ξεκίνησα..."
Είναι πρόβλημα αυτό....
Αλλά όχι ότι δεν αντιμετωπίζεται...
Κοίτα, πιστεύω ότι η μεγαλύτερη χαρά μας είναι αυτή που περνάμε τελευταία..., όπως και ο μεγαλύτερος πόνος μας..., γι' αυτό δε θα ανατρέξω στο παρελθόν για να δω ποια ήταν η πιο ευτυχισμένη περίοδος στη ζωή μου...
Σίγουρα υπήρχαν πολλές ευτυχισμένες περίοδοι στη ζωή μου..., αλλά όση έκταση κι αν είχαν και με όση ένταση και αν τις ένιωσα, καμια δε θα μπορεί να αναπληρώνει την τελευταία χαρά που πήρα....Κι αυτός ειναι μάλλον ένας κανόνας για όλη μας τη ζωή...
Άπ' την άλλη πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι είμαστε πλεονέκτες εμείς οι άνθρωποι...Καμιά χαρά δε μας φτάνει...Θέλουμε πάντα το κάτι παραπάνω...
Κι ίσως γι' αυτό δεν είμαστε ποτέ ευτυχισμένοι...
Λες και η ευτυχία είναι κάτι το τέλειο...!!!!
Μέγα λάθος..., νομίζω
Τελικά όπως λέει και ο αγαπημένος μου Λεό:
"αυτό που κάνει την ευτυχία φευγαλέα είναι το πρόβλημα ότι όχι μόνο δεν ξέρουμε πως να τη βρούμε, αλλά ούτε πώς να την κρατήσουμε..."
Εν ολίγοις πιστέυω, και το λέω τώρα που βρίσκομαι και εγώ στη φάση του να μην είμαι ευχαριστημένη με αυτό που επέλεξα να κάνω, είναι ότι σε τέτοιες φάσεις δεν χρειάζεται πανικός...ούτε απογοήτευση...
χρειάζεται αύτό που λέμε θετίκή σκέψη...
Δε θα πω λοιπόν..."κοίτα τι έκανα...!!" "βρίσκομαι σε αδιέξοδο..", "σπατάλησα όλο μου το χρόνο σε κάτι που τώρα στην πράξη βλέπω ότι είναι τόσο ανούσιο και στεγνό από ανθρώπινα συναισθήματα.."
Δε θα πω τίποτα από αυτά, όταν μιλώ με τον ευατό μου...αλλά θα του πω...
"ε...εντάξει...έκανες έναν κόπο τόσα χρόνια..., "πέτυχες αυτό που έστω κάποτε το ήθελες πολύ..., Δεν είναι ότι έμεινες αδρανής....έκανες κάτι...Μπορεί σε λάθος δρομο...αλλά ...ΕΚΑΝΕΣ" "Τώρα μπορεί να απογοητεύεσαι γιατί δεν είναι αυτό που περίμενες..." "...εντάξει λοιπόν...ποτέ δεν είναι αργά...Πάμε γι' άλλα... κι όπου βγει..."
Αυτό δεν είναι ευτυχία...?
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: gate στις 22-03-2003 18:06 ]