Παράθεση:
Το μέλος musicobsession στις 14-07-2009 στις 05:19 έγραψε...
Γεια σας παιδια. Ειναι 5 το πρωι και καθομαι και συγκρινω τις ηχογραφησεις μου οταν πρωτοξεκινησα ωδειο και και αυτες που εγιναν στο τελος του δευτερου μου χρονου.Απιστευτη διαφορα!Δεν θα μπορουσα να μην μοιραστω τισ σκεψεις μου μαζι σας για το πιο δυσκολο και δωρο Θεου οργανο την φωνη μας. Σκεφτομαι λοιπον πως μετα απο 2 χρονια ωδειου η φωνη μου εχει κανει τεραστια αλλαγη.Για αυτο να μην υποτιμουμε την πολυτιμη βοηθεια των ειδικων voice coachers και να καταλαβουμε επιτελους πως ειναι ο διαδρομος στην εξελιξη μας φωνητικα. Δεν λεω πως δεν το ξερουμε ηδη απλα μολις τωρα το εχω συνειδητοποιησει εντελως ποσο καλο μου εκανε η δασκαλα μου μεσα απο την συγκριση του πριν και του μετα. Ηθελα να το αναφερω σαν μια υπενθυμιση του ποσο απαραιτητο μασ ειναι το μαθημα φωνητικης.
Στο προηγουμενο μου ποστ ημουν σε μια φαση που ετρεμα να πω πως εχω καλη φωνη (μηπως και δεν εχω και με περασουν για ψωνιο) αλλα τωρα καταλαβα πως ολες αυτες οι αμφιβολιες και η ανασφαλεια μου εκαναν κακο στην εκφραση και στην εκταση της φωνης. Παιδια το αγχος οντως σε αφηνει αφωνο.Απο το αγχος να ακουστω καλα δεν μπορουσα να αρθρωσω νοτα, ξεφευγα τονικα, ημουν αλλου ντα αλλου και εκλεινε ο λαιμος μου. Μια μερα πηγα στο ωδειο χαλαρη και ειχα να βγαλω ενα κλασσικο κομματι και το πετυχα! Γιατι? Δεν ειχα αγχος!
Επισης ειδα πολλες αποριες τυπου κλασσικο η συγχρονο? Παιδια εγω φετοσ καταφερα και τα δυο χωρισ προβλημα.Περσι που ημουν πιο απειρη ολα τα κομματια τα ελεγα "οπερε" γιατι εκανα κλασσικο και δεν μπορουσα να κατεβω.Οταν τραγουδουσα ενα κομματι ασυναισθητα το ελεγα σε τονους οπερας και ελεγα φταιει η πολλη τριβη με το κλασσικο. Ομωσ με το χρονο μπορω να τραγουδω και κλασσικο και συχρονο και μαλιστα παρατηρησα πως το κλασσικο σε βοηθα να αναπτυξεισ την τεχνικη σου!
Τελος θα ηθελα να σας ομολογησω πως τελευταιως αρχισα να πιστευω πως εχω τελικα πολυ καλη φωνη!!! Και αυτο το αναφερω για να μαθουμε επιτελουσ να εχουμε αυτοπεποιθηση και να ειμαστε αντικειμενικοι με τον εαυτο μας. Δεν ξερω αν ο τιτλος του ποστ ειναι καταλληλος αλλα ξερω πως ισως να σας αρεσει που μοιραζομαι τισ σκεψεις και τις εμπειριες μου μαζι σας και να βγαλετε τα συμπερασματα σας...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Orfeus στις 26-07-2009 16:59 ]
|
Αγαπητη μου φιλη,
καταρχην συγχαρητηρια για την προοδο σου!Θαυμαζω τον ενθουσιασμο σου και την αγαπη σου για το θαυμα που λεγεται τραγουδι...ανεξαρτητως ειδους!
Δεν μπορω να τοποθετηθω με βεβαιοτητα στο αν το κλασσικο βοηθαει την εξελιξη της φωνης για το μοντερνο...εχω ακουσει πολλες και αντικορουμενες αποψεις πανω στο θεμα...Φυσικα εξαρταται παντα απο τον καθηγητη φωνητικης σου και στο κατα ποσο αυτος-αυτη ειναι ανοικτομυαλος ωστε μεσα ναπο ενα ειδος τραγουδιου να σε βοηθησει να εμβαθυνεις περισσοτερο και σε αλλα...
Μιλωντας για το κλασσικο τραγουδι απο αισθητικης αποψεως πιστευω οτι ειναι πολυ δυσκολο σε καποιον να αναδειξει τον ΕΑΥΤΟ του και την ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ του...τα παραπανω στοιχεια ισοπεδωνονται απο το κλασσικο ηχοχρωμα...Αν ακουσεις καποιες σοπρανο να τραγουδουν θα αντιληφθεις τη διαφορα ηχοχρωματος τους ΜΟΝΟ στις χαμηλες τονικα περιοχες...στις 'ψηλες' ειναι ΣΧΕΔΟΝ ΙΔΙΟ τ χρωμα της φωνης σε ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ σοπρανο!
Ειναι ΔΥΣΚΟΛΟ εως ΑΔΥΝΑΤΟ να κανει καποιος καριερα στο κλασσικο τραγουδι...
Κλεινωντας να κανω και μια τελευταια υποσηνειωση:Το αγχος ΔΕΝ ΚΟΝΤΡΟΛΑΡΕΤΑΙ...δεν μπορεις απλα να πεις στον εαυτο σου η στους αλλους να μην αγχωνονται...γιατι απλα αν καποιος εκτος απο το αγχος του να τραγουδησει σωστα εχει και το ΑΓΧΟΣ αν κοντρολαρει το αγχος του...τοτε...
Τελος να πω πως η φωνη επηρρεαζεται ΑΔΙΑΜΦΗΣΒΗΤΗΤΑ απο το αγχος,αλλα στον πραγματικα καλο τραγοδιστη δεν υπαρχουν τεραστιες αποκλισεις...του στυλ με αγχος ειμαι θεοφαλτσος,με εντελως ασταθη φωνη ενω αν δεν εχω ειμαι αηδονι,τελειος ερμηνευτης,κτλ...