Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΦΑΜΕΛΛΟΣ ΣΤΗ LYRA
«Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ» νέο άλμπουμ
Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΦΑΜΕΛΛΟΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ (εκεί όπου δεν υπήρξε ποτέ!)
ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ
Παρά τα όσα ακούγονται στις μεσημεριανές ζώνες, ελάχιστες πληροφορίες σχετικά με το παρελθόν του εν λόγω καλλιτέχνη έχουν διασταυρωθεί… Για πολλά χρόνια ζούσε ως επισκέπτης- εξερευνητής στην ζούγκλα της Mεσογείων, όμως με την αποψίλωση του δάσους των δισκογραφικών, μετακινήθηκε μαζί με άλλα είδη προς εξαφάνιση, αναζητώντας φιλικότερο περιβάλλον. Το τελευταίο διάστημα τα ίχνη του χάνονται (φήμες τον θέλουν να περιπλανιέται στην αλλοδαπή όπου και εικάζεται πως εθεάθη να περιπατεί συνομιλώντας με κάποιον φανταστικό του φίλο ή να αναζητά τη γαλήνη και την πολυπόθητη έμπνευση εγκατεστημένος σε μια βραχονησίδα). Όλα αυτά βέβαια έως σήμερα, οπότε και επιστρέφει αιφνιδιαστικά μαζί με την μελαγχολία του Σεπτέμβρη και τον νέο του δίσκο.
Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
Σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις για το άκαιρο της συγκεκριμένης κυκλοφορίας (εκλογικός χειμώνας, διάσπαση προσοχής κοινού, γενικότερη ατμόσφαιρα μαρασμού) ο ίδιος ισχυρίζεται πως ο τίτλος του δίσκου αποδεικνύει και εγγυάται την διαχρονικότητά του, όχι μόνο ως προς το μέλλον αλλά και ως προς το παρελθόν, πράγμα που καθιστά κάθε μέριμνα περί σωστού timing περιττή. Ο ίδιος φέρεται πως έχει εξασφαλισμένη την επιτυχία όσο και την αποτυχία, που όπως υποστηρίζει είναι διαστάσεις ή έννοιες μερικές, σχετικές και στην ουσία δευτερεύουσες.
Η απρόσμενη τροπή της κουβέντας και η αδυναμία μας να παρακολουθήσουμε τους συνειρμούς του, μας έστρεψε προς τον καθ’ ύλη αρμόδιο οικογενειακό μας ψυχοθεραπευτή ο οποίος προέβη σε μια απόπειρα καλόπιστης επιστημονικής κριτικής. Την παραθέτουμε…
Μια πρόχειρη ματιά στο νέο του υλικό φανερώνει ότι ο συμπαθής τραγουδοποιός πάσχει από χρόνια διαταραχή ύπνου (ακούστε τα «Τι σημαίνει ένα τρένο;» και «Κατοικίδιο φάντασμα»), καταστροφολογικές εμμονές και οράματα αποκαλύψεως (βλ. «Το τέλος του κόσμου» και «Η ζωή στον αυτόματο πιλότο»), αθεράπευτη παρελθοντολαγνεία (διασκευάζει Αττίκ!), κρίσεις μελοδραματικού αυτοοικτιρμού (στο «Όλα τ’ αγόρια που ξέρεις») και βεβαίως παραλήρημα μεγαλείου (ενδεικτικά σημειώνουμε τα: «Αυτή είναι η δική σου ζωή» και «Όταν κοιτάζω εσένα»). Η διαρκής απειλή της επόμενης κρίσης πανικού διαπιστώνεται ανάγλυφα σε τραγούδια όπως το «Ένα λεπτό» ενώ το πόσο κοντά βρίσκεται στον καθαρό παραλογισμό είναι πρόδηλο
σε στίχους όπως αυτόν: εσύ μόνο υπάρχεις για μένα, εσύ που δεν υπάρχεις για μένα… Φαίνεται πως η συναισθηματική αστάθεια που τον χαρακτήριζε σε άλλες πιο πρώιμες απόπειρες όπως και μια ισχυρή τάση αναχωρητισμού δεν τον εγκαταλείπουν ούτε εδώ, όπως είναι φανερό π.χ. στο «Η τελευταία φορά», το ομώνυμο «Η στιγμή που κρατάει για πάντα» και το ελαφρώς βουκολικό «Το δέντρο». Αντίθετα, στα παραπάνω χρόνια προβλήματα φαίνεται να προστίθενται και κάποιες μάλλον επικίνδυνες σαδομαχιστικές τάσεις που επιβαρύνουν περαιτέρω την ατμόσφαιρα αδιεξόδου που αναδύεται. Περισσότερα πάνω σ’ αυτό, στο τραγούδι με τον αινιγματικό τίτλο «Αγάπη σε μένα». Ακολουθούν συνταγογραφία και συστάσεις ιατρικού περιεχομένου.
Υ.Γ.
Μια τελευταία ένσταση από τη σύνταξη… Αντίθετα από ό,τι υποστηρίζει ο τίτλος, «Η στιγμή που κρατάει για πάντα» ΔΕΝ διαρκεί για πάντα αλλά μονάχα για μια ώρα περίπου (αν βέβαια το cd δεν πέσει θύμα κακομεταχείρισης με αποτέλεσμα να αρχίσει να κολλάει).
Υ.Γ. 2
Για το τυπικό της υπόθεσης σημειώνουμε πως ο δίσκος είναι δυνατόν να ακουστεί αποσπασματικά αλλά και εξ’ ολοκλήρου. Στη δεύτερη περίπτωση απευθύνεται αποκλειστικά σε άτομα που δεν τρέφουν βάσιμες ανησυχίες για την ψυχική τους υγεία. Επίσης η παραγωγός εταιρία δεν φέρει καμία ευθύνη για τυχόν παράνομη χρήση του προϊόντος σε χώρους καπνιστών, στέκια μεταναστών και άλλων δημοκρατικών δυνάμεων.
Το παραπανω σημειωμα που μας παρεθεσες jorge, ειναι το επισημο δελτιο τυπου για το νεο cd? Ποιος το υπογραφει?
............