Πολιτική και μουσική.

Η μουσική εχει λοιπον να κανει και με πολιτικη? Ειναι ουδετερη και δεν πρεπει να εμπλεκεται σ'αυτη?
Η τεχνη εχει να κανει με πολιτικη? Πρεπει?
Τι λενε γι αυτο τα μελη του musicheaven?

To αν έχει να κάνει είναι γνωστό.. Προφανώς έχει να κάνει με την πολιτική..
Η μουσική, τα ποιήματα, η λογοτεχνία, ακόμα και οι εικαστικές τέχνες, πολλές φορές είναι έντονα πολιτικοποιημένες..

Το αν πρέπει τώρα... Δεν νομίζω ότι εξ ορισμού η τέχνη επιτρέπει να "πρέπει"..
Το θέμα κατα την γνώμη μου είναι να μην "γίνεται τέχνη" για να εξυπηρετείται η πολιτική. Δέχομαι, οι δημιουργοί να έχουν τις πεποιθήσεις τους, τα πιστεύω τους, τα ιδανικά τους, να επηρεάζονται από αυτά, και να περνάνε στα έργα τους, αλλά δεν μου αρέσει η σκέψη ότι ένα κόμμα, ένας φορέας, επιβάλλει σε έναν ποιητή, μουσικό, στιχουργό, συνθέτη, ζωγράφο, να "δημιουργήσει τέχνη" για να εξυπηρετήσει τον σκοπό της παράταξης.. Αυτό συνήθως λέγεται προπαγάνδα..

Φυσικά όμως, κι αυτό γίνεται...
Από απλά τραγουδάκια που εξυπηρετούν λαικές - κομματικές συγκεντρώσεις, ή ακόμα και διαφημιστικά σποτς κομμάτων (γιατί άραγε, αυτή η μουσική δεν είναι τέχνη), μέχρι ακόμα και αφίσες, εικαστικά, κλπ για τον ίδιο σκοπό...

Βέβαια, πιο ύπουλα είναι τα ποιήματα, και τα πεζά, που έμμεσα σου περνάνε μηνύματα, συνθήματα, ανακρίβειες, αναλήθειες, χωρίς τελικά να εξυπηρετήσουν την έκφραση του δημιουργού τους, αλλά τους σκοπούς που αυτός εξυπηρετεί ή τους ανθρώπους και την παράταξη που υπηρετεί...

Εν κατακλείδι, πιστεύω ότι η Τέχνη, επηρεάζεται από την πολιτική και καλά κάνει.. Οπως, επηρεάζεται από το ποδόσφαιρο, την κοινωνία, την οικονομία, και ότι άλλο συγχρονο της εποχής που γίνεται. Στο δικό μας κριτικό μυαλό και σκέψη είναι το πως θα αντιμετωπίσουμε κάθε τι που ακούμε, διαβάζουμε και βλέπουμε, και αν θα δεχτούμε αμάσητα αυτά που μας πλασσάρονται κάποιες φορές ως Τέχνη.. Ακόμα καλύτερα, αν μπορούμε να αναγνωρίσουμε την Τέχνη μέσα από την προπαγάνδα, και να τα αξιολογήσουμε μεμονωμένα!

Ωραίο θεματάκι!

Συμφωνω απολυτα μαζι σου Μηνα. Το θεμα το ανοιξα με τετοιο τροπο γιατι σε προηγουμενο topic υπηρξε διαφωνια για τον αν η μουσικη ειναι σωστο να εχει οποιαδηποτε σχεση με την πολιτικη..(βλ.μαυρη λιστα τραγουδιστων)
Υπηρχε η αποψη οτι η μουσικη υπαρχει μονο για να μας διασκεδαζει και να περναμε ευχαριστα κλπ κλπ κι οτι η πολιτικη δεν εχει θεση σ'αυτη...

νομιζω πως η μουσικη και καθε αλλη μορφη τεχνης ειναι αναποσπαστο κομματι της κοινωνιας και η πολιτικη ειναι μεσα στη κοινωνια!!! οποτε δεν υπαρχει η ερωτηση αυτη!!! ειναι σα να ρωταμε αν υπαρχει θαλασσα χωρις αλατι!!

Η τέχνη έχει τη σφραγίδα του καιρού της.

Είναι όμως για το λόγο αυτό μια καθαρή εικόνα του;

Είναι στρατηγική γνώσης; Όργανο αγώνα;

Σε τελευταία ανάλυση η κοινωνία είναι ένα παιχνίδι με καθρέφτες,

όπου όλες οι δραστηριότητες αντανακλώνται,

προσδιορίζονται, αποτυπώνονται και παραμορφώνονται.

Κοιτάζοντας μέσα στον έναν, βλέπεις πάντα μόνο τον άλλον.

Καμιά φορά ένα σύνθετο παιχνίδι με καθρέφτες

δίνει ένα όραμα πλούσιο, γιατί είναι αναπάντεχο και προφητικό.

Άλλοτε πάλι δεν δίνει τίποτα,

παρά μόνο τον ίλιγγο του κενού.

(Ζακ Ατταλί: ‘Θόρυβοι’)

λοιπον οσο ο Βουλιακης θα τοποθετειται στα φορουμ μαλλον οι αλλες τοποθετησεις δεν εχουν λογο υπαρξης! Μας εξεπληξες παλι!
(Τουλαχιστον κατα τη γνωμη μου)
Περιμενω και τον Πολυδωρο(?) -νομιζω- για μια τοποθετηση στο θεμα.

Διαφωνώ: Κάθε γνώμη έχει λόγο ύπαρξης.
Ευχαριστώ πάντως για τα καλά σου λόγια.

Quote:

Το μέλος vouliakis στις 28-12-2004 στις 21:44 έγραψε: Διαφωνώ: Κάθε γνώμη έχει λόγο ύπαρξης. Ευχαριστώ πάντως για τα καλά σου λόγια.

Αν πιστευα πως μια και μονη αποψη ειναι ικανη να απαξιωνει αλλες αναλογα ενδιαφερουσες αποψεις δεν θα ειχα και εγω λογο υπαρξης
Αυτο που σιγουρα με εντυπωσιαζει ειναι που καταφερνεις και φερνεις στην επιφανεια πραγματα που εχεις διαβασει κι ετσι καταφερνεις να στηριζεις την αποψη σου (πως να το πω? ) ...με ποιο ομορφο τροπο.
Δεν λεω οτι η αποψη σου υπερεχει ολων απλα σαν αποψη. Ειναι η ''εικαστικη'' προσεγγιση..

Συχνά όμως κάποιο απόσπασμα από βιβλίο δεν είναι αναγκαστικά και δική μου άποψη. Το παραθέτω απλώς για να το σχολιάσουμε. Συχνά επίσης με προλαβαίνουν άλλα μέλη, που μοιραζόμαστε τις ίδιες απόψεις.

Το γράφω αυτό και στις "Προεκτάσεις", στη "Γνωριμία"...

Η πολιτική δεν έχει πάντα σχέση με τους πολιτικούς αλλά κυρίως με τους πολίτες (μιας χώρας ή ολόκληρου του κόσμου). Όταν συμβαίνει αυτό τότε οι καλλιτέχνες ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να εκφράζουν την πολιτική τους άποψη αφού αυτό που τους καθιστά καλλιτέχνες τους επιφορτίζει και με το χαρακτήρα του πνευματικού ηγέτη, του απαλλαγμένου από τη φαυλότητα του πεζού κόσμου.
Όταν ο λαός απογοητεύεται από τα πολιτικά παιχνίδια των δυνατών της γης μόνο στην τέχνη μπορεί να στραφεί για να γαληνέψει την ψυχή του, να ξεκαθαρίσει τις σκέψεις του, να επανακτήσει την αυτοπεποίθηση και την αυτονομή του βούληση ως ελεύθερα σκεπτομενο άτομο.
Η τέχνη είναι το στήριγμα για να ανασυγκροτηθεί ότι καταστρέφει η πολιτική. Αυτό και μόνο την καθιστά πολιτικοποιημένη αφού ότι εχθρό αντιμετωπίζεις, τέτοια όπλα χρησιμοποιείς.
Η μουσική είναι η πλέον εκλαϊκευμένη τέχνη. Επομένως είναι αύκολο να διαπιστωσουμε το ρόλο της στην πολιτική. Ένα από τα λίγα παραδείγματα που μπορώ να σκεφτώ τώρα: Woodstock.
Δεν νομίζω ότι τέτοιες κινήσεις θεωρούνται λανθασμένες.

συγγνωμη που στελνω εμβολιμο μηνυμα στη συζητηση,αλλα θελω να πω ενα δημοσιο "γεια" στην Ευα που εχω τοσο καιρο να τη δω!!!δεν ξερω αν φταιει η δικη μου-σχετικη- απουσια ή η δικη σου Ευα,αλλα χαιρομαι πολυ που σε βλεπω και ελειψες απο το forum!

Pisteuw oti h mousikh den exei na kanei tipota me thn politikh. Oi stixoi polles fores politikopoiounte kai h mousikh xreisimopoieitai san metaforiko meso yia na perasoun (oi stixoi) apo ta xartia sto koino. (Den xerw an lanthasmena diaxwrizw thn poihsh apo thn mousikh)
Den mporw na katalavw yiati o kallitexnhs epivallete na ekfrasei thn politikh tou apopsh.
H EVA anafereiΌταν ο λαός απογοητεύεται από τα πολιτικά παιχνίδια των δυνατών της γης μόνο στην τέχνη μπορεί να στραφεί για να γαληνέψει την ψυχή του, να ξεκαθαρίσει τις σκέψεις του, να επανακτήσει την αυτοπεποίθηση και την αυτονομή του βούληση ως ελεύθερα σκεπτομενο άτομο)
Poly sosta leei oti o laos tha strafei stis texnes yia na galinepsei. An omws h texnh masoulla ta idia pragmata pou mas kourasan pws tha galhnepsoume?
Thelw na anaferw oti auto to thema xekinhse otan anafera oti den prepei na feroume thn politikh sthn selida tou MUSIC HEAVEN. Einai kalutera na xeroume oti oloi emeis ta melh tou MH eimaste mia omada me koino xarakthristiko thn agaph mas yia thn mousikh kai den xwrizomaste se alles ypoomades dexiwn aristerwn zavrodexiwn kai ouranokatebatwn. O kathe enas mas exei tis politikes tou antilipseis. Omws as tis kratisoume yia ton eauto mas yia oshn wra eimaste sto MH. Mporoume na suzhtisoume ta politika sto kafeneio, stis foithtikes esties, sto dromo, se kapoian allh selida.
Parakalw peste thn gnwmh sas kai yia auto to thema.

TZIAI XERW YIW KOUVENTES!

Πολιτική και μουσική...
Εγώ θα έλεγα να τεθεί ως πολιτική και τραγούδι (δηλαδή μουσική και στίχος)
Κάθε τραγούδι είναι πολιτικό ενόσω αναφέρεται στους πολίτες.
Για μένα το πολιτικό τραγούδι, βέβαια, είναι το κοινωνικό τραγούδι, το τραγούδι που ξεπερνά τα όρια, όπως προείπα, του ερωτικού νταλκά και του τεκέ.
Σε όλα όσα παρατίθενται, εσείς δεν κάνετε λόγο για Πολιτικό τραγούδι μα για το αν παίζει ο Αλογοσκούφης σαξόφωνο! (πιστεύω να καταλαβαίνετε τι εννοώ).
Το τραγούδι για να είναι Πολιτικό δεν είναι απαραίτητο να υπηρετεί τα κομματικά συμφέροντα. Αυτό δεν είναι πολιτικό τραγούδι. Αυτό είναι κάτι άλλο το όποίο δεν δύναμαι να προσδιορίσω. Ίσως είναι προπαγάνδας μόριο. Ίσως πάλι είναι τρόπος κατήχησης. Τέτοια κατασκευάσματα άλλωστε δεν ήταν και τα εμβατήρια και σήμερα η ηλεκτρονική μουσική; (δεν εξυπηρετούν κάποιο κόμμα μα υπηρετούν το σύστημα) Τα δημιουργήματα αυτά είναι τρόπος κατήχησης στις επιταγές του συστήματος στο όποίο και αναφέρονται.
Ας κάνουμε πιο απλή την έννοια Πολιτικό τραγούδι.
Οι περισσότεροι από μας πιστεύουν πως πολιτικό τραγούδι δημιούργησε μόνον ο Λοϊζος ή μόνον ο Θεωδοράκης. Λάθος μεγάλο.
Το Πολιτικό τραγούδι, που ενέχει μια αμεσότητα και έναν καθημερινό προβληματισμό, ήταν και το λαϊκό τραγούδι κοντα στα 1960.
Τα κοινωνικά προβλήματα σωρός. Ξενιτεμένοι, φτωχοί, άνεργοι, πεινασμένοι, αναζητούσαν τον τρόπο να εκφραστούν. Από τη σκοπιά αυτή, λοιπόν, το λαϊκό τραγούδι της εποχής εκείνης ήταν Πολιτκό τραγούδι γιατί απλά εξεφρασε τα κοινωνικά προβλήματα της εποχής και πέραν αυτού δημιούργησε τις συνθήκες για ανατροπή του συστήματος. Συνειδητοποίησε τον κόσμο και συνεχίζει ακόμη να το κάνει, ασθενέστερα βέβαια.
Άραγε δεν είναι διαχρονικό και συνάμα Πολιτικό το τραγούδι της δεκαετίας του 60 "Ο Εργάτης"; Παραθέτω το ρεφρέν: Ας μην ξεχνάμε όλοι μας μες τη ζωή ετούτη με τον ιδρώτα του φτωχού πως βγαινούνε τα πλούτη" Η υπεραξία του Μαρξ σε ένα τετράστιχο. Δεν είναι φοβερή η αμεσότητα του τραγουδιού και κατ' επεκταση του προβληματισμού;
Σήμερα αυτό δεν συμβαίνει γιατί απλούστατα ο καπιταλισμός δεν το επιτρέπει. Και πρακτικά να το δεις δεν γίνεται να το επιτρέψει. Είμαστε η γενιά του Φάμε στορυ και των Κλαμπς. Χορεύοντας σαν τα πηθίκια εκεί μέσα και χειροκροτώντας τους ατάλαντους μίμους του φαμε στορυ δεν γίνεται να ανοίξουμε τα αυτιά μας σε σπουδαία ακούσματα, που θα καταστήσουν ισχυρή την απρουσία μας και την προσωπικότητα μας. Δεν εκφραζόμαστε πια μέσω των τραγουδιών μα μέσω της ευμάρειας ορισμένων της Show biz ( καλά το γράφω;). Δεν είναι τραγικό; Τη στιγμή που το 1/5 βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας, τη στιγμή που απειλούνται τα εργασιακά δικαιώματα, τη στιγμή που ξενιτεύεσαι για ένα μεταπτυχιακό, να μη σε αφορούν παρά μόνο το μωρό μου bye ή τα ερωτοτράγουδα των άτεχνων "εντεχνων" κιθαροφόρων; Αλλά στο ξαναλέω το σύστημα τα εχει φέρει όλα στα μέτρα του. Μας εγκλωβίζει στην ανούσια ευαισθησία που απαντά μόνο στον ερωτισμό των ανθρώπων, μας καθιστά χαρούμενους μικροαστούς, μας οδηγεί στο μιμιτισμό και τον συμβιβασμό, ευτλίζει σύμβολα και αξίες για να επιβιώσουν τα δικά του τα παιδιά.
Το τραγούδι, αν πρέπει να ονομάζεται έτσι και όχι εμπόρευμα, πρέπει να είναι Πολιτικό. Όχι κομματικό αλλά Πολιτικό. Κοινωνικό αν θες καλλίτερα.
Δυστυχώς όμως κανείς δεν ενδιαφέρεται για αυτό, ούτε οι αντικομφορμιστές νέοι ( που φαίνεται επαναστάτες είναι μόνο στην έκθεση της τρίτης λυκείου - εκεί δεν γράφαμε εμείς οι νέοι είμαστε αντικομφορμιστές;).
Κλεινω με τις προσδοκίες μου για το νέο έτος: Να αλλάξει επιτέλους το σύστημα και να έρθει κομμουνισμός. Μόνο έτσι θα πιάσουν τόπο όλες οι ευχές για υγεία ευτυχία κτλ κτλ... Γεια.