To συμπέρασμα μετά τις δυο πρώτες ακροάσεις είναι πως έχουμε να κάνουμε μ'έναν πολύ ωραίο σύγχρονο λαϊκό δίσκο...
-Το εναρκτήριο τραγούδι "Γι'αυτό υπάρχουνε οι φίλοι" είναι ένα ωραίο σύγχρονο λαϊκό χασάπικο, που νομίζω πως, χωρίς να είναι γραμμένο με τη λογική του γρήγορου σουξέ, θα γίνει το "όχημα" για να "ταξιδέψει" όλος ο δίσκος. Ήδη απ'ότι μαθαίνω, παίζεται αρκετά και σε σταθμούς όπως ο "Μελωδία" που γενικά δεν υποστηρίζουν αυτά τα τραγούδια...
-Όμορφο το "Σε βρήκα πάλι"...Ίσως να έχω άδικο, αλλά μου θύμισε τα τραγούδια του Νικολόπουλου της εποχής του "Μη μιλάς, κινδυνεύει η Ελλάς".
-Στο "Είναι τραγούδια που πονάνε" πιστεύω πως ο στίχος του Καλαμίτση είναι πολύ πιο "δυνατός" από το μελωδικό του ένδυμα...Ίσως θα χρειαζόταν πιο λαϊκό ήχο....
-Το "Απόψε γίνε" μου δίνει την αίσθηση πως ο Νταλάρας το είχε στο μυαλό του πολλά χρόνια...Από το 1997 που πρωτοβγήκε με τον Κώστα Μάντζιο. Είναι από τα "ουσάκ" που του αρέσουν και του πάνε πολύ στη φωνή...Μια ένσταση υπάρχει για την αρκετά "φορτωμένη" ενορχήστρωση, αλλά το γενικό αποτέλεσμα είναι πολύ καλό...
-Συμπαθητικό και το "Τα μυστικά σου μην τα καις" των Γαργάλα-Ελευθερίου...Με πήγε στην εποχή της "Ασφάλτου" και στη "Μεθυσμένη βάρκα"....
-Από τα πιο δυνατά σημεία του δίσκου "Η ξενιτιά σου"...Και αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον ελπιδοφόρο Κωνσταντίνο Βελλιάδη αλλά και στον Τέρπανδρο που έγραψε τους στίχους...Υπέροχο τραγούδι...
-Το "Απόψε βρέχει" δεν θα μου έλειπε αν δεν έμπαινε....Θεωρώ πως είναι μια προσπάθεια προσέγγισης της "άλλης πλευράς" του λαϊκού τραγουδιού, την οποία, προσωπικά, δεν βρίσκω απαραίτητη. Με μια άλλη φωνή, σε μένα θα περνούσε απαρατήρητο...Μου άρεσε ο τρόπος που το λέει ο Νταλάρας αλλά όχι και το ίδιο το τραγούδι.
-Στις πιο αδύναμες στιγμές θα έβαζα και του "Έρωτα τη φανέλα", μουσικά κυρίως...Δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα..."Επίπεδο" τραγούδι...
Κι από δω και κάτω αρχίζει το "πάρτυ"...
-Μου άρεσε πολύ και το δεύτερο τραγούδι του Κατσιγιάννη...Ένα κράμα latin και βαλκανικών ήχων...Πιστεύω πως θα ακουστεί και αυτό...
-Εξαιρετικά επίσης τόσο το "Σε τρώει η σκουριά" όσο και το "Των ματιών σου υπνοβάτης"...Πολύ ωραία λαϊκά τραγούδια, βγαλμένα λες από άλλες εποχές, με μοναδικές πινελιές του Νταλάρα στο μπουζούκι, στο δεύτερο απ'αυτά.
-Συμπαθητικό και το ζεϊμπέκικο του Γιάννη Χριστοδουλόπουλου...Εδώ φαίνεται η διαφορά αυτού που λέμε "Σύγχρονο λαϊκό τραγούδι", όπως είναι αυτό δηλαδή και των λαϊκών τραγουδιών με έναν άλλον ήχο, όπως τα δυο προηγούμενα...Θα μπορούσε να είναι το καλύτερο τραγούδι σε κάποιον από τους δίσκους του Γιάννη Πάριου.
-Το "Έγινες πουλί" είναι για μεγάλες εντάσεις....Αν το πάρουν χαμπάρι τα ραδιόφωνα θα το παίξουν πολύ...Και φαντάζομαι πως και στη ζωντανή παρουσίασή του, αν παιχτεί, θα γίνει χαμός...Πολύ ωραίο τραγούδι και πολύ ωραίος και ο κεμεντζές...
-Το τραγούδι του Μιχάλη Τερζή, νομίζω πως είναι η συνέχεια από "Τα βεγγαλικά σου μάτια" ή το "Να με θυμάσαι" του Σέμση...Είναι όμορφο αλλά θέλει λίγο άκουσμα ακόμα...
-Η κορύφωση έρχεται στο τέλος...
Τελικά δεν είναι τυχαία η θέση που κατέχουν στον πάνθεον της μουσικής ο Σταύρος Ξαρχάκος και ο Νίκος Γκάτσος...Ελπίζω το "Δάκρυ με το δάκρυ", του οποίου η μελωδία είναι το ορχηστρικό "Χασάπικο 22" από το "Ρεμπέτικο", να μην έχει την τύχη που είχαν, τουλάχιστον στις ζωντανές παρουσιάσεις κάποια άλλα σπουδαία τραγούδια των τελευταίων χρόνων. Θα αναφέρω μόνο τρία. "Δάκρυ στο γιαλί", "Όλα γραφτήκανε για σένα" και "Πολλές σημαίες"...
Αυτό το τραγούδι με τον "καταλυτικό" αμανέ του Νταλάρα στο φινάλε, όπως και πολλά ακόμα απ'αυτό τον δίσκο πρέπει να παρουσιαστούν ζωντανά...Είναι "υποχρέωση" του Γιώργου Νταλάρα να τα παίξει...(Το "υποχρέωση" το λέω με όλη την αγάπη που μπορώ να το πω)...
"Οι φίλοι" είναι σχεδόν δεδομένο πως θα παιχτούν....Μαζί όμως μ'αυτό και το τραγούδι του Ξαρχάκου θα έπρεπε να ακουστούν και "Η ξενιτιά σου", "Σε τρώει η σκουριά", "Των ματιών σου υπνοβάτης", "Το ποτήρι" και το "Έγινες πουλί" (πάντα κατά την ταπεινή προσωπική μου άποψη).
Μου άρεσε ιδιαίτερα που στο δίσκο έπαιξαν πολλοί από τους γνωστούς μας μουσικούς (Ζέρβας, Σοφράς, Κατσιγιάννης, Παπαχριστούδης, Βαβάτσικας, Κούρτης, Αχαλινωτόπουλος, Dasho Kurti και φυσικά ο Μανώλης Καραντίνης) που δεν είχαμε ακούσει στις τελευταίες δουλειές του...
Υ.Γ:Αυτός ήταν ο πρώτος καινούργιος δίσκος του Νταλάρα που άκουσα παρέα με τον τριών μηνών γιο μου...Στο τραγούδι του Ξαρχάκου πέταξε κάτι χαμόγελα... 
Σημάδι ή σύμπτωση;
