581 online · 209.829 μέλη
Λοιπον,εμενα η αποψη μου ειναι οτι η προσφορα του χεντριξ στη μουσικη ειναι ανεκτιμητη,καθως αλλαξε τον τροπο π παιζοταν η κιθαρα και αλλαξε και την ιδια τη μουσικη,αξιζει ομως να λεγεται νο1 κιθαριστας??μπορει να μην εχει τεχνικη σαν του μπλακμορ κλπ...αλλα δεν μετρανε και οι καινοτομιες και η επιρροη για να κρινεις εναν κιθαριστα?ποια ειναι η γνωμη σας?
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 18-02-2011 00:19 ]
Ααααα .... πολύ χαίρομαι που ανοίχθηκε τόπικ για τον ΤΖΙΜΙ ΧΕΝΤΡΙΞ ... πάντα ήθελα να καταθέσω τις προσωπικές μου απόψεις [πλήρως υποκειμενικές, οι οποίες επιδέχονται και ... αρκετή διαφωνία] σχετικά με αυτό το ΤΕΡΑΣΤΙΟ κεφάλαιο της παγκόσμιας μουσικής .....
Καταρχήν .... ναι, για μένα ΕΙΝΑΙ ο νούμερο 1 ηλεκτρικός κιθαρίστας στον κόσμο .... Διότι δημιούργησε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ολόκληρη σχολή στο παίξιμο της ηλεκτρικής κιθάρας .... Από τότε που εμφανίσθηκε στο προσκήνιο [δηλαδή από τότε που τον ανεκάλυψε ο - R.i.p. - μπασίστας των Animals Τσάντλερ], θα έλεγε κανείς ότι .... άλλαξε ΡΙΖΙΚΑ ο τρόπος παιξίματος αυτού του πολύ σπουδαίου ηλεκτρικού μουσικού οργάνου ..... Ο Χέντριξ πήρε τη μουσική μπλουζ και τής έβαλε ... φαντασία, περισσότερη ταχύτητα, περισσότερη ένταση .... κάθε τι που έχει ηχογραφήσει στη σύντομη ζωή του [ακόμη και μικρής διάρκειας τραγούδια] θα έλεγες ότι είναι .... ένα μικρό σεντούκι γεμάτο πολύτιμα "κοσμήματα" : εναλλασσόμενα σολίδια, ριφς, δύσβατα μελωδικά μονοπάτια, πρωτότυπες συνηχήσεις, ιδιότυπα ακόρντα κλπ κλπ ..... Ό,τι κι αν πω για το παίξιμό του, αλλά και για τη σκηνική παρουσία, είναι πολύ - πολύ λίγο .... Οπότε, στην περίπτωσή του .... σωπαίνεις και ... βάζεις τα τραγούδια του [κατά προτίμηση από ΠΑΛΙΟ ΒΙΝΥΛΙΟ] και ακούς .... τίποτε άλλο ....
Με δυο λέξεις .... επρόκειτο για μια σπάνια ΜΟΥΣΙΚΗ ΙΔΙΟΦΥΙΑ, από αυτές που .... γεννιούνται μια φορά στα 100 χρόνια !!!! Κι εδώ, λοιπόν, ήταν που .... το πράγμα άρχισε να "μπερδεύεται", όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΓΕΝΙΑ, αυτή των χίππηδων του 60, της "συναυλίας του Γούντστοκ" κλπ κλπ ..... Ας γίνω, όμως, πιο ξεκάθαρος ....
Μπορεί, λοιπόν, όπως προείπα, ο Χέντριξ να ήταν "σπάνια μουσική ιδιοφυία", που όμοιά της δεν πρόκειται να ξαναϋπάρξει αλλά .... ΔΕΝ ΕΠΑΨΕ ΠΟΤΕ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΛΑΪΚΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣ !!! Δεν έπαψε ποτέ, στην ουσία του, να είναι σαν τους δικούς μας τους παλιούς ρεμπέτες, με την ψυχή του γεμάτη αγνότητα και λαϊκότητα !!!! Προσωπικά, τον κατατάσσω στην ίδια κατηγορία με τον ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ, τον ΜΠΑΓΙΑΝΤΕΡΑ, τον ΑΝΕΣΤΗ ΔΕΛΗΑ κλπ [
] .....
Έλα, όμως, που, ακριβώς λόγω της σπάνιας μουσικής ιδιοφυίας και φαντασίας του, μια ΟΛΟΚΛΗΡΗ γενιά - της αμφισβήτησης, του χίπικου κινήματος κλπ κλπ - βρήκε στο πρόσωπό του τον ιδανικό εκφραστή της .... Έλα, όμως, που πάνω στα αριστοτεχνικά [πλην όμως ΒΑΘΥΤΑΤΑ ΛΑΪΚΑ] ηλεκτροκιθαριστικά σολίδια του ακούμπησε μια ολόκληρη γενιά που "ήθελε τον κόσμο και τον ήθελε τώρα" ..... Κι αυτό κατά την ταπεινή /υποκειμενική μου άποψη υπήρξε ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΒΑΡΟΣ για να το σηκώσει ο Χεντριξάκος .... [Φαντάζεσθε π.χ. εκεί στη δεκαετία του 1930 να ανακάλυπτε η νεολαία ολόκληρης σχεδόν της γης τον ΜΑΡΚΟ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ και να του ανέθετε "εσύ, με τα ανατρεπτικά σου τραγούδια (που τα τραγούδια του Μάρκου ήταν τέτοια), γίνε οδηγός μας για να αλλάξουμε τον κόσμο" !!! Τι λέτε, θα άντεχε ένα τέτοιο βάρος ο Μάρκος ????} .....
Κι επειδή, λοιπόν, ο Χεντριξάκος - που στο βάθος του δεν ήταν παρά ένα απλό λαϊκό παιδί - δεν μπόρεσε να αντέξει αυτό το τεράστιο βάρος που τού φόρτωσε μια ολόκληρη γενιά .... οδηγήθηκε στην καταστροφή και στον πρόωρο χαμό του .... Η ανθρωπότητα έχασε νωρίς - νωρίς έναν από τους σημαντικότερους μουσικούς της .... Κι όλα αυτά επειδή δεν τον αντιμετώπισε όπως έπρεπε, επειδή τον φόρτωσε με πολύ περισσότερο βάρος από αυτό που θα μπορούσε να σηκώσει .....
Για φαντασθείτε ... θα μπορούσε να ζει μέχρι σήμερα, να δίνει συναυλίες και να απολαμβάνουμε ακόμη το παίξιμο της κιθάρας του ....
Συμφωνώ απόλυτα με τον κ. kwstasagas, γιατί όντως ο Hendrix ήτανε μια μουσική ιδιοφυία. Έκανε πράγματα που κανένας δεν θα μπορούσε να φανταστεί τότε και για αυτο έμεινε στην ιστορία, ως ο καλύτερος κιθαρίστας που υπήρξε ποτέ. Αριστερόχειρας μάλιστα, από παιδί προσπαθούσε να ακολουθήσει τον ρυθμό των μπλουζ τραγουδιών που ακουγόταν στο ράδιο. Μια μικρή ακρόαση να ρίξει κάποιος σε κάποιον δίσκο του και αυτό ήταν. Ο άνθρωπος έκανε πράγματα απίστευτα για τότε που όλοι οι κιθαρίστες παίζαν με ένα ίδιο σχεδόν τρόπο ρίχνοτας κανένα σολαρισματάκι ή και κανένα ριφ σε κάποια κομμάτια. Ο Hendrix όμως το προχώρησε αυτό και το πήγε παραπέρα, φτάνοντας το ροκ σε ένα άλλο επίπεδο. Όπως και να το κάνουμε καλύτερος κιθαρίστας μετά από αυτόν δε πρόκειται να βγει, όσο γρήγορα και να παίζει ό,τι και να κάνει. Η ουσία είναι να νιώθεις το όργανό σου ως μέρος του σώματός σου, κάτι που μόνο ο Jimi κατάφερε να κάνει σε τεράστιο και εξαιρετικό βαθμό. Μάλιστα, ο Jeff Beck και οι άλλοι κιθαρίστες της εποχής μαζεύονταν σε ένα σημείο και απορούσαν για αυτόν τον τύπο με τη μουσική και τον τρόπο παιξίματος του. Δυστυχώς όμως ο Hendrix όπως και άλλα μεγάλα ταλέντα, χάθηκε πρόορα, ενώ είχε ακόμη πάρα πολλά να δώσει και μερικές φορές αυτό με κάνει να σκέφτομαι πως θα ήταν ο κόσμος αν μεγάλες ιδιοφυίες ζούσαν και άλλα χρόνια.
Δεν είμαι σε θέση να πω αν είναι ο πρώτος ή όχι. Ωστόσο ουδείς, πιστεύω, μπορεί να αμφισβητήσει το ταλέντο του αλλά και τη συνεισφορά του στη ροκ μουσική!
Ο χεντριξ ήταν κάτι παραπάνω από καλύτερος
Εσύ μικρούλη που λες για τον σλας και τον κάθε σλας αυτό που δεν έχεις καταλάβει είναι ότι ο σλας(ποιος); ούτε που θα σκέφτοταν ότι η κιθάρα παίζετε έτσι ...
Ο χεντριξ όχι μόνο το έκανε , αλλά την απογείωσε κιόλας
Υ.γ. δεν νομίζω να υπάρχουν πολλά να πει κανείς για άλλον κιθαρίστα μπροστά του
Ο jim hendrix επεζε μπλουζ ο σλασ μεταλ μεγαλη διαφορα η μεταλ ειναι πολυ πιο δυσκολη
Link
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Gamer13 στις 19-02-2010 19:14 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Gamer13 στις 19-02-2010 19:15 ]
Λοιπον... Ας καταθεσω κι εγω την ταπεινη μου αποψη... Γνωρισα τον Hendrix καπως βιαστικα... Οταν αρχισα να μπαινω στον πλανητη της ροκ, ηθελα να μαθω τα παντα... Ημουν πιο μικρος, πιο ανιδεος... Ολοι οι παλιοροκαδες μου μιλουσαν για αυτον λες και δεν ηταν ανθρωπος. Λες και ηταν ενας μικρος θεος που κατεβηκε απο το πουθενα και αλλαξε για παντα τη μουσικη... Επρεπε να τον ακουσω... Ολοι μιλουσαν για αυτον... Απο τους μεταλλαδες μεχρι τους κλασικοροκαδες και τους λατρεις των μπλουζ... Αγορασα λοιπον τον κορυφαιο δισκο "Are you experienced?" και εκατσα με προσοχη και αφοσιωση να τον ακουσω... Τον ακουσα ολοκληρο και μετα σκεφτηκα... Ωραιος ο τυπος... Αλλα γιατι τοσος ντορος? Περασε καποιος καιρος και ο δισκος του αρχισε να πιανει σκονη... Δυστυχως δεν ημουν σε θεση να καταλαβω τι ηταν αυτο που εκανε ολους τους αλλους να τον εκθειαζουν... Μοιραια, οπως συνηθως γινεται, αγορασα μια κιθαρα... Με τον καιρο εμαθα καποια πραγματα... Ο καιρος περασε και σιγα-σιγα, αρχισα υποσυνειδητα να τον σεβομαι και να τον θαυμαζω με εναν περιεργο τροπο... Ουτε λογος να ακουμπησω καποιο απο τα κομματια του... Αυτα δεν ειναι για μενα σκεφτομουν... Πρεπει να ξερεις κιλα μουσικη για να τα γρατζουνισεις... Ο Hendrix δεν ηξερε μουσικη... Και δεν ηξερε μουσικη οπως εμεις την εννοουμε... Ηξερε μια αλλη μουσικη, πολυ μυστηρια και ανωτερη... Ασυληπτη... Αρχισα να εχω προοδο στην κιθαρα και δειλα-δειλα αρχισα να δοκιμαζω καποια κομματια του... Δυσκολα! Αλλα υπεροχα! Αξιζουν τον κοπο... Αλλα αν δεν πιασεις το συναισθημα, οσο καλος μουσικος και να εισαι, δεν προκειται ποτε να τα καταλαβεις και να τα αποδωσεις σωστα... Καπου εκει καταλαβα οτι ο τυπος ηταν αλλου! Πως ειχε σκεφτει να παιξει με αυτον τον τροπο? Αργοτερα αρχισα να πειραματιζομαι με διαφορες μπαντες διαφορετικων μουσικων προσανατολισμων... Αλλωτε stoner, αλλωτε rock και hard rock, αλλωτε blues, αλλωτε funky και αλλωτε metal... Ολες τους ομως ειχαν ενα κοινο σημειο... Μαντεψτε ποιο? Ναι! Τον Hendrix! Δεν ειχε σημασια τι μουσικη επαιζα... Ο Hendrix τα ειχε παιξει ολα αυτα μαζι! Παντα διασκευαζαμε κομματια του γιατι ηταν παντα εντος κλιματος... Και ετσι μετα απο καιρο καταλαβα τι ειναι αυτο που τον κανει μοναδικο... Ο τροπος που αντιμετωπιζε τη μουσικη... Και αυτο φαινεται απο τα κομματια του... Ειναι ολα ανατριχιαστικα μοναδικα και κρυβουν μεσα τους ολη την μαγεια της μουσικης της εποχης, αλλα και την μαγεια της μουσικης του παροντος και του μελλοντος... Εκανε κατι πρωτοπορειακο! Αλλαξε την μουσικη... Πραγματικα αυτο εκανε! Αλλαξε την μουσικη! Χωρις να θελω να αναφερθω στην προσωπικοτητα του, εστιασα στην μουσικη του γιατι αυτο τον εκανε ξεχωριστο... Τωρα πλεον οι δισκοι του κατεχουν περιοπτη θεση στη δισκοθηκη μου και η μουσικη του με εχει βοηθησει να καταλαβω τι παιζεται με τη μουσικη... Η μουσικη ειναι μαγεια, ειναι ελευθερια, ειναι συναισθηματα και εικονες, ειναι αθανασια, αλλα πανω απο ολα ειναι ενα μεσο για να δει κανεις τον κοσμο και τον εαυτο του με μια διαφορετικη ματια...
πρωτον,o slash δν παιζει μεταλ...παιζει χαρντ ροκ...και δεν λεω σπουδαιος μουσικος ο σλας,αλλα απλα δεν υπαρχει συγκριση...χωρις χεντριξ η μεταλ και ολα τα παρακλαδια δεν θα υπηρχαν οπως ειναι τωρα...και ποιος λεει οτι η μεταλ ειναι πιο δυσκολη απο μπλουζ??ισως ειναι πιο γρηγορη,μα η ταχυτητα δεν ειναι το παν,συγκρινεται δηλαδη ο κλαπτον με τον καθε χαμμετ???αν δεν νιωθεις αυτο που παιζεις δεν πα να παιζεις 1000 νοτες το δευτερολεπτο,αξια δεν εχει...και ο σλας δεν διακρινεται τοσο για την δυσκολια των σολο του οσο για το συναισθημα του οπως στο november rain που παραθεσες...συμφωνω με τους πιο πανω για τον χεντριξ,και να προσθεσω οτι ηταν αριστερος και αντι να γυρισει τις χορδες αναποδα,αντιστρεψε τν κιθαρα και επαιζε,ποσο δυσκολο να ηταν αυτο...επισης οντςσ επεσε ολο το βαρος εκεινης της γενιας πανω του και ηταν ενας απο τους λογους που τον οδηγησαν στο lsd.R.I.P
Βρε μικρέ ,οι αρμόνικες που παίζει ο σλας εδώ ούτε που θα τις είχε φανταστεί αν δεν υπήρχε πριν ο χεντριξ
Δε λέω ότι δεν είναι καλος μουσικός ο σλας αλλά , όλη η σκληρή έκφραση της μουσικής μέσα από την κιθάρα, το ξέσπασμα , το δόσιμο το χάσιμο την ελευθερία την έβγαλε ο χεντριξ
Απλά πέφτεις στην παγίδα με τους ήχους και τις μελωδίες…
Η σκληρή μουσική κιθαριστικά είναι παιδί του , δημιούργημα του.
δεν το είχε δει κανένας πριν, ούτε το είχε εκφράσει.
Και η διαφορά, ακόμα και τώρα με το κομμάτι που βάζεις, είναι οτι ο χεντριξ δεν σου έπαιζε γλυκές μελωδίες .
Σου έπαιζε την φρίκη !
Και όταν τελείωνε ανακάλυπτες την γλύκα …
Ήταν γλυκό φρικιό τι να κάνουμε;
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gusfunn στις 19-02-2010 20:23 ]
Μπράβο παιδιά πολύ ωραία τα λέτε εδώ και χαίρομαι που βρήκα κόσμο που να του αρέσει ο Hendrix, γιατί πραγματικά ο άνθρωπος αυτός με έκανε να αγαπήσω τη ροκ ακόμα πιο πολύ. Ο πρώτος του δίσκος που άκουσα ήταν το Electric Ladyland. Στην αρχή μου ήταν δύσκολο να τον συνηθισω. Υποπτευόμουν όμως ότι κάτι υπάρχει εδώ και αξίζει να το ψάξω το θέμα. Και ψάχνοντας ανακάλυψα τι ομορφιές έχει κρύψει ο άνθρωπος εδώ. Κανένα τραγούδι δε μοιάζει με το άλλο και όλα αλληλοσυμπληρώνουν κάνοντας ένα μοναδικό αποτέλεσμα. Έπειτα άκουσα το Are You Experienced, ακόμα καλύτερο από το προηγούμενο με στυλ, συναίσθημα και από όλα. Ένα αριστούργημα σκληρού ακατέργαστου ήχου, δοσμένου όμως με το απαράμιλλο παίξιμο του Jimi που κεντούσε όπου και να έβλεπες. Ο άνθρωπος αυτός έκανε κάτι παραπάνω από μουσική. Έκανε συναίσθημα και γινόταν ένα και αυτό με αυτό που έπαιζε. Για να το πω αλλιώς έκανε κτήμα την κιθάρα του, γίνοντας δικό της κτήμα. Για να καταλάβετε τι έκανε ο άνθρωπος. Μετά άκουσα το Axis: Bold As Love, ακόμα πιο ακατέργαστο και σκληρό από τα άλλα, αλλά με την ιδιοφυία του Ηendrix εκέι να παίζει, φτιάχνοντας μια αξέχαστη τριλογία. Αλλά τέλος πάντων η μουσική του Hendrix δεν περιορίζεται μόνο στους δίσκους του. Ένα ξεχωριστό κομμάτι του μόνο να πάρεις κάθε φορά, να το αφουγκραστείς και να το κατανοήσεις είναι σαν να ανακαλύπτεις και ένα ξεχωρίστο μεγάλο έργο. Για αυτό είναι σπουδαίος ο Jimi Hendrix. Γιατί έπαιξε με την καρδιά και την ψυχή. Δεν επεδίωξε το τέλειο, το έφτιαχνε αυτόματα κάθε φορά που γινόταν ένα με την κιθάρα του. Για αυτό θα μείνει στις καρδιες μας. Όπως είπε και ένα άλλο μέλος πιο πάνω, το μυστικό δεν βρίσκεται στην ωραία μελωδία, αλλά στο ξέσπασμα στη οργή που μπορεί να δώσει ο μουσικός στη σκηνή. Το συναίσθημα που λέμε. Πολλοί μουσικοί το έχουν πετύχει. Ο Jimi Hendrix, όμως, κατά τη γνώμη μου, τα ξεκίνησε όλα αυτά σε μια εποχή που υπήρχαν μεν πάρα πολύ καλοί κιθαρίστες, αλλά έλειπε πολλές φορές αυτό το "κάτι" που θα έδινε την απόλυτη μαγεία.
Παράθεση:
|
Ρε συ φιλαράκι
Μέσα στο μυαλό μου είσαι
Υπάρχει κάτι ωραίο με τον χεντριξ και τον ρορυ .
Σε στιγμές της ζωής μου που βολοδέρνουν και εμένα με παίρνει ο άνεμος έρχονται και με πλησιάζουν.
με βρίσκουν μεσα σε βραδινούς μοναχικούς περιπάτους και μου λένε τα δικά τους
Είναι πιο εύκολο το να σκεφτώ ότι θέλω να ακούσω ρορυ (άλλη μεγάλη αγάπη )και να αρχίσει να παίζει καπάκι στο μαγαζί , ή στο ραδιόφωνο παρά το να μην γίνει όπως και με τον χεντριξ.
Επίσης αγαπημένος κιθαρίστας είναι ο πητερ γκρην
Αλλά , για να μη λέω λόγια , ας τα πουν αυτοί .
Υ.γ. φαντάσου να ζούσες το 70 και να έβγαινες με την νταλίκα σου στην λεωφόρο με τον ήλιο να ανατέλλει εσύ νυσταγμένος , και ξαφνικά από το ράδιο να άκουγες πρώτη φορά αυτό …
Γενικά επειδή έχουμε ακούσει σκληρές μουσικές χάνουμε το στοιχείο του αιφνιδιασμού , που ο χεντριξ σαν σφραγίδα έφερνε …
Και λίγο ρορυ
Άντε, και πητερ γκρηνν ...
(κομματαρα)!
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gusfunn στις 20-02-2010 12:15 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gusfunn στις 20-02-2010 12:29 ]
Παράθεση:
|
Δεν πάντρεψε κορίτσι
Δεν ήταν παπάς
Απλά τα... χμμ... πήδηξε ...και αφού τελείωσε γεννήθηκαν…
(Δεν θα φάω μπαν ε) ;
Παράθεση:
|
Παράθεση:
|
Παράθεση:
|
Πράγματι ο Jimi μαζί με τον Rory ήταν οι κορυφαίοι κιθαρίστες της ροκ. Ο Rory δεν έκανε τόσο απίστευτα πράγματα όσο ο Hendrix, αλλά είχε το συναίσθημα και αγαπούσε αυτό που έπαιζε. Αρνήθηκε να γίνει μέλος των Rolling Stones, γιατί δεν του ταίριαζε η μουσική τους. Προτιμούσε να μένει έτσι όπως ήταν, παίζοντας την κιθάρα του και να ροκάρει. Με λίγα λόγια ήταν η έννοια της λέξης μουσικός.
