Ο καθε συνθετης εχει κι ενα "χαρακτηρα" στη μουσικη του.
Μπορω να σου φερω παραδειγματα, αντι να απαντησω αμεσα στην ερωτηση σου.
Ο αγαπημενος μου Hans Zimmer ( Οι πειρατες της Καραϊβικης, Μονομαχος, Batman, κλπ ) προκειται για εναν ευφυεστατο συνθετη που αναδειχτηκε μεσα απο τις δουλειες της Disney ( Lion King ) και εισηλθε "χοντρα" στο Holywood με τις επικες ταινιες που επενδυσε μουσικα.
Παρολαυτα, το μοτιβο που χρησιμοποιει στα εγχορδα του με τα marcatto και τα ρυθμικα ( κοντρες συνηθως ) σε τσελα και κοντραμπασα ειναι κλασσικο στοιχειο σε ολες τις ορχηστρικες δουλειες του. Και μπορει οταν ακους το θεμα καθε ταινιας ανεξαρτητο να αισθανεσαι πως ακους κατι ιδιο, ομως στις ταινιες "πλεκει" την εικονα με τη μουσικη αψογα ( και στο κατω κατω, αυτο δεν ειναι το ζητουμενο; )
Χαρακτηριστικο του Hans ειναι τα ακρατητα μοτιβα που περναει και η διαδικασια "φουγκοποιησης" τους κατα τη διαρκεια μεγαλων θεματων. Απιστευτο ειναι το 10λεπτο θεμα που υπαρχει στην 3η ταινια των Πειρατων ( στη τελικη σκηνη μαχης ) οπου περναει ασυναισθητα στον ακροατη 5 φορες το βασικο θεμα μεσα στο χαος απο τα χαλκινα και τα εγχορδα!
Ο επισης αγαπημενος μου John Williams ( Πολεμος των αστρων 1-6, Superman, Χαρυ Ποτερ, Ιντιανα Τζοουνς ) συνηθιζει την επικη μουσικη στις ταινιες. Θεματα τα οποια κοντραρονται απο τα τρομπονια ( συνηθως ) και περιλαμβανουν σιγουρα μια "καθαρη" μελωδια απο τα εγχορδα και τις τρομπετες ειναι κλασσικα για τον Williams.
Απο το επικο "Imperial March" μεχρι το "the raiders march" κι απο το κλασσικο θεμα του Harry Poter μεχρι το βασικο θεμα του Superman, ο John εχει βρει τη συνταγη κι αξιοποιει πληρως τη δυνατοτητα του επικου στοιχειου της ταινιας με τη μουσικη του.
Παραλειψη μου ομως θα ηταν να μην αναφερω 2 ταινιες που η μουσικη του John Williams ειναι τρομερη κι οχι επικη.
Ειναι το "Ημερολογιο μιας Γκεϊσας", που το ανατολιτικο στοιχειο συναντα τη δυτικη ορχηστρα και δημιουργει ενα τελειο συνδυασμο. Ερωτευτηκα αμεσως τη μουσικη αυτης της ταινιας κι οταν ειδα πως την ειχε γραψει ο Williams, τρελαθηκα, διοτι αναγνωρισα το ταλεντο αυτου του ανθρωπου στο να γραφει κι...αλλα θεματα!
Και η αλλη ταινια ειναι ο Mosingor, που αποτελει τις πρωτες δουλειες του John Williams για το κινηματογραφο και φαινεται καθαρα η επιρροη του απο τη ρομαντικη μουσικη. Απουσιαζουν ολα αυτα τα στοιχεια που τον ανεδειξαν ως τον καλυτερο επικο συνθετη του Holywood απο το 60 και μετα.
Αλλος αγαπημενος συνθετης ειναι ο Ennio Morricone, που περα απο τα κλασσικα σπαγκετι γουεστερν, επενδυσε ταινιες οπως "The Mission", "Cinema Paradiso", κλπ... Ειναι απο τους πρωτους συνθετες που θελησε να συνδυασει τον ηχο με την εικονα ( συγχρονισμος ) και το πετυχε ακομα και απο τις κλασσικες ταινιες western ( πχ το "Για μια χουφτα δολλαρια" ηταν επος οσον αφορα το συγχρονισμο και την αποδοση της μουσικης στην εικονα ).
Παρολαυτα, ειναι απο τους λιγους συνθετες που ξεφευγουν απο ταινια σε ταινια και το μοναδικο χαρακτηριστικο του που τις συνδεει ολες αυτες ειναι το ρομαντικο στοιχειο των συνθεσεων του. Αποφευγει τα εντονα επικα θεματα και ειναι απο τους λιγους μουσικους που επιλεγουν την ταινια που θα κανουν τη μουσικη. Γι'αυτο κι εχει "ακυρωσει" πολλους σκηνοθετες στη κινηματογραφικη του πορεια!
Αλλα μην παμε και μακρια. Υπαρχουν μικροτεροι συνθετες, οπως ο Patrick Doyle ( Nim's Island, Eragon, Harry Potter, The Last Legion, κλπ ), ο Marc Shaiman ( Bucket List, A few good men ), ο Harry Gregson-Williams ( Το Βασιλειο των Ουρανων, Shrek o 3os, Νουμερο 23 ) κι αλλοι πολλοι ( που δεν εχω το χρονο να τους καταγραψω ), που διαπρεπουν στο χωρο του κινηματογραφου κι εχουν τα δικα τους χαρακτηρστικα στο τροπο γραφης των θεματων.
Προσωπικα θεωρω πως αυτη η επαναληψη του κυριου μουσικου θεματος, ή ενος μοτιβου που το θυμιζει, ειναι ενας τροπος να εξοικειωθει ο θεατης στην ταινια, να μην αισθανεται πως σε καθε σκηνη βλεπει μια διαφορετικη ταινια ( για φαντασου ο σκηνοθετης να αλλαζε τεχνικες απο σκηνη σε σκηνη... ) κι οταν πρεπει να δωσει μια ενταση ή μια ρομαντικη σκηνη να βοηθησει το θεμα να "πλεκτει" με την σωστη ενορχηστρωση.
Ειναι κατι που προτιμαω και στις λιγες μουσικες θεατρου που εχω δουλεψει. Ενα ομορφο βασικο θεμα που στις μετεπειτα εξελιξεις του κατα τη διαρκεια του θεατρικου, θα υποστει τις απαραιτητες...ρυθμισεις, ωστε να μην ειναι μονοτονο, αλλα και να μη ξενιζει!
Βεβαια, υπαρχουν και οι φανατικοι του Philip Glass ( The Illusionist ) που προτιμουν τον ακρατο μινιμαλισμο......ε, μερικοι μουσικοι δεν κανουν για κινηματογραφο...ο,τι και να κανουμε 
