Η κρίση και οι συνέπειες σε μουσικές σκηνές και γκρουπ

Ποιές είναι οι επιπτώσεις της κρίσης στη νύχτα; Έχουν επηρεαστεί οι μουσικές σκηνές; Βγαίνει ο κόσμος; Έχουν πέσει καθόλου οι τιμές; Οι αμοιβές των μουσικών;

Γράψτε τη γνώμη σας, με βάση αυτά που βιώνετε ή μαθαίνετε τελευταία.

Προσωπικά δεν πολυβγαίνω για να έχω άποψη, γι' αυτό και κάνω τις παραπάνω ερωτήσεις.

Το πρόβλημα είναι πως υπάρχουν άλλα δεδομένα στην Αθήνα και ενδεχομένως στη Θεσσαλονίκη, και άλλα στην υπόλοιπη Ελλάδα. Εδώ στο Ηράκλειο για παράδειγμα όπου έτσι κι αλλιώς η μουσικές σκηνές σπανίζουν, ο κόσμος έχει αραιώσει αλλά και οι τιμές διαρκώς ανεβαίνουν. Σε ότι αφορά τους ντόπιους μουσικούς η εικόνα που έχω είναι πως στις περισσότερες περιπτώσεις δουλεύουν δύο φορές την εβδομάδα με μεροκάματα χαμηλότερα ακόμα και από εκείνα της δεκαετίας του ’80. Η μόνοι που δεν έχουν πρόβλημα να εμφανιστούν συχνά είναι όσοι απλά παίζουν για να παρουσιάσουν τη δουλειά τους, δουλεύοντας ουσιαστικά για τους μαγαζάτορες που χωρίς να δίνουν τίποτα, εισπράττουν έως 10 ευρώ το ποτό.

Συμφωνώ με τον tago.

Η κρίση είναι ίσης διάρκειας με εκείνο που ονομάζαμε 'ανάπτυξη'. Εγώ βλέπω τα πράγματα λοιπόν ως εξής: η οικονομική κρίση ακολουθεί μία κρίση αξιών, δυσδιάκριτη και καλυμμένη. Απαξιώθηκαν οι μεγάλοι καλλιτέχνες σε βαθμό να μην υπάρχουν σήμερα μεγάλοι καλλιτέχνες, παρά μόνο κάποιοι που αναγκάστηκαν να ξεφύγουν από το σύστημα και να ζήσουν ως 'καλλιτεχνικοί ασκητές'. Οι δισκογραφικές εταιρείες παρασύρθηκαν από την ποσότητα, που πίστεψαν ότι θα επιφέρει τον παράδεισο, όπως ένας ταβερνιάρης που φτιάχνει 500 διαφορετικά πιάτα, μα στην ουσία καταλήγει να υποβαθμίσει τα βασικά του πιάτα, τις σπεσιαλιτέ του.

Από την άλλη ήταν φυσικό μία μεγάλη μερίδα ανθρώπων να στραφεί στη μουσική για επιβίωση.  Έτσι, η μουσικη΄παρείχε με έναν σμπάρο δύο τρυγόνια: οικονομική και κοινωνική ευημερία. Πολλές οι υποσχέσεις, πολλά τα είδωλα και τα πρότυπα. Βέβαια, κάποτε γελούσαμε με τον γύφτο που παίρνει την αρκούδα και το ντέφι και τραγουδά για να βγάλει τα προς το ζην...

Και κατέντησε η μουσικη, αυτό που περιγράφει ο Κώστας Χατζής, ο οποίος μάλλον ήθελε να περιγράψει τον ανωτέρω συνάνθρωπο με την αρκούδα και το ντέφι:

"Αφέντη αν μου δώσεις δυο δραχμούλες

θα κάνω δεκαπέντε κωλοτούμπες!

Αφέντη αν μου δώσεις και τσιγάρο

θα κάτσω σα μαϊμού να το φουμάρω.

Αφέντη που με βάζεις να χορεύω

εσύ με έμαθες να ζητιανεύω!"

Όσοι έχουν εργαστεί σε μουσικές σκηνές ως αποκλειστικά επαγγελματίες μουσικοί, σίγουρα ενιωσαν σε πολλές στιγμές σαν το παραπάνω γυφτάκι. Όχι γιατί είναι γύφτοι (με την κακώς ορισθείσα κοινωνική έννοια, όχι με φυλετική). Το γιατί το περιγράφει άψογα ο τελευταίος στίχος.

Σχετικά με το θέμα καθαυτό, οι ελάχιστοι θα συνεχίσουν να ορίζουν τις τύχες των υπολοίπων. Την ώρα που οι άνθρωποι θα πετιούνται κατά χιλιάδες στους δρόμους, κάποιοι θα κλείνουν συναυλίες στο Ηρώδειο και θα παζαρεύουν μέσα από μάνατζερς και πολιτικούς τις καλύτερες δυνατές τιμές για μία εμφάνιση στην Ψωροκώσταινα.

Εχθές έμαθα ότι απολύθηκε νεαρή κοπέλα -ορφανή από δύο γονείς- από φούρνο της γειτονιάς. Φούρνο! Κι ας προσπαθήσει κανείς να με πείσει ότι η κρίση έριξε κατακόρυφα την πώληση ψωμιού, ώστε να δικαιολογούνται οι απολύσεις...

Οι απολύσεις σε όλους τους τομείς είναι προσχηματικές. Δήθεν φταίει η κρίση. Εκείνο που καθορίζεται άμεσα είναι η μείωση των μισθωμάτων, μέσα από τον ανταγωνισμό της πείνας. Όσο μένεις άνεργος τόσο θα ταπεινώνεις τις απαιτήσεις σου, κι επομένως με τόσο μικρότερο μισθό θα συμβιβάζεσαι. Και ταυτόχρονα θα τραβάς και τους υπόλοιπους προς εσένα καθώς θα τους παίρνεις τη δουλειά ως χαμηλόμισθος, μέχρι να σου την πάρουν πίσω ως πιο χαμηλόμισθοι. Καλωσήλθαμε λοιπόν στην άλλη όψη του ανταγωνισμού που μέχρι πρόσφατα αγνοούσαμε, είτε γιατί δεν θέλαμε είτε γιατί δεν μπορούσαμε να την δούμε. Ως πρόσκαιρα βολεμένοι.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 08-05-2010 12:22 ]

Παιδιά δέν ξέρω τί λέτε εσείς,εγώ πήγα χτές βράδυ στό "Αλάβαστρον" και καθ'όλη τη διάρκεια τού live ήταν δέν ήταν μέσα δέκα άτομα (σύν τέσσερεις οι μουσικοί)....

Καί τούτο παρ'όλο που το ποτό (μεγάλο ποτήρι μπύρας) είχε 5 ευρώ και περιλαμβανόταν στην "είσοδο".

Σκούρα τά πράγματα,δηλαδή.

Οσο γι'αυτό που λέει ο Σταύρος,ότι δηλαδή "....η μουσική παρείχε με έναν σμπάρο δύο τρυγόνια: οικονομική και κοινωνική ευημερία",η εποχή τών χοντρών νυχτοκάματων ακόμα και γιά μουσικούς που έπαιζαν σέ μαγαζιά μικρής εμβελείας,είχε ήδη παρέλθει εδώ και πολλά χρόνια....

Σαφωs και εχει επηρεαστη η νυκτερινη ζωη,διασκεδαση,και οτι αλλο σχετικο,απο την κριση.Ο κοσμοs εχει μαζευτει πολυ.

Ως συνήθως αυτό που χτυπιέται περισσότερο σε τέτοιες καταστάσεις είναι η διασκέδαση.

Σαφώς έχει μειωθεί ο κόσμος και σαφώς εκεί που συνεχίζει να πηγαίνει μαζικά ο κόσμος έχει μειωθεί κατά πολύ η κατανάλωση.

Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά τα χρόνια οι λίγοι έφαγαν πάρα πολλά αλλά και οι πολλοί έφαγαν λίγα.

Όλοι επωφελήθηκαν από την ανεξέλεγκτη κατασπατάληση δημοσίου χρήματος.

Όλοι διαμαρτυρόμασταν για τους πολιτικούς που τα τρώνε. Λίγοι όμως, αν όχι κανείς δεν διαμαρτυρόταν για τους πολλούς που έκαναν φοροδιαφυγή, βολεύονταν στο Δημόσιο κτλπ.

Πιστεύω πως από του χρόνου σε όλα τα μαγαζιά η δουλειά θα περιορίζεται σε 1 - 2 ημέρες αλλά και τα νυχτοκάματα θα μειωθούν από 30 - 50% για όλους. Ιδιαίτερα για τους υψηλόμισθους μουσικούς, ενορχηστρωτές κτλπ.

Βέβαια από την μία αυτό είναι τραγικό γιατί ποιος μουσικός θα καταφέρει να ζήσει την οικογένειά του με 4-8 ημερομίσθια τον μήνα;

Από την άλλη είχε παραγίνει το κακό με κάποιους μουσικούς που αμοίβονταν με χρήματα ξένων συναδέλφων τους.

Για παράδειγμα ένας μέσου βεληνεκούς μουσικός στα τύμπανα, σε μεγάλο νυχτερινό μαγαζί έφτανε να παίρνει 350-400 Ευρώ την στιγμή που ο Steve Gad για αμοιβή σε συναυλία ζητούσε 450... Μου κάνει υπερβολή.

Από την άλλη με ενοχλεί το ότι αφού μας έμαθαν να ζούμε με ένα τρόπο τώρα πρέπει με το ζόρι να αλλάξουμε.

Αφού τα φάγαν όλα τώρα πάλι θα πληρώσουμε εμείς τη "νύφη". Ο άνθρωπος του μεροκάματου. Ο άνθρωπος που προσπαθεί να επιβιώσει...

Δεν είμαι σίγουρος ότι η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή ένωση είναι καλή. Ούτε η παραμονή μας σε αυτή...

H κρίση είναι ψυχολογική πια !

Είχε που είχε επισκιάσει την Αθήνα εδώ και πολύ καιρό, ένα απέραντο πέπλο μιζέριας, έρχεται τώρα σαν την τέλεια αφορμή-δικαιολογία, η "κρίση" (δεν βγαίνουν τα λεφτά) να ταμπουρωθείς ακόμη περισσότερο στο μικρόκοσμό σου ( σπίτι-internet-τηλεόραση) και να γίνεις και εσύ τελικά, κρίκος  αυτής.

Κλίσε την τηλεόραση - τον ψυχολογικό συννένοχο των lobby του δντ. και κατόπιν της ψυχολογικής σου ανάτασης, έρχεται και η ανάγκη για ψυχαγωγία και προσφορά γενικότερα.

Ο κόσμος είναι εκεί έξω και όχι στο βάθος της οθόνης.  Μη θεωρείς ότι είσαι ελεύθερος επειδή πας ή βρίσκεις οτιδήποτε, με μερικά "κλικ" ή ότι κάνεις επανάσταση γράφοντας μια μαλακιούλα καλή ώρα σε κάποιο forum...

Mε εκτίμιση,  Β.Μ.

Να γραφεις καμια μαλακιουλα, αλλα να τη γραφεις και ορθογραφημενα βρε αδερφε για να αξιζει πιο πολυ ( πχ...κλεισε την τηλεοραση...παλευα 2-3 λεπτα για να καταλαβω εαν μιλαμε για "κλισέ" )

Οσο για το θεμα που εθεσε ο starg περι κοστολογησης καποιων μουσικων, δε θα διαφωνησω. Παντα υπηρχαν μουσικοι 2 ( και 3 ) ταχυτητων, με τους πιο "γκαζομενους" να μην αφηνουν τιποτα στο διαβα τους.

Αλλα τι να κανουμε...ο ανταγωνισμος σκοτωνει!