Τι σημαίνει να έχεις μουσικό αυτί?

Θά διαφωνήσω ελαφρώς:άν,όπως λές,"Δεν γεννιέσαι με μουσικό αυτί αλλά το αποκτάς",τότε πώς εξηγείς τό γεγονός ότι εγώ έχω αυτό το χαρακτηριστικό ενώ ό αδελφός μου δέν το έχει,παρ'όλο που και οι δυό γονείς μας υπήρξαν -έστω και ερασιτέχνες- μουσικοί;

Με απολυτο μουσικο αυτι γεννιεσαι, και δεν μπορεις να γινεις. Σαφως μπορεις να εκπαιδευσεις τον εαυτο σου μεχρι ενα βαθμο, αλλα το να μπορεις να αναγνωριζεις πληρως ανα πασα στιγμη το τι ειναι αυτο που ακους ειναι θεμα εγκεφαλου και δεν μπορει να αποκτηθει με πειρα.

Λοιπόν φίλε Hastaroth,

Μου ζήτησες να πω πως εξηγώ το γεγονός αυτό.  Από πολύ μικρή ηλικία το κάθε παιδί αρχίζει να διαμορφώνει το χαρακτήρα του, να αντιλαμβάνεται τον κόσμο με το δικό του τρόπο.  Εσύ και ο αδελφός πιθανότατα αντιλαμβάνεστε τη μουσική ο καθένας με το δικό του τρόπο, όπως και ο κάθε άνθρωπος, ανάλογα με το χαρακτήρα σου, πέρνω παράδειγμα τη δικιά μου περίπτωση: εγώ που είμαι τελειομανης θα κάτσω με τις ώρες για να φτιάξω κάτι να ακούγετε όπως σε εμένα αρέσει, ο αδελφός μου ίσως δεν είναι αυτής της μεγάλης υπομονής και επιμονής.  Η θέληση για μάθηση, η θέληση να βγάλεις κάτι για να εκφραστείς, να παίξεις ένα κομμάτι κάποιου τραγουδιστή που θαυμάζεις, αυτό κινεί τα νήματα για το πόσο καλά θα ακούσεις την κάθε λεπτομέρεια.

Με άλλα λόγια: το ότι μερικοί άνθρωποι μπορούν να αντιληφθούν πιο γρήγορα νότες από ότι η πλειονότητα είναι θέμα εξειδικευσης.

Θα σου δώσω ένα πιο γενικό παράδειγμα, από μωρό παιδάκι μπαίνεις στα πρώτα μαύρα ρίγη(οδυσσεας Ελύτης Άξιον Εστί) προσπαθόντας να κατακτήσεις αυτό που λέμε γλώσσα, δέχεσαι καθημερινά βομβαρδισμούς από λέξεις, προτάσεις και αυτά είναι στα ελληνικά, έτσι όταν μεγαλώσεις με εξάσκηση στο σχολείο, μαθαίνεις να μιλάς απτεστα ελληνικά, αν από μωρό παιδί σου μιλούσαν αγγλικά θα μάθαινες αγγλικά, ή οποιανδήποτε άλλη γλώσσα.

Επομένως,

Αν από παιδάκι ήσουν κοντά σε ένα μουσικό όργανο, κοντά στη μουσική με οποιονδήποτε τρόπο τότε αναπτύσσεις μέσα σου το κεφάλαιο της μουσικής, ακολούθως καταλήγεις στα δύο άκρα, είτε θα το ακολουθήσεις είτε θα το αφήσεις να σκουριάσει αυτό το ταλέντο που καλλιεργήθηκε μέσα σου με το άκουσμα.

Ελπίζω να σε κάλυψα 

• άραγε κάποιοι που τραγουδουν τόσο παράφωνα ενώ η μουσικοί παίζουν 'άλλα', (κάτι σαν το απόλυτο κακό) έχουν αντίληψη τονικότητας κλπ στοιχείων ?(δεν εννοώ περιπτώσεις που δεν ακούς τον ήχο σου)

Άραγε εκείνοι που ακούν έναν άνθρωπο να τραγουδά σε άλλο τόνο και δεν αλλάζουν τόνο ώστε να συμπέσουν τονικά με τον 'άμουσο' τραγουδιστή διαθέτουν μουσικό αυτί και μουσική αντίληψη;

1.Αν καί τελειομανής,μέ την ορθογραφία τής Ελληνικής γλώσσας δέν τά πάς και τόσο καλά,βλέπω :)

Υπάρχουν βέβαια και βοηθήματα γι'αυτόν τόν σκοπό,που καλό θά ήταν να τά χρησιμοποιής πού και πού.

2.Μάλλον μπερδεύτεις τίς μπριτζόλες με τίς σόλες.Επαναλαμβάνω λοιπόν το ερώτημα:άν δεχτούμε την πρότασή σου ότι το μουσικό αυτί αποκτάται και δέν είναι έμφυτο,τότε αφού και εγώ και ο αδελφός μου προερχόμαστε από τά ίδια δύο άτομα που και τά δύο είχαν την ικανότητα,όταν άκουγαν μία μελωδία,νά μπορούν να την παίξουν σέ κάποιο μουσικό όργανο,πώς εξηγείται το γεγονός ότι την ίδια ικανότητα έχω εγώ,όχι όμως καί ο αδελφός μου;

Βασικά γεννιέται ο άνθρωπος με μουσικό αυτί. Ή το έχεις ή όχι. Κι από κει και πέρα εκπαιδεύεται ο νους και μαθαίνει να ακούει. Και εδώ έχουμε κάποιους συνδυασμούς. Σαφώς και ένας άνθρωπος που δεν το'χει μπορεί μέσω εκπαίδευσης να φτάσει σε υψηλά επίπεδα. Δεν θα φτάσει ποτέ στη ζωή του όμως αυτόν που έχει γεννηθεί με το χάρισμα αυτό (γιατί περί χαρίσματος πρόκειται) και παράλληλα δούλεψε σκληρά πάνω του.

Σκέψου λοιπόν κάποιον ο οποίος ακούει έναν ήχο στη φύση και γνωρίζει ακριβώς ποια νότα είναι. Ή ένα παιδάκι που ακόμα μαθαίνει μουσική και χωρίς να γνωρίζει καλά καλά τις νότες δυσκολεύεται να παίξει ''γιατί είναι ξεκούρδιστο το όργανο''. Και ελέγχοντας το με κουρδιστήρι να αντιλαμβάνεσαι ότι είναι κάποια δέκατα πιο χαμηλά. Αυτό σημαίνει για μένα μουσικό αυτί.

Ενα τέτοιο παιδάκι ήταν και ο Μότσαρτ,ο οποίος εκτός από πιάνο έπαιζε και βιολί.Ενας φίλος του λοιπόν είχε ένα βιολί που,επειδή έβγαζε πολύ γλυκό ήχο,ο Μότσαρτ το προτιμούσε ακόμα και από το δικό του,το αποκαλούσε δέ "το γλυκό βιολί".Μιά μέρα λοιπόν,δυσκολευόταν να παίξη μ'αυτό το βιολί και έφερε το δικό του για να κάνη σύγκριση.Ετσι,διαπίστωσε ότι το "γλυκό βιολί" ήταν κουρδισμένο μισό τέταρτο τού τόνου (δηλαδή ένα όγδοο τού τόνου,όπως θα λέγαμε σήμερα....) χαμηλότερα από το δικό του βιολί.Στην εποχή του δέ,δέν υπήρχαν ηλεκτρονικά κουρδιστήρια.......

Έτσι ακριβώς. Σίγουρα υπάρχουν πολλοί που δεν έμαθαν ποτέ τους ότι έχουν μουσικό αυτί. Ή μεγάλωσαν σε τέτοιες συνθήκες που δεν τους δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να διαπιστώσουν καν αν έχουν οποιοδήποτε ταλέντο σε κάτι. Και όποιο χάρισμα/ταλέντο κι αν έχεις, αν δεν το δουλέψεις είναι άχρηστο. Και αυτό ισχύει σε όλους τους τομείς.