Έκλεισε το περιοδικό Όασις

Δυστυχώς το περιοδικό Όασις για το λαϊκό τραγούδι έβαλε λουκέτο.

Επιβεβαιωμένο.

Κρίμα για τους ανθρώπους που εργάζονταν εκεί. Ήταν ωραίο περιοδικό.

Επιχειρηματικά πάντως ήταν ρίσκο από την αρχή... Έχουν αλλάξει οι εποχές και οι επιχειρηματίες πρέπει να το καταλάβουν. Πρέπει τα περιοδικά να πάψουν να είναι μουσεία και να προβάλουν νέους καλλιτέχνες.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 20-05-2010 22:23 ]

Θα συμφωνήσω με το Jorge με την επιφύλαξη ότι γι αυτό το λόγο δεν προβάλλουν νέους καλλιτέχνες γιατί είναι ακόμα μεγαλύτερο ρίσκο.

Διαφωνώ με τη "νεολαγνεία" που παρατηρείται ΕΝΤΟΝΟΤΑΤΑ τον τελευταίο καιρό.

Αν δείτε αλλα περιοδικά και εφημερίδες προβάλλουν τελευταία πάρα πολύ έντονα τους νέους (μην κρίνετε μόνο από το εξώφυλλο που εκεί μπορεί να υπάρχουν ακόμα παλαιότερης γενιάς). Γιατί μειώνονται οι πωλήσεις τους;

Το θέμα είναι πολύ πιο σύνθετο

Δυστυχώς οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης και τα μέτρα της κυβέρνησης δεν έχουν χτυπήσει μόνο το δημόσιο...Σιγά σιγά θα γίνουν ορατές σε όλους τους τομείς....Έχουμε καιρό ακόμα...

Είναι σαφώς πιο σύνθετο, αλλά αν κοιτάξω εδώ τα εξώφυλλα της τελευταίας χρονιάς, βλέπω απίστευτα πράγματα.

Δύο φορές η Πίτσα Παπαδοπούλου;

Δύο φορές ο Μαργαρίτης;

Δύο φορές ο Σφακιανάκης;

Δύο φορές ο Καρράς;

Τρεις φορές ο Νταλάρας;

Το λαϊκό δεν μπορεί να υπάρξει πλέον μόνο του επιχειρηματικά... Όταν μάλιστα το "βγάζεις" από ένα άλλο περιοδικό, όπως το Δίφωνο, εποχές που τα περιοδικά κλείνουν, είναι λογικό να έχεις αυτή την κατάληξη. Έπρεπε το λαϊκό του Όασις κατά τη γνώμη μου να παραμείνει κομμάτι του Διφώνου.

Μα Πίτσα Παπαδοπούλου 2 φορές εξώφυλλο; Το 2010; Γιατρέ μου...

συγγνώμη ρε παιδιά , μπορεί να είμαι λάθος πληροφορημένος , αλλά το "όασις" είχα την εντύπωση οτι είναι του θείου (Νταλ.) .

(θα σας γελάσω για τον ακριβή ρόλο ...)

Αν ισχύει αυτό , είναι πολύ λογικό το κλείσιμο του περιοδικού .

Ύστερα απο το κλείσιμο του μαγαζιού (Dal-Pizza) , και γενικότερα την αδιαφορία του κοινού απέναντι στην πρόταση να "ρίξουμε λίγο νερό στο κρασί μας και να αγγαλιάσουμε τις φτήνιες του χθές ως καθαρόαιμο λαϊκό αφού απουσιάζει αυτό" , τα πράγματα είναι σαφώς αλλιώς .

Αν είναι όντως ο θείος , απογοητευμένος το έκλεισε και αυτό , αν είναι κάποιος άλλος - συνειδητοποιώντας αυτό που λέω πιο πάνω κατάλαβε οτι δεν έχει πια νόημα και το έκλεισε .

Το θέμα ΔΕΝ είναι και τόσο σύνθετο .

Ξεκινάει ας πούμε απο το οτι δεν υπάρχουν νέοι (ή και παλιοί-αλλά ακόμα ικανοί) εκπρόσωποι του λαϊκού τραγουδιού .

False (που λένε και οι αμερικλάνοι) , ψέμα , μέγα !

Σαφώς και υπάρχουν ! , απλά οι γνωστοί δεινόσαυροι τους κρατάνε (με νύχια και με δόντια - πραγματικά !) στην αφάνεια .

Ένα εργαλείο που θα μπορούσε να κρατήσει κανείς τους "άλλους" στην αφάνεια είναι πχ ένα τέτοιο περιοδικό .

Τέλος πάντων , δε θέλω να πω άλλα .

Κατα τη γνώμη μου αυτά τα περιοδικά θα έπρεπε να ελέγχονται απο το Υπ. Πολιτισμού και φυσικά να απαγορεύεται να εμπλέκονται στην ιδιοκτησία , σύνταξη κλπ οι ίδιοι επιχειρηματίες (καλλιτέχνες αν θέλετε...) που διαφημίζονται σε αυτά .

@dalarofili

ναι , γιαννίκος-νταλ δεν έχουνε καμία σχέση ...  lol χαχαχα .

"Ξεκινάει ας πούμε απο το οτι δεν υπάρχουν νέοι (ή και παλιοί-αλλά ακόμα ικανοί) εκπρόσωποι του λαϊκού τραγουδιού .

False (που λένε και οι αμερικλάνοι) , ψέμα , μέγα !

Σαφώς και υπάρχουν"

Φίλε μου, ας μού επιτρέψεις να διαφωνήσω .... Έχω την εντύπωση ότι ο 15 - 16χρονος, που θα "σκαρώσει" τις πρώτες του μελωδίες δεν θα επιδιώξει να γράψει π.χ. ένα όσο το δυνατόν καλύτερο χασάπικο, έναν όσο το δυνατόν καλύτερο καρσιλαμά [που έχει και δύσκολο στο μέτρημα ρυθμό] κλπ κλπ .... Μάλλον θα θελήσει να εκφραστεί γράφοντας μπαλάντες, ροκ, χέβι μέταλ, χιπ χοπ κλπ κλπ .... Σε αυτή τη διαπίστωση κατέληξα από κάτι πολύ πρόσφατο "δικό μας" εδώ στο ΜΗ : Από το υλικό των τραγουδιών του διαγωνισμού ΜΗ !!! Πόσα τραγούδια ακούσαμε στον διαγωνισμό ενορχηστρωμένα με μπουζουκάκι μπαγλαμαδάκι κλπ, κινούμενα σε ρυθμούς ζεϊμπέκικου, χασάπικου κλπ ???? Ελάχιστα !!! Και ... ποια η τύχη τους ??? Προκρίθηκε κάποιο από αυτά στον τελικό ??? Νομίζω μόνο ένα {"Αποχαιρετισμός"}, το οποίο .... τερμάτισε αρκετά μακριά από την πρώτη 20άδα του τελικού ......     

Και σημειωτέον : Όταν αναφέρομαι στον όρο λαϊκό τραγούδι δεν κάνω λόγο για εκείνο το είδος "λαϊκού τραγουδιού" που φτιάχνεται με σκοπό να "λειτουργήσει" και να "σταδιοδρομήσει" μόνο στην πίστα του νυχτομάγαζου και της παραλιακής [π.χ. τον Φοίβο δεν τον θεωρώ ούτε κατ' ελάχιστον "λαϊκό δημιουργό", παρόλο που μάς έχει "βομβαρδίσει" εδώ και τόσα χρόνια με ζεϊμπέκικα και χασάπικα ... επίσης και τα "πονήματά" του δεν τα θεωρώ καν λαϊκά τραγούδια] .... Μιλάω για το "απλό", "καθημερινό" λαϊκό τραγούδι, που θα μού μιλήσει για τα προβλήματα της σύγχρονης εποχής, που θα αγγίξει την καθημερινότητά μου, που θα το ακούω στις προσωπικές /ιδιωτικές μου στιγμές χωρίς να ντρέπομαι .....

Στα 90ς, μαζί με τα "Φοιβοτράγουδα" που μάς περικύκλωσαν από παντού [για τα οποία κάνω λόγο παραπάνω], γράφτηκαν από τους "έντεχνους" μερικά λαϊκά τραγούδια σκέτα "διαμάντια", που σέβονταν πλήρως την "κληρονομιά" των ρεμπετών και των παλιών λαϊκών συνθετών !!! Μερικά παραδείγματα που μού έρχονται τώρα στο μυαλό : "Τσιγάρο ατέλειωτο" και "Τα μεταξωτά" από Σωκράτη Μάλαμα .... "Κάτι μού κρύβεις" από Ορφέα Περίδη .... "Μη σταματάς" και "Τυφλές ελπίδες" από Πέτρο Δουρδουμπάκη κλπ κλπ ..... Επίσης και ο Κορακάκης έβγαλε μερικά πανέμορφα λαϊκά τραγούδια, δείχνοντας ότι έχει μελετήσει "σε βάθος" τον Τσιτσάνη ..... Υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα, αλλά ας μείνω σε αυτά ....

Σήμερα όμως, εν έτει 2010 .... μήπως το γνήσιο, το αυθεντικό, λαϊκό τραγούδι έπαυσε πια ??? Μήπως το περιοδικό ΟΑΣΙΣ έκλεισε επειδή, δυστυχώς, πράγματι δεν υπάρχει πια λαϊκό τραγούδι ????     

φίλε Κώστα ,

το θέμα που ανοίγεις είναι μεγάλο "αν υπάρχει λαϊκό τραγούδι σήμερα , ή όχι " .

Αρχικά έχω να σου πω 2 πράγματα :

1. To εν λόγω περιοδικό άνοιξε πριν 2 χρόνια - οπότε μάλλον δεν έκλεισε λόγω κάποιας διαφοροποίησης στην ύπαρξη λαϊκού υλικού .

2. Είναι νομίζω σαφές το οτι η έννοια του "λαϊκού τραγουδιού" είναι εντελώς άλλη σήμερα απ' ότι στα χρόνια που επιννοήθηκε .

Μάλλον , δεν είναι άλλη , απλά εκφράζεται απο άλλο είδος μουσικής - άλλους ρυθμούς , ενορχηστρώσεις , τρόπο τραγουδίσματος κλπ ...

Αν ρωτήσεις εμένα (αν και δεν είναι το στοιχείο μου) , προτιμάω 1000 φορές το original λαϊκό μέχρι το '70 το πολύ .

Βασικά , Κώστα - έχεις παρεξηγήσει αυτό που λέω για τους νέους .

Όταν λέω νέους , εννοώ ΝΕΟΤΕΡΟΥΣ απο τους γνωστούς δεινόσαυρους των 65-80 ετών που δεσπόζουν σήμερα .

Εννοώ κυρίως τους 40-50 , που παιδεύονται χρόνια τώρα να κάνουν κάτι και τους εμποδίζουν τα χοντρά χέρια των φαταούλων .

Σίγουρα δεν εννοώ τον Φοίβο (αν και ΔΕΝ τον θεωρώ περισσότερο επιτηδευμένο απο κάποιους νεολαΙκούς - ειδικά αυτούς των 90s) , και σίγουρα δεν εννοώ τα μικρά παιδιά , τα οποία όμως πρέπει να παραδεχτείς οτι (επειδή αναφέρεις την τεχνική δυσκολία στους μονούς ρυθμούς) είναι ΣΑΦΩΣ πιο μελετηρά και μυημένα στα τεχνικά θέματα  .

Δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση το θέμα αλλά και η θεματολογία του περιοδικού! Όλα ένας αχταρμάς. Και ο Μαργαρίτης "καλός"και ο Νταλάρας "καλός" ....Κι ο Κερμανίδης "καλός" και ο Μητσιάς "καλός"! Αυτή η προσπάθεια ισοπέδωσης όλων στα πλαίσια του "εδώ εμείς έχουμε ανοιχτά μυαλά και δε βάζουμε ταμπέλες" ήταν το μεγαλύτερο λάθος του περιοδικού! Από τη μια ανέκδοτα τραγούδια της μεγάλης Μοσχολιού κι από την άλλη ηχογραφήσεις του Μακρόπουλου (κρίση με πιανει κρίση)!!!  Το περιοδικό του Κοντογιάννη "Λαϊκό τραγούδι" ήταν σαφώς ανώτερο και ξεκάθαρο και χωρίς εκδοτικό όμιλο πίσω του!Το περιοδικό εντέλει δεν είχε ταυτότητα! Ο Μπαλαχούτης δεν.....

Αν μου ορίσετε την έννοια του λαϊκού, oxigono, θα οριστεί και η ταυτότητα του εν λόγω περιοδικού. Γιατί το περιοδικό προσπάθησε να προσεγγίσει το λαϊκό τραγούδι και το λαϊκό αίσθημα της εποχής. Είχε και τις εμμονές του, είχε όμως και τα ανοίγματά του, την προσπάθεια να ξεκολλήσει ο όρος "λαϊκό" από την ασπρόμαυρη εποχή και τις φωτογραφίες με τα καπηλειά. Δεν νομίζω ότι το Όασις δεν είχε ταυτότητα. Είχε ίσως την πιο ορισμένη ταυτότητα και από τα τρία περιοδικά του Ομίλου.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : optiras στις 03-09-2010 20:04 ]

Ακολουθώ το λινκ αλλά με πηγαίνει στην ιστοσελίδα http://bosko-hippydippy.blogspot.com/2010/05/blog-post_19.html όπου δεν βρήκα κάτι σχετικό σε μια πρώτη έρευνα.Μπορείς να βοηθήσεις;

Το περίεργο είναι ότι ακόμα και σήμερα βρίσκεις το τεύχος Μαΐου στα περίπτερα...

Το κλείσιμο του περιοδικού οφείλεται σε πολλούς λόγους...Πρώτα απ' όλα στην στρατηγική μάρκετινγκ που ακολουθήθηκε από την εταιρία:ταυτόχρονα τρία περιοδικά,ενώ θα μπορούσε να βγαίνει μόνο ένα...Η τιμή υψηλή...Ούτε τα cd βοηθούσαν ιδιαίτερα:θύμιζαν αυτά των εφημερίδων....Η ελληνική αγορά είναι πολύ μικρή και υπήρχαν πολλά περιοδικά (βλέπε: http://www.piratefm.net/index.php?option=com_kunena&Itemid=419&func=view&catid=38&id=483〈=el ,σημείωση:την ιστοσελίδα προτείνω να την επισκεφθείτε χρησιμοποιώντας τον Mozilla,με τον Internet Explorer υπάρχει πρόβλημα).Οι Έλληνες διαβάζουμε λίγο...Αυτοί που διάβαζαν κάποιο περιοδικό συνήθως αγόραζαν και κάποιο άλλο:όταν άρχισε η οικονομική κρίση άρχισαν περικοπές...Οι εφημεριδοπώλες λένε ότι το περιοδικό πέθανε....

Προσωπικά από τα τρία περιοδικά θεωρούσα-ανεξάρτητα από την θεματολογία- πως το καλύτερο ήταν το Όασις και το χειρότερο το Ποπ και ροκ....

Υ.Γ.:Ξέρει κανείς τι έγινε με το τελευταίο;Καιρό έχω να το δω στα περίπτερα...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : optiras στις 03-09-2010 08:31 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : optiras στις 03-09-2010 09:41 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : optiras στις 03-09-2010 09:42 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : optiras στις 03-09-2010 17:24 ]

Θα συμφωνήσω με τον jorge.Συγκεκριμένα είχα αναφερθεί στα παραπάνω σε μια συζήτηση που είχε ανοίξει για το Δίφωνο,μετά την αλλαγή διεύθυνσης του περιοδικού.Ειχα πει πως ήμουν αντίθετος με αυτή την διάσπαση του λαϊκού κομματιού από το Δίφωνο και πως όλα αυτά δεν θα έχουν καλό τέλος.Δεν στεναχωριέμαι καθόλου,παρα μόνο για τους ανθρώπους που εργαζόνταν σ'αυτό το περιοδικό και με τον τρόπο αυτό ζούσαν αυτοί και οι οικογένειές τους.

Ξαναδιαβάστε το ποστ προσεκτικότερα.

Ένας άλλος λόγος για τον οποίο κλείνουν καλά περιοδικά-όχι μόνο μουσικά(π.χ. Classical Music Review, Muzine, για να μείνω μόνο στα μουσικά)- έχει να κάνει και με τις αξίες της κοινωνίας μας:το περιοδικό(όπως και το διάβασμα) δεν θεωρείται πολιτιστική αξία στην οποία να επενδύσεις.Βέβαια αυτό είναι θέμα παιδείας-μάλλον έλλειψής της.Τυπικό συμπτωμα παρακμιακής κοινωνίας...

(Εδώ θα αναφέρω το εξής γελοίο περιστατικό:κατά την δι'άρκεια της θητείας μου στο ναυτικό,σε πλοίο,δεν έκοψα την ''κακή συνήθεια'' να αγοράζω και να διαβάζω περιοδικά.Το αστείο είναι πως ενώ άφηνα τα περιοδικά πάνω στο κρεββάτι μου δεν μου έκλεψαν κανένα, ενώ για το π.χ. Play Boy που αγόρασε άλλος ναύτης και το είχε κρύψει καλά,και του το έκλεψαν και έπεσε και ξύλο ανάμεσα στους κλέφτες-αργότερα- για το ποιος θα το διαβάσει...Πολιτισμός....)

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : optiras στις 23-09-2010 16:46 ]

"εδώ θα αναφέρω το εξής γελοίο περιστατικό:κατά την δι'άρκεια της θητείας μου στο ναυτικό,σε πλοίο,δεν έκοψα την να αγοράζω και να διαβάζω περιοδικά.Το αστείο είναι πως ενώ άφηνα τα περιοδικά πάνω στο κρεββάτι μου δεν μου έκλεψαν κανένα, ενώ για το π.χ. Play Boy που αγόρασε άλλος ναύτης και το είχε κρύψει καλά και του το έκλεψαν και έπεσε και ξύλο ανάμεσα στους κλέφτες-αργότερα- για το ποιος θα το διαβάσει...Πολιτισμός...."

....... play - mate ρουλζ λέμεεεεεε .........

-----------------
And you feel just like Cagney, she looks like Rita Hayworth at the counter of the Schwab's drugstore [Tom Waits - Invitation to the blues]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : kwstasagas στις 23-09-2010 12:39 ]

Λαικό τραγούδι; Τι λαικό τραγούδι;

Για να υπάρξει "λαικό τραγούδι" χρειάζονται:

1. Λαός

2. Τραγούδι

Το γιατί δεν υπάρχει το "1" είναι μεγάλη κουβλεντα και δεν μπορώ να την εξαντλήσω εδώ

Ούτε τραγούδι υπάρχει. Αυτό το κατ' ευφημισμόν "τραγούδι" δεν είναι παρά ένα αξεσουάρ στο όλο promo του τργαουδιστή/star. Αξεσουάρ όπως τα τρέντυ ρούχα, το ακριβό αμάξι κλπ.

Μιλώ βεβαίως για τα "εντός κυκλώματος" γιατί τα "εκτός" είναι περιθώριο. Όπως περιθώριο (ή και γραφικοί) θεωρούνται και άλοι αυτοί οι άνθρωποι που διατηρούν κάποια χαρακτηριστικά απο αυτό που κάποτε αποκαλούσαμε "Λαό".