Cats

Μολις εμαθα οτι ερχεται στην Ελλαδα ενα απο τα πιο γνωστα musical του κοσμου,ενθουσιαστηκα,καθως ηταν ενα απο τα πραγματα που ηθελα να κανω οπωσδηποτε στη ζωη μου....εν αναγκη θα πληρωνα να το παρακολουθησω και στο εξωτερικο!!!Θα παω να το δω οπωσδηποτε!Ξερω οτι τα τραγουδια ειναι υπεροχα,κ γενικα εχω εμπιστοσυνη στον΅Γουεμπερ!
Εσεις θα πατε?

Υ.Γ.Παρεπιπτοντως,ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ για τις γατες!!!

Θα προσπαθήσω να κατέβω Αθήνα για να το δω....
Αν κρίνω από την παράσταση του "Phantom Of The Opera" που είχα παρακολουθήσει στο Λονδίνο πριν μερικά χρόνια... πρέπει να αξίζει κι αυτή η παραγωγή.
Θα το συνιστούσα και σε κάποιον μη λάτρη του είδους... που θα έπρεπε να δει έστω μια αντίστοιχη παράσταση για να ξέρει περί τίνος πρόκειται. Οι παραγωγές αυτές του Webber είναι κατ' εξοχήν ο "ορισμός" του musical και πρόκειται για άκρως επαγγελματικές παραστάσεις.

Παιδιά μήπως ξέρετε πόσο θα διαρκέσουν οι παραστάσεις???

Ίσως κατέβω με παρέα για να το δούμε!

Στην Αθήνα θα βρίσκεται από τις 21 Μαρτίου ως τις 23 Απριλίου, στο κλειστό γήπεδο του badminton στο Γουδί.

Οπως διάβασα σε άρθρο του Βημαgazino έχουν προπωληθεί ήδη πάνω από 15.000 εισιτήρια μέσω πιστωτικών καρτών (περίπτερα δεν έχουν ακόμα ανοίξει) και οι πωλήσεις αναμένονται να φτάσουν τις 100.000
Για κρατήσεις θέσεων και πληροφορίες:
Τηλ: 2108840600, www.cats.gr
Τιμές εισιτηρίων: Παρασκευή και Σάββατο (στις 21:00), Κυριακή (16:00 και 21:00): 65€/55€/40€/30€
Δευτέρα, Τετάρτη, Πέμπτη και Σάββατο (στις 16:00): 60€/50€/35€/25€

Η υπόθεση του θεατρικού μιούζικαλ Cats στηρίζεται
στην ποιητική συλλογή του T.S. Eliot Old Possum's
Book of Practical Cats.

Μια νύχτα οι Jellicle Cats βγάινουν να παίξουν σε
ένα σκουπιδότοπο.Είναι η νύχτα του καθιερωμένου
ετήσιου χορού των Jellicle Cats και o αρχηγός τους,
ο γερο-Deuteronomy θα ανακοινώσει το όνομα της
γάτας που θα ξαναγεννηθεί και θα ζήσει μια νέα ζωή
στο Heavyside Layer.
Η ανακοίνωση θα γίνει ακριβώς πριν από την αυγή.
Όσο περιμένουν, οι γάτες διασκεδάζουν (και εμείς
μαζί τους) διηγούμενες παλιές ιστορίες για τις πιο
διάσημες και δημοφιλείς γάτες της ράτσας τους.

Κι εμείς τις παρακολουθούμε καθώς περιμένουν να
έρθει η αυγή και ο γερο-Deuteronomy να ανακοινώσει
το όνομα...

To πιο Μπεκετικό Μιούζικαλ όλων των εποχών!

Όταν ανακοινώθηκε το ανέβασμα των "Γατών" από τον Andrew Lloyd Webber, ολόκληρο το Λονδίνο καταχάρηκε που ένας τόσο σημαντικος άνθρωπος του θεάτρου αποφάσισε να ασχοληθεί με το...παιδικό Θέατρο. Μέχρι τη μέρα της πρεμιέρας το Μάιο του 81 όλοι πίστευαν οτι θα έβλεπαν ένα παιδικό εργάκι με τραγούδια και χορούς και φυσικά κανένας σοβαρός παράγωγος δεν έριξε κεφάλαιο για ένα τέτοιο ρίσκο. Μόνο ο τρελός (και γι' αυτό το λόγο τώρα πάμπλουτος) Cameron Mackintosh σήκωσε την παραγωγή στους ώμους του, κλείνοντας τον Trevor Nunn (σκηνοθέτη της RSC), την Gillian Lynne (βασική χορογράφος του Covent Garden) και άλλους συντελεστές του λεγόμενου σοβαρού Θεάτρου, εξάπτοντας τη φαντασία των απανταχού θεατρόφιλων. Η παράσταση άνοιξε και ως εκ θαύματος έγινε αυτό που λένε talk of the town και πολύ σύντομα talk of the globe. "Έτρεξε" για πάνω από 20 χρόνια σε πολλές χώρες του κόσμου κι ακόμα σπάνε το κεφάλι τους οι κακεντρεχείς να δούνε τι τραβάει το κοινό σε ένα έργο που ουσιαστικά δε συμβαίνει τίποτα επί 3 ώρες πέρα από χορό, αναμονή και τραγούδι. Όποιος το δει δεν έχει απάντηση, δεν τον απασχολεί όμως κιόλας. Απ' τη στιγμή που η....(δε λέω ποια γάτα απ' όλες μη χαλάσω το σασπενς) κερδίζει την έξτρα ζωή και ανεβαίνει στον ουρανό, είμαστε όλοι μέρος του θρύλου.

Νομίζω πως αξίζει όλοι να το δούνε αφενός γιατί είναι μια ευκαιρία που δε δίνεται συχνά στην Ελλάδα, αφετέρου γιατί οι Γάτες αποτελούν πια μέρος της Παγκόσμιας Θεατρικής Ιστορίας. Αλλά κι επειδή το Memory είναι από τα πιο πολυτραγουδισμένα τραγούδια όλων των εποχών κι έχει άλλη αίγλη να το βλέπεις τραγουδισμένο από την ξεπεσμένη Glamour Cat, Grizabella, υπό το φως της Γατο-σελήνης...

Να πω ακόμα πως η παράσταση -που διαδραματίζεται σε έναν τεράστιο σκουπιδότοπο-έχει σε κάθε χώρα που επισκέπτεται και ένα σκουπίδι-έκπληξη, τυπικο χαρακτηριστικό της εκάστοτε χώρας. Τώρα τι θα είναι στην Ελλάδα δεν έχω ιδέα...καμιά υποψία;

Κι ένα trivial κουίζ για τους σκληροπυρηνικούς "γατικούς":

Στο πρώτο αγγλικό ανέβασμα τον ρόλο της Grizabella τον πήρε την τελευταία στιγμή η Elaine Paige (σύζυγος του Tim Rice κι η πρώτη θεατρική Evita),κι έτσι από μια συμμετοχή στο χορό των Γατών έγινε πρωταγωνίστρια και σταρ παγκόσμιας ακτινοβολίας σε μία νύχτα. Μήπως γνωρίζετε από ποια σπουδαία ηθοποιό πήρε το ρόλο λόγω ατυχήματος της πρώτης λίγο πριν την πρεμιέρα;

Ο νικητής κερδίζει μια extra ζωή (με την προυπόθεση ότι έχει χρησιμοποιήσει συνετά τις 7 προηγούμενες του

Εσύ μου χάρισες μια θάλασσα
κι εγώ στο χάλασα -
το 'δα βουνο...


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Ev-Ger on 11-02-2005 17:39 ]

Παιδια εχει παρακολουθησει κανενας σας την παρασταση?Θελω να μου πειτε εντυπωσεις,και αν υπαρχουν πρακτικες δυσκολιες:
εμαθα οτι η αποσταση απο τη σκηνη ειναι μεγαλη,και οτι δεν βλεπεις καλα.Αν ισχυει,θελω να μου πειτε αν ειναι καλα γενικως,να παω αν ειναι προετοιμασμενη!
Thanks!
και μετα το live καθιερωνω κι εγω την μπυριτσα,αν και δεν ηπια μπυρα χθες!!!

Ήμουν εκεί στην πρεμιέρα, και για να σας αναλύσω αυτό που είδα θα έπρεπε να τα πούμε με έναν, έναν προσωπικά και να μιλάμε για ώρες.

Υπάρχουν δύο - τρία πολύ βασικά ερωτήματα, τα οποία θα πρέπει να απαντηθούν πριν πατήσετε το ποδαράκι σας στο Γουδί.

1) Μπορείτε να αγοράσετε τα εισιτήρια των 60 €? Κατά την ταπεινή μου άποψη είναι οι μοναδικές θέσεις που σου εξασφαλίζουν "μια θέση στον "περίπου" μύθο" που έχει έρθει στη χώρα μας...

2) Δέχεστε να πληρώσετε 60€ για να δείτε ένα musical με προηχογραφημένο όλο το μουσικό του κομμάτι. Οι φωνές βέβαια είναι live, αλλά η μουσική εντελώς κονσέρβα.

3) Θα σας πείραζε να έχετε δώσει 50 ή 35€ και να βλέπετε την σκηνή με κυάλια; Αν πάτε στο Γουδί με την αίσθηση ότι θα δείτε κινηματογράφο, μάλλον θα περάσετε καλά. Αν πάτε για τον "μύθο" το συζητάμε. Το γήπεδο είναι τεράστιο, δεν υπάρχουν βέβαια πρακτικές δυσκολίες που διαβάζω στο μήνυμα της Konnie, εκτός αν έχεις μυωπία και πας χωρίς τα γυαλιά σου.

4) Παιδιά εγώ δεν άκουσα ούτε σπουδαίες φωνές, αλλά αυτό είναι κομματάκι προσωπικό, οπότε αν θέλετε το αγνοείτε.

Δεν θέλω να σας στεναχωρίσω, είδικά όσους έχετε βγάλει εισιτήριο, αλλά κρατείστε "μικρό καλάθι" καλού- κακού...


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: xristos on 28-03-2005 16:26 ]

Δείτε κι αυτό:


ΠΗΓΑ


Εφτάψυχες αλλά γερασμένες


Οι διασημότερες ίσως γάτες του κόσμου, οι περίφημες «Cats» του Αντριου Λόιντ Βέμπερ, προχθές, περίπου 25 χρόνια μετά τη σκηνική γέννησή τους, επισκέφθηκαν και την Αθήνα (οι παραστάσεις στο γήπεδο badminton, στο Γουδί, ώς τις 24 Απριλίου). Ηταν οπωσδήποτε μια σημαντική, αν και ίσως κάπως καθυστερημένη, στιγμή για την ιστορία του εγχώριου θεάματος.



Μετά το διάλειμμα, το ασφυκτικά γεμάτο badminton (που, σημειωτέον, λόγω του συνωστισμού θύμιζε ροκ συναυλία), σ' αυτή την παράσταση ειδικά για περίπου 2.500 ανθρώπους του Τύπου και του θεάματος, άρχισε να εμφανίζει κενά. Τι συνέβη λοιπόν με το ελληνικό -«υποψιασμένο» ας το χαρακτηρίσουμε- κοινό της Δευτέρας, σε ένα μιούζικαλ που έχουν παρακολουθήσει 64 εκατομμύρια θεατές σ' όλο τον κόσμο και μόνο συμπτωματική δεν μπορεί να εκληφθεί η μακροζωία του;

Ο θεατής το βράδυ της Δευτέρας απόλαυσε τα πασίγνωστα κομμάτια του Βέμπερ, όπως το «Memory». Ενθουσιάστηκε με κάποιες πράγματι θαυμάσιες χορογραφίες συνόλου. Στιγμές-στιγμές γέλασε στα κωμικά ιντερμέτζα. Σπανιότερα συγκινήθηκε από την ευαισθησία, τον λυρισμό κάποιων στίχων του λιμπρέτου του Τ.Σ. Ελιοτ. Ηταν, ωστόσο, εμφανές ότι κουράστηκε. Κουράστηκε πολύ. Κατ' αρχάς, οι δυο οθόνες με τους υπέρτιτλους δεν ήταν ορατές απ' όλα τα σημεία του τεράστιου, διόλου ατμοσφαιρικού για μια τέτοια παράσταση, ολυμπιακών προδιαγραφών γηπέδου. Τα τελευταία διαζώματα έπρεπε οπωσδήποτε να φέρουν μαζί τους κιάλια. Εξ ου και οι αποχωρήσεις από τα «ορεινά».

Αλλά και πάλι. Πολύ φοβάμαι ότι η άρτια για το είδος της παράσταση των «Cats», με την πρωτοκλασάτη στην Αθήνα διανομή, πριν από κάποια χρόνια ίσως και να μας ενθουσίαζε. Σήμερα μάλλον παλιομοδίτικη και παιδική φαντάζει. Πέρα από ατελείωτη. Ως προς αυτό βεβαίως θα διαφωνήσουν μαζί μας οι τουρίστες, που, δεκαετίες, για ένα βεμπεριανό νιαούρισμα και γατίσιο τσαλιμάκι σχημάτιζαν, απτόητοι, ατελείωτες ουρές τόσο στο λονδρέζικο Γουέστ Εντ όσο και στο Μπρόντγουεϊ. Ομως, κι αυτούς, πώς να τους αδικήσεις;




ΙΩΑΝΝΑ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ



ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/03/2005

Xristo ευχαριστω πολυ για τις πληροφοριες...αντικειμενικες ή υποκειμενικες!
Μολις δω την παρασταση θα απαντησω κι εγω,να δουμε αν συμφωνουμε ή οχι!

Κι εγώ το είδα. Και μου άρεσε. Στο μόνο που συμφωνώ με το Xristo είναι στο παράπονο το σχετικό με την κατανομή του χώρου. Κατά τα άλλα όμως μου άρεσε πραγματικά. Υπήρξαν στιγμές κατά τις οποίες συγκινήθηκα, ένιωσα αγωνία, γέλασα. Μου άρεσαν τα χορευτικά, τα σκηνικά, τα πάντα. Και δε θα αναφερθώ καν στην ποίηση του Elliot. Προσωπικά πέρασα ένα ιδιαίτερα απολαυστικό βράδυ. Ίσως βέβαια να φταίω κι εγώ που είμαι ευσυγκίνητη και μάλλον απαίδευτη. Δεν ξέρω. Πρέπει να σημειώσω επίσης και κάτι ακόμα που μου έκανε εντύπωση. Την παράσταση την παρακολούθησε και ο μικρος μου αδελφός, ο οποίος είναι 9 χρονών. Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να κρατήσεις ένα εννιάχρονο αγοράκι σε μια καρέκλα για 2-2,5 ώρες; Πολύ δύσκολο. Και όμως. Όχι μόνο κάθησε, αλλά του άρεσε κιόλας. Πραγματικά δεν περίμενα κάτι τέτοιο.

Λοιπον...πηγα!!!!...και μ'αρεσε!!!!

Η αληθεια ειναι οτι δεν περιμενα να φυγω απογοητευμενη,ή να πτοηθω απο τεχνικες κ πρακτικες δυσκολιες,αφου ειναι στο χαρακτηρα μου να κραταω παντα τα καλα στοιχεια απο τα διαφορα θεαματα:με λιγα λογια,δεν αφηνω τον εαυτο μου να ξενερωσει ή να μην περασει καλα,εκτος αν πια τα πραγματα ειναι τραγικα.Ε λοιπον δεν ηταν!!!Εγω προσωπικα τα περασα καλα.Ειχα καλη παρεα,η μουσικη ήταν πολυ καλη,εμεινα μάνοιχτο το στομα απο τους φωτισμους,τα σκηνικα,γενικα τα εφε,εμεινα ακομα πιο πολυ αφωνη απο τα χορευτικα(τυγχανω λατρης του χορου,οποτε το ευχαριστηθηκα ιδιαιτερως),συγκινηθηκα με την ποιηση του T.S.Eliot(οσο πιο περιεργη,τοσο περισσοτερο μ'αρεσε),θαυμασα την απιστευτη προσπαθεια των -πως να τους πρωτοχαρακτηρισειςτραγουδιστες,χορευτες,ηθοποιους,swowmen/women?Δεν ξερω για εσας παιδια,εγω προσωπικα θεωρω εξαιρετικα δυσκολο το να κανεις ολα αυτα τα πραγματα μαζι,και να τα καταφερνεις εξισου καλα σε ολα.Οι ανθρωποι τραγουδουσαν και κανανε κωλοτουμπες στον αερα!!!
Και για να μη σας κουρασω,αφου νομιζω καταλαβατε οτι εμενα μου αρεσε και ευχαριστως θα το ξαναπαρακολουθουσα(και ισως με τη δευτερη φορα να ειχα απαιτησεις σε πρακτικο επιπεδο),θα πω μια γνωμη:
Θεωρω οτι οποιος θεατης δεν αγαπαει τις γατες δεν το ευχαριστιεται αρκετα.Στο μιουζικαλ υμνειται η φυση της γατας,και η ξεχωριστη προσωπικοτητα της καθεμιας.Εγω λοιπον νομιζω οτι αυτος ηταν ο κυριος λογος που το χαρηκα τοσο πολυ,και δε θα σας πω περισσοτερα,γιατι οι παραστασεις συνεχιζονται!

Υπ'οψιν:η βραδια κρυβει πολλες εκπληξεις!!!

Αντε,νιαου παιδια!!!

Wow... νιάααααου... ζηλεύω!!!



χαίρομαι που σου άρεσε Konnie