Κιβωτός με Πολύτιμα τραγούδια

-----------------
Πως αφήσαμε τις ωρες μας και χαθηκαν πασχιζοντας ανοητα να εξασφαλισουμε μια θεση στην αντιληψη των αλλων. Γιάννης Ρίτσος https://www.youtube.com/user/japan88gr

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Japan88gr στις 28-10-2010 15:24 ]

Τάνια Τσανακλίδου - Πάντα

Πάντα απ' τον έρωτα περνούσα, σαν να περνάω απ' την φωτιά,
ούτε μια ανάσα δεν μπορούσα, ούτε αντίσταση καμιά ...
Πάντα του έρωτα ο δρόμος, έμοιαζε τόσο τραγικός,
τόσες στροφές τόση ανηφόρα, κ' ύστερα ήτανε κλειστός,
μα τώρα εσύ είσαι οδηγός ...

Πάντα πέθαινα για ένα σ' αγαπώ,
πάντα έφτανα μέχρι τον γκρεμό ...

με 'σένα έκανα ένα βήμα πιο μπροστά,
όταν σε είδα με τα χέρια σου ανοιχτά ...

πάντα πέθαινα για ένα σ' αγαπώ,
πάντα έφτανα μέχρι τον γκρεμό ...

αυτός ο δρόμος μου ποτέ δεν είχε φως,
και πάντα πίστευα στο τέλος θα 'ναι αλλιώς ...

μα πάντα ο έρωτας ο ίδιος δρόμος ...

Πάντα, του έρωτα ο δρόμος ήταν ταξίδι ακριβό ...
Πάντα το άπιαστο ζητούσα, το κυνηγούσα με καημό ...
Πάντα ως το κόκκαλο αγαπούσα ως της ψυχής μου το βυθό,
τόσα τα βάθη και τα ύψη κ' όμως δεν βρήκα ουρανό,
μα τώρα σ' έχω οδηγό ...

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου
Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Αλεξίου

Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω
τα βάζω στη σακούλα και σ' τα φέρνω.
Ρωτάς για την καριέρα μου
τη νύχτα και τη μέρα μου
κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω.

Και σκέφτομαι που πίνω κόκα-κόλα
για να 'ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.
Κι ανοίγω το ψυγείο σου,
το "έλα" και το "αντίο" σου
ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ' όλα.

Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.

Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα
να ξέρεις πως σου τα 'χω φυλαγμένα.
Και τέλειωσα με άριστα
αλλά δεν έχω ευχάριστα,
όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.

Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες
τις άγριες σού φέρνω ανεμώνες.
Και κοίτα, ένα μυστήριο
του κόσμου το κριτήριο
πως μοιάζουμε μου λέει σαν δυο σταγόνες.

Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.

Το τραγούδι αυτό έχει μια μικρή ιστορία από πίσω του.

Το 1986 ήταν η πρώτη φορά που η Τανια συνάντησε τους Νικολακοπούλου - Κραουνάκη, μετα απο ενα τραγουδι των δυο που ειχε ακουσει με την φωνη της Πρωτοψάλτη ( δεν θυμάμαι ακριβώς ποιο)
και σε μια συνάντηση σε ένα studio και μετά από μια μεγάλη κουβέντα συμφώνησαν ότι πρέπει κάποια στιγμή να δουλέψουν και οι τρεις μαζί. ( το θέμα έμεινε εκεί).

2 χρόνια μετά στο σπίτι του Σταμάτη του Φασουλή σε ένα prive party με καλεσμένους μεταξύ άλλων της Τανιας της Λίνας και του Σταμάτη.
Η Λίνα έδωσε ένα χαρτί με στίχους στην Τανια και ο Σταμάτης έκατσε στο πιάνο.
Η πρώτη εντύπωση ήταν τέτοια που την επόμενη μέρα και οι τρεις έδωσαν ραντεβού στο studio και ξεκίνησαν την πρόβα.
10 λεπτά μετά η Λίνα είχε πάρει μια εφημερίδα και είχε κρυφτεί από πίσω και έκλαιγε και ο Σταμάτης ο Κραουνάκης έκλαιγε πίσω από μια πόρτα.

Επειδή το τραγούδι είχε βγει πάρα πολύ συγκινητικό και ήταν η εποχή που η Τανια είχε χάσει την μητέρα της συμφώνησαν να ξαναγυρίσουν το τραγούδι σε ποιο χαλαρό tempo και να είναι η δεύτερη version αυτή που θα μπει στον δίσκο.
Λίγο καιρό μετά αποκαλύφθηκε ότι ο Σταμάτης και η Λίνα είχαν κάνει ένα μεγάλο δώρο στην Τανια.
Η πρώτη εκτέλεση του "Γερνάω Μαμά" ήταν ένα από τα τραγούδια στον δίσκο που είχε και το ίδιο όνομα και αφιερώθηκε από την Τανια στην Μαμά της.

Φθινόπωρο ...

Ο Μπελογιάννης ζει

Στίχοι: Δημήτρης Ραβάνης
Μουσική: Λάκης Χατζής
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη

Τον ξέρουνε τα ελάτια, τα πλατάνια
ίδιος μ' αυτά, περήφανος, στητός
αχούν απ' τη φωνή του τα ρουμάνια
μπρος για τη νίκη, για το κόμμα μπρος.

Ο Μπελογιάννης ζει μες στην καρδιά μας,
ο Μπελογιάννης ζει πα στις κορφές
ο Μπελογιάννης ζει κι είναι κοντά μας
στων τραγουδιών τις λεύτερες στροφές.

Ζει σ' όλους τους καιρούς, σ' όλους τους τόπους
το κάθε σπίτι, σπίτι του δικό.
Ζει ο Μπελογιάννης, ζει με τους ανθρώπους
που χτίζουν έναν κόσμο σοσιαλιστικό.

Ο Μπελογιάννης ζει μες στην καρδιά μας,
ο Μπελογιάννης ζει πα στις κορφές
ο Μπελογιάννης ζει κι είναι κοντά μας
στων τραγουδιών τις λεύτερες στροφές.

Στίχοι: Francois Villon & Σπύρος Σκιαδαρέσης
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Θάνος Μικρούτσικος

Πλάι στη βρύση πεθαίνω διψασμένος
Καίω σα φωτιά και τρεμοτουρτουρώ
Στον τόπο μου ενώ ζω, είμαι τέλεια ξένος
Κοντά στη στιά τα δόντια κουρταλώ.
Σα σκούλικας γυμνός στολή φορώ
Γελώντας κλαίω χωρίς ελπίδα πια
Κουράγιο παίρνω απ`την απελπισιά
Χαίρουμαι, κι όμως δεν έχω χαρές
Θεριό είμαι δίχως δύναμη καμιά
Καλόδεχτος, διωγμένος με κλοτσιές.

Στ`αβέβαιο πάντα βρίσκω τ`ορισμένως
Το ξάστερο το βλέπω σκοτεινό
Διστάζω για ό,τι πλέρια είμαι πεισμένος
Για κάθε ξαφνικό φιλοσοφώ
Κερδίζω και χαμένος θε να βγω
Όταν χαράζει, λέω: "Καλή νύχτιά !"
Ξαπλώνω, λέω: "Θα φάω καμιά βροντιά !"
Είμαι πλούσιος κι όλο έχω αδεκαριές
Μαγκούφης, καρτερώ κληρονομιά
Καλόδεχτος, διωγμένος με κλοτσιές.

Έγνοιες δεν έχω, κι είμαι ιδεασμένος
Πλούτια να βρω, μα δεν τα επιθυμώ
Απ`όσους με παινάνε προσβαλμένος
Και κοροϊδεύω ό,τι είναι σοβαρό.
Φίλο έχω όποιον με πείσει πως γλυκό
Κελάηδημα είν`της κάργιας η σκουξιά
Για όποιον με βλάφτει λέω πως μ`αγαπά
Το ίδιο μου είναι κι οι αλήθειες κι οι ψευτιές
Τα ξέρω όλα, δε νιώθω τόσο δα
Καλόδεχτος, διωγμένος με κλοτσιές.

Πρίγκιπά μου μακρόθυμε, καμιά
Γνώση δεν έχω και μυαλό σταλιά,
Μα υπακούω στους νόμους.Τι άλλο θες;
Πώς; Τους μιστούς να πάρω, είπες, ξανά
Καλόδεχτος, διωγμένος με κλοτσιές;

Δε λες κουβέντα,

Σωτηρία Μπέλλου & Δήμος Μούτσης ( Ντουέτο )

Ο Δήμος Μουτσης ειχε πει:

Βρίσκομαι, λοιπόν, στα στούντιο της Columbia, με ηχολήπτη τον Στέλιο Γιαννακόπουλο.Έχω τελειώσει την ηχογράφηση όλων των τραγουδιών κι έμεινε το "Δε λες κουβέντα" που επρόκειτο να τραγουδήσει η Μπέλλου.Σημειωτέον της είχα κάνει πρόβα μονάχα τα κουπλέ κι αυτό γιατί στο ρεφρέν το τραγούδι άλλαζε τελείως ύφος και η φωνή της και ο τρόπος που τραγουδούσε δεν θα βοηθούσε στο καλύτερο αποτέλεσμα.
Η Σωτηρία, βέβαια, αγνοούσε την ύπαρξη αυτού του ρεφρέν....
...Εν πάση περιπτώσει, ύστερα από -δεν ξέρω - πόσα μερόνυχτα, τέλος καλό όλα καλά.Τραγουδώντας μάλιστα - επιτέλους - σωστά και την τελευταία φράση του τραγουδιού, της έκανα νόημα ότι τελειώσαμε.Βγήκε από το καμαράκι, με αγκάλιασε, με φίλησε και μου' πε: Ήταν καλά; Τέλεια, της απάντησα. Κι αφού πήρε ένα αντίγραφο σε μια κασέτα, έφυγε.
Πέντε μέρες αργότερα χτυπάει ξαφνικά το κουδούνι του σπιτιού μου στα Ιλίσια - μέναμε πολύ κοντά.
Ποιός είναι;
Η Σωτηρία, ρε άνοιξε. Ανοίγω και μπαίνει μέσα μια Μπέλλου έξαλλη. Τι μ' έβαλες, ρε, να πω αυτό το κωλοτράγουδο; Τραγούδι είνει αυτό;Όλο όχι είναι. Δεν λες κουβέντα, δεν πας πουθενά, δεν κάνεις τίποτα.Τι διάολο δηλαδή, χάθηκε να λέει και κάπου: Παρ' όλα αυτά, σ' αγαπάω; Έστειλα εξώδικο στον Πατσιφά, να μην κυκλοφορήσει. Θα γίνω ρεζίλι.
Βρόντηξε την πόρτα κι έφυγε. Όταν όμως βγήκε το δείγμα και τ' άκουσε, μου τηλεφώνησε κι ήρθε με κάτι λουλουδάκια σπίτι, μ' αγκάλιασε συγκινημένη και μου' πε: Φχαριστώ ρε Δήμο, τελικά είμαι τυχερή.΄

Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης
Μουσική: Δήμος Μούτσης


Δε λες κουβέντα,
κρατάς κρυμμένα μυστικά
και ντοκουμέντα
κι ακούω μόνο
συνθήματα μεταλλικά
των μικροφώνων

Ξέρω τ' όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή

Περνούν οι νύχτες,
τα δευτερόλεπτα βαριά
στους λεπτοδείκτες
ζητώντας κάτι
που να μη γίνεται ουρλιαχτό
κι οφθαλμαπάτη

Ξέρω τ' όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή

Στων χιλιομέτρων
την ερημιά και στη σιωπή των χρονομέτρων
ακούγονται τώρα
σειρήνες μεταγωγικά κι ασθενοφόρα

Ξέρω τ' όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή

-----------------
Η πραγματική Ευτυχία δεν κρύβεται στον προορισμό αλλά στον τρόπο που ταξιδεύεις. http://blogs.musicheaven.gr/alfawolf http://www.musicheaven.gr/live/101

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : AlfaWolf στις 11-11-2010 23:31 ]

Πάνω στην μαρτυρία του Δήμου Μούτση να συμπληρώσω ότι οι στίχοι του "Δε λες κουβέντα" είναι γραμμένοι στον τάφο της Σωτηρίας Μπέλλου στο 1ο νεκροταφείο, μετά από δική της επιθυμία...

Σ ευχαριστούμε faarook18  για την πληροφορία

Και μιας και ειπώθηκε αυτό να συμπληρώσω ότι ο τάφος είναι δίπλα στον Βασίλη Τσιτσάνη αύτη ήταν και η τελευταία της επιθυμία

-----------------
Η πραγματική Ευτυχία δεν κρύβεται στον προορισμό αλλά στον τρόπο που ταξιδεύεις. http://blogs.musicheaven.gr/alfawolf http://www.musicheaven.gr/live/101

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : AlfaWolf στις 12-11-2010 01:49 ]

Στα σημεία που είναι λογοκριμένα λείπουν :

1. καθώς διηγόταν την ζωή του σε κουφούς...

2. το δικαστήριο λειτουργούσε μέσα εκει, μα η δικαιοσύνη ήταν απ΄έξω

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : geotek στις 26-11-2010 20:24 ]

Manos Hadjidakis / Lyrics: Nikos Gatsos